2015 oktober, Zuid-Afrika

Rondreis “Skitterend Zuid-Afrika” oktober 2015

Vrijdag 2 oktober 2015

Gaan we wel of gaan we niet. Verleden jaar hebben we deze reis moeten annuleren omdat Chris de nacht voor vertrek opgenomen werd in het ziekenhuis. Gelukkig niks ernstigs. Maar de trip ging niet door. Maar nu was alles oké en konden de koffers worden gepakt, zonder dat ze de dag daarop uitgepakt hoefden te worden.

Een goed begin is het halve werk. Bij het inchecken blijkt dat wij niet op de lijst met passagiers voorkomen. Huh, hoe is dat mogelijk. Er werd om tickets gevraagd. Maar die hebben we niet. We zouden kunnen inchecken met ons paspoort. Na veel gezoek blijkt dat de reisorganisatie ons op onze voornamen heeft opgegeven. Heel raar. We zijn een van de eersten die inchecken dus we hoefden niet al te lang te wachten.

We shoppen en eten nog wat en dan begeven we ons naar de gate. Deze wordt tot twee keer aan toe veranderd. Heel raar allemaal. Onze vlucht met Egypt Air naar Johannesburg, met een tussenlanding in Cairo (scarry) zou om 16.00 uur vertrekken. Dat werd dus 16.45 uur. We hoopten maar dat de rest van de aankomende vliegreis goed zou verlopen. We konden voor de vliegreis naar Cairo nog vier plaatsen bij de nooduitgang bemachtigen. Mooi op een rijtje. Blijk ik later toch op de verkeerde stoel te zitten.

We zijn om 20.50 uur in Cairo. We stappen uit en hoeven gelukkig de koffers niet op te halen. Die zijn doorgelabeld. We lopen naar de volgende gate en om 23.10 uur stond de volgende vlucht gepland. Maar ook dit vliegtuig vertrekt pas om 23.50 uur. We balen flink. In de vertrekhal hebben we al kennis gemaakt met een aantal andere personen uit onze groep van elf.

Als we net in de lucht zijn neem ik mijn slaappil in en ook Chris is om. Hij doet nooit een oog dicht tijdens langdurige vliegreizen. Bij mij werkt de pil de eerste twee uur en daarna word ik steeds wakker. Balen!

Om 08.00 uur landen we in Johannesburg. Er is geen tijdsverschil met Nederland, dus krijgen we ook geen last van een jetlag. We gaan door de douane en halen de koffers op. We melden ons bij onze gids gedurende de trip door Zuid-Afrika, Nikkie. Een blank Zuid-Afrikaanse vrouw die al ik weet niet hoe lang gids in Zuid-Afrika is.

We gaan dan met de voltallige groep naar de klaarstaande bus. Een grote bus dit keer. Vanaf morgen zullen we de beschikking hebben over een kleinere bus met aanhangwagen voor de koffers.

Het is nog vroeg en de bedoeling is dat we Pretoria een bezoekje brengen en wat bezienswaardigheden hier bezoeken. Niks nieuws onder de zon voor Chris en mij dus, maar ook wel weer leuk. Onze eerste stop is bij het Voortrekkersmonument. Het 40 meter hoge fort is een gedenkteken voor de groep Nederlandse kolonisten die Pretoria stichtten. Binnen in dit grote art-Deco monument leer je de geschiedenis van hun lange reis kennen. In het dak van het monument vind je een gat. En op een bepaald tijdstip verlicht de zon door het gat de marmeren tombe met de tekst: “Ons vir jou Suid-Afrika” .

We stappen weer de bus in en pakken een flesje water. Elke dag kunnen we uit de bus flesjes water halen. Onze volgende stop is het Paul Krugerhuis. Paul Kruger, ooit president van de Pretoria, heeft in dit huis gewoond, nu is het een museum. Dit huis was het eerste huis in Pretoria met elektriciteit en telefoon. Ook staat dit museum mij nog vers in mijn geheugen, toen we in 2006 Zuid-Afrika bezochten.

Na een goed uur vertrekken we. We hebben honger. We lunchen in een park bij Huckleberry’s. Ik eet daar verrukkelijke nacho’s. We hebben hier met de hele groep en de gids en chauffeur Patrick, gezellig in de tuin gegeten.

Om 14.15 uur zijn we allemaal uitgegeten, uitgedronken en uitgekletst en vertrekken we weer naar de volgende bezienswaardigheid, The Union Building. Dit imposante gebouw is gelegen op de Meintjieskop en kijkt uit over Pretoria. Het is de officiële zetel van de Zuid-Afrikaanse regering.

We lopen helemaal naar benden naar de fraai aangelegde tuin. En daar staat mega groot in vol ornaat Nelson Mandela, de held van Zuid-Afrika. Natuurlijk maak ik van dit grote bronzen beeld een paar foto’s. Het is hier 35 graden en niet echt lekker meer. Vooral omdat we toch wel moe zijn van de vliegreizen. Op de luchthaven heb ik wel al een korte broek en slippers aangedaan, maar toch… pfft.

Om 15.30 uur zijn we in ons hotel Arcadia. De koffers worden naar onze kamer gebracht en dan duiken we heerlijk onder de douche. We (lees Marianne) reorganiseren de koffers en Chris gaat een tukkie doen. Ik ga bij de receptie een wificode halen (ja ook hier verslaafd) en mijn mailberichten lezen. Dan ga ik weer naar boven en als ik net binnen ben, tikt Carla op de deur. Tijd voor een wandeling. Nikkie wees ons erop dat het niet veilig is om ’s avonds op stap te gaan. Daarom doen we het nu maar.

Er valt hier in de buurt niet veel te beleven en omdat het zaterdagmiddag is, zijn de winkels ook al dicht. We lopen weer terug naar het hotel en met een aantal uit onze groep drinken we wat buiten op het terras. Om 18.30 uur worden we in het restaurant verwacht voor het diner. We eten daar van een overheerlijk buffet, voor bijna niets. Het is heel gezellig met het kleine groepje. Na het eten drinken we buiten op het terras koffie, maar om 20.30 uur houden we het voor gezien. De eerste dag in Zuid-Afrika is een feit.

Zondag 4 oktober 2015

Om 06.30 uur sta ik alweer onder de douche. Ik ga heerlijk op mijn gemakkie het verslag van de vorige dag schrijven en online zetten. We ontbijten en om 08.30 uur, als de koffers in de aanhangwagen van onze kleine bus zijn geladen, vertrekken we. We rijden over de N4 richting Witbank. Onze eerste stop om 10.00 uur is bij een mega shoppingmall, Highveld Mall. Een geweldig Amerikaans aandoend winkelcentrum.

Daar drinken we bij Mugg & Beans heerlijke koffie en upside down hot chocolat with marshmallows and cream. Dan lopen we door dit prachtige winkelcentrum. We kopen nog een paar stekkers, want de polen zijn hier anders dan in Nederland. We hebben er wel al een, maar een is maar een. En met al die opladers…

Om 11.00 uur vervolgen we onze weg. We halen uit de koelkast in de bus flesjes heerlijk koud water. We rijden een tijdje, want ook hier zijn de afstanden mega groot tussen de verschillende steden. Om 12.40 uur arriveren we in Dullstroom voor de lunch. Ik herinner mij nog dat in 2006 toen wij Zuid-Afrika ook bezochten, in dit plaatsje tig donkere Zuid-Afrikaanse mannen en vrouwen macademianoten probeerden te verkopen. En nu is dat ook het geval. Ik moet hoognodig naar het toilet en vertel dat aan een van de verkopers. Hij zei mij zijn naam, George, te onthouden om na de lunch noten bij hem te kopen.

