2015 mei, IJsland, USA en Canada

Rondreis IJsland, USA en Canada, mei 2015

Maandag 11 mei 2015

Edwin en Alies brachten ons naar Schiphol. Het was erg rustig op de weg, we waren dus zo op Schiphol. We hadden al ingecheckt en boardingpasses geprint. Het was dus alleen nog een kwestie van de koffers droppen. We eten nog een broodje, shoppen en dan begeven we ons naar de gate, C9. Niet normaal meer hoe ver dat lopen was. In deze hoek zijn we nog nooit ingestapt. Het was ook een behoorlijke chaos in de vertrekhal. Overal wordt verbouwd.

We vertrekken precies om 14.00 uur en om 16.55 uur landen we in IJsland. Het is hier twee uur vroeger. Wow, wat een vreselijke landing was dit. Het waaide ontzettend. Het vliegtuig ging dan ook heen en weer en op en neer. Ik werd er gewoon misselijk van. Maar eindelijk staan we op de landingsbaan.

We stappen uit en gaan naar de bagageband. De koffers zijn er al. Mooi zo. We pinnen IJslandse kronen en gaan dan op zoek naar het verhuur bedrijf van onze auto. We weten dat we met een busje daar naar toe gaan. Maar waar staat dat busje? We lopen van links naar rechts, van binnen naar buiten. En dan zie ik ineens iemand staan met een bordje met de naam van het verhuurbedrijf.

We melden ons en we worden verzocht op het parkeerterrein te wachten op het busje. Als we aan komen lopen rijdt het busje ons al tegemoet. De koffers worden ingeladen, we stappen in en vijf minuten later zijn we al bij het verhuurbedrijf.

En koud dat het hier is, de zon schijnt wel, maar de wind is ijzig koud. Dat wisten we natuurlijk al, maar als je de koude wind dan voelt, valt het toch wel tegen.  We krijgen een spierwitte Renault Trafic . Het is een bus(je) bestemd voor negen personen. Hier kunnen we onze bagage dus makkelijk in kwijt.

We nemen onze plaatsen in, Chris achter het stuur, Jon er naast en Carla en ik op de tweede rij. De derde rij stoelen hebben we neergeklapt voor de bagage. We gaan op weg naar Sandgerdi voor onze eerste overnachting in IJsland. We hebben daar een cottage met een hottub. Het is een dorpje van drie keer niks. En toch moeten we nog even zoeken naar het huis. Handig ook die GPS die we bij de auto kregen. Maar dan moet je deze wel gebruiken!

Onderweg komen we een supermarkt tegen. We willen direct wat boodschappen doen. Maar er is bijna niks te krijgen in deze supermarkt. Wat een ballentent zeg.

We besluiten naar ons onderkomen voor de eerste nacht te gaan en straks een andere supermarkt te zoeken. Als we bijna bij het huis zijn, bellen we de beheerder. Die vertelt welk huis we krijgen. We komen bijna gelijktijdig aan. De man klets een uur in een kwartier. Het belangrijkste is dat momenteel de hottub gevuld wordt. En omdat deze zo groot is, duurt het even voor deze vol is. Hij legt verder het e.e.a. uit.

Het is een beetje oubollig allemaal. Maar voor een nacht goed te doen. We hebben prachtig uitzicht op de oceaan. We zetten de koffers neer en gaan dan op zoek naar een restaurant en een andere supermarkt. Maar die is er niet. Bij de eerste supermarkt halen we water en frisdrank. Bier en wijn is niet te krijgen in supermarkten op IJsland. En in geen velden of wegen natuurlijk een slijterij te bekennen.

Dan begeven we ons naar het enige restaurant in Sandgerdi, een visrestaurant. Het is inmiddels 17.30 uur en het restaurant is nog niet open. Een serveerster komt net aangelopen en we horen haar zeggen dat er ook vleesgerechten en pizza’s op het menu staan. We brengen de boodschappen naar ons huis en halen onze meegebrachte etenswaren (vooral snoep, veel snoep) uit de koffers. We fatsoeneren de koffers. Chris een en ik een. Dat ruimt lekker op.

Dan gaan we weer terug naar het restaurant. We zijn daar (en blijven dat ook gedurende onze maaltijd) de enige gasten. We eten hier verrukkelijk. Carla en ik nemen allebei kipfilet, Jon neemt lamsvlees en Chris kabeljauw met garnalen. We eten echt overheerlijk.

Om 20.00 uur zijn we weer terug in ons huis. Ik ga het verslag van deze eerste dag schrijven, bedden opmaken (huh, moeten we dat zelf doen?) en we drinken koffie. En dan hupsakee de hottub in. Chris gaat niet mee, watje. De hottub is vol maar bloedheet. We zetten de koude kraan even een tijdje aan en dan stappen we er alle drie voorzichtig in. Wow, dat is heerlijk. Het is inmiddels 22.00 uur en de zon staat nog hoog aan de hemel. Onderwater merk je niet dat het boven water ijs- en ijskoud is. Maar ja, we moeten er ook eens uit. We houden het een halfuurtje vol en dan gaan we er uit. Brr, wat koud zeg. We drinken nog wat en dan is onze eerste dag in IJsland een feit.

Dinsdag 12 mei 2015

Ik heb heerlijk geslapen, maar ben wel al om 04.45 uur wakker. Het is al licht buiten en ik hoor de vogels fluiten. Omdat ik weet dat ik toch niet meer kan slapen, stap ik mijn bed uit. Op mijn iPad ga ik de krant lezen, mijn mail beantwoorden en douchen. Om 06.30 uur is de rest ook wakker en gaan we ontbijten met onze eigen meegenomen crackers, ontbijtkoek, knäckebröd, kaas en ander beleg.

Om 08.30 uur is iedereen gedoucht en gaan we op pad naar onze eerste bestemming, Blue Lagoon. We willen er een kijkje nemen en niet zwemmen. We zijn er behoorlijk snel. We lopen vanaf de parkeerplaats door een maanlandschap (tenminste, we denken dat het er op de maan zo uitziet). Wat bijzonder. En dan ineens zien we helblauw water voor ons opdoemen. Ik ga voelen aan het water. Maar, huh, dit is ijskoud water.

We lopen een stuk langs het prachtige water en via een gebouw komen we bij het “zwembad”. Er is hier niemand te zien. We openen een deur en ja hoor, daar doemt het warme water voor ons op. Omdat de lucht erboven ijskoud is, stoomt het als een gek. Het water is echt heel warm. Er zwemt alleen geen sterveling in. Ik vraag me trouwens af of het water wel op een natuurlijk manier wordt verwarmd. Naast het gebouw staan torenhoge schoorstenen te stomen en we zien allerlei grote machines staan en daar komt bij dat het water waar we eerst langs liepen steen- en steenkoud is. Als we uitgekeken zijn, gaan we weer verder.

Onderweg komen we een grote supermarkt tegen, Bonus. Inslaan dus. Maar helaas, de supermarkt gaat pas om 11.00 uur open. Huh, wat een rare tijd. Het is pas 10.00 uur en we gaan natuurlijk niet wachten. De bakker ernaast is wel open. We halen kaasbroodjes en bolletjes. En ze verkopen Langi Jon’s hilarisch. We nemen er alle vier eentje. Heerlijk, een soort donut met puddingvulling en overgoten met karamel glazuur. Als we onze bestelling hebben opgegeven en afgerekend vraagt de verkoopster of we een gratis brood willen. Oh ja hoor, kom maar op. We mogen zelf kiezen welk brood we willen. Wat is dit voor typische wereld.

Op de parkeerplaats eten we in de zon onze Langi Jon’s op. Verrukkelijk! Er is hier veel minder wind dan in Sandgerdi. Het is gewoon heerlijk. We rijden verder richting Borganes en weer komen we een Bonus tegen, maar ook deze supermarkt gaat pas om 11.00 uur open. Het is inmiddels 10.45 uur. We besluiten te wachten en dan slaan we in.

We vervolgen onze weg en komen langs het schattige, historische dorpje Reykholt. Er bevindt zich daar een schooltje en twee kerken, en oude en een nieuwe. Het is drie keer niks eigenlijk. Maar wel een onbewolkte knalblauwe hemel. We lopen nog een stuk en zien wat heetwaterbronnen en een picknicktafel. En omdat het inmiddels lunchtijd is, halen we de spullen uit onze uit Nederland meegenomen koelbox en gaan in de warme zon aan de tafel lunchen. Het is hier echt heel erg warm.

Om 13.45 uur gaan we weer verder. We rijden naar de bijna één kilometer brede waterval Hraunfossar en de nabijgelegen waterval Barnafoss. Dat zijn echt prachtige watervallen. Omdat de zon hoog aan de hemel staat ziet het er nog mooier uit. Het water is gewoon blauw. Wat is het hier mooi. We lopen en flink stuk langs beide watervallen. De ijspegels hangen aan de watervallen. Op de achtergrond zijn de bergen met de besneeuwde toppen goed te zien. Na een klein uurtje genieten stappen we weer op.

Om 14.55 uur rijden we richting Borganes. Carla en ik vallen zeker een half uur in slaap, heerlijk. Om 15.45 uur komen we bij ons appartement Egils aan. Het is even zoeken waar het kluisje hangt waar de sleutel van ons appartement in zit. We hebben een code om het kluisje open te maken thuis ontvangen. Als we er alle vier al twee keer langs zijn gelopen, vinden we het uiteindelijk. Huspakee, unlocken en appartement openen. Alsof we een filiaal van Ikea binnen wandelen. Groot, mooi en schoon. Wow, dit is echt een top appartement.

Helaas moeten we via de buitenkant een trap op met onze bagage, dat is iets minder. We besluiten alleen de handbagage, de koelbox en de toilettas mee naar boven te nemen en de kleren die we de volgende dag aan willen uit de koffers te halen. Dat scheelt even sjouwen zeg.

We drinken wat en dan gaan we naar de buurtsuper. We halen pizza’s die we in onze eigen oven kunnen afbakken. Dan rijden we naar de zee. We parkeren de auto en lopen naar het water. Het weer is nog steeds prachtig. Omdat de zon schijnt en er niet al te veel wind staat is het niet al te koud. Dan rijden we een brug over en komen bij een klein haventje. We turen het water af op zoek naar walvissen. Maar helaas, geen een gezien.

