2008 oktober Thailand

Vrijdag 31 oktober 2008

Verleden jaar hadden al besloten we met onze medereizigers uit Zuid-Afrika, Thea en Uilke, Jannie en Gerrit, in 2006 weer een reis met z’n zessen te gaan maken. De keuze was gevallen op Thailand. In januari werd de reis geboekt en toen was het aftellen geblazen. Later bleek dat een collega van mij met haar man, Nel en Koos, dezelfde reis had geboekt.

Op vrijdag 31 oktober waren de koffers gepakt en gewogen en rond de twintig kilo gebleven. Edwin kwam ons om 10.45 uur ophalen om ons naar Schiphol te brengen. Wij waren daar als eerste en de hostess van Fox overhandigde ons de tickets. Al snel kwamen Thea en Uilke en Jannie en Gerrit en konden we gaan inchecken. Na de douane nog even shoppen en wat eten.

Om 13.45 uur stappen we in. We vliegen met China Airlines, een Boeing 747-400, naar Bangkok. Met een kleine twintig minuten vertraging kiezen we om 14.45 uur het luchtruim. De eerste tien minuten kunnen we nog veel zien, maar verder is het de hele vlucht bewolkt en donker geweest. Op een moment nam ik een slaappil in, maar deze heeft niet veel geholpen. Ik raakte in een geanimeerd gesprek met mijn buurman. Een Nederlander die naar Thailand was geëmigreerd en met een aantal vrienden een resort voor verstandelijk gehandicapten aan het bouwen was in Chaam.

Op zaterdag 1 november om 07.10 uur plaatselijke tijd (het is zes uur later dan in Nederland) landen we. We stappen de prachtige nieuwe luchthaven in en moeten een pittige wandeling maken naar de bagageband. We nemen de koffers van de band, pinnen Thaise bath en dan melden we ons bij onze gids Peter (een Thai) en onze reisleider Alex (een Belg). Buiten Alex en Peter hebben we ook een chauffeur en een busjongen, Som. Hij zorgt de hele reis voor de bus, de koffers en koele drankjes. Om 08.15 uur vertrekken we met de bus, nadat we eerst een bloemenkrans om ons nek gehangen gekregen, waar natuurlijk een foto van gemaakt werd. Er zouden nog vele foto’s volgen.

Het is zaterdag en daarom niet zo druk in Bangkok, vertelt onze gids Alex. Maar voor onze begrippen is het vreselijk druk. We staan zeker een half uur stil. Onze groep bestaat uit 27 personen. Tijdens het wachten in de bus leggen Peter en Alex het e.e.a. omtrent deze

rondreis aan ons uit. Om 09.15 uur zijn we in ons hotel, het Royal Benja Hotel. In de lobby krijgen we een welkomstdrankje aangeboden. Onze kamers zijn nog niet klaar en in de lobby vertelt Alex welke optionele excursies worden aangeboden. We willen aan alle excursies mee doen en gaan dan eerst nog wat pinnen, zodat we alles in een keer kunnen betalen.

Om 11.30 uur zijn onze kamers klaar. We gaan ons snel omkleden en in plaats van 11.30 uur vertrekken we om 12.00 uur voor de eerste excursie. We gaan lunchen boven in de hoogste gebouw van Bangkok, De Baiyoke Tower II. Op de 84ste verdieping bevindt zich Thailands enige, in de openlucht, ronddraaiend luchtdek.

Om 13.00 uur zijn we eindelijk op de plaats van bestemming. Het is vreselijk druk in de stad. Ik denk dat we net tien kilometer hebben gereden. De tien uur durende vliegreis vond ik lang zo vervelend niet als deze busreis. We hebben natuurlijk al zo lang gezeten en willen eindelijk een beetje bewegen. Op een moment stopt de bus en het laatste stukje gaan we wandelen, dit gaat stukken sneller. Op de 79eetage krijgen we een lunchbuffet aangeboden. Heerlijk. Je weet niet wat je het eerst moet nemen, wat geweldig allemaal. Na het eten nemen we de trap naar het dak. Het is daar ontzettend warm. Als je blijft staan, draai je rond en heb je een prachtig uitzicht over heel Bangkok. Het is helder weer en daardoor hebben we goed zicht.

Om 14.50 uur vertrekken we weer met een andere bus. Sommige reisgenoten hebben iets in de eerste bus laten liggen. Morgen komt de eerste bus weer en kunnen de mensen over hun spullen beschikken. We rijden weer naar het hotel. Om 18.30 uur gaan we een dinercruise maken. Als we weer in het hotel zijn, gaan we even relaxen. Ik ga even mijn website bijwerken. Het lukt niet op mijn laptop, daarom gebruik ik de computer van het hotel.

Om 18.00 uur gaan we naar beneden. Nel en Koos zijn daar al en met hen lopen we een stuk de straat uit naar de marktkraampjes. Er is hier ontzettend veel te krijgen en we zullen zeker nog een keer uitgebreider gaan shoppen.  Om 18.30 uur zijn we weer bij het hotel en als iedereen present is, stappen we in de bus.

Om 19.30 uur komen we bij de boot aan op de Chao Praya River. Wij gaan met onze ploeg als enige op deze boot. Weer krijgen we een geweldig buffet. Het is nu donker en we varen langs prachtige verlichte tempels, waaronder Wat Arun en het Koninklijk Paleis. De rivier is vol met schepen voor een dinercruise. Het weer is zalig. Vandaag hebben we het in ieder geval droog gehouden. We varen tot ongeveer 22.00 uur en stappen dan de bus weer in. Met een aantal medereizigers nemen we in het hotel nog een afzakkertje en gaan dan naar de kamer.