We lunchen in The Rosé Cottage. We zitten met de ploeg heerlijk buiten op een overdekt terras. Ook deze lunch is weer verrukkelijk. Na het eten lopen we door deze gezellige winkelstraat. Oh en het is heel erg warm, ook hier. En dan zie ik George lopen. Ik roep zijn naam en ik koop twee zakjes van die verrukkelijke noten.

Om 14.00 uur stappen we de bus weer in. Als we een half uurtje rijden begint het te regenen. Ik krijg zowat een hartstilstand. ‘t Zal toch niet waar zijn. Hebben we de laatste rondreis in IJsland, Amerika en Canada, best wel veel regen gehad. Hier verwachtte ik dat niet. Gelukkig is het maar een buitje van tien minuten, goed tegen het stof dus. We zien onderweg veel struisvogels door de weilanden lopen. En ook de springbokken zijn aardig aanwezig. We rijden nu in de provincie Mpumalanga.

We arriveren om 15.30 uur in ons onderkomen voor komende nacht, Misty Mountain. De naam zegt het al. Hoog boven een prachtig plateau ligt dat resort. Als het helder is heb je een prachtig uitzicht over de bergen. Meestal is het mistig. Gelukkig was dit nu niet het geval. Wow, wat is het hier mooi en groen. De oprijlaan naar het complex is bezaaid met volop bloeiende rododendrons en azalea’s. Een bloemenzee.

We krijgen allemaal een geweldig huis met een mega woonkamer, keuken en een prachtige badkamer. Echt top. Wij gaan alweer op pad om foto’s te maken van het prachtige uitzicht en de mooie tuin behorend bij dit complex. De zon schijnt nu nog volop en we weten niet of dat morgen als we opstaan ook het geval zal zijn.

Het zwembad ligt ook prachtig. Net of het water over de rand het dal in valt. Heel mooi. Dan lopen we weer terug en zien dat de koffer boy met onze koffers staat te wachten tot we gearriveerd zijn, oh wat zielig. We zijn zeker een half uur weggeweest. Die knul die snapte er niks van dat er niemand aanwezig was.

Bij de receptie gaan we internetten en daarna wat drinken bij de bar bij het zwembad. Langzamerhand wordt het frisser. We gaan om 18.15 uur naar ons huis terug om ons om te kleden. Om 19.00 uur eten we weer met de hele ploeg.

Maandag 5 oktober 2015

Na het ontbijt vertrekken we om 08.00 uur. Het weer is nog steeds prachtig en knalblauwe onbewolkte hemel. Vandaag gaan we de Panoramaroute rijden. Een prachtige route via de Long Tom Pas (2.200 meter hoog) langs verschillende hoogtepunten, letterlijk en figuurlijk. Na vijf minuten stoppen we al. We zien op de top van een heuvel een kanon staan. Een oude Long Tom. Dit is een zwaar geschut dat sinds de Tweede Wereld oorlog in gebruik is.

Als we weer verder rijden komen we onderweg een grote baviaan tegen en ik weet niet hoeveel overstekende koeien. Hilarisch. Zij versperren de weg en we moeten wachten tot ze van de weg zijn verdwenen.

De volgende stop is bij de drie rondavels. Deze prachtige hoge rotsen danken hun naam aan de ronde hutjes/huisjes, die ook rondavels genoemd worden. Heel imposant. In de diepte zien we de Blyde rivier stromen. We lopen een klein half uurtje rond en vergapen ons aan de prachtige natuur. We maken veel foto’s. Gelukkig is het heel helder en krijgen we de rondavels goed in beeld.

Dan rijden we naar Bourkes Potholes, een aantal indrukwekkende rotsformaties en kleine watervallen. In de rotsformaties zijn enorme gaten geslagen. We lopen een stuk langs deze wonderbaarlijke formaties. En we dalen alleen maar. Vanwege weinig regen de laatste maanden is de waterstand is erg laag. Hier komen de Blyde rivier en de Treur rivier samen. Het verhaal doet de ronde dat de Voortrekkers de namen aan deze rivieren gaven en hiermee hun emoties uitdrukten. Verdriet omdat een groep mannen maar niet terug bleek te komen en blijdschap toen de groep na het verliezen van alle hoop, toch heelhuids arriveerde.

We balen flink, het nadeel van dalen is dat we ook weer moeten klimmen. En dat met deze hoge temperaturen, tenminste 35 graden. In de schaduw wachten we later tot de groep weer compleet is en dan stappen we de bus weer in.

Deze brengt ons ditmaal naar Gods Window. Jeetje wat is het hier druk. Er zijn verschillende uitkijkpunten. Hier is nog een deel van het originele regenwoud te zien: dichte vegetatie met veel varens en vanaf de uitkijkpunten kan je op heldere dagen tot 70 kilometer ver kijken. Vanuit de hemel zou dit het uitzicht zijn van god. Ja, ja!

Het is inmiddels 12.00 uur en dan rijden we naar Graskop. Nikkie meldt dat we gaan lunchen bij Harrie’s Pancakes. Ik juich als een klein kind dat een snoepje krijgt. Bij ons eerdere bezoek aan Zuid-Afrika hebben we inderdaad bij Harrie pannenkoeken gegeten. In Graskop dus, maar ook in Kaapstad. Verrukkelijk! Na deze smakelijk versnapering lopen we nog een stuk door het kleine dorpje.

We stappen de koele bus om 13.45 uur weer in en Nikkie verzekerd ons dat het nog maar een klein ritje is naar ons hotel Numbi in Hazyview. Volgens Nikkie zijn we de enige gasten in dit hotel. Lekker rustig dus.  We arriveren daar inderdaad in een wip. We hebben allemaal een kamer op de begane grond en via het terras lopen we zo de mooie tuin in.

De koffers worden naar onze kamers gebracht en we doen direct zwemkleding aan. Hier is een prachtig zwembad. Helaas is het water ijs- en ijskoud. Je koelt er lekker vanaf zal ik maar zeggen. Er zijn maar vier ligstoelen en die pikken wij met zijn vieren onmiddellijk in. We hebben onze eigen hamandoeken meegenomen. Maar als we uit het ijskoude water zijn gekomen, worden er vier badhanddoeken gebracht. Wat een service. Een serveerster komt vragen wat wij willen drinken en met een drankje en mijn ereader vermaak ik mij wel een tijdje.

Om 17.30 uur gaan we naar de kamer om te douchen. We gaan dan internetten bij de receptie. Alleen daar is wifi. Waardeloze verbinding. Ik heb mijn verslag van vandaag al in Evernote geschreven. Het is dus een kwestie van knippen en plakken.

Om 19.00 uur eten we met de groep buiten in de tuin aan een lange tafel. Een keuzemenu dit keer. Ik kies pompoensoep (jammie), kabeljauw (heerlijk) en als dessert ijs (het haalt ’t niet bij Zinn…). Om 21.15 uur maken we een eind aan de gezelligheid en zoeken we onze kamer op. Morgen moeten we om 04.15 uur op voor onze eerste gamedrive. Yeah, dat is waarom we onder meer weer naar Zuid-Afrika zijn gegaan.

Dinsdag 6 oktober 2015

Al om 04.15 uur gaat de wekker. Het is bloedheet in de kamer. De airco maakt zo’n pokkenherrie dat je het idee hebt dat je je op Cape Canaveral begeeft. We hebben ‘m dus maar uitgezet. We mopperen niet want we gaan vandaag een gave dag beleven. Tenminste dat hopen we. We vertrekken om 05.10 uur met de bus naar de poort van het Krugerpark. We krijgen een tas met allerlei heerlijkheden voor het ontbijt.