Om 17.30 uur zijn we weer in het appartement. We drinken weer wat en ik zet de foto’s van deze dag online, schrijf mijn verslag, heerlijk relaxt. Als het etenstijd is stoppen we twee pizza’s in de oven. We nemen daar alle vier de helft van en later doen we de volgende twee pizza’s in de oven.

Na het eten willen de jongens een voetbalwedstrijd zien. Bayern Munchen – Barcelona. Op de televisie wordt deze wedstrijd, in ieder geval in IJsland, niet uitgezonden. Op de iPad kunnen we wel een site bekijken die de hoogtepunten woordelijk verslaat.

We gaan de route voor de volgende dag uitstippelen. Het belooft dan ook weer een prachtige rit te worden. Misschien wel mooier. Behalve het weer dan, de voorspellingen zijn slechter! Om 23.15 uur zoeken we ons bed op.

Woensdag 13 mei 2015

Om 06.00 uur ben ik al weer klaarwakker. De zon schijnt niet zoals de afgelopen dagen, maar de dag is nog lang. Het is gelukkig nog droog. We ontbijten pas om 08.30 uur met ons gratis gekregen brood en gekookte eieren. Het brood gaat even in de oven en is dan heerlijk vers.

Om 09.15 uur vertrekken we pas nadat we de spullen in de auto hebben geladen. Een latertje vandaag. We nemen met weemoed afscheid van ons prachtige appartement. Vanavond slapen we in Borganess.

We rijden eerst naar het schiereiland Snæfellsnes. We stoppen onderweg bij een piepklein kerkje met een begraafplaats ervoor. Het staat zomaar midden in het land. Als we op het schiereiland zijn aangekomen bezoeken we eerst het kerkje bij Búðir. Het is een schattig kerkje aan de kust. Het is nu zwaarbewolkt en berenkoud.

We rijden weer verder en stoppen bij een uitkijkpunt en maken een paar foto’s. Als we weer ingestapt zijn en verder rijden gaat plotseling mijn deur open. Wow, scarry. Gelukkig had ik mijn veiligheidsgordel om (ook in IJsland verplicht achterin de auto).

Dan rijden we naar Arnarstapi, een klein vissersdorpje volgens vele gidsen. Maar hier is echt helemaal niets te beleven. Een paar bootjes en vier huisjes. Dan gaan we naar Hellnar. Ook aan de kust. Hier hebben we prachtig uitzicht op de mooie kliffen boven zee. Overweldigend ziet dit er uit. In het nabij gelegen restaurant drinken we koffie en warme chocolademelk met heerlijk schuimtaart met slagroom.

Inmiddels is de zon gaan schijnen. Het is al 12.15 uur als we weer verder rijden. We hebben een rit van 150 kilometer voor de boeg. Als we 5 minuten rijden zien we in de bergen een besneeuwde canyon. Ervoor ligt een parkeerplaats en er staan talloze auto’s. Uitstappen dus. We besluiten naar boven naar de canyon te lopen. Dit is echt heel geweldig.

Op een moment lopen we in de sneeuw naar boven richting de kloof. Maar het is super glad. We kunnen de kloof in. Maar hier is de sneeuwmassa ook in een ijsbaan veranderd en naast de kloof ligt een mega diepe geul. Daar wagen we ons maar niet aan. We besluiten terug te gaan naar de auto. Het was een flinke klim maar absoluut de moeite waard.

Om 14.10 uur zijn we in Borganess. Omdat het de volgende dag Hemelvaartsdag is en we vermoeden dat de winkels zijn gesloten, doen we boodschappen. Wat een rit zeg. Er staat heel veel wind en omdat we een behoorlijk hoge auto hebben, vangt deze veel wind en kunnen we niet al te hard rijden. Balen.

We rijden de Gouden Cirkel. Ons eerste doel is Pingvellir. Onderweg komen we Nymartegen, de hoogste waterval van IJsland. We rijden zeker 5 kilometer off road. Echt irritant. Dan komen we op een parkeerplaats en kunnen niet verder rijden. We moeten zeker 22 kilometer lopen om bij de waterval te komen. Huh, da’s echt een pokkeneind. Dat doen we niet.

We stappen weer de auto in en nemen de zelfde rot weg weer terug. Het is inmiddels al 15.45 uur en we lopen flink achter op ons schema. Ook deze weg is niet geasfalteerd. Vreselijk, we schudden alle kanten op. We stoppen om 16.30 uur en maken wat foto’s van de schitterende omgeving hier. Maar wat is het hier in deze open vlakte koud!

We besluiten de Gouden Cirkel niet af te maken maar dit zaterdag te doen. We gaan nu naar Selfoss naar onze accommodatie voor vannacht. We komen daar om 18.00 uur aan. We eten stokbrood met salades. Heel gezellig in ons huisje. We hebben twee huisjes. We slepen het meubilair van het ene huisje naar het andere. Na het eten drinken we thee, koffie met koekjes. We bekijken de foto’s online van onze vorige vakanties. Jeetje zeg, wat zijn we alle vier oud geworden! We genieten volop. Maar om 22.00 uur houden we het voor gezien.

Chris heef tal een paar dagen kiespijn. Maar eigenwijs als hij is wil hij niet naar de tandarts. We hopen dat we genoeg pijnstillers hebben we de rest van onze reis.

Donderdag 14 mei 2015 Hemelvaartsdag

Ook vandaag ben ik weer vroeg van de partij, 06.00 uur. Het stormt en het regent. Gadver. Dit zijn dan de vooruitzichten voor de komende drie dagen! We ontbijten in ons huisje. Ook nu wordt weer met het meubilair gesleept. Om 08.45 uur zijn we al weer op pad.

Het stormt en regent nog steeds. Vandaag gaan we mooie watervallen bezoeken. We hopen dan dat het weer een beetje beter is. Onze eerste stop is bij Seljalandfoss. Deze waterval is prachtig. Heel hoog en je kan er achter langslopen. We lopen door de stromende regen en ook het water van de mega hoge waterval maakt ons nat. Maar wat is dit mooi zeg. Dan stappen we de auto weer in. Koud en doornat. Bah!

De tweede waterval is Skogafoss. Gelukkig konden we de auto vlak voor de waterval parkeren. Ook nu lopen we weer in de stromende regen. Zelfs met een regenponcho aan worden we zeiknat. Naast de waterval is een trap. Wat geweldig zou het zijn om deze te beklimmen. Als het droog was geweest, hadden we het zeker gedaan. Bij de waterval is een restaurant. Tijd voor een bakkie koffie en warme chocomel met chocoladecake met blueberries.

Als we weer opgewarmd zijn gaan we naar Dyrholeay, de vogelbroedplaats van de papegaaiduikers. Deze bevindt zich bovenop een berg aan zee. We moeten flink klimmen, 12% is geen uitzondering en af en toe rijden we in de wolken.  Als we uitstappen moeten we ons flink wapenen tegen de storm. Woeh, wat is dit erg. De zee is mega wild. We zien meteen al een paar papegaaiduikers rustig in het gras zitten. Ik wil meteen foto’s maken, maar ik ben in een hevig gevecht gewikkeld met mijn poncho. Die waait over mijn hoofd. Uiteindelijk lukt het mij toch dat ding goed te krijgen. Je moet echt met je benen uit elkaar gaan staan om je tegen de wind te wapenen, anders word je echt weg geblazen. We maken teveel foto’s en filmpjes van deze prachtige vogels.

Dan rijden we naar Vik, we tanken daar en doen boodschappen. De winkels zijn hier ondanks dat het Hemelvaartsdag is gewoon open. We rijden dan door prachtige pikzwarte lavavelden en –stranden. Bizar gewoon, de hele omgeving is pikzwart. Wat een vreemd gezicht is dit. Het regent en stormt nog steeds. Om 13.45 uur stappen we de auto uit om foto’s van de omgeving te maken. Het is een raar landschap hier. Dan rijd je door zwarte velden, dan weer in met mos begroeide lavavelden en dan weer weidegrond. Echt wonderlijk.

Onze volgende bestemming is Kirkjubæjarklaustur. Daar overnachten we in Hörgsland Cottages in het piepkleine plaatsje Prestbakki. Op onze bevestiging stond dat we vanaf 14.30 uur konden inchecken. Het was 14.15 uur en bij de receptie was niemand te bekennen. We wachten een kwartier maar dan is er nog steeds niemand gekomen.

We besluiten terug te rijden naar Kirkjubæjarklaustur om een broodje te eten. We vinden bij een benzinestation een klein fastfood restaurant. Daar nemen we allemaal een broodje hamburger. Erg lekker moet ik zeggen.

Dan rijden we weer terug naar de cottage. Bij de receptie is nog steeds niemand te bekennen. Op de deur van de receptie hangt een plattegrond van het complex. Daar staat ook het huis van de eigenaar vermeld. Ik loop daar heen. Gelukkig is het nu droog. Ik rammel aan de deur want er is geen bel te bekennen. En dan ineens verschijnt er iemand. Een Thaise mevrouw in een pyjama doet al ogen wrijvend de deur open en vraagt wat ik kom doen. Ik vertel netjes dat we willen inchecken. Dat moest volgens de Thaise bij de receptie en die zou om 18.00 uur bemand zijn. Inchecken volgens Booking.com om 14.30 uur. Nou daar ga ik dus niet mee akkoord. Oké dan zegt de mevrouw. Ze haalt uit een plastic tassie onze sleutel. Of ik wel meteen wilde betalen. Ik vond 18.00 uur wel een mooie tijd. Hilarisch.

De cottage is prachtig gelegen. Voor ons uitzicht op de uitgestrekte lavavelden en achter ons megarotsen. Vanavond eten we in het restaurant bij onze cottage. Misschien wel Thais! Who knows ????

Als we ons domein hebben betreden halen we de bagage uit de auto en richten we de ruimtes in. We blijven hier twee nachten. En terwijl we de auto leeghalen begint het weer te regenen. We balen als een stier. Om 19.15 uur besluiten we naar het restaurant te gaan. We bestellen allemaal wat lekkers. Carla en ik  kozen vis, Jon nam lamsvlees en Chris kip curry. Het duurde even voor alles klaar was, maar het was overheerlijk.