Zondag 2 november

Om 06.30 uur worden we gewekt. We hebben heerlijk geslapen. Na het ontbijt vertrekken we om 08.00 uur om te gaan fietsen. Om 08.45 uur zijn we bij het Grand China Princess Hotel waar Co van Kessel de fietsen verhuurt. Voor vertrek krijgen we een briefing.

Iedereen zoekt een fiets uit en maakt een proefrondje. Zadels worden bijgesteld, banden eventueel nog opgepompt en om 09.00 uur vertrekken we. We fietsen door smalle steegjes en dwars over marktjes. Dit is wel zo leuk, dit had ik nooit durven dromen. We stoppen meerdere keren om wat te drinken. Overal staan medewerkers van Co van Kessel met flesjes water. Op een moment rijden we langs de Chao Praya River die buiten zijn oevers is getreden vanwege hevige regenval in Noord-Thailand.  Alle woningen, voor zover je over woningen kunt spreken, in de buurt van de rivier zijn onder water gelopen. Maar het deert de bewoners niets. Alle spullen staan hoog en droog en de mensen leven er alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

Met een boot steken we de rivier over. De fietsen worden eveneens op de boot geplaatst. Als we van de boot afstappen, moeten we met de fiets in de hand over houten planken lopen om geen natte voeten te krijgen. Hilarisch is dit. Ook hier fietsen we door grappige straatjes. Kinderen houden hun hand op als we langs fietsen voor de high five groet. Geweldig allemaal. Alle mensen zijn hier vrolijk en staan helemaal niet raar te kijken dat een groep Nederlanders hun huizen in kijkt. We bezoeken het een paleis van een of andere prinses.Ook bezoeken we een tempel. Daar wordt een echte varkenskop geofferd. Je weet niet wat je ziet. Ook bezoeken we de tempel met de grote zittende gouden Boeddha Wat Kalaya.

We fietsen ook een stuk langs de rivier. We zien inwoners hun wasgoed wassen in de rivier. Een man is zijn brommer aan het schoonmaken in de rivier. Het water lijkt vuil. Door de stroming wordt er vanaf de bodem zand meegesleurd. Als we weer terug gaan moeten we de rivier weer oversteken. De groep wordt in tweeën gesplitst. We kunnen niet als één groep met alle fietsen op de boot. We fietsen weer terug naar ons startpunt. We leveren de fietsen in en gaan dan naar het restaurant voor de lunch. Daar zijn we precies om 13.00 uur. Vanaf dit restaurant zijn we gisteren met de boot vertrokken voor de dinercruise.

Om 14.00 uur gaan we in China Town wandelen. Het weer is heerlijk. Wat een mensen- massa daar. Er wordt hier van alles verkocht. Kippen worden geslacht, vissen van hun kop ontdaan, allemaal onder het mom van dat het vers moet zijn. De mensen leven met hele families in de smalle straatjes. We hebben in veel wereldsteden China Town bezocht, maar deze spant echt de kroon. We lopen heerlijk te slenteren en ineens staat om 15.00 uur de bus voor onze neus. We rijden naar het hotel en onderweg vertelt Alex wat we vanavond gaan doen en hoe laat we klaar moeten staan.

Om 17.30 uur vertrekken we vanaf het hotel voor een heerlijk diner. Ook dit keer weer in buffetvorm. Keuze in overvloed. Een goochelaar komt bij ons aan tafel ons vermaken.  En dat doen we zeker. We hebben een gezellige groep. Na het diner gaan we naar de Siam Niramit show. Dit is werkelijk iets unieks. Het vertelt de geschiedenis van Thailand. Veel spelers in geweldige kostuums in prachtige decors dansen over het toneel. Er is zelfs een kanaaltje op het podium waar een boot over vaart. En een olifant maakt zijn opwachting. We hebben genoten. Tenminste de vrouwen, de meeste mannen vielen in slaap en kregen van hun respectievelijke echtgenotes een schop tegen de schenen.

Na afloop gaan we naar buiten om onder andere de olifant die op het toneel was verschenen te bezoeken. Chris wordt door de olifant omhoog getild. Ook is het mogelijk je te laten masseren. Chris maakt daar dankbaar gebruik van. Een groep dansers vermaakt de bezoekers op het plein. Om 22.00 uur zijn we weer in het hotel en met een aantal drinken we nog wat in de lobby. Om 23.00 uur worden we geacht af te rekenen want de bar gaat sluiten. Dit kwam ons niet verkeerd uit, want de volgende ochtend worden we weer om 06.30 uur gewekt.

Maandag 3 november

Werden we gisteren door de wekker gewekt, vanochtend worden we uit ons zelf wakker. Het was pas 05.30 uur en we konden niet meer slapen. Dan maar douchen en wat rotzooien met de koffers en de laptop. Mijn laptop werkt nog steeds niet en inmiddels wil ik wat foto’s kwijt op de site. Ik werk nog steeds op de computer van het hotel.  Om 07.00 uur zijn we klaar voor het ontbijt en om 08.00 uur zijn we alweer op pad. We zien vanuit de bus op heel veel hoeken van straten rijen mensen staan. Eén voor één stappen zij op een brommer die ze oppikt. De dames in amazonezit. Het werkt als een soort taxi. Dit gaat sneller dan met de bus of de taxi. Een ongelooflijke uitvinding. Volgens Alex is zo’n tochtje doodeng. Ze rijden heel hard en overal tussendoor.