We rijden er maar twintig minuten over en dan staat er voor de poort bij Gate Phabeni een file. De poort gaat om 05.30 uur open. Maar ja, als je bijna achteraan de file staat, kom je dus later in het park. Maar dan rijdt onze bus uit de file en kunnen we als een van de eersten het park in. We stappen met de ploeg over in een jeep. Tijdens de rit naar Kruger miezerde het een beetje, maar nu is het gelukkig droog. Het is wel koud, maar daarom hebben we vesten meegenomen. Later op de dag wordt het bloedheet.

We zien al direct veel beesten. Vooral veel impala’s. We zijn door het dolle heen. Als we op de Veluwe door de bossen lopen, zijn we al blij met een hert of een ree. Het is prachtig hier. We zien o.a. springbokken, waterbokken, wrattenzwijnen, giraffen, zebra’s, olifanten, nijlpaarden, neushoorns en buffels.

We rijden tot 10.20 uur en dan drinken we een bakkie. Om 11.00 uur stappen we weer in om het park verder te verkennen. Wat is het hier mooi zeg. En als je denkt dat het megadruk is omdat bij de ingang een file van hier tot Tokio stond, heb je het mis. We komen onderweg bijna geen auto tegen. Alleen als er een wild dier langs de weg of in het bos staat te grazen staan er een paar auto’s.

Om 13.00 uur gaan we lunchen tot iedereen klaar is en dan stappen we weer in de jeep. We zien olifanten zwemmen en nijlpaarden. Het is ook onvoorstelbaar heet. Onze ranger, Alfred, praat door zijn walkie talkie met andere rangers om te horen of elders beesten zijn gesignaleerd. Ook stopt hij bij elke tegemoetkomende jeep om een praatje te maken. Het gaat ons echt irriteren en we manen de ranger aan om vooral door te rijden als er geen beesten zijn.

We zien bij een waterplas een aantal leeuwen lui in de zon liggen. Wat een machtig gezicht is dat zeg. Ook rijden we naar een braakliggend stuk grond. Daar ligt een schedel van een buffel. We mogen allemaal uitstappen. We staan er versteld van. Jeetje zeg. Als er nou een luipaard of zo aankomt kunnen we het niet navertellen. Wow, mega zwaar is de schedel volgens een aantal die dat ding optilden. Dan stappen we weer in en is het tijd om het park te verlaten. Het is inmiddels 15.00 uur. We hebben vier van de big five gezien. En ook dit keer is het niet gelukt om het luipaard te spotten.

We stappen weer in onze eigen bus en een kwartier later zijn we in ons hotel. Met z’n vieren boeken we een privé safari voor de volgende dag. We kleden ons om en gaan dan heerlijk relaxen bij het zwembad met een drankje. Ook zet ik in de tuin de honderden vandaag gemaakte foto’s op mijn iPad. Wow, wat een gave beelden allemaal. Nu pas dringt echt tot mij door wat voor mooie dingen we vandaag allemaal hebben gezien. Om 17.30 uur gaan we douchen want op 19.00 uur eten we weer met de hele ploeg in een restaurant naast ons hotel.

Dit restaurant is echt mega top. Het is van dezelfde eigenaar als ons hotel. Jeetje zeg, wat eten we hier verrukkelijk. Het is een gezellige boel en we lachen heel wat af. Om 21.15 uur heeft iedereen z’n hoofd- en nagerecht op en vertrekken we weer naar ons hotel. We besluiten maar om te gaan tukken. Morgen gaat de wekker weer om 04.00 uur voor weer een, hopelijk mooie, gamedrive.

Woensdag 7 oktober 2015

Om 05.00 uur worden we opgehaald door een open jeep. Helaas zitten er al twee mensen in, een stelletje. Jammer! Die twee konden de hele dag niet van elkaar afblijven. Ik werd er kotsmisselijk van. Aan het einde van de gamedrive lag zij bij hem op schoot. Ik vraag me af waarom ze in hemelsnaam ingestapt zijn. Was lekker in je hotelkamer gebleven!

Het is een ritje van niks, maar omdat het erg vroeg is en de auto open, is het behoorlijk fris. We hebben gelukkig dekens in de jeep om over ons heen te leggen. Ook nu is het alweer druk en staat er voor de poort een behoorlijke file. Wij sluiten aan, maar gelukkig gaat op een moment de chauffeur uit de rij en kunnen we langs de file het park in. De chauffeur moet dan nog kaartjes voor ons kopen en dan staan we toch nog lang op de parkeerplaats te wachten voor we daadwerkelijk aan de gamedrive kunnen beginnen.

Het eerste uur zien we geen enkel beest, nog geen vogel. We balen flink. Maar plots zien we een hyena. Dit lelijke best steekt de weg over en loopt een eindje voor onze jeep uit. Dan rijden we langs een open vlakte met een waterplaats. Daar liggen drie leeuwen uitgeteld, denk ik. De ranger zegt dat dat niet het geval is. Ze wachten totdat er een beest komt drinken en dan slaan ze toe. Op een moment komt er resoluut een wrattenzwijn aangelopen, in een behoorlijk tempo. Hij is bijna bij de leeuwen, staat dan stil en kiest het hazenpad. Een leeuw gaat er als een speer achteraan, maar helaas voor de leeuw, mispoes!. Gelukkig voor ons. Het lijkt mij vreselijk om in levende lijve zo’n aanval mee te moeten maken.

We rijden weer verder en dan krijgt onze ranger bericht dat er bij dezelfde waterplaats een luipaard is gesignaleerd. Hij gooit met een rotgang het stuur om en we slaan nog net niet om. We rijden in een behoorlijk tempo terug naar de waterplaats. Als we daar bijna zijn, zien we inderdaad het luipaard lopen. Wow, eindelijk de laatste van de big five. Die hebben we in 2006 niet gezien.

De jeep rijdt langzaam met het lopende luipaard mee. Deze loopt naar de waterplaats en gaat daar uitgebreid in het zand liggen rollen. Mooie filmpjes gemaakt. Hij heeft totaal geen idee dat er drie leeuwen op hem loeren. Op een moment komen er twee neushoorns aangewaggeld om te drinken, een moeder en een kleintje. Ook zij komen een slokkie nemen. Dan krijgt het luipaard de leeuwen in de smiezen en deze rent als een gek de boom in. Ook daar heb ik teveel foto’s en filmpjes van genomen. Wow, wat een topdag zeg!

De ranger vraagt of we genoeg hebben gezien en of we verder kunnen. We bevestigen dit volmondig en kunnen ons geluk niet op. We zien bij een andere waterplaats ik weet niet hoeveel olifanten. Prachtig. We ontbijten met ons meegenomen pakket op dezelfde plek als gisteren. En om 10.00 uur zijn we niet meer te houden en willen we nog meer beesten zien. En die zien we ook. Apen, nijlpaarden, heel veel giraffen en natuurlijk verschillende zebra’s. Dat zijn ook al van die prachtige beesten. En mooie vogels. Van heel dichtbij heb ik mooie foto’s kunnen maken.

Om 12.00 uur nemen we voldaan afscheid van het Krugerpark en gaan we weer naar ons hotel. Daar komen we om 12.20 uur al weer aan. We zetten de spullen op de kamer en gaan dan in hetzelfde restaurant als gisteren lunchen. Jon neemt een hamburger en wij willen alle drie wel sushi. We wachten bijna een uur op onze lunch. Verse sushi dus. Dan worden er drie megaschotels met sushi gebracht. Echt niet normaal meer.  We krijgen het echt niet allemaal op. Dan komt de kok een kijkje nemen. Hij lacht. Het blijkt dat een schotel voor twee personen bestemd was. Jeetje zeg, kon die serveerster dat bij onze bestelling niet vertellen? Bij het afrekenen krijgen we een doggybag met de overgebleven sushi. Chris verblijdt hier twee mensen uit onze groep mee.