Om 20.15 uur zijn we weer terug in ons onderkomen. We drinken koffie en thee, schrijven de verslagen en zetten foto’s op de iPad en het giet nog steeds.

Vrijdag 15 mei 2015

Als we opstaan giet het al weer of nog steeds. Echt balen. Vandaag gaan we naar het ijsbergenmeer Jokulsarlon om een boottocht te maken. Maar eerst douchen en ontbijten. Chris heeft nog steeds kiespijn. Gelukkig hebben we nog een voorraadje pijnstillers.

Om 09.15 uur vertrekken we. Het giet en het stormt echt vreselijk. Als we vijf minuten onderweg zijn, ontdekt Carla dat ze haar camera is vergeten. Hup omkeren die auto en terug rijden. De rit naar het meer is 121 kilometer. We doen er vanwege het vreselijke weer een eeuwigheid over. We stoppen een aantal maal om een prachtige waterval, Foss a Sidu, en een geweldige gletsjer te vereeuwigen. We doen dit vanuit de auto om te voorkomen dat onze camera’s nat worden!

Er komt geen eind aan deze weg. Het landschap is erg wisselend, dan weer lavavelden, dan weer grasland of hoge bergen met sneeuw. Aan onze rechterkant is de zee die de metershoge golven met een rotgang het strand op beuken.

We zijn pas om 11.05 uur bij het meer. Het hoost niet normaal meer. We lopen in de stromende regen naar het prachtige meer. We zien zeehonden zwemmen en die vereeuwigen we dus direct.

We bestellen drie kaarten voor de boottocht met een amfibievoertuig die om 11.30 uur vertrekt. Chris gaat niet mee. We krijgen een zwemvest aan en dan rijdt het voertuig om de bergen naar het meer. Prachtig. Als we bij het water zijn, rijdt het voertuig heel langzaam het water in en dan is het een vaartuig. Geweldig.

We zien prachtige ijsbergen op het water drijven. Jammer dat het weer tegen zit. Met de zon erbij zouden de bergen nog mooier blauw zijn. We hebben onze regenpocho’s aangetrokken. Het helpt maar een klein beetje tegen de regen en de kou. We maken in de stromende regen ik weet niet hoeveel foto’s.

De boot vaart in een goed half uur langs prachtige formaties. Wat een rare verschijnselen zijn het toch. We zien af en toe zeehonden zwemmen die spelen met elkaar. Echt schattig. Om 12.10 uur zetten we weer voet op vaste wal en warmen we ons op in het restaurant met warme chocomel, koffie, soep en broodjes gezond. Echt heerlijk.

Om 12.45 uur rijden we weer terug naar ons onderkomen. In de auto trekken we onze drijfnatte spullen uit om te drogen. We snoepen al ons verdriet om deze troosteloze dag weg. Ook de camera's hebben het zwaar gehad in de regen. Uit het restaurant hebben we een stapel servetten meegenomen om de camera’s af te drogen.

Om 14.14 uur zijn we weer in onze cottage. De terugweg ging beduidend sneller dan de heenweg. We trekken droge kleren aan en hangen de natte kleren te drogen. We snoepen en eten warme soep. En dan gaat de zon schijnen. We besluiten naar Kirkjubæjarklaustur te rijden om te tanken. We komen een prachtige waterval tegen. Snel de auto uit, over ene trappetje klimmen die over het prikkeldraad stond. Handig! Hup foto’s maken van deze prachtige waterval. Maar wat gebeurt er? Mijn camera stopt er mee. Balen. Ik kan nog wel foto’s maken maar inzomen lukt niet meer. Echt vreselijk.

Dan gaan we tanken en weer terug naar ons huis. Het is inmiddels 17.00 uur. We drinken nog wat en dan gaan we om 18.00 uur naar het restaurant. We bestellen kip curry, baked ovenfish, panfried fish voor Carla en mij. Komt de sukkel met twee baked ovenfish. Dat aten Carla en ik gisteren al. Dus moeten wij nog even wachten op onze gerechten. Ook deze vis was weer verrukkelijk. Ik ben nog steeds verkleumd, dus ik ga lekker douchen en hoop warm te worden. Dan leg ik vast de spullen voor de volgende dag klaar en ga dit verslag schrijven. Nu blijkt dat ook de camera van Jon kapot is. Wat een ellende op deze troosteloze dag.

Zaterdag 16 mei 2015

We vertrekken al om 08.00 uur. We hebben een flinke rit voor de boeg. We willen nog wat bezienswaardigheden bij de Gouden Cirkel bezoeken, zoals Gullfoss en Geysir. Het is droog tijdens het ontbijt. Maar als we de auto inladen begint het weer te regenen. Balen. Onze camera’s doen het ook nog steeds niet naar behoren. Die van Jon is er helemaal mee gestopt en ik kan niet meer filmen en niet goed inzomen. Echt vreselijk.

We hebben bijna 300 kilometer voor de boeg. Onderweg zien we een prachtige regenboog. Da’s dan wel weer mooi. We stappen in Vik uit de auto. Het is nu droog. We strekken onze benen en dan gaan we weer verder. Om 10.05 uur stappen we uit voor een bakkie en een karamel muffin. Jammie! Als we net van onze versnaperingen willen gaan genieten, komen er drie volgeladen bussen aan. Ben ik blij dat wij al zitten met onze lekkernijen. Er is hier gratis wifi, dus daar maken we dankbaar gebruik van. Om 10.40 uur rijden we in de stromende regen weer verder.

Onderweg komen we de prachtige brede waterval Urridafoss tegen. Het is 11.05 uur. We stappen uit om deze mooie waterval te bezoeken. En het is droog.

Om 12.15 uur zijn we bij Gullfoss. Geen regen gelukkig, maar wel veel wind. Maar dat deert ons niet. We lopen een trap van 100 treden op om de magnifieke waterval van bovenaf te bekijken. Het is een prachtige brede waterval. Dan gaan we weer naar beneden om langs het water te lopen. Als we net op pad zijn begint het te regenen. We willen omkeren om te schuilen in het restaurant. Maar als we drie stappen die kant hebben opgedaan, is het weer droog. We vervolgen onze weg maar. Wat een natuurgeweld hier zeg. Prachtig. Na een goed half uur zijn we uitgekeken en stappen we de auto weer in. We zijn verkleumd.

Als we bijna opgewarmd zijn, zijn we bij Geysir aangekomen. Het is nu weer droog. We zien de geiser direct al het water omhoog spuwen als we op de parkeerplaats zijn aangekomen. We stappen uit en lopen langs al de pooltjes. Om de vijf minuten spuit de geiser met een enorme kracht ik weet niet hoeveel kokend heet water omhoog. Dat gaat met veel gedonder en geraas. We lopen rond op het terrein. We zien talloze kleine pooltjes, maar geen een haalt het bij die in Yellowstone. Toch zijn we blij dat we ze gezien hebben.

We lunchen in het restaurant bij de geiser. We eten heerlijke broodjes hamburger. Na deze heerlijke lunch vertrekken we naar het nationale park Pingvellir. Op de heenweg hadden we geen tijd meer om dit park te bezoeken. Of het ons nu gegund is weten we nog niet. De regen komt inmiddels weer met bakken uit de hemel. Ik begin het rot weer nu wel een beetje zat te worden en diep in mijn hart ben ik blij dat we morgen IJsland verlaten. We stappen nog een keer uit bij Pingvellir om bij een viewpunt van het prachtige uitzicht te genieten. We zien een prachtig onwijs groot meer. Gelukkig is het nu even droog. Ik weet bijna zeker als dat niet het geval was geweest, dat we door waren gereden.

In verte zien we hevige regenbuien onze kant op komen. Wanneer houdt het eens op hier. Het is inmiddels 14.45 uur en we besluiten naar Reykjavik te rijden om de stad een beetje te verkennen. Daar arriveren we om 15.30 uur. We zetten de auto in een garage bij een spiksplinternieuw gebouw aan de haven. We kunnen zo de garage in rijden. Er staan geen automaten om een kaartje te kopen. Ook gek! De uitgang heeft ook geen slagboom.

We lopen naar de roltrap die ons de garage uitvoert en dan zien we iemand kaartjes verkopen. Wat een idee! We willen twee uur de stad bekijken. We kopen een kaartje voor twee uur en dan gaan we naar boven. Langs de haven lopen we de binnenstad in. We lopen een lange winkelstraat in. Maar vinden het niks bijzonders. We zien een prachtige kerk, de Hallgrímskirkja, een van Reykjavíks bekendste symbolen, staat vlakbij het oude centrum en is vanuit de wijde omgeving zichtbaar. We maken een aantal foto’s van deze mooie kerk en dan lopen we weer terug naar de auto.

Het is gedurende onze wandeling door de stad droog gebleven. Wat een geluk zeg. Om 16.45 uur rijden we naar ons hotel vlakbij het vliegveld. We gooien de tank nog een keer vol. En dan gaan we op zoek naar ons hotel. Het ligt op een industrieterrein vlakbij het vliegveld. We hebben een code gekregen om het hotel binnen te komen. Daar liggen in een postvak twee enveloppen met twee sleutels. Wat een uitvinding. We brengen de spullen naar de kamer en dan gaan we naar Keflavik aan de haven.

We hebben op een infobord gezien dat een aantal restaurants zich hier bevinden. We kiezen een Chinees restaurant uit, Panda. Inmiddels is het 19.00 uur en we hebben honger. We eten hier verrukkelijk. Dan rijden we weer terug naar ons hotel. Daar zijn we om 20.00 uur. We ruimen de koffers in en leggen de kleren voor de volgende dag klaar. We checken in voor het slapen gaan. We moeten morgen vroeg op voor onze vlucht naar New York. We verlaten dan het regenachtige IJsland. Het weer heeft er voor gezorgd dat we niet overvloedig van de prachtige natuur hebben kunnen genieten. Balen.