Om 09.15 uur zijn we bij Wat Po. De mooie grote liggende gouden boeddha. Schoenen uit, schouders bedekt, dan pas mag je de tempel betreden. We lopen een klein uurtje over dit machtige complex. Het is bloedheet. Als we weer naar de bus gaan staat Alex met een python om zijn nek. Chris wil dat ook wel eens meemaken. Echt afschuwelijk om te zien. Er wordt hem gegarandeerd dat er niets gebeuren zal. En dat is ook zo.

Onze volgende stop is het Koninklijk Paleis. Alex had ons gisteren verteld dat de heren een broek tot over de knieën moesten dragen en de dames de schouders bedekken. Een omslagdoek zou ook geen probleem zijn. Nou wel dus. Mijn eigen omslagdoek was niet goed genoeg en ik mocht een beeldig bloesje, gedragen door honderden toeristen, uitkiezen. Chris en Koos hadden ook allebei een broek aan die volgens de bewaker tekort was. En uit de verkleeddoos mochten zij een prachtige pyjamabroek uitzoeken. Als een soort Tokkies hebben we het Paleis betreden. We liepen echt voor lul met z’n drieën. 

Bij de ingang werd een groepsfoto gemaakt. Peter gaf bij elke tempel en paleis uitleg. Hij weet heel erg veel van de geschiedenis. Soms duurde de uiteenzetting wel wat lang en konden wij onze aandacht er niet meer bijhouden. Ook omdat het zo vreselijk warm was.

Om 12.00 uur hebben we genoeg gezien en lopen we naar de Chao Praya River voor een boottocht door de klongs. Dit zijn zijkanalen van de Chao Praya River. Aan deze klongs wonen mensen onder erbarmelijke omstandigheden. Veel huisjes op palen. Op een moment krijgen we allemaal een stuk brood. Volgens Alex is dit onze lunch. Na al de overvloedige maaltijden van de afgelopen dagen hebben we volgens hem wel behoefte aan iets eenvoudigers. Geintje. Het brood is bedoeld om de meervallen te voeren.  Zodra er een stukje brood in het water is terecht gekomen, komen daar hele scholen meervallen op af. Niet normaal meer.

Na een uurtje stappen we op een andere boot om te lunchen. Deze boot ligt aan de kant en vaart niet. De lunch valt een beetje tegen, maar dat deert ons niet. Een dagje minder kan geen kwaad, want we zijn al aardig verzadigd. Om 14.15 uur komt de bus ons weer ophalen om ons naar het hotel te brengen. Daar arriveren we om 15.00 uur. We gaan even naar de kamer en dan gaan Chris, Nel en ik shoppen. Nel scoorde al snel een fake merkhorloge die haar schoonzoon had besteld.

De kraampjes zijn ook dit keer heel gezellig, maar ze zijn nog niet allemaal opgebouwd. We lopen weer verder en komen dan bij Robinson, een groot warenhuis. Helemaal top. Hier worden echte merkartikelen verkocht tegen een lagere prijs dan bij ons in Nederland. Maar we kunnen ons beheersen en een kwartiertje later lopen we weer naar het hotel en gaan we wat drinken.

Op mijn kamer zit ik wat te hannesen met mijn laptop en opeens heb ik verbinding. Snel een code beneden halen en de website bijwerken. Ook plaats ik de foto’s, dat duurt even en in de tussentijd ga ik douchen. Om 18.30 uur begeven we ons met de hele groep naar de Skytrain voor ons diner en de Calypso Cabaret opgevoerd door travestieten.

Onderweg naar de Skytrain worden de heren aangehouden door een man met een fotoboek. Het blijkt dat de heren een dame van plezier kunnen uitkiezen. Chris vertelt de man doodleuk dat hij het al drie keer heeft gedaan vandaag en echt geen puf meer heeft. De man verbouwereerd achterlatend vervolgen we gierend van het lachen onze weg.

Als we bij het station zijn aangekomen deelt Alex de kaartjes uit. Deze moet je in een gleuf bij een draaideurtje doen. Je kan dan doorlopen. Al snel komt de trein en met 25 man wurmen we ons in de overvolle Skytrain. Gelukkig moeten we vier haltes verder alweer uitstappen. Maar bij de tweede halte komen er nog heel veel mensen bij. Het is echt dringen geblazen. Peter en Alex geven een sein als we bij de juiste halte zijn aangekomen. De voltallige groep is uitgestapt. Wat een onderneming.

In het Asia hotel hebben we weer een fantastisch buffet. Tijdens het eten staat een Elvis Presley op te treden. Af en toe zingen we met hem mee.

Om  20.15 uur betraden we de show in een zaal in hetzelfde hotel.. Deze show was echt geweldig met heel veel humor. Na afloop mochten we met de dames (heren) op de foto. Om 21.30 uur was het afgelopen en gingen we weer met de Skytrain terug naar het hotel. Dat had wat voeten in aarde. Alex wilde 25 kaartjes kopen aan het loket, maar zoveel kaartjes waren volgens de lokettiste niet voorradig en hij werd verzocht de kaartjes één voor één uit de automaat te halen. Onbegonnen werk natuurlijk. Groot geld werd gewisseld voor muntjes en toen is Peter samen met een beveiligingsbeambte kaartjes uit de muur gaan halen. Het was geweldig om te zien. Bij Peter brak het zweet hem uit.