We gaan weer bij het zwembad liggen. Ook zet ik de vele foto’s en filmpjes op mijn iPad. En dan neem ik een duik in het ijs- en ijskoude water. We zitten gezellig met bijna de hele groep. En dan is het alweer tijd voor het diner. Ook nu gaan we weer naar hetzelfde restaurant. Er zijn veel Zuidafrikanen die komen eten. In het restaurant hangen ook t.v. ‘s. Wij vinden dat afschuwelijk. Momenteel is er het WK-rugby en Zuid-Afrika schijnt het niet onverdienstelijk te doen. Dat is dan ook goed te merken in het restaurant. Er wordt gegild gejoeld en gejuicht bij elke door Zuid-Afrika gescoord punt. Wat een herrie.

We bestellen een hoofd- en nagerecht, ik kip met champignons en als dessert een witte chocoladecakeje. Goddelijk maar te groot. Ik krijg het cakeje niet op. Jammer. De jongens bestellen koffie met Drambuie. Ook nu is het weer mega gezellig. Om 21.30 uur is het uit met de pret en gaan we weer naar onze kamers.

Donderdag 8 oktober 2015

Om 07.30 uur is iedereen klaar met het ontbijt en vertrekken we richting Swaziland. In de bus vullen we formulieren in voor de grens naar Swaziland. Het weer is ook nu weer prachtig. Een paar wolkjes maar. Om 09.20 uur drinken we koffie bij een winkelcentrum in Malelane. Om 10.00 uur zijn we al weer op weg. Er moet getankt worden en dan blijkt er een technisch mankement aan de bus te zijn. Ik weet niet precies wat, maar we kunnen in ieder geval verder rijden. Om 12.00 uur zijn we bij de grens naar Swaziland.

We stappen daar allemaal de bus uit en lopend passeren we de grens. We zijn nu in Niemandsland en daar wordt voor ons een culturele show opgevoerd bij Matsamo Cultural Village. We worden ontvangen in een mega bijenkorf te bereiken via een piepklein deurtje. De grond is gemaakt van koeienpoep. Jakkes. De mevrouw die ons rondleidt vertelt ons dat in de huidige cultuur van Swaziland de vrouwen hun eigen partner mogen uitkiezen. Een hele vooruitgang dus. 

Er wordt gezonden en gedanst en op een moment worden er mensen uit het publiek gehaald om mee te dansen. Jon en Chris zijn de eersten die het podium betreden. Ik maak foto’s en filmpjes en met de camera voor mijn neus hoop ik dat ik niet de klos ben. Maar helaas. Ook ik moet er aan geloven. Ik vind dit helemaal niets. Het is ook vreselijk warm. De thermometer geeft later 42 graden aan. Pfft!

We lunchen ook op het complex, een buffet dit keer weer. De bus is inmiddels gemaakt en wij lopen de grens weer over om de bus weer in te stappen. Het is nog een kleine twee uur te gaan naar ons hotel. Om 15.00 uur stoppen we bij een glasfabriek. Daar worden onder vreselijke arbeidsomstandigheden van gerecycled glas prachtige dingen geblazen. Buiten is het al bloedheet en met twee mega-ovens wordt het niet aangenamer voor de werknemers. We zien prachtige glazen artikelen in de bijbehorende winkel. 

Onderweg begint het weer te regenen, stormen en onweren. Ik val in slaap. Heerlijk zo’n tukkie. Om 16.00 uur zijn we in ons hotel Mantenga Lodge. Het ligt hoog op een heuvel en beneden in het dal ligt een prachtig zwembad. De regen is gelukkig gestopt. We zetten de koffers op de kamer en gaan dan de omgeving verkennen. Veel valt er in deze mooie omgeving niet te bekennen. We gaan internetten, maar ook hier is de verbinding een puinhoop. We besluiten bij de receptie te internetten en hier is de verbinding prima. Alleen het uploaden van foto’s lukt bijna nergens. Balen.

Ik laat mijn iPad bij de receptie liggen als we gaan eten. Maar later blijkt dat ook hier geen foto’s kunnen worden geüpload. We drinken wat buiten op het terras met uitzicht op de prachtige bergen. Er staan hier veel mooie bomen en planten. Om 18.30 uur eten we met de hele groep een speciaal gerecht uit Swaziland. Beefreepjes afgeblust met een heerlijk sausje. Het is heerlijk buiten. Om 21.15 uur gaan we naar onze kamer.

Vrijdag 9 oktober 2015

Om 07.40 uur zijn we al weer onderweg naar de kaarsenfabriek. We zijn daar zo. We lopen daar een klein half uurtje. Er wordt vanwege dit vroege tijdstip nog niet gewerkt in de fabriek en ook is de markt nog niet in vol ornaat. Er liggen nog dekens over de uitgestalde waren. Zodra we de bus uitstappen komen de verkopers uit alle hoeken en gaten van het marktje. Hilarisch! Voor in het rekwisietenkastje thuis koop ik een kaarsje met Swaziland erop.

Om 08.45 uur rijden we richting de grens naar Zuid-Afrika. Onderweg zien we een busje rijden. Uit alle ramen steken hondenkoppen. Wat een geinig gezicht is dat. De hele auto zit vol met een soort hazewindhonden, tientallen. Nikkie vertelt ons dat noch in Swaziland, noch in Zuid-Afrika hond op het menu staat. Waarschijnlijk worden deze honden voor wedstrijden gebruikt.

De temperatuur is nog steeds heerlijk. Het is wel bewolkt en het miezert een beetje. Maar zo lang wij in de bus zitten vinden we dit geen probleem. Om 10.30 uur drinken we in een geweldig resort koffie. In de tuin zien we vanaf het terras een poeltje droog liggen. Eer zwemmen nog een paar grote vissen in. Drie mannen proberen die te redden. En uiteindelijk hebben ze ze te pakken. Ik weet alleen niet waar ze die beesten naar toe brengen. De poel is echt gort droog. Het heeft hier zeker al een half jaar niet goed geregend.

We stappen om bus weer in en zien dan op de borden dat we nog vijftig kilometer verwijderd zijn van de grens. De weg loopt een heel stuk langs Mozambique. Om 11.15 uur zijn we bij de grens. We zijn als een van de eerste bussen. Als er meerdere bussen met passagiers voor je zijn, moet je echt een eeuwigheid wachten voor je aan de beurt bent. De douane is gevestigd in een prachtig gebouw. Als ik in de rij sta met mijn paspoort komt er een meisje op mij af van een toeristenbureau uit Zuid-Afrika. Ik krijg een spervuur van vragen op mij afgeschoten. Wat leuk zeg. Het duurde zeker wel tien minuten. En dan kan ik mijn paspoort tonen aan de douanier.

Na twintig minuten stappen we de bus weer in en vervolgen we onze weg. We lunchen in een hotel vlakbij Hluhluwe. Dit keer neem ik pasta met kip. Ook weer overheerlijk. Dan rijden we naar de ingang van het safaripark. We stappen daar over in twee kleine busjes. We starten om 14.15 uur en drie uren lang genieten van dit prachtig park. Dat zoveel anders is dan het Krugerpark. Hier zijn veel heuvels en achter elke heuvel is weer een prachtig uitzicht.