Zondag 17 mei 2015

De wekker staat om 06.30 uur maar om 05.45 uur ben ik al weer wakker. We ontbijten op onze kamer. We zorgen dat alle bagage weer in twee koffers, twee trekkoffers en de reistas past. Het lukt ons en alle bagage blijft per stuk onder de 23 kg. We brengen de auto naar het verhuurbedrijf en we worden netjes naar de luchthaven gebracht.

We hebben al online ingecheckt en hoeven alleen maar de bagage af te geven. We drinken nog wat en spuiten natuurlijk weer ons favoriete luchtje op in de taxfreeshop en dan gaan we naar de gate. Al snel kunnen we boarden en kiezen we het luchtruim. En net zo blauw als de lucht was toen we aankwamen, was deze ook bij ons vertrek. We hebben het echt niet getroffen met het weer op IJsland. We kunnen op de valreep nog net IJsland vanuit de lucht zien. Wat een prachtig eiland is het.

In 5 1/2 uur landen we op Airport JFK. Het is hier 4 uur vroeger dan op IJsland en 6 uur vroeger dan in Nederland. Dan krijgen we het hele douane ritueel. Gelukkig is de rij niet al te lang. Maar het blijft gedoe iedere keer weer. Vingerafdrukken, fotootje en een hele waslijst van vragen beantwoorden. Dan halen we de koffers van de band. We gaan naar de carrentals. Met de monorail worden we daar naar toe gebracht. En precies voor ons verhuurbedrijf stappen we uit. 

Maar er is nog geen minivan beschikbaar. Huh, wat krijgen we nou? We moeten een uurtje wachten en dan krijgen we een auto aangeboden. Nou deze is duidelijk niet wat ik geboekt had. De bagage past er nauwelijks in. We vertellen dat we een andere auto willen. En uiteindelijk krijgen we die ook. Een Dodge Caravan. De grote deuk in de deur interesseert ons niks. Het scheelt zeker 20 graden met IJsland. Heerlijk zeg. Onderweg eten we even een pizza. We hebben honger.

We moeten naar Jersey City. Ons hotel ligt met de trein een half uurtje van Manhattan af. Maar dan moeten we daar eerst aankomen. Wat een gedoe was dat, maar uiteindelijk na vele wegomleggingen, arriveren we in ons hotel. We hebben er dan twee en een half uur over gedaan. We zijn via Manhattan gereden. Wel geweldig om hier te rijden.

Als we bij ons hotel aankomen laden we de auto uit en brengen de bagage naar boven. Aan de overkant is een parkeerplaats, daar kunnen we gedurende drie nachten onze auto kwijt a de somma van $ 69. Belachelijk. We vinden het hier een lugubere buurt en we hopen dat we de auto later in dezelfde staat terug vinden. De parkeerplaats is wel bewaakt.

Om 18.00 uur begeven we ons met de Path train naar Manhattan. We arriveren daar een half uurtje later. Als we uit het stationsgebouw komen staan we echt in een andere wereld. Wow, geweldig. En met ons vinden tienduizenden mensen dit. Wat is het hier druk. Een echte overgang van het koude en rustige IJsland. We lopen van  33 Street naar Times Square. Wow, helemaal top. We halen een milkshake bij ome Mc en vergapen ons aan alles. We hebben een eerste indruk van Manhattan gekregen. In een supermarkt halen we koud bier en water. Om 21.00 uur lopen we naar het station.

Als we op het station aankomen zien we dat de trein een kwartier vertraging heeft. Ook dat nog. Het is mega druk. We moeten dan ook de hele weg terug staan. We zijn kapot van deze lange dag. Om 22.00 uur zijn we in ons hotel en dumpen dan alles en duiken direct ons bed in.

Maandag 18 mei 2015

Om 06.00 uur zit ik alweer braaf op mijn iPad het verslag te schrijven. We douchen, ontbijten en hupsakee. Wegwezen, op naar het station. We willen kaartjes kopen voor twee dagen uit de automaat. Maar we komen er niet uit. Dan maar vier keer een enkele reis.

Op het programma van vandaag staat een route  met Big Bus Tours in Downtown en Brooklyn. We lopen van het station naar de opstapplaats voor de tour bij de M&M store. De tickets heb ik al online geboekt, dus we konden meteen instappen. Was het gisteravond bloedheet hier, nu is het fris en is het zeker niet warmer dan een graadje of 15. We zitten boven in de open dubbeldekker om alles goed te kunnen zien. Aan boord is een gids die ons van alles vertelt over Downtown New York. Het is een hop on hop off bus. Je kan uit- en instappen wanneer je wilt.

We besluiten te blijven zitten bij de haven en daar de boottocht met de Hornblower te gaan doen. Deze boot vaart langs de skyline, Ellis Island en natuurlijk het Vrijheidsbeeld. Als we daar langs varen, zien we ik weet niet hoeveel mensen staan bij het beeld. Echt niet normaal meer. De boot legt hier niet aan, mooi dus. Dan varen we weer terug en varen we onder de Brooklyn bridge door. Over deze brug heb ik een paar jaar geleden samen met Marsha en Celeste gelopen. In Brooklyn hebben we toen de metro teruggenomen. Deze brug is mega.

Als we weer van boord gaan, besluiten we te lunchen. Het is inmiddels al 14.00 uur. En varen maakt hongerig. We komen bij een geweldig restaurant. Je kan daar verschillende gerechten zelf opscheppen. Het ziet er allemaal verrukkelijk uit. We blijven maar scheppen. Bij een drogist kopen we Ibuprofen 400. Een busje vol, Want Chris heeft nog steeds kiespijn en bijna al onze pijnstillers zijn op.

Als onze honger gestild is, stappen we weer de bus in voor de Brooklyn tour. Ook heel indrukwekkend. Maar eerst bezoeken we het 9/11 Memorial. Wat een indrukwekkend geheel is dit. Rondom het geheel staan de namen van alle omgekomen mensen. Wat is dit indrukwekkend. En had ik het al koud, de rillingen lopen over mijn rug als ik denk aan die gedenkwaardige dag. Als we een tijdje onderweg zijn zegt Chris ineens dat hij hier in december weer naar toe gaat. Ten eerste om hier oud en nieuw te vieren en omdat Billy Joel hier een concert geeft. Ja hoor.... We rijden een goed anderhalf uur en eindigen weer op Broadway. Shoppingtime!

Als we uitgekeken zijn eten we nog wat en dan nemen we de trein weer terug naar ons hotel. Het is inmiddels 20.00 uur. We zijn moe en koud. Want boven in de open dubbeldekker was het niet aangenaam. Maar wist je dat een poncho tegen de regen, ook helpt tegen de wind!

Dinsdag 19 mei 2015

Vanmorgen togen we weer met de Path train naar 33th Street om daar weer in de Big Bus te stappen. Gisteren was het koud en de weersverwachting voor vandaag was regen. Balen dus. Om 09.30 uur vertrok de bus naar Central Park. We zitten weer boven in de dubbeldekker met regenponcho's in de aanslag.

Een van de gidsen stapt op Chris af en vraagt of hij het echt is. Chris weet niet waar de man het over heeft. Anthony Bourdain, ben jij dat? Dat blijkt een auteur en tv kok te zijn. Wij hebben er nog nooit van gehoord , maar in the USA is deze man wereldberoemd. De gids lacht als Chris ontkent. Dan roept hij er een collega gids bij en die is ervan overtuigd dat Chris de beroemde Anthony is. Wat een giller zeg.

Al heel snel zijn we bij Central Park. Onze missie van vandaag, in ieder geval Strawberry Fields. Gelukkig stopt de bus bij 73th Street, direct bij de ingang van het gigantische park. Direct al horen we een gitarist "Imagine" spelen. Bij de ingang van dit park liggen de Dakota Apartments waar John Lennon woonde op het moment dat hij werd doodgeschoten. Het gedenkteken is een grote ronde tegel. Bijzonder om te zien hoeveel bezoekers dit gedenkteken komen bekijken.

We lopen een flink stuk door het magnifieke park. Wat een rust hier. Alles staat in bloei, prachtig. In The Boathouse drinken we een bakkie buiten op het terras. En net als we willen gaan zitten, begint het te regenen. Gelukkig konden we nog schuilen onder een parasol. Maar als we ons bakkie hebben verorberd, stopt het met regenen. Yeah, het wordt lichter. Dan lopen we weer naar de uitgang, waar we ook begonnen zijn.

We stappen weer op de bus een maken een mooie rit langs het park en door de wijk Harlem. Wat immens is Manhattan. We stappen aan de andere kant van Central Park weer uit. Tijd om een broodje te eten. Die verorberen we in een geweldige speeltuin met picknickbanken. 

Dan lopen we Central Park weer in. In je wilt het niet geloven, maar de zon schijnt. Het is inmiddels 26 graden, heerlijk. We lopen tot de Zoo en stappen dan de bus weer in. Deze brengt ons weer naar Times Square. Daar lopen we wat rond en drinken nog wat. En we eten ons eerste ijsje deze vakantie.

We besluiten ook de avondtour te doen. We zitten voor in de dubbeldekker. Je hebt zo een prachtig uitzicht. We maken dan ik weet niet hoeveel foto's. We krijgen geen genoeg van New York. De hop on - hop off bus was een goede keuze. Ondanks dat we veel hebben gelopen, hebben we het meeste vanuit deze bus kunnen zien.

Om 20.15 uur stappen we voor de laatste keer uit The Big Bus en is het tijd om te eten. Ook deze maaltijd is te lekker. We kunnen allerlei gerechten opscheppen en ook nu weer teveel. We zijn moe van het lopen, slenteren en zitten in de bus. Dan gaan we weer naar de trein. We zijn om 22.00 uur in het hotel. Drinken nog wat en bekijken de route voor morgen. Die zal naar Lancaster gaan. We gaan daar The Amish bezoeken.

Woensdag 20 mei 2015

We pakken onze koffers in na het ontbijt en gaan met de lift en alle bagage naar beneden. De auto staat aan de overkant van het hotel. We brengen de koffers naar de auto en als deze volgeladen is,  gaan we om 08.40 uur op pad. Er zijn veel wegomleggingen maar onze GPS wijst ons feilloos de juiste weg. Het is zwaar bewolkt en erg fris.