We waren zo weer terug in het hotel en met een aantal dronken we nog wat. Alex vergezelde ons, hij blijft maar kletsen. Het werd een heel gezellige avond. Om 23.30 uur waren we weer op de kamer. Nog even de foto’s op de laptop zetten en dan heerlijk slapen.

Dinsdag 4 november

De hele nacht heb ik niet geslapen. Zeker door de gezellige avond van gisteren. Om 05.00 uur ben ik maar opgestaan. De wekker  ging om 06.00 uur. Ik was toen al helemaal klaar. De koffers moesten om 06.45 uur op de gang staan en om 07.30 uur vertrekken we. Eerst hebben we natuurlijk ons allerlaatste ontbijt in dit geweldige hotel.

We vertrekken om 07.40 uur en wij zijn nog maar vijf minuten op weg of iemand uit onze groep meldde dat hij zijn broeken uit de hotelkamer was vergeten. Snel de bus uit en samen met Peter rennen naar het hotel. De bus moest door blijven rijden. In Thailand krijg je af en toe een U-bocht om te keren. Maar daar zijn er niet zoveel van. We reden eerst in de drukte een heel eind verder en op een moment kon de bus terugkeren. Bezweet stapte de man later samen met Peter de bus weer in. Natuurlijk worden er opmerkingen over gemaakt en ik vrees dat het niet alleen bij vandaag zal blijven.

We rijden weer verder en het is dan inmiddels al veertig minuten later. We rijden over de snelweg naar Ayutthaya, de oude hoofdstad van Siam naar het zomerpaleis van de koning, het Bang Pa-In Palace. We arriveren daar al om 09.15 uur. Het wordt weer een verkleedpartij, want knieën en schouders moeten bedekt. Een aantal mensen uit de bus kopen een rok of een t-shirt voor bijna nop. We wandelen heerlijk in de prachtige tuinen. Er zijn zelfs golfkarretjes om het hele terrein af te rijden, maar wij lopen liever. We beklimmen (pfft) de observatietoren en hebben zo een prachtig uitzicht over het hele terrein. Het weer is prachtig en helder, dus we hebben goed zicht.

We rijden weer verder en om 11.00 uur stoppen we bij de tempel Wat Phra Mahathat waar alle boeddha’s tijdens de verovering van de stad Ayutthaya door het Bimaanse leger zijn onthoofd. We lopen een klein half uurtje langs alle onthoofde boeddha’s. Het lijkt ons leuk om Koos achter zo’n boeddha te zetten. Nel en ik maken daar snel een foto van. Maar een bewaker komt op ons afgestormd en Nel moet de foto deleten. Als de gesmeerde bliksem drukte ik mijn snor. Met de bewaker in onze kielzog liepen we het terrein verder over. Men dient respect te hebben voor de vele boeddha’s en dat hebben we ook absoluut. Daarom is zo’n foto nog wel leuk.

Om 11.30 uur rijden we weer verder en bezoeken we eentempelruïneWat Ratchaburana . Om 12.00 uur rijden we verder en hopen we dat we voorlopig even kunnen blijven zitten. Maar we rijden nog geen tien minuten of we stoppen bij een hotel voor de lunch. Als we weer naar buiten komen is het pikkedonker, zien we het weerlichten en giet het ontzettend. Om 13.15 uur rijden we in de stromende regen weer verder. Gelukkig is de regen maar van korte duur en schijnt de zon al weer heel snel. Het is aan onze kant van de bus ontzettend warm. Chris zit voor mij en allebei hebben we onze rugleuning naar achter gezet. We doezelen wat en op een moment wil ik rechtop gaan zitten en met behulp van de handgreep aan de rugleuning van de stoel van Chris wil ik mijzelf omhoog drukken. Maar de handgreep is daar niet tegen bestand. Zeker metaalmoeheid. Nel en ik liggen in een deuk.

We zitten de hele reis al met z’n vieren achterin de bus. Koos helemaal alleen op de achterbank. Nel, Chris en ik hebben allebei twee stoelen tot onze beschikking. Heerlijk relaxt.

Om 15.00 uur stoppen we bij een koffietentje en een supermarktje. We strekken even onze benen. Nel en ik duiken de supermarkt in en halen ijs en chips. Ook halen we een paar potjes tijgerbalsem. Nel voor de rug van Koos en ik voor mijn muggenbulten. Volgens Alex moet dit helpen tegen de jeuk.

Om 15.30 uur zijn we weer op weg en om de beurt vallen we in slaap. Om 17.30 uur zijn we in Tak in ons hotel Viang Tak Riverside. We krijgen een cakeje, een welkomstdrankje en een verfrissingdoekje. Onze koffers worden naar de kamer gebracht en om 18.15 uur gaan we buiten wandelen. Het is al pikkedonker. Ons hotel ligt aan de rivier. Buiten is een kleine kermis en een geweldige markt. We lopen heerlijk te slenteren over de markt. Wat we hier zien grenst aan het ongelooflijke. Konijntjes in hokjes met jasjes aan. Heel zielig. Ook zitten er kleine honden voor de verkoop in hokken. Erg triest allemaal.