We zien vier van de big five. Het luipaard is in dit park niet woonachtig. We zien helaas maar een leeuw. Vanaf de top van een heuvel zien we in het dal een imposante mannetjesleeuw liggen. We zien veel olifanten, wrattenzwijnen en vooral veel nyala’s. In het Krugerpark hebben de impala’s de overhand, hier zijn het de nyala’s. Ook prachtige beesten. En de mannetjes met hun enorme geweien zijn zeer imposant. Ook zien we heel veel kuddes bizons. Een groep steekt de weg over en we moeten echt een tijd wachten voor ze aan de overkant zijn. Ook zijn hier veel neushoorns. Het park is echt prachtig en ook heel uitgestrekt. En omdat het park zo hoog ligt is het ook frisser. We moeten op een moment gewoon een trui aantrekken.

Om 17.15 uur zijn we weer bij de uitgang en stappen we in onze eigen bus. Het was weer een erg interessante trip. In een klein uurtje zijn we in St. Lucia waar we drie nachten zullen verblijven. We logeren in Elephant Lake Inn hotel. Als de bus daar stopt stappen we allemaal uit. Maar dan komt Nikkie ons vertellen dat we niet in dit hotel slapen maar in Elephant Lake & Safari. Vandezelfde eigenaar maar veel en veel mooier volgens Nikkie. Ze is echt blij voor ons en ik weet zeker dat zij voor haarzelf ook baie baie blij is. De koffers worden heel snel naar de kamers gebracht en we gaan meteen douchen.

Om 19.15 uur gaan we met de hele ploeg buiten dineren in een geweldig restaurant. Die zijn hier in overvloed. Er is in dit stadje maar een winkelstraat maar ik weet niet hoeveel winkels. Het ziet er erg gezellig uit allemaal. Als we allemaal aan tafel zitten en wat lekkers van de kaart hebben uitgekozen, komt een groep dansers ons vermaken. Traditionele dansen worden opgevoerd. We vermaken ons opperbest. Om 22.00 uur zijn we allemaal uitgegeten en begeven we ons weer naar het hotel voor de eerste nachtrust aan de kust van de Indische Oceaan.

Zaterdag 10 oktober 2015

We zijn weer vroeg op deze morgen. Om 08.00 uur vertrekken we voor onze volgende gamedrive in Isimagaliso. We worden door een jeep opgehaald en binnen vijf minuten zijn we al bij de ingang van het prachtige park. Wow, ook hier is de natuur overweldigend. Weer heel anders dan in het Krugerpark of Hluhluwe. Het park wordt gescheiden door een rivier. Aan de andere kant van de rivier, waar wij ons niet bevinden, leven olifanten en giraffen. Onze gids vertelt dat dit zo is omdat deze twee dieren de acaciabomen zouden opeten aan deze kant van de rivier. We zien deze dieren dan ook niet, jammer.

Wel zien wel veel zebra’s, koedoes, wrattenzwijnen, neushoorns, waterbokken en heel veel verschillende vogels, waaronder de toekan. We zien buffels badderen in de modder. We rijden door dit prachtige gebied tot we bij de Indische Oceaan zijn. Daar stappen we uit om een kijkje te nemen. De zee is ontzettend ruw en wild. De golven beuken tegen de rotsen op. Op een moment zien we een walvis met een jong. Heel even maar. Maar wat geweldig.

Dan stappen we de jeep weer in en rijden het geweldige park weer door. Dan stopt de ranger bij een hoop neushoornstront. Het sterft hier van de mestkevers. Gadver, wat een goor gezicht is dit. Na vier uren van dit prachtige park te hebben genoten, rijden we weer naar ons hotel. Daar arriveren we om 12.30 uur.

We kleden ons om en gaan in de hoofdstraat een broodje eten. Heerlijk zo’n vakantie. Bij de Spar pinnen we nog wat rands en gaan we relaxen bij het mooie zwembad. De temperatuur is heerlijk en af en toe schijnt de zon. Dan is het ontzettend heet. We moeten oppassen voor nijlpaarden. Deze beesten kwamen een tijd geleden het zwembad met een bezoek vereren. In de lobby van het hotel vind je foto’s met een nijlpaard die bijna het zwembad in springt. Spannend hoor!

We bestellen wat te drinken. Als je op het gras gaat staan, prikt dat vreselijk aan je voeten. Er zit een soort onkruid tussen, vreselijk. Na een goed anderhalf uur gaat het vreselijk waaien en wordt het zowaar wat frisser. We gaan maar internetten in de lobby. Dan lopen we de winkelstraat nog even in om een restaurant voor vanavond te bespreken.

Later drinken we op de kamer koffie en ik schrijf het verslag van deze dag, Foto’s uploaden gaat nog steeds niet. Ik weet niet of het aan mijn app ligt of aan de verbinding. Om 18.45 uur vertrekken we naar ons restaurant. Het is dan al pikkedonker. We lopen het hotel uit en Jon ziet een muurtje van een klein metertje hoog niet en dan ligt hij plotsklaps aan de andere kant van het muurtje. Gelukkig komt hij op zijn handen terecht en met een paar schaafwonden heeft hij geluk gehad. Wat een sukkel zeg!

Ook in het dorp lopen nijlpaarden. Tenminste er staan verkeersborden in het hele dorp. We vinden het natuurlijk erg spannend. Maar de dagen dat wij in St. Lucia waren, hebben we geen nijlpaard in de straten of in de tuin bij het hotel gezien. Jammer!

In het restaurant nemen Chris en ik overheerlijke verse sushi. We genieten tot 21.15 uur van onze overheerlijke maaltijd en gaan dan weer terug naar het hotel. In de lobby gaan we nog internetten en op mijn blog schreef ik natuurlijk weer onze avonturen van deze dag en daar mag de val van Jon natuurlijk niet aan ontbreken.

Zondag 11 oktober 2015

Vandaag worden we niet door de wekker gewekt. Heerlijk zeg. Toch ben ik al om 05.45 uur klaar wakker. Ik schrijf mijn verhaal van gisteren af in Evernote en ga dan douchen. Lekker rustig aan vandaag. We ontbijten als bijna een van de eersten. Bij de receptie halen we een wandelkaart naar het strand. Die zijn helaas op. Maar als we het hotel uit naar links gaan en dan naar rechts, komen we er vanzelf wordt ons verzekerd.

We lopen een prachtige route door het bos. Helaas wel langs de weg. Voetpaden zijn hier niet. We horen tig vogels fluiten, maar we zien er geen een. Jammer. Verder komen we geen ander beest tegen. Na een half uur wandelen komen we bij het strand aan. Een mega breed prachtig strand. Er is geen mens te bekennen. We lopen naar de waterlijn. Maar we worden gezandstraald. De zee is ontzettend wild. Maar wat is het hier prachtig.

We lopen via dezelfde weg weer terug naar ons hotel. Dan zien we als we het strand aflopen een heleboel roofvogels. Als we weer bij het hotel zijn hebben we bijna anderhalf uur gewandeld. Het was heerlijk. En mijn dikke voeten zijn eindelijk weer in normale proporties gekomen. In het dorp drinken we koffie en karamel milkshake. Verrukkelijk. De  jongens willen taart. De stukken zijn mega hoog. We bestellen daarom maar twee stukken overheerlijke mokkataart.

Het is nog steeds vroeg. We gaan bij het zwembad lekker luieren en lezen tot 12.00 uur. We hebben na de overheerlijke taart geen zin om uitgebreid  te lunchen. We bestellen bij de Italiaan die naast ons hotel zit wat focacia’s om te eten. Lekker simpel en niet zo machtig.

Om 13.45 uur staan we klaar bij onze bus. We worden naar St. Lucia Lake gebracht voor een boottocht over het meer. Daar zijn we al binnen vijf minuten. Wij gaan boven achterin de boot zitten. De boot zit op een moment helemaal vol. Met ons tig Mexicanen. Een aantal Mexicanen voor ons gaan op de stoelen staan, zodat wij niets meer kunnen zien. Daar zijn we niet van gediend. Chris maant die lui om te gaan zitten en waarachtig ze geven gehoor aan zijn verzoek.