We gaan richting Lancaster, dat is een ritje van twee en half uur. We passeren om 09.55 uur de eerste tolpoort en rekenen $ 9,05 af. We komen een Starbucks tegen en besluiten een bakkie te gaan drinken. Ik neem een overheerlijke warme Vanille Bean Creme en een zalige muffin. Het is berenkoud. Volgens de medewerkster was het gisteren echt heel erg warm. Om 11.00 uur vervolgen we onze weg.

Weer passeren we een tolpoort en hier is de prijs $ 8,20. Om 12.30 uur komen we een Walmart tegen en doen we boodschappen. Lekker inslaan dus. Om 13.00 uur zijn we in het plaatsje Intercourse waar de Amish bevolking woont. Onderweg komen we al verschillende Amish in koetsjes met paard ervoor tegen. We stoppen bij een toeristisch centrum waar the Amish hun eigen gemaakte spullen aan de man brengen.

Als we de parkeerplaats aflopen zie ik een man en vrouw tegen elkaar smoezen. De man stapt op Chris af. Ook daar wordt Chris voor de beroemde auteur en kok aangezien. Hilarisch. We lopen door het piepkleine centrumpje. Er is een soort supermarkt. Daar staan overal bakjes tortillachips met eigengemaakte salsa sauzen. En omdat we nog niet geluncht hadden, snoepten we daar veel van. Heerlijk!

Om 13.45 uur rijden we naar Bird in Hand. Ook zo’n Amish dorpje. We zien overal Amish kinderen. Jongemannen die met paard en wagen het land bewerken. Vrouwen die de moestuin bijhouden of de was ophangen op mega lange waslijnen. Ik vind het helemaal geweldig. Bij een supermarkt halen we brood en salades voor vanavond.

Om 16.00 uur zijn we in ons hotel in Lancaster. We droppen de koffers op onze kamers en gaan op zoek naar een slijterij voor wijn en bier. Er zijn tig winkelcentra maar in geen een zit een slijterij. En in de supermarkten verkopen ze geen alcohol. Uiteindelijk vinden we een wijnwinkel en slaan de boys hun slag.

Om 18.00 uur zijn we weer in ons hotel. Deze ligt aan een snelweg met aan weerszijde winkelcentra. We eten op onze kamers en dan bekijken we welke dorpjes nog meer Amish gehuisvest zijn. Ik vind dat we te weinig foto’s hebben gemaakt. We hopen er morgen meer te maken. Dan is het bedtijd en als we net rustig liggen krijg ik een app van Carla. Ze hebben lekkage in hun kamer en moeten verkassen. Chris stapt zijn bed uit om te helpen sjouwen.

Donderdag 21 mei 2015

Om 06.00 uur ben ik al weer klaar wakker. Wat is dat toch dat ik nooit meer kan uitslapen? Ik ga een verslag schrijven en de Facebook berichten lezen. Ik had daar gisteren opgezet dat Chris werd aangezien voor een bekend persoon. De reacties hierop zijn geweldig. We ontbijten bij de receptie met koffie, thee, jus d’orange en muffins. Heerlijk.

Dan pakken we de auto weer in en gaan we nog een keer “op jacht” naar the Amish. Echt schandalig eigenlijk. Iedere keer als we weer een Amish zien, moet Chris de auto stoppen en maken wij foto’s. We zien heel veel geweldige mensen.

We stoppen bij een winkel. Maar zij verkopen geen brood, wel wijn. We kopen twee flessen. De wijn die we gisteren hadden gekocht was zoete wijn en niet te drinken volgens de kenners. We rijden weer verder en zien een kleine bakery. Brood? Dat verkopen ze niet maar wel koffie en chocolademelk. Het meisje dat ons bedient is een Amish-meisje, tenminste dat denken we omdat ze zo gekleed is. Ik vraag haar het hemd van het lijf. Haar familie is eigenaar van deze winkel. Zij zijn geen echte Amish maar kleden zich in de winkel zo voor de klanten en toeristen. Ze vertelt ons het e.e.a. over de levenswijze van the Amish. Erg interessant.

Dan rijden we weer verder. We hebben een rit van vier uur voor de boeg naar onze volgende bestemming, Painted Post, vlakbij Fingerlakes met het mooie Watkins Glen National Park. Daar gaan we in een canyon ik weet niet hoeveel watervallen bezoeken. We hopen dat het dan droog is. Het regent af en toe en lekker warm is het ook niet.

We gooien voor we de grote weg op gaan de tank nog even vol. We tanken ruim tien gallon, is bijna veertig liter voor $ 30, niet normaal meer hoe goedkoop. De weg is makkelijk te berijden. Voorbij Harrisburg rijden we langs imposante mountains en een ellenlange brede rivier en het lijkt wel of het steeds lichter wordt! Zouden we dan eindelijk beter weer krijgen?

Om 12.30 uur halen we brood bij de Walmart en eten we op de parkeerplaats. Het is koud buiten, waar blijft die zon nou? Om 12.50 uur rijden we weer verder langs de brede rivier. We zien veel wildlife, vogels, herten, wasberen, stekelvarkens, allemaal dood. We stoppen nog een keertje om de benen te strekken. Om 15.00 uur zijn we in ons hotel. We zetten de koffers op de kamer en drinken koffie bij de receptie.

Dan gaan we shoppen op het terrein naast ons hotel. Er is hier een immens grote Walmart en een Applebees. We nemen een kijkje bij de Walmart en besluiten dan te gaan eten bij Applebees. We nemen allemaal een voor- en hoofdgerecht. Het gaat allemaal zo snel dat we binnen een uur weer buiten staan. Om 19.00 uur zijn we alweer op onze kamer. Ik zet de foto’s online en schrijf het verslag van deze dag. En de flessen wijn die we hebben ingeslagen bij de winery worden verorberd.

Vrijdag 22 mei 2015

Ik ben pas om 03.00 uur in slaap gevallen. Op de toilet heb ik het verslag geschreven. En om 07.00 uur was ik al weer wakker. Celeste past vandaag op Alies en natuurlijk hebben we even gefacetimed! We ontbijten in de lobby van het hotel met koffie, thee, muffins en bekertjes yoghurt.

We vertrekken om 08.45 uur naar Watkins Glen State Park. Maar eerst halen we brood bij de Walmart naast ons hotel. Om 09.45 uur zijn we al bij het park. We melden in ons bij de South Entrance van het park om kaartjes te kopen. Maar we worden verzocht naar de Main Entrance van het park te rijden.

De parkeerplaats bij deze ingang is nagenoeg leeg. We kopen aan het loket de kaartjes en beginnen dan aan de Indian Trail. Een prachtige wandeling langs 19 watervallen. De ene nog mooier dan de andere. Sommige zijn ook heel hoog en een ervan valt 60 meter naar beneden. De totale wandeling is 3 miles, heen en terug. De zon schijnt af en toe. Het is heerlijk rustig en de wandeling is geweldig.

Als we halverwege zijn komen we een restaurant tegen. Lekker een bakkie. Nou dat werd ‘t dus niet. Geen koffie hier. Dan vertrekken we weer en gaan aan de andere kant van het water weer terug lopen naar de parkeerplaats. Maar dan moet je wel de goede weg weten. Plotseling lopen we op een immens grote begraafplaats. Hier liggen graven van mensen die zelfs in de 19e eeuw zijn overleden. Ook liggen hier veel slachtoffers van de eerste en tweede wereld oorlog. Kippenvel krijg ik hier.

Uiteindelijk vinden we het juiste pad weer en zijn we zo bij de parkeerplaats. Inmiddels is het 12.15 uur en hebben we twee en half uur gelopen. We stappen de auto weer in op zoek naar een restaurant voor koffie en thee. We zien een prachtig restaurant Seneca Falls, in de bossen. Maar dit restaurant is niet bereid koffie te zetten. Pas om 17.00 uur gaat dit restaurant open. Ook raar!

Dan gaan we picknicken in een prachtig park aan een picknicktafel. We halen de koelbox uit de auto en binnen een mum van tijd staat de tafel vol lekkernijen. Smullen maar. Af en toe schijnt de zon, maar als deze weg is, is het best frisjes. Om 12.45 uur rijden we weer verder langs het prachtige Seneca Lake. We rijden een flink stuk en zien wel waar we uitkomen.

Dan komen we bij een volgend meer, Sampson Lake State Park. We lopen een eindje langs het grote meer. Er valt hier weinig te beleven. We gaan weer terug naar de auto en rijden dan naar het plaatsje Watkins Glen. We zien daar een geweldige zaak van Ben & Jerry’s. Daar halen we een heerlijk ijsje. Jammie.

Tegen 16.00 uur rijden we weer terug naar ons hotel in Painted Post. Het blijft frisjes. De zon laat zich maar mondjesmaat zien, maar dit zet geen zoden aan de dijk. Om 16.45 uur zijn we in ons hotel. Nu schijnt de zon uitbundig. We hebben een kamer op de begane grond. We gaan heerlijk op de parkeerplaats in de zon zitten.

Om 17.30 uur bezoeken we de foodcourt van de Walmart. We halen bij de traiteur pizza voor Jon, salade en een hele kip voor de overige drie. We eten dit in onze hotelkamer op. We hebben twee tafels aan elkaar geschoven. Heel gezellig. Na deze te overvloedige maaltijd brengt Jon het afval weg en haalt koffie en thee bij de receptie.

Ik ga mijn mail lezen op mijn iPad en krijg de schrik van mijn leven. Ik heb bericht van Icelandair ontvangen dat er op 31 mei en 1 juni door Icelandair wordt gestaakt. Wij vliegen dan weer naar Nederland. We moeten contact opnemen met Icelandair om de vlucht van New York naar Reykjavik om te gooien. We krijgen telefonisch niemand te pakken. Ik stuur drie e-mails naar Icelandair. Een naar IJsland, een naar Londen en een naar Amsterdam. Vanwege het tijdsverschil ontvang ik, in ieder geval deze avond, geen bericht terug. We wachten maar af wat er allemaal gaat gebeuren. Spannend is het in ieder geval wel.

Zaterdag 23 mei 2015

We vertrekken om 08.45 uur. Voor we de highway opgaan gooien we eerste de tank vol. De zon schijnt, het is onbewolkt maar wel ijskoud. We hebben nog geen bericht van Icelandair ontvangen. We wachten maar af. Ons doel vandaag is de Niagara Falls.