Ook worden hier gebakken meelwormen, kakkerlakken en sprinkhanen verkocht alsof het Happy Meals van McDonalds zijn. Het is vreselijk warm aan de rivier. We lopen weer terug naar het hotel waar we om 19.30 uur gaan dineren. Hier worden alle gerechten aan tafel geserveerd. Echt helemaal toppie. In een ananas die opgediend wordt als een schildpad wordt een heerlijk vleesgerecht geserveerd. Het ziet er allemaal prachtig uit en het smaakt ook nog eens voortreffelijk.

Terwijl wij zitten te smikkelen staat er op het podium iemand te zingen. Het is deze avond dat we voor het eerst kennis maken met karaoke in Thailand. Daar zijn die Thai gek op. Chris mag zijn zangtalent vertonen op het podium. Samen met Hans mag hij nummers van de Beatles, Frank Sinatra en The Eagles ten gehore brengen. Het was hilarisch. Later zingen we allemaal mee en dansen we of ons leven er vanaf hangt. Dansen is goed om onze dikke voeten te laten slinken volgens Nel. Onder aanvoering van Thea loopt iedereen polonaise. Ze sleept het voltallige personeel mee. De ene zangeres wisselt de andere af, maar helaas wordt het steeds saaier en om 22.30 uur houden we het voor gezien en ga ik naar onze kamer.

Ik wil op mijn laptop de website bijwerken en Chris drinkt nog wat met een aantal uit de groep. Maar helaas, al snel is de internetverbinding weer verbroken en krijg ik deze niet meer online. Da’s balen want het verhaal heb ik in Word al helemaal af. Het is een kwestie van knippen en plakken.

Woensdag 5 november

Om 05.30 uur ben ik al weer wakker. Snel de laptop aan en gelukkig heb ik nu wel verbinding. Snel mijn bericht erin plakken en klaar is Kees. Ik wil gaan douchen, maar helaas hebben we geen warm water. Chris gaat beneden een monteur halen. Die zit wat te klooien en al snel hebben we warm water en kunnen we gaan douchen. Om 06.30 uur gaan we ontbijten. Het heeft deze nacht gegoten van de regen. We hebben er niets van gehoord, maar buiten liggen heel veel plassen. Gelukkig is het nu droog. 

De koffers zijn al weer naar beneden gebracht en om 07.30 uur vertrekken we naar Chiang Mai. Ondanks dat we gisteren niet zo heel veel hebben gezien was het een gedenkwaardige avond. Om 08.45 uur stoppen we even om de benen te strekken en koffie te drinken.

We rijden weer verder en een uurtje later worden we door de politie tegengehouden. We moeten allemaal de bus verlaten. Deze wordt onderworpen aan een grondige controle. Alex vraagt ons veel foto’s van de politie te nemen en ze het een beetje lastig te maken. Komisch was het. Het schijnt dat de politie er vanuit gaat dat men niet op oponthoud zit te wachten en wel met geld aan komt zetten, nou niet dus. Zonder een cent te betalen mogen we binnen vijf minuten weer de bus in en kunnen wij onze weg vervolgen.

Alex heeft de politieman onderhouden en vertelt dat wij toeristen zijn en dat wij zijn land willen leren kennen en naar Thailand komen om plezier te maken en op deze acties niet zitten te wachten.

Een half uur later rijden we weer verder om in Lampang een lokale markt te bezoeken. Wat we hier zien is echt heel erg. Hondjes in veel te kleine hokjes. Een hele zwijnenkop ligt op een kraam, nog helemaal in tact. Het stinkt aan die kant van de markt vreselijk. Een pas geboren poesje loopt te zwalken tussen de kramen door. Ook zien we hier gefrituurde sprinkhanen, maden en kakkerlakken. Vreselijk gewoon. Van Uilke horen we dat op een kraam een te vroeg geboren kalfje te koop wordt aangeboden. Verder verkopen ze ook hier weer de gebruikelijke souvenirs, maar we houden ons in. We hebben genoeg gezien en stappen snel de bus weer in. Als we weer in de bus zitten deelt Som, onze busjongen, rijstkoekjes uit. Deze koekjes schijnen volgens de hele groep heerlijk te zijn.  Het lijken wel madenkoekjes. Ik bedank hartelijk.

Om 12.15 uur vervolgen wij onze weg naar Chiang Mai. Alex deelt in de bus gefrituurde bamboewormen uit. Ik word onpasselijk als ik er naar kijk. Ook hier proeft zowat de hele groep van deze Thaise lekkernij, maar ik heb liever een droppie. Chris vindt het zo lekker, dat hij zowat het hele zakje leeg eet. Hij vindt het op Nibb-It lijken.

We komen weer een politiepost tegen, maar dit keer mogen we direct door rijden. Alex vermoedt dat hij door de andere post is ingeseind dat het verspilde moeite is onze bus aan te houden, omdat wij heel erg lastig zijn. Mooi toch.

Om 12.25 uur zijn we in ons hotel Grandview Chiang Mai voor de lunch. De koffers worden naar de kamer gebracht. De lunch is hier voortreffelijk. Trouwens het hele hotel is geweldig. We lopen even rond om de boel te verkennen. Hier mogen we drie nachten vertoeven. Na de lunch gaan we naar Doi Suthep met de gelijknamige tempel (Wat Phra Tat)). Doi is berg. De tempel staat dus boven op een berg. De bus moet dan ook flink klimmen. Vandaar dat eerst onze koffers in het hotel afgezet zijn. Slim.  Een schattig meisje zit op de trap en als ik mijn fototoestel in de aanslag heb, houdt ze haar hand op voor wat bath.