Voorop de boot staan nog een aantal van die lui keihard met elkaar te praten. We verstaan geen letter van wat de gids via de luidspreker vertelt. Ik vraag “vriendelijk” of ze hun kop dicht kunnen houden. En zowaar dat helpt. Naast Chris zit een Nederlands stel en vinden de reacties van ons erg vermakelijk.

Direct al zien we in het water zeker zes nijlpaarden liggen luieren. We varen wel twee uren en komen naast verschillende nijlpaarden, krokodillen, prachtige roofvogels en een soort ooievaars tegen. Om 16.00 uur zijn we weer bij de opstapplaats en stappen we de bus weer in en rijden we naar het hotel. In de lobby gaan we internetten en wat drinken op het terras boven het zwembad. We raken aan de praat met een Nederlandse ranger die hier al jaren woont en een eigen reisbureau runt. Hij begeleidt ook gamedrives. Hij vertelt ons een heleboel over de verschillende dieren in de mooie parken hier in Zuid-Afrika. Erg amusant.

Om 17.30 uur gaan we douchen en besluiten we weer bij hetzelfde restaurant waar we gisteren waren te gaan eten. Vandaag kiezen we overheerlijke verse zalm. Het duurde dit keer erg lang voor dat onze maaltijd geserveerd werd. Maar ook deze maaltijd was weer overheerlijk. Dan gaan we weer terug naar het hotel, nog even internetten en dan gaan we om 21.30 uur naar onze kamer.

Maandag 12 oktober 2015

We staan om 05.45 uur op. Vandaag verkassen we naar Durban. De koffers moeten om 07.00 uur buiten staan en om 08.00 uur vertrekken we. Iedereen is om 07.45 uur al present, dus kunnen we eerder vertrekken. Via de N2 rijden we richting Durban.

We passeren een tolpoort. Er staan hier ik weet niet hoeveel politieauto’s. De agenten houden allerlei auto’s aan. Ook wij moeten stoppen. Snel doen we allemaal onze gordels om! Lachen dan. Maar geen enkele agent werpt een blik in de bus. Er worden wat vragen aan de chauffeur gesteld en dan mogen we weer doorrijden. We rijden door een prachtig uitgestrekt gebeid

Om 09.50 uur stoppen we bij een tankstation om te tanken en het toilet te bezoeken. Als de bus weer willen instappen zien we een vreemd uitgedoste vent met een mitrailleur staan. De rillingen lopen over mijn lijf. Wat doet die man hier en waarom houdt hij ons in de gaten. Dan komt er ineens een geldtransportwagen aangereden en stapt de man in. Kan hij geen jasje aantrekken dat je kan zien dat hij van het geldtransport is? Ik vond het very scarry! We rijden na vijftien minuten weer verder.

We zijn al snel in Durban. We doen eerst een sightseeing door de stad en langs het strand waar prachtige hotels staan. Ook passeren we een voetbalstadion dat speciaal gebouwd is voor het WK-voetbal in 2010. Dit stadion en die van Johannesburg zijn de enige twee stadions die nog gebruikt worden voor sportwedstrijden en concerten. Het stadion ziet er imposant en futuristisch uit. Ook rijden we langs verschillende conferentiecentra. Prachtig allemaal.

We stoppen bij de Botanic Garden. We zijn daar in 2006 ook al geweest. En het is nog precies zo als ik mij herinner. In de tuin is een Engels theehuis en volgens Nikkie hebben ze hier heerlijke scones. Dus we gaan overstag en bestellen bij onze drankjes zo’n heerlijke scone met clotted cream en marmelade. Heerlijk.

We lopen een half uurtje door deze prachtig aangelegde tuin en vergapen ons aan de mooie  planten, prachtige bomen en geweldige vogels. Dan stappen we de bus weer in voor een bezoek aan de Indische markt. Ook hier is nog niks veranderd ten opzichte van 2006. Nog steeds heel veel kruiden en souvenirs. Na half uur stappen we de bus weer in die ons afzet bij het Marine park.

Hier is een prachtig winkelcentrum met een grote speeltuin en een dolfinarium, vlakbij het strand. We lopen direct door het winkelcentrum naar de boulevard. Op het strand naast de pier zijn veel mannen mooie zandsculpturen aan het vervaardigen. Wow, wat fantastisch. We lopen een flink stuk over de boulevard en zien de woeste golven van de Indische Oceaan. We eten een broodje bij Wimpy en dan lopen we nog een keer het winkelcentrum in.

Om 14.45 uur stappen we de bus weer in. Deze rijdt nog eenmaal langs de prachtige boulevard met heel veel mooie hotels. Om 15.30 uur zijn we in het mooie hotel Holiday Inn Express. We krijgen een kamer met uitzicht op zee. Wel ver weg. Jammer dat het tweepersoonsbed een beetje smal is.

Als onze koffers naar de kamer zijn gebracht gaan we naar het Gateway Shoppingmall direct aan de overkant van het hotel. We moeten dan wel twee hele drukke wegen oversteken. En het blijft verwarrend om over te steken als het verkeer links rijdt. Het is een mega mall met twee etages winkels en op de derde etage zijn allerlei eettenten. De mall sluit om 19.00 uur, maar buiten zijn ook ik weet niet hoeveel restaurants.

We drinken wat in een van de vele horecagelegenheden en gaan dan langs de vele prachtige winkels lopen. Er komt geen eind aan. Wat een weelde overal. Dan gaan we weer terug naar ons hotel om te douchen. We zijn moe van het slenteren langs de winkels.

Om 19.00 uur vertrekken we weer naar een restaurant bij de mall. We hebben op de plattegrond gezien dat er een Chinees en Thais restaurant is. We zoeken de Chinees terwijl het bliksemt. Het regent niet. De Chinees blijkt maar een klein afhaaltentje te zijn. Dat wordt hem dus niet. Dan gaan we op zoek naar het Thaise restaurant. Weer eens wat anders op het menu dan wat we de afgelopen dagen gegeten hebben. We eten hier overheerlijk voor bijna nop.

Om 20.15 uur zijn we weer in het hotel. In de lobby drinken we nog wat. Maar wat is het overal stil. Om 21.45 uur gaan we maar naar onze kamers. Heerlijk verslag schrijven en foto’s op de iPad zetten.

Dinsdag 13 oktober 2015

Om 06.15 uur ben ik alweer klaarwakker. Ik ga douchen en om 06.50 uur wordt Chris ook wakker. We vertrekken vandaag pas om 10.30 uur. We kunnen dus lekker rustig aan doen vanmorgen. Ik zet mijn verslag online. Om 08.00 uur gaan we ontbijten. Dan besluiten we om nog eenmaal naar het prachtige winkelcentrum te lopen. Maar het verveelt snel en dan gaan we weer terug naar het hotel. Chris drinkt op de kamer nog een bakkie koffie en dan gaan we met de koffers naar beneden.

In de lobby gaat mijn iPad piepen. En dan is Marsha op Facetime en kunnen we even kletsen met onze kleindochter van nog geen jaar. En zo klein als ze is, ze herkent ons onmiddellijk. We krijgen een big smile van haar.

We vertrekken om 10.17 uur en onze eerste stop is om 11.45 uur bij de Howick Falls. Een prachtige waterval. Helaas niet al te heftig vanwege de droogte die hier al maanden heerst. We lopen wat rond en bij Ray’s Cafe lunchen we. Ik kies een heerlijke quiche met salade. Jammie! Dan gaan we naar buiten. Het is hier bloed- en bloedheet. De thermometer geeft 39 graden aan. Poeh, poeh!