Net als gisteren passeren we een aantal gevangenissen. Echt bizar zoals dat er allemaal uit ziet. En mega groot met huizenhoge hekken er om heen. We rijden een heel eind en waarschijnlijk verkeerd. We zouden er twee en half uur over rijden, maar dat werd drie kwartier later. Bij McDonalds drinken we wat en checken daar meteen of we al bericht van Icelandair hebben. Nog steeds geen bericht.

Om 12.30 uur zijn we bij de toeristische trekpleister. Met ons duizenden anderen toeristen. Het is maandag Memorial Day. Op de laatste dag van mei worden in Amerika de gesneuvelde Amerikanen herdacht. Wat een chaos hier. We hebben drie kwartier in de rij gestaan en rondgereden om een parkeerplaats te bemachtigen. We vonden een garage waar een mannetje op een stoeltje geld incasseert, $ 15. Als hij de personen voor ons wisselgeld terug moet geven en hij dit niet heeft, sluit de sukkel gewoon de garage. Gelukkig ziet een andere medewerker dat en die opende de garage weer. Geen wonder dat het zo’n chaos was. We rijden door en zien dat de garage nog niet voor de helft vol staat met auto’s . Wat een klojo zeg.

Het is hier overal megadruk. Er staan voor alle attracties rijen van hier tot Tokio. Bij de Rainbow Bridge, Observation Deck en ook bij de Maid of the Mist. Dit is echt niet leuk meer. Gelukkig scheen de zon volop. Dat maakte de boel wel gezelliger en mooier. We lopen aan de USA kant om de watervallen te bekijken. We lopen eerst van de watervallen weg om te zien waar het water nou precies vandaan komt. Het water stroomt als een gek richting de watervallen. Wat een mooi gebied is dit. We eindigen bij een parkje en dan zien we dat het water met donder en geraas naar beneden klettert. Wat een machtig schouwspel. We lopen van hot naar her. Eten een ijsje en gaan op een bankje in het park even van de zon genieten. Heerlijk.

Dan lopen we weer naar de garage waar onze auto staat. Dat gaat gelukkig sneller dan op de heenweg. We moeten de Rainbow Bridge over om in Canada te komen. Met ons vele anderen. We passeren een tolpoort, $ 3,50 en dan wachten we in de rij tot we aan de beurt zijn de douane te passeren. We stonden er om 16.45 uur en om 17.15 uur zijn we aan de beurt. We worden onderworpen aan een kruisverhoor. Het achterraam moet open om te zien of wij wel de personen zijn waarvan de douanebeambte de paspoorten heeft. Dit gaat vrij snel en dan kunnen we de grens over en zijn we in Canada.

We besluiten naar ons hotel te rijden in Lundy’s Lane. Daar zijn we al heel snel. We droppen de koffers en gaan dan weer terug naar de Falls om deze van de Canadese zijde te bekijken. De lucht is helblauw, prachtig. We zoeken in een wirwar van straatjes een parkeerplaats. Ook hier is het weer onwijs druk. Gelukkig gaat het sneller dan vanmorgen. We parkeren de auto, tikken weer $ 10 af en lopen naar de waterkant.

We lopen langs een bonte kermis. Wat een commerciële bende is het hier zeg. Nooit gedacht dat het er hier zo uit zou zien. De natuur is prachtig maar verder vind ik het maar niks. Afschuwelijk. Vroeger zouden we dit prachtig hebben gevonden, maar nu? We lopen naar de waterkant en een stuk langs het water richting de Horseshoe Fall. Prachtig. De zon is aan het ondergaan en dat geeft een mooi licht boven het water. Ook zien we mooie regenbogen. Hoe dichter we naar de waterval lopen, hoe natter we worden. De wind staat onze kant op en dus worden we nat. Als we teveel foto’s hebben gemaakt, gaan we terug om een restaurant uit te zoeken.

We vinden een gezellig Italiaans restaurant en daar vleien we neer. Heerlijke dingen bestellen we. Het enige nadeel in Amerika en Canada is, dat alles gehaast gaat. Ook het serveren van maaltijden. Binnen drie kwartier hebben we ons voor- en hoofdgerecht naar binnen gewerkt.

Dan lopen we weer naar de auto en gaan we terug naar ons hotel. We drinken en bakkie en onderhouden een vurige correspondentie met Icelandair. Volgende week zondag en maandag wordt er gestaakt op het vliegveld van IJsland. We kunnen kiezen uit drie dagen om terug te vliegen. We staan op een wachtlijst voor drie verschillende vluchten. We hopen dat we de oorspronkelijke vlucht hebben op zaterdag naar Amsterdam.

Zondag 24 mei 2015 (1e Pinksterdag)

Om 07.10 uur word ik pas wakker. Een latertje dus. Ik zet de foto’s opnieuw online, want dat is vannacht niet gebeurd. We douchen en dan gaan we buiten ontbijten in de zon. Voor de allereerste keer. We hebben een prachtig huisje met een grote parkeerplaats ervoor. We verruilen onmiddellijk onze t-shirts voor hempies. Om 09.05 uur zijn we al weer op weg naar ons einddoel voor vandaag Barrie. Om 10.00 uur gooien we de tank vol en bij Tim Norton drinken we een bakkie met heerlijke white chocolat macademia cookies. Jammie!

Om 10.35 uur rijden we weer verder, de zon schijnt nog steeds en voor de allereerste keer kan ik zeggen dat het echt bloedheet is. Om 12.00 uur al zijn we in Barrie. We kozen dit stadje om dat het te ver was om in een keer naar het Algonquin Park te rijden. En van deze keuze hebben we geen spijt. We halen brood en dan laten we ons door de GPS naar het meer rijden.

We vinden een heerlijk plekje op het gras bij het meer om een paar uurtjes te chillen. De auto staat vlakbij dus hoeven we niet te lang te sjouwen met onze volgepropte koeltas. We lunchen verrukkelijk. Het is echt bloedheet. Om 14.45 uur houden we het voor gezien en stappen we van onze kleedjes af en gaan we naar McDonalds voor een ijsje.

Daarna rijden we naar ons hotel. Een heel mooi hotel. We brengen de koffers naar de kamers en halen we brood en allerlei heerlijkheden voor er op voor vanavond. Aan de achterkant van het hotel staat een picknicktafel en die gaan wij vanavond confisqueren. Aan de overkant van ons hotel is een industrieachtig gebied. Toen we er op de heenweg langsreden zag ik dat er op dit terrein ook een slijterij gevestigd was. Deze worden in Ontario LCBO genoemd (Liquor Control Board of Ontario). Daar brachten we een bezoekje aan. De jongens dolgelukkig en Carla natuurlijk ook!

Om 18.00 uur gaan we buiten picknicken en zien voor ons af en toe een squirel scharrelen. Zelfs een pikzwarte. Om een uurtje of acht wordt het frisser en verkassen we naar de lobby van het hotel. Heerlijke lezen, internetten en wijntjes drinken natuurlijk. Het was een heerlijke, relaxte en zonnige dag.

Maandag 25 mei 2015 (2e Pinksterdag)

We slapen steeds langer. We worden pas om 07.30 uur wakker. Heerlijk gewoon. Vannacht heeft het geregend en de verwachting is dat het vandaag ook gaat regenen. We ontbijten in het hotel. Dit is het eerste hotel waar we uitgebreid kunnen ontbijten.. We maken wafels, geroosterd brood, eitje, justje, banaantje, yoghurt. Heerlijk gewoon.

Onder het afdak van het hotel pakken we de auto in. Het regent dus al. We willen niet dat de bagage nat wordt. Om 09.45 uur tanken we en om 11.30 uur drinken we koffie en warme chocolademelk. Het giet nog steeds. We gaan een scenic drive doen in de buurt van Dwight waar ons volgende hotel gevestigd is. We rijden in de stromende regen. De drive is prachtig maar dan moet het eigenlijk mooi weer zijn, of in ieder geval droog.

We stappen uit in het plaatsje Dorset en lopen een piepklein stukje. Het is nu even droog. We gaan dan een grote winkel binnen, een Winkel van Sinkel. Ze verkopen hier van alles, levensmiddelen, speelgoed, kleding, souvenirtjes. Maar waarschijnlijk ligt alles er al jaren! Als we weer naar buiten willen, regent het alweer. Nog maar een rondje winkel dan.

Als het droog is stappen we weer in de auto en rijden we naar Huntsville. Het is inmiddels 13.05 uur. Lunchtijd. In Huntsville eindigen we om 13.30 uur  bij McDonalds. In de stromende regen lopen we de eettent binnen. We eten een broodje en checken onze mail. Gratis Wifi bij ome Mc. We zitten een klein uurtje op te drogen en dan gaan we weer verder. We gaan op zoek naar een slijterij. We komen een grote supermarkt teen, maar ook hier geen wijn.

Dan rijden we naar ons hotel en zie ik een LCBO. Jippie. Hier verkopen ze allerlei soorten alcohol. Wij gaan voor de rode wijnen. We schaffen drie flessen aan en dan rijden we  in de stromende regen naar ons hotel.  Om 15.30 uur komen we in onze prachtig gelegen hotel aan. We checken in en de eigenaresse van het hotel loopt met ons mee naar het hotel. En zij was niet de enige. Duizenden muggen vergezelden haar. Shit. Logisch met het meer voor je snufferd.

Vanuit onze kamers hebben we prachtig uitzicht op het meer. Er liggen kano’s, Die mogen we gebruiken. Helaas giet het nog steeds, dus da’s geen optie op dit moment.  Echt balen. Maar morgen schijnt de zon volgens de Canadese Pelleboer. Iedere keer als we denken dat het droog is, begint het weer te regenen. Op de galerij voor onze kamer staan stoelen en daar gaan we zitten met een drankje. Maar die muggen vergallen ons plezier. Dan maar weer naar binnen. Gadver wat zijn dat toch rotbeesten. En ze zijn overal op de wereld.