Vanaf de berg heb je een prachtig uitzicht over Chiang Mai. Eerst dien je wel 306 traptreden te bestijgen. Er is ook een lift, maar wij laten ons niet kennen en zijn vol goede moed. Het is een ongelooflijke klim in deze hitte. Maar als de klus geklaard is, worden onze inspanningen beloond. Het uitzicht is adembenemend. De tempel is prachtig, maar verder vinden wij dit een commercieel circus met de tempel als middelpunt. Wij hebben onze buik even vol van tempels en gaan op een terras boven op de berg wat drinken.

Om 15.45 uur vertrekken we weer naar het hotel. Ik probeer te internetten, maar ook hier krijg ik geen draadloze verbinding. We gaan douchen en om 18.30 uur gaan we naar beneden om wat te drinken. Om 19.00 uur vertrekken we met de bus naar Khum Khantoke. Dit is een dinershow waarbij de tafels laag bij de grond staan. Je moet met je benen in een gat onder de tafel. Eigenlijk hoor je in kleermakerszit te zitten. Maar dat houdt geen mens vol. En dit alles natuurlijk zonder schoenen. Vroeger werd dit diner uitsluitend aan de Koninklijke familie gegeven. Typische streekgerechten worden hier geserveerd. Maar weer overheerlijk. Er wordt een prachtige show opgevoerd met oude muziekinstrumenten en prachtige klederdrachten. Helaas sterft het hier weer van de muggen.

Later op de avond wordt er vuurwerk afgestoken en laten we een soort grote lampion de lucht in vliegen. Je mag dan een wens doen. Om 21.30 uur gaan we weer terug naar het hotel. Ik ga internetten op de computer van het hotel en met bijna de hele groep gaan we buiten op het terras zitten. Het is heel gezellig. Om 00.00 uur is Guus jarig en zingen we natuurlijk voor hem. Om 00.30 uur is het uit met de pret en zoeken we ons bed op.

Donderdag 6 november   

Om 06.00 uur ben ik weer wakker, terwijl we pas om 07.00 uur worden gewekt. Ik ga douchen en nog even internetten. Om 07.15 uur gaan we ontbijten en om 08.30 uur vertrekken we met de bus naar Sankaempaeng.  We gaan eerst naar een edelsmederij, Gems Gallery. We krijgen eerst een film te zien en daarna kunnen we in de werkplaats het hele proces volgen. Ook worden we uitgenodigd om de showroom te bezoeken. Het lijkt wel zo’n verkoopreisje. Waar je staat, staat een medewerker achter je. Je kunt geen stap verzetten. Als je in een vitrine kijkt, wordt direct uitgelegd wat het voor sieraad is. Ik heb het binnen vijf minuten gezien en samen met een aantal anderen ga ik weer naar buiten. We drinken koffie en thee op het terras. En deze is gratis. Waarom verbaast mij dit niet?

Onze volgende stop is een zijdeweverij. Dit is erg interessant om te zien. Je ziet de rupsen groeien en het hele proces van rups tot zijde is te volgen. Van een dot zijde worden draden gesponnen door een aantal vrouwen. Het lijkt wel of we in het sprookje van Doornroosje zijn beland. Natuurlijk mogen we hier ook een blik in de winkel werpen. Hier worden zijde kleding, beddengoed, tafellakens en nog veel meer verkocht. Alles ziet er prachtig uit. Ook allerlei kleine frutsels worden verkocht. Ik koop een brillenhoes en een hoesje voor tandenstokers. Ook een sleutelhanger wordt aangeschaft.

Om 11.30 uur rijden we verder het dorpje Sankaempaeng in naar een atelier waar de mooiste parasols met de hand worden beschilderd. Ook hier kunnen we het hele procedé volgen. Van het maken van het skelet tot het verven van de stoffen en de beschildering van de parasols. Ook kun je hier op je tas of kleding een schildering laten maken. Ik heb dan ook de hele verdere reis medereisgenoten gezien met beschilderde tassen en camerahoezen.

Om 13.00 uur rijden we naar een restaurant  voor de lunch. Dit restaurant is een soort paviljoen aan het water in een diplomatenwijk. Het ziet er dan ook weer prachtig uit. Weer krijgen we iets anders te eten. Verrukkelijk gewoon. Omdat we een jarige in onze groep hebben, hebben Alex en Peter voor taarten gezorgd. Natuurlijk wordt er weer gezongen voor de jarige en van de overheerlijke taarten gesmuld.

Om 14.15 uur vertrekken we weer naar het hotel. We brengen wat spullen naar de kamer en maken ons klaar voor de twee uur durende massage. We worden met taxibusjes opgehaald en naar de massagesalon gebracht. Eerst worden onze voeten gewassen en krijgen we allemaal een zijde pyjama aan. Met vijf vrouwen lagen wij naast elkaar op een matras op de grond. We wisten echt niet wat ons te wachten stond. Eerst werd mijn linkervoet gemasseerd. Na vijf minuten  dacht ik dat ik de twee uur nooit zou volhouden. Het ging er stevig aan toe. We waren van de zenuwen aan het lachen en nogal luidruchtig. Op een moment kwam Alex boven en vertelde ons dat een massage ook genieten is en dat je je moet overgeven. Toen was het gedaan met de drukte en lieten we alles op ons afkomen. Na twee uur moest ik constateren dat ik baalde dat het voorbij was. Dit was echt geweldig. Gelukkig mogen we volgende week nog een keer.