Om 13.20 uur vertrekken we naar Himeville bij Drakensbergen. We blijven daar drie nachten. De rit door de hoge bergen en diepe dalen is prachtig. Dan zijn er weer wegwerkzaamheden. Vijf mannen staan toe te kijken in deze vreselijke hitte, hoe een ander aan het werk is. Vrouwen zwaaien met vlaggen om het verkeer er op te attenderen dat er aan de weg gewerkt wordt.

Om 15.00 uur zijn we in Underberg. Daar haalt Nikkie tickets en formulieren voor de grensovergang voor morgen naar Lesotho. Om 15.30 uur zijn we in ons hotel Sani Pass. We krijgen een megakamer met uitzicht op de prachtige Drakensbergen. Het stormt vreselijk maar het is wel heel erg warm.

Als we ons hebben geïnstalleerd in de kamers gaan we met een aantal uit de groep wat drinken in de lobby van het hotel. Dit gezellig samenzijn duurt tot 18.15 uur. Dan gaan we douchen. Om 19.00 uur dineren we met een geweldig buffet. We zitten aan een grote ronde tafel. Heel gezellig. Koks bakken en grillen vlees en vis naar je eigen keuze. Heerlijk. Na het eten drinken we nog wat en om 21.45 uur houden we het voor gezien.

Woensdag 14 oktober 2015

Om 06.00 uur ben ik al weer klaarwakker. In het pikkedonker ga ik op mijn iPad het verslag van de vorige dag schrijven. Chris slaapt nog. Die wordt om 06.30 uur wakker en dan ga ik douchen. Later ga ik in de lobby van het hotel het verslag online zetten. Alleen daar is internet. We ontbijten om 08.00 uur. Ook nu weer een zeer uitgebreid buffet, met zelfs Franse kaas.

Om 09.00 uur vertrekken we met twee auto’s naar Lesotho. We rijden voor mij gevoel de verkeerde kant op. En dat klopt. Er is een mega eland gesignaleerd en die willen de chauffeurs ons laten zien. Prachtig.

Ons hotel staat vlakbij de ongeplaveide weg die naar boven naar Lesotho leidt op 2.874 meter. We rijden door de prachtige Drakensbergen. Wat is het hier fantastisch. We zien veel mooie vogels, prachtige bloemen en een buidelratachtig beest dat op een groot rotsblok ligt te zonnen.

De weg zelf is vreselijk. We hobbelen van links naar rechts. Het weer is prachtig. De zon schijnt en de temperatuur is goed. Gelukkig is de storm van gisteren gaan liggen. Naarmate we hoger komen, wordt het kouder. We rijden nu boven de boomgrens.

We passeren de grens naar Lesotho. We stappen allemaal de auto uit en moeten ons paspoort inleveren met een formulier dat we al eerder hebben ingevuld. Dan stappen we weer de auto’s in en rijden een stuk door Niemandsland. We komen steeds hoger en de uitzichten worden ook steeds mooier. Het is haast onwerkelijk zo mooi het uitzicht vanaf deze hoogte is.

Dan naderen we de hoogste pub van Zuid-Afrika. Ik kan mij dit nog goed herinneren van onze eerdere reis naar Zuid-Afrika in 2006. Hier is ook de grens en weer moeten we onze paspoorten inleveren. Hier gaan we later lunchen. We rijden eerst nog een stuk verder. Hier wordt een asfaltweg aangelegd. We rijden tot we op drie kilometer hoogte zijn. De weg wordt gefinancierd door Chinezen en aangelegd door de Zuid-Afrikaanse bevolking.

De Chinezen hebben ook de hoogste functies en je hoeft niet blij te zijn als dat een van je leidinggevenden is. En heb maar geen commentaar, want dan heb je meteen geen werk meer. Alles wordt met de hand gedaan, er komen geen machines aan te pas. Echt verschrikkelijk om te zien.

Het is hier ook echt mega koud. De werknemers hebben dikke jassen aan en daarover heen nog grote dekens, en doeken voor hun mond vanwege de ijle lucht. Een van de Chinese leidinggevende kaffert de werklui uit, echt niet normaal meer. Hier in Nederland had de man al gevloerd gelegen als hij zich zo gedroeg ten opzichte van zijn werknemers. De werknemers doen wat verlangd wordt, bij tegengas geen werk, geen inkomen.

We zien schapenherders onder dikke dekens kuddes schapen hoeden. Een man met een groot bos hout op zijn rug gebonden. Hij gaat elke dag naar het dal, (huh, dat is heel diep en heel veel kilometers) om hout te sprokkelen voor de kachel.

De asfaltweg houdt hier op. Momenteel is deze drie kilometer lang. We keren om en bij een kleine nederzetting stappen we uit de auto’s. Brrr, het is hier ijs- en ijskoud. In een van de huisjes geeft de gids uitleg over de leefwijze van deze bevolking. We zitten allemaal op een bank rondom in het huisje. Er zit ook een bewoonster van het huisje, Naast haar staat een kartonnen doos en daar ligt een kindje in te slapen. Bovenop het kindje ligt een dikke deken. Zielig hoor. Als we allemaal een handgemaakt poppetje hebben gekocht, vertrekken we naar de pub voor de lunch. Een buffet dit keer.

Als we gegeten hebben, begeef ik mij naar de toilet. En dan zie ik een bekende. Een medewerker van een van de pensioenfondsen die bij ons in het gebouw hebben gezeten staat voor mijn neus. In het piepkleine Lesotho op 2.874 meter. We kijken elkaar aan en zijn allebei verbaasd. Deze man maakt ook een rondreis door Zuid-Afrika en het blijkt dat we elkaar letterlijk volgen. Hilarisch gewoon.

Dan gaan we weer terug naar het hotel. We gaan nu bergafwaarts en dat gaat een stuk sneller dan de berg op. Op een moment zien we een groep bavianen in de bergen lopen. Geweldig. Om 15.15 uur zijn we weer in het hotel. Ik zet de foto’s op de iPad en we drinken wat in de lobby.

Marsha, Edwin en Alies vertrekken vandaag naar Turkije. Ze hebben nu al twee uur vertraging. Ze hebben geen geluk met vliegreizen van Arkefly. Heel zielig met zo’n kleintje.

We gaan douchen en om 18.30 uur zijn we al weer klaar voor het diner. Ook nu krijgen we weer een heerlijk buffet voorgeschoteld. En na het eten drinken we met z’n allen nog wat.

Donderdag 15 oktober 2015

Ik heb vannacht slecht geslapen. Echt balen. Om 07.00 uur sta ik maar op. Ik heb mijn verhaal ’s nachts al geschreven, nu ga ik het in de lobby van het hotel online zetten. De foto’s krijg ik nog steeds niet online. Ik weet niet wat er aan de hand is.

Na het ontbijt gaan we wandelen bij ons hotel. Vandaag staat er niets op het programma. Het is echt bloedheet vandaag, wel staat er veel wind. We lopen naar de waterval. Het is een prachtige wandeling langs de majestueuze Drakensbergen. Het is een wandelingetje van niks. De waterval is prachtig maar niet echt spectaculair. Dat komt natuurlijk ook door de droogte van de afgelopen maanden.

We zien knalrode mega sprinkhanen. Wow, wat een rare beesten zijn dat. We lopen weer richting hotel en over het stroompje aan de voet van de bergen hangt een brug. De brug ziet er erg gammel uit en er staat een bord bij met daarop: betreden op eigen risico. Maar dat risico durven wij wel te nemen. En zonder nat pak halen we de overkant. Dan gaan we weer terug en lopen we over de golfbaan naar het hotel.