Eindelijk is het droog en besluiten we een stuk te gaan wandelen. Maar als we een stap buiten hebben gezet begint het weer te regenen. We besluiten door te zetten en doen de regenponcho’s aan dei we uit New York bij de Big Bus Tour hebben meegenomen. We zetten de capuchons op om niet nat te worden. Maar dat vinden de muggen dus een heel gezellig plekkie. We gaan maar weer naar binnen. We balen als een stier. Het is hier zo mooi!

Om 18.30 uur gaan we naar het Cooking House restaurant voor ons diner. Het is een typisch cowboy-achtig iets. Er is bijna niemand. Toch duurt het erg lang voor onze bestelling komt. Carla en ik hebben spareribs gekozen en de jongens kozen steaks. Verrukkelijk. Om 20.30 uur rijden we in een minuut terug naar ons hotel. We hadden het kunnen lopen. Maar het giet ongelofelijk hard. We drinken nog een bakkie op onze kamer en hopen dat het weer morgen beter is.

Dinsdag 26 mei 2015

Als we wakker  worden is de lucht helblauw en is het heel erg warm. Yeah! En we hebben bericht van Icelandair. De staking is van de baan. Dus we vliegen met de oorspronkelijke vluchten!

Na het ontbijt op onze kamer vertrekken we naar het mooie Algonquin Provincial Park. Thuis heb ik al prachtige wandelroutes geprint. En dan met deze zon … heerlijk! Eerst nemen we nog ik weet niet hoeveel foto´s van het strakke prachtige meer voor ons hotel. In een kwartier zijn we al in het park aangekomen. We zoeken het bord waar onze eerste wandeling begint. Whiskey Rapids. Snel gevonden, auto parkeren en op stap maar. Het is erg warm en de eerste muggen vergezellen ons al. En dan moeten we nog starten. We hebben allemaal lange broeken en t-shirts met lange mouwen aan. Een prachtige wandeling door de bossen, maar geen doen. We worden opgevreten. We zetten capuchons op, maar zelfs daar onder komen die rot muggen. De wandeling lopen we in 35 minuten, terwijl er ruim een uur voor staat. En warm, niet leuk meer.

Als we in de auto zitten zetten we de airco op vol vermogen. Poeh poeh, even afkoelen. We besluiten de overige wandelroutes te skippen. Echt balen. We stoppen als we “wildlife” zien. Een groot soort fazant loopt langs de weg. Jon en ik stappen uit om foto’s te nemen. Maar dat malle beest rent steeds verder. Onze volgende stop is bij een prachtig meer. Er zijn veel wolken maar de temperatuur is goed. En wat krijg je zo mooie foto’s!

Om 12.00 uur rijden we langs het enige restaurant in het park. We eten daar tosti’s met omelet en wraps. Om 12.50 uur rijden we verder over de enige weg door het park. Om 14.15 uur zijn we al aan het einde van de weg. Omkeren dus. We hebben behalve de kalkoen, geen wildlife gezien. Terwijl het hier wemelt van de moosses. We stoppen nog eenmaal bij een meer om van het zonnetje te genieten. Maar er staat teveel wind. Doorrijden dus.

We gaan weer terug naar ons hotel. We zien nog niet eens een vogel. Bij het hotel gaan we heerlijk aan het meer zitten. De zon schijnt nu overdadig. En wat nog beter is, er zijn geen muggen. Jippie. We lezen wat en genieten van het uitzicht. Dan besluiten Carla en ik te gaan kanoën. Er liggen aan de rand van het meer prachtige Canadese kano’s. Hilarisch. We doen het niet eens slecht.  Heerlijk zo op het water.

Dan gaan we weer in onze luie stoelen zitten. Maar de meisjes zijn ongedurig. Carla en ik besluiten een rondje om het meer te lopen. We kunnen na halverwege het meer te zijn niet meer verder. Omkeren dus. Dan gaan we in de kamers op de iPad rotzooien. Foto’s erop zetten.

De jongens hebben om 18.00 uur een tafel in het restaurant bij ons hotel besproken. We aten hier ook weer overheerlijk. En we namen zelfs een toetje. Apple crumble. Overheerlijk. Na deze maaltijd besluiten we nog een stuk te lopen. Je kan hier alleen maar langs de weg lopen. Niet spectaculair en nog gevaarlijk ook zo zonder stoep. Het was dan niet echt megadruk, maar toch. We gaan maar weer terug naar de kamer. We gaan op ons balkon zitten. Maar dat vinden vooral de muggen heel gezellig. Dan maar weer naar binnen. Ik schrijf het verslag, colaatje en wijntjes erbij en we bekijken de route voor de volgende dag. We rijden dan naar Kingston aan het mooie Ontariomeer.

Woensdag 27 mei 2015

Om 07.00 uur zijn we wakker. Ontbijten en koffers inpakken en wegwezen. We worden tijdens het inladen van de auto gek van de muggen. We rijden weer in de stromende regen verder. We moeten tanken en omdat er geen afdak is, wordt er getankt met een paraplu boven de hoofden van de jongens. Om 09.45 uur drinken we koffie in Haliburton. Om 10.15 uur vervolgen we onze weg. We passeren een groter dorpje Bancroft. We besluiten de auto te parkeren en een wandelingetje door het dorpje te maken. Het is inmiddels wel weer droog.

Bij een bakery halen we overheerlijke broodjes en bij ome Mc zoeken we het toilet op. Dan gaan we weer verder. Om 12.45 uur zijn we in Madoc. Daar gaan we heerlijk picknicken. Het weer is nu zalig. Na een klein half uur rijden we verder. En dan komen we om 14.00 uur McDonalds tegen. IJstijd dus. Na zo’n kleine 20 minuten zitten we al weer in the car. Het is nu 14.35 uur en de GPS geeft aan dat het nog een klein half uurtje rijden is naar ons volgende hotel.

We arriveren daar om 15.00 uur. Als we uitstappen en het hotel willen betreden, krijgen we de deur niet open. Dat is al lachwekkend. Uiteindelijk lukt dat. We worden ontvangen door een oud Chinees vrouwtje. En zo ruikt het ook in de lobby. De ontvangst is hilarisch. Ze denkt dat we uit Zwitserland komen. Ze verwart ons met twee andere stellen die nog moet inchecken. We lachen ons rot. Ook omdat Chris nummer 100, 41 en 39 bestelt. Ik snap het niet meteen, maar met sambal bij valt het kwartje. Lachen, gieren en brullen.

Oh en dan komt haar man binnen en wordt het nog hilarischer en dan ben ik zo blij dat er Tena Ladys bestaan. We krijgen de sleutels en zetten de koffers op de kamers en gaan dan heerlijk in de zon zitten op de grote parkeerplaats voor onze kamers. Er is een prachtig zwembad bij het hotel. Een duik zou heerlijk zijn, ware het niet dat er geen water in het bad zit. Jammer!

Om 17.30 uur gaan we naar downtown Kingston. Het is een lange weg afrijden naar de stad. Wel 12 kilometer. We zetten de auto op een parkeerplaats vlakbij de haven. We lopen een stuk langs de haven en gaan dan de winkelstraat in. Het is een mooie schone stad. Dan lopen we langs een poepie chique restaurant, Milestone Grill & Bar. We duiken het etablissement direct in en krijgen een gezellige tafel. Carla en ik nemen allebei een overheerlijke pasta en de jongens nemen pepersteak. Het was overheerlijk.

Dan lopen we weer de winkelstraat in en besluiten bij Starbucks een bakkie te drinken. Om 19.30 uur rijden we weer terug naar het hotel. Onderweg halen we bij een supermarkt van onze laatste  Canadese dollars Perrier en flessen water. Morgen vertrekken we weer naar Amerika en kunnen we de Amerikaanse dollars weer tevoorschijn halen. In onze kamer drinken we wijn en Perrier en gaan de koffers inpakken voor onze trip morgen.

Donderdag 28 mei 2015

Om 08.45 uur zijn we al weer on route op weg naar the USA. Om 09.30 uur zijn we al bij de bridge over the Thousand Islands. We rijden de brug over en parkeren de auto vlakbij de brug. We lopen over de brug en vergapen ons aan de schoonheid van dit gebied. Wow, talloze eilandjes liggen in het prachtige water. Wat is het hier mooi.

Op sommige eilandjes staat in het mooie groen een huis. We maken veel foto’s, prachtig hier. Dan lopen we naar de 1000 Islands Tower. Met de lift gaan we naar boven. De laatste twee etages moeten we lopen. Wat een mooi uitzicht. We genieten volop. Jammer dat het bewolkt is, sterker nog, het begint weer te regenen. Op de bovenste etage is geen afdak. Wegwezen dus. Twee etages lager vergapen we ons nogmaals aan deze uitgestrektheid. Beneden in het winkeltje scoren we beeldje van een moose. We drinken een bakkie en verorberen de muffins die wel al drie dagen met ons meeslepen.

Om 10.35 uur rijden we verder en komen we bij de grens naar the States. Een aantal jaar geleden toen we de grens van Canada naar Amerika passeerden, moesten we de auto uit en formulieren invullen met achterlating van $ 6,00. Nu kost het niks en we kunnen in de auto blijven zitten. Wel wordt ons het hemd van het lijf gevraagd. Dan mogen we door.

We moeten links van de weg blijven rijden. Werk aan de weg. De weg is afgezet met pylonen. Wel acht kilometer lang, niet normaal meer. Uiteindelijk zien we een auto die nieuw asfalt aan het leggen is. En oh ja, het regent weer eens. Om 11.30 uur stoppen we bij een McDonalds om in de GPS op te zoeken waar de Scenic Wildlife Drive start. We verorberen wat burgers en kipnuggets. Precies om 12.00 uur gaan we verder.

We rijden naar Montezuma National Wildlife Refuge. Als we daar aan komen halen we bij het Visitorscenter een kaart van de omgeving. We doen eerst een wandeling van 1 mile door dit prachtige gebied. We zien prachtige vogels. Als we de auto weer instappen, starten we een autoroute van 5,5 mile.

We zien prachtige vogels, mooie ganzen, grote reigers, kleine eendjes achter hun moeder aan zwemmend. Wow wat is het hier mooi zeg! We rijden een tijdje en gaan dan het park weer uit op weg naar ons hotel in Seneca Falls. Het is maar 6 kilometer hiervandaan. We zijn er dus zo. Als we hebben ingecheckt, zetten we de bagage in de kamers en gaan op weg naar Waterloo Outlet Mall. Veel winkels maar echt collecties uit de vorige eeuw (beetje overdreven). We lopen een rondje en bij een foodcourt drinken we ice-coffee en milkshakes. Het is echt mega groot, maar niks voor ons.