Na de massage kunnen we zelf doen wat we willen. We kunnen de hele avond van de markt genieten. Eerst gaan we met een aantal naar McDonald, want daar eet je zo lekker snel en heb je langer de tijd om te shoppen. Bij het eerste kraampje zie ik een geweldige soort Oililytas. Omdat ik weet dat we met meer bagage naar huis gaan dan we zijn gekomen, moest ik er een tas bij hebben. Het zou allemaal niet in onze koffers passen.

Marga wil dezelfde tas hebben. Nou had Alex ons gezegd maar de helft van de vraagprijs te bieden. Dat deden we natuurlijk direct. Maar dat bod werd niet aanvaard. Je probeert dan een gulden middenweg te kiezen. Op een moment waren Marga en ik tevreden over de prijs. Maar Nel sleurde ons aan onze armen mee en vertelde dat wij de tassen voor de eerste prijs wilde hebben. We zouden ze ergens anders ook nog wel zien.  We moesten maar weglopen en verdomd. Het vrouwtje kwam ons achterna en voor het eerste bod krijgen wij de tassen. Lachen natuurlijk. Verder kocht ik Birkenstocks, placemats met stokjes en sausbakjes, Teva-slippers, een zonnebril, een geweldig Oosters theeservies voor bij de placemats.

De mannen hadden het al eerder opgegeven en waren met z’n allen op een terras gaan zitten. Bepakt en bezakt kwamen wij bij de heren aan. Ik vertelde Chris wat ik allemaal gescoord had. Vooral de placemats en het servies hadden zijn aandacht. Hij vroeg waarom ik dat gekocht had. Ik vertelde doodleuk dat het was om thuis Japans te eten en af te sluiten met Japanse thee. Maar volgens Chris eten we thuis nooit Japans. En dat is ook zo, maar eens zal het er van komen. Die hebzucht van mij toch ook!

We drinken ook nog wat en gaan dan met een taxibus naar huis. Voor het shoppen had Alex ons verteld nooit meer dan 100 bath te betalen voor een ritje met de tuk tuk van de markt naar het hotel. Miranda en Stefan hadden onderhandeld en hoefden maar 80 bath te betalen. Chris wist niet wat er was afgesproken en hoorde wel dat de chauffeur van de tuk tuk iets zei en bemoeide zich ermee. Hij vertelde de chauffeur dat er maar 100 bath werd betaald. De chauffeur kwam niet meer bij van het lachen en het stel hoefde gelukkig maar 80 bath te betalen. In het hotel namen we nog een afzakkertje. Het was een heel gezellige avond en veel te laat lagen we in bed.

Vrijdag 7 november

Na het ontbijt vertrokken we om 08.45 uur voor de fietstocht van 30 kilometer. Iedereen had een paar dagen geleden in de bus zijn lengte op moeten geven voor de maat van de fiets. Voor iedereen stond er dan ook een passende fiets klaar achter het hotel. We moesten allemaal een helm op. De lucht was dreigend en we hoopten dat we het droog zouden houden. Gelukkig was dat het geval. Sterker nog, de zon kwam door en daardoor werd het bloedheet. 
 

We bezochten een museum, een openlucht crematorium en aan een prachtig meer aten we fruit en cake en dronken we wat. Het museum lag ook aan een meer en daar werden paarden getraind om meer spierkracht te krijgen. Zij moesten met hun begeleider het meer over zwemmen. Daar hadden sommige paarden absoluut geen zin in.

We fietsen weer verder en komen langs schattige straatjes in een woonwijk en door prachtige velden op het platteland. Bij een stalletje dronken we ice-coffee en ice-chocolat in een zakje. Heel grappig. Normaal moet je volgens Alex zoiets niet doen. Maar bij dit stalletje was de kwaliteit wel te vertrouwen. Erg grappig en bovenal zalig. Het was een prachtige route. We hebben allemaal genoten.

Om 13.00 uur zijn we weer bij het hotel. We gaan snel douchen en dan weer naar beneden voor de lunch. Na de lunch hebben we nog een half uurtje om te relaxen. Buiten de aangeboden excursies om gaan we met acht man uit onze groep met de bus compleet met chauffeur, busjongen en Alex en Peter naar Tiger Kingdom. Hier worden tijgers gefokt om het uitsterven tegen te gaan. Ik had er voor deze reis al veel over gelezen. Ik moest en zou hierheen. We wilden ook wel met de taxi, maar Peter en Alex vonden het veel te leuk om ook mee te gaan. Het park is pas sinds drie maanden open.

Er is een aantal tijgers van vijf jaar en paar van een jaar. Ook zijn er vier tijgers die nog maar zeven maanden oud zijn. Bij deze tijgers mogen wij met z’n vieren tegelijk in de kooi. Zij hebben een grasveld tot hun beschikking. Deze tijgers zijn toch al groter dan ik had gedacht. En eigenlijk vind ik het best wel een beetje eng. De tijgers mogen geaaid worden, maar wel een beetje ruw. Als je het te zacht doet denken zat dat er een insect op hun vacht zit en zouden ze kunnen uithalen. Dit had Alex nou net niet moeten vertellen. 

Als ik eenmaal begin te aaien durf ik niet meer te stoppen. Al snel zitten Chris en ik samen op de grond een tijger te aaien. Dan komen de drie andere tijgers kijken wat er allemaal gebeurd. Een tijger wil ook wel geaaid worden en legt heel vriendschappelijk zijn poot op mijn arm. Ik schrik daar zo van (weet je hoe groot die poten al zijn?) dat ik mijn aaiende arm terugtrek en daardoor Chris met mijn elleboog een hoek geef. Oeps. Gelukkig loopt alles goed af. Een fotograaf neemt de hele tijd foto’s van ons en na afloop kunnen we die op DVD kopen.