We drinken wat en gaan ons dan klaar maken voor een middag relaxen bij het prachtige maar o zo ijskoude water van het zwembad. Hier staan heerlijke ligstoelen. Om 13.00 uur lunchen we in het hotel en dan gaan we weer naar de verrukkelijke ligstoelen. Het is bloedheet en af en toe staan we met onze voeten op het trappetje van het zwembad. Het water is echt ijs- en ijskoud. Dus geen duik vandaag.

Er staat een heerlijk briesje en dat maakt het zonnen dragelijk. Want de zon die vandaag overvloedig schijnt, straalt een hitte af, niet normaal meer. We zijn dan ook ondanks dat we ons tig keer hebben ingesmeerd, behoorlijk verbrand.

Om 16.00 uur hebben we er genoeg van. We gaan naar de kamers om de koffers in te pakken. Morgen vertrekken naar de luchthaven in Johannesburg. We zitten dan bijna de hele dag in de bus. We vliegen pas om 21.45 uur.

Om 18.30 uur eten we met de hele ploeg a la carte. Lang niet zo lekker dan het buffet van de afgelopen twee dagen. Erg karig ook, maar minderen kan na de overvloedige maaltijden van de hele vakantie geen kwaad. In de lobby drinken we nog wat en internetten we. Het is reuze gezellig met deze groep. Om 22.30 uur begeven we ons naar de kamers voor de laatste nacht in Zuid-Afrika.

Vrijdag 16 oktober 2015

Ook deze laatste dag ben ik weer vroeg van de partij. Verslag schrijven, douchen en koffers pakken. Na het ontbijt vertrekken we om 07.50 uur. We laten een fantastisch gebied achter ons. Het weer is minder vandaag, bewolkt en af en toe een bui. Maar het deert ons niet. Vandaag zitten we de hele dag in de bus richting Johannesburg.

We stoppen bij Howard bij de Howick Falls. Hier hebben we van de week heerlijk geluncht. We drinken koffie en een soort chocolade melk. Niet te drinken. Het lijkt wel een gezondheidsdrankje. Ik heb het zelf uitgekozen, dus niet zeuren.

Als we uitgedronken zijn, gaan we buiten een stukje lopen. Het is nu droog. Er lopen hier heel veel kinderen in schooluniformen. Schattig om te zien. Van een van de kleine jongetjes is de veter los en ik maak deze weer vast voor hem. Een veterdiploma kennen ze hier zeker niet.

Om 10.10 uur rijden we weer verder de N3 op richting Johannesburg. Het is een heel eind rijden maar in de bus is het heel gezellig en de tijd gaat dan lekker snel. Ook doen we vele dutjes.

Om 12.30 uur stoppen we op een parkeerplaats bij een winkelcentrum Harrissmith om te lunchen. Hier zijn veel restaurants. We kiezen er een uit, maar het eten laat op zich wachten. Ook de rekening gaat niet helemaal goed. Als we de bon krijgen staat alles van twee anderen ook op onze bon. Gedoe alom. Maar uiteindelijk is het leed geleden en dan kunnen we om 13.40 uur het laatste rukkie van 300 kilometer gaan afleggen. Gaap!

We rijden nog maar net tien minuten en dan rijden we in een politiefuik. Een behoorlijke controle. Er zijn hier heel veel politieagenten. We moeten stoppen. Er wordt wat aan de chauffeur gevraagd en twee minuten later rijden we alweer. We weten niet wat er nu precies gecontroleerd werd.

We stoppen om 15.25 uur bij een benzinestation voor een sanitaire stop en om even de benen te strekken. De stop is van korte duur, maar tien minuten. Het is nu nog 115 kilometer naar het vliegveld.

We arriveren daar om 17.15 uur. We kunnen om 18.30 uur inchecken. Nikkie vraagt of we bij het vliegveld of bij een winkelcentrum afgezet willen worden. We kiezen unaniem voor het vliegveld. We kunnen hier ook eten en binnen is binnen. Als de koffers uitgeladen zijn, nemen we afscheid van Nikkie en bedanken we haar voor een geweldige reis door het prachtige Zuid-Afrika.

Als we de koffers hebben afgegeven gaan we naar beneden om te eten. We vinden een Thais/Chinees restaurant. We kiezen allemaal wat lekkers uit en dan, smullen maar. Dan gaan we door de douane en moet de handbagage weer op de band. Als we de rugzakken hebben gepakt en een stuk door zijn gelopen, worden we terug geroepen. Mijn rugzak mag nog een keer door de scanner. Wat blijkt. Het doosje met pleisters zit nog in mijn rugzak, met schaartje. Oh oh, oliedom natuurlijk. Het schaartje wordt afgepakt en weggegooid. Dat wordt weer een bezoekje aan de Action als we weer thuis zijn.

Om 21.15 uur stappen we in het vliegtuig en precies om 21.45 uur vliegen we richting Cairo voor de tussenlanding. Ik heb bij het raam twee stoelen voor mijzelf. Chris is ergens anders op een rij met drie stoelen gaan zitten. Ik neem een slaappil en ga tukken. Dan word ik wakker gemaakt voor een maaltijd. Trut, laat mij slapen. Ik ga maar liggen op de twee stoelen en verdomd, ik val weer in slaap tot 04.00 uur. We landen om 05.15 uur.

Onze volgende vlucht naar Amsterdam vertrekt pas om 10.10 uur. Tijd voor een ontbijtje dus. We lopen wat op deze kleine luchthaven en dan stappen we weer in voor de laatste ruk. En om 15.00 uur zet het vliegtuig zich neer op de luchthaven Schiphol.

Wat hebben we genoten van dit geweldige land. En dan niet alleen van de wilde dieren in de parken. Maar ook van de prachtige natuur, de heerlijke temperaturen, de goedlachse aardige Zuid-Afrikaanse bevolking en het verrukkelijke eten.

En wat een verschil met negen jaar geleden. Wat is Zuid-Afrika er op vooruit gegaan. Alle kinderen krijgen nu dagelijks gratis onderwijs, er is gratis gezondheidszorg, de salarissen zijn stukken hoger. In de meeste townships staan nu gewone huisjes in plaats van golfplaten hutten. En wat een mooie super moderne winkelcentra zijn er de laatste jaren gekomen. Echt top!

We hadden een kleine maar geweldige groep. En mede door hen hebben wij het ontzettend gezellig gehad. De koffers zijn uitgepakt, de wassen gedraaid en morgen gaan we gewoon weer aan het werk. En wat nooit gebeurt, we hebben geen reizen in het verschiet! Daar moet snel verandering in komen.

Helaas heeft deze geweldige reis een vervelend staartje gehad. Na een paar dagen werken komt Chris thuis van zijn werk, grieperig. Dat duurde maar en dan toch maar even naar de dokter. Met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Chris heeft een zware longontsteking, opgelopen door een legionella bacterie. De GGD en RIVM worden ingeschakeld. We moeten alle hotels en de route die we hebben gemaakt doorgeven. Er wordt onderzocht waar hij de bacterie heeft opgelopen. We horen er verder niets meer van. Wel horen we in het ziekenhuis dat er verleden jaar drie mensen zijn overleden aan deze bacterie. Wat een geluk heeft Chris gehad.

Terwijl ik dit schrijf, het is nu 28 januari 2016, kan ik zeggen dat Chris er aardig uit is gekomen. Inmiddels werkt hij wel weer, nog steeds niet volledig. Maar voor hij weer helemaal de oude is, zijn we waarschijnlijk maanden verder.

En om even bij te komen van alle commotie, vertrekken we 9 februari a.s. naar Curacao met Jon en Carla. Tja zo zie, ellek nadeel heb zijn voordeel.