We besluiten naar het stadje Seneca Falls te gaan voor ons diner. De manager van ons hotel heeft ons een grill restaurant aanbevolen, Parker. Het ziet er geweldig uit. De jongens kiezen een steak en de meisjes baby-ribs. Overheerlijk. Jammer dat ook deze maaltijd in een razend tempo wordt geserveerd en de borden heel snel worden weggehaald. We besluiten door het kleine stadje te lopen, maar het is echt drie keer niks.

Om 19.45 uur zijn we weer bij het hotel. De kamer is erg bedompt en omdat we op de begane grond zitten gaan we lekker buiten op de bankjes zitten. Het weer is heerlijk nu. We besluiten vroeg te gaan slapen deze avond en om 22.00 uur gaat het licht al uit.

Vrijdag 29 mei 2015

Om 08.00 uur zijn we al weer op pad. We besluiten onderweg te ontbijten. Bij een mega supermarkt in Auburn halen we broodjes die we op de parkeerplaats verorberen. De jongens gooien nog twee bierflesje in het karretje die ze uit een six-pack hebben gehaald. In Nederland is dat heel gewoon, maar in Amerika wordt dat niet op prijs gesteld. De hemel is nu knalblauw. Zou het eindelijk zo blijven?

Na het heerlijke ontbijt rijden we verder en onderweg in het plaatsje Cortland drinken we koffie bij Tim Hortons. Als we onze weg via Scranton vervolgen over de highway, zien we  een dode beer langs de weg liggen. Huh, we wisten niet dat hier ook beren leven. Om 11.00 uur stoppen we bij een restarea om onze benen te strekken. En om 13.00 uur tanken we voor $ 10,00. Morgen moeten we de auto inleveren en de tank mag dan leeg zijn! Voorlopig hebben we nog wat miles te gaan.

Als we in het stadje Parsippany zijn, eten we broodjes bij McDonalds. Het weer is gewoon goddelijk. Strakblauwe hemel en een geweldige temperatuur. Wat hebben we hier naar verlangd! Dan rijden we naar ons hotel in dit stadje. Het duurt even voor we ingecheckt zijn. De mevrouw bij de balie kent Nederland niet en de computer eveneens niet. Ook raar. Uiteindelijk lukt het wel. Ik geef mijn creditcard af en vermoed dat er drie kamers afgeboekt worden. Dat blijkt in Nederland ook het geval. Maar de afrekening aan het eind van de maand is wel juist.

Om 14.45 uur hebben we de koffers op de kamer gezet en gaan we kijken of we ergens wandelen. Het hotel ligt langs een drukke weg, dus wandelen is geen optie. We duiken dan onze kamers in. Chris doet een tukkie en ik ga de koffers in orde maken voor de terugreis morgen en de kleren klaarleggen. Dan drinken we wat op onze kamer en gaan we naar Livingstone Shopping Mall.

Ondanks onze GPS rijden we twee keer verkeerd. Het is spitsuur en megadruk op de wegen. Echt balen. In plaats van 20 kilometer doen we er nu 40 kilometer over. Voor je weer van een snelweg af bent, duurt een eeuwigheid. We arriveren om 18.00 uur in het mega winkelcentrum. Prachtige winkels en een geweldige foodcourt. We shoppen een aantal dingen en nemen dan een maaltijd bij de Chinees in het foodcourt. Heerlijk.

Als we uitgegeten en geshopt zijn gaan we terug naar de auto. En dan ineens ziet Chris waar hij al de hele reis naar op zoek is: een zaak waar ze vinyl kopen.  Dus hup weer terug. De platen worden in een boekenwinkel verkocht. Maar er is niet veel keus en de meeste platen die Chris ziet staan, heeft hij al. Jammer dus. In de boekwinkel is ook een vestiging van Starbucks gevestigd. Dus hup nog even een bakkie.

Om 20.30 uur zijn we weer terug in het hotel. En geen een keer verkeerd gereden. We drinken de Perier op, die we in het ijs uit de ijsmachine hebben gezet. En dan is de laatste nacht in Amerika al weer aangebroken.

Zaterdag 30 mei 2015

Our bags are packed, we ‘re ready to go. We ontbijten op de kamer en alle etenswaren die we over hebben, kiepen we weg. Om 08.45 uur verlaten we het hotel. We willen direct naar the airport JFK rijden, een ritje van 1.07 uur. Als we de snelweg opduiken staat er een immense file. We hoeven maar 34 kilometer te rijden en de tank is bijna leeg. Als we het maar redden met de inhoud van de tank! Er wordt aan de Washington Bridge gewerkt. Van ik weet niet hoeveel banen naar een baan. Logisch dat dit in een file ontaardt.

Dan passeren we een tolpoort $ 14,00 cash. Maar we hebben geen contant geld meer en met een creditcard betalen is niet mogelijk. We mogen doorrijden en ontvangen de nota wel via het verhuurbedrijf. En later blijkt dat dat ook zo is. Er is geen file meer, maar het is nog wel megadruk. Weer naderen we een tolpoort en deze mevrouw is niet zo meegaand. Ze sommeert ons aan de kant te gaan staan en op een officer te wachten. Maar die komt maar niet. Wel komt een politieauto met twee agenten vragen of alles in orde is.

Ik ga op zoek naar de beste man en dan komt er al een aanlopen. Ik leg uit wat er aan de hand is en hij geeft ons direct formulieren en een factuur. Bij thuiskomst te betalen. Dit is tot dusver niet gebeurd overigens.

We vervolgen onze weg en gaan op zoek naar een benzinestation. We gaan de snelweg af en vinden er al snel een. Hier kan ook alleen maar cash worden betaald. Wat is dat hier in het land waar alles met een creditcard betaald kan worden? We pinnen dus eerst en gooien dan nog wat benzine in de tank. Aan de overkant van de weg is een Mc. Daar drinken we koffie en smoothies. En we facetimen met de Marsha en Edwin die in Emmen zitten.

Dan rijden we naar Long Beach. We parkeren de auto en lopen we naar het strand. Het is nu bloedheet, maar hoe meer we de zee naderen hoe bewolkter het wordt. De bewolking hangt heel laag en je kan de zee maar een tiental meters zien. Bij de strandopgang zit Dik Trom en die vraagt naar onze kaarten. Ja die hebben we dus niet. Die kunnen we drie blocks (waar????) verderop kopen.

We lopen een eind maar vinden niet iets waarvan wij dachten: daar verkopen ze kaarten voor het strand. Dan gaan we een volgende straat in op weg naar het strand. Ook daar zit bij de mooie houten strandopgang iemand, een jongen of meisje, met een koptelefoon op. We negeren de persoon en staan zo zonder kaartje op het strand.

Het strand is spierwit en heel breed. We lopen naar de waterlijn en gaan even pootje baden, oeh, ijskoud water. Je kan echt maar een heel klein stuk van het water zien. Een heel raar verschijnsel. Het is met de straffe wind ook wel wat frisser. Dan lopen we weer terug naar de auto.

Als we bij het parkeerterrein aankomen, staan daar twee parkeerwachters bij onze auto een bon uit te schrijven. Hier mogen alleen maar auto’s met een permit staan. Die hebben wij dus niet. Onze charmes helpen ook nu weer niet. We krijgen de parkeerbon. We vertellen dat we uit Nederland komen. Dan zegt een van de beambten dat het verhuurbedrijf niet weet dat wij een bekeuring hebben gekregen, $ 75,00 en de beambten kennen ons adres niet, dus valt er niks te achterhalen. We snappen er echt niets van. We stappen maar in en vertrekken.

We gaan op zoek naar een shoppingmall voor de lunch. We vinden wel wat winkels maar niks bijzonders. We arriveren bij een mega grote supermarkt en zoeken de restrooms. Die hebben ze in Amerika en Canada in elke supermarkt. Ook hier. Ware het niet dat we via het magazijn en de personeelsverblijven het toilet vonden. Hilarisch gewoon. We rijden maar weer verder en dan heeft de GPS een Subway gevonden. We eten daar heerlijke broodjes.

Dan rijden we weer verder en komen we onderweg weer een shoppingmall tegen. En om de tijd te doden duiken we hier naar binnen. Chris vindt hier een leuke trui. Dus hupsakee. Nog meer bagage in de koffers.

Als we uit geshopt zijn rijden we richting het vliegveld en gaan daar lekker buiten zitten. We zijn daar ondanks tig stoplichten al snel. We leveren de auto in en gaan met de skytrain naar de luchthaven. We zitten heerlijk buiten te kijken naar alle taxi's die langs komen en naar alle mensen die bepakt en bezakt de taxi's instappen. Dan gaan we de bagage droppen. Inchecken hebben we gisteravond al gedaan.

Als alle perikelen achter de rug zijn gaan we een overheerlijke pizza eten en wachten tot we kunnen boarden. We vliegen van Airport JFK naar Reykjavik en van Reykjavik naar Amsterdam. Onze koffers zijn doorgelabeld dus daar hebben we geen omkijken naar.

We vertrekken precies op tijd, om 20.40 uur en om 06.00 uur plaatselijke tijd landen wij in Reykjavik. We stappen het ene vliegtuig uit en de volgende weer in. Wel eerst door de douane natuurlijk. 

En ik heb een klacht. Mijn slaappil heeft gedurende deze vlucht van vijf uren, geen seconde gewerkt. Echt balen. Ik hoop maar dat de pil zijn werk gaat tijdens de laatste vlucht van drie uur naar Schiphol. Gaap!

En dat is gelukt. Ik werd drie kwartier voor de landing wakker. Heerlijk. Dan nog even van de polderbaan naar de luchthaven en wachten op de koffers. Duurt lang. Celeste staat al op ons te wachten. We eten nog een broodje bij La Place in Zoeterwoude en thuis pak ik snel de koffers uit. En op deze troosteloze regenachtig zondag zit de eerste was al weer in de machine.