Maar het klapstuk van de middag was toch wel de spelen met de tijgertjes van zo’n acht weken oud. Deze zitten nog binnen. Voordat we ze aan mogen raken dienen we eerst onze handen te wassen. Er zijn drie tijgertjes. Een ligt in een hoek te slapen en deze ontgaat wat er allemaal met z’n vriendjes (of broertjes en zusjes) gebeurd. Dit was echt toppie. We lagen op de grond en die beestjes (met toch al behoorlijke pootjes) kropen zo over je heen. Dit was een geweldige ervaring en zal ik zeker nooit meer vergeten.

We gaan weer terug naar het hotel. Het is spitsuur en daarom zijn we een tijdje onderweg. Het verkeer is hier een chaos. Je ziet hier ontzettend veel scooters en brommers met hele families erop. Op een moment zien we een man met vrouw op een scooter. Achter de man zit een klein kind en voor de vrouw een televisie. En dan niet zo’n platte zoals bij alleen nog maar worden verkocht. Nee, zo’n bakbeest met een flinke toeter aan de achterkant. Je gelooft je ogen niet. In Nederland had je hiervoor allang een bekeuring gehad.

Om 18.10 uur zijn we weer in het hotel, maar om 18.30 uur zijn we al weer op weg naar de stad. Met een taxi rijden we naar het centrum waar we eerst in een Duits restaurant weer verrukkelijk eten. Heerlijk gewoon. Na het eten zijn de mannen al weer snel terug gegaan naar het hotel om te klaverjassen. En wij vrouwen moesten natuurlijk weer shoppen. Het was die avond zo heet en we hadden de dag ervoor natuurlijk al flink onze slag geslagen, dat we besloten om ook maar de tuk tuk te pakken en naar het hotel terug te keren.

Op een moment kwamen we in zo’n duistere buurt en dacht ik dat we de verkeerde kant waren opgereden. Een ontsnappingsplan had ik al klaar. Maar alles bleek tevergeefs. We waren binnendoor gereden en kwamen binnen en mum van tijd aan de achterkant van ons hotel uit.

We drinken nog wat, ik ga nog even de website bijwerken en dan gaan we naar de kamer om de koffers in te pakken, want morgen gaan we weer verkassen.

Zaterdag 8 november

Vanmorgen waren we al om 05.30 uur op. Ik heb de hele nacht slecht geslapen. Balen. Om 07.10 uur zijn we op pad naar het Maetamann Elephant Camp. Hier zullen we de hele ochtend vertoeven. Als we aankomen staan er al verschillende olifanten te wachten. We mogen op de beesten zitten en je door hen op laten tillen. Hilarisch. Er wordt naderhand een geweldige show gegeven door de olifanten. Ze slepen met boomstammen, ze basketballen en ze maken een heus schilderij. Je staat er verstelt van dat die logge beesten dit voor elkaar krijgen. Het is geweldig om te zien.

Later gaan we een tocht op een olifant maken. In een bakje zit je heel hoog. We moeten op de olifant de rivier oversteken. We hopen dat dat goed gaat. Gelukkig is dat het geval. Je wiebelt enorm maar je hebt een prachtig uitzicht. Temeer omdat we later de heuvels intrekken. Heel spannend allemaal. We wiebelen enorm. Voor op de kop zit de mahout. Dit is de verzorger van de olifant. Zodra een olifant is geboren wordt hij gekoppeld aan een jonge knul. Deze blijft de rest van zijn leven voor die olifant zorgen. Op een moment stapt de mahout van de olifant af en gaat het beest zijn eigen weg. De mahout maakt met mijn fototoestel foto’s van ons. Gelukkig blijft de olifant zijn baas volgen.

Als de rit ten einde is stappen we over op een ossenkar. Met Nel en Koos laten we ons voortrekken door een os in een wagen met houten wielen. Dit zit nog minder comfortabel dan op een olifant, maar het is wel ontzettend gaaf. Als laatste gaan we op een bamboevlot de rivier af varen. Voor- en achterop staan twee begeleiders die met grote bamboestokken de vlot op de juiste koers houden Gelukkig is er weinig deining. Chris en Nel gaan om de beurt met de bamboestokken aan de haal. Maar alles gaat prima. Het duurt wel wat lang voor we bij het eindstation zijn. Het is ook ontzettend warm op de rivier. Maar de natuur is hier overweldigend. Alles is fris groen.

Om 12.00 uur, nadat we tig bath kwijt zijn aan allerlei fooien en foto’s, gaan we weer naar de bus en vertrekken we voor de lunch. We stoppen al tien minuten later bij een prachtige orchideeëntuin waar we onder een overkapping een heerlijke lunch krijgen. Gerrit zakt naast mij bijna door zijn stoel. Gelukkig loopt het goed af. Hij krijgt direct een andere stoel aangeboden. Na de lunch lopen we nog even te genieten van al die bijzondere orchideeën.

Om 13.30 uur vertrekken we voor twee nachten naar ons hotel in Chiang Rai. Maar eerst bezoeken we een bergstam. Via een prachtige route door bossen, langs rijstvelden en over prachtige bergen rijden we naar Fang. Halverwege stoppen we even om de benen te strekken en ijs te eten.  Om 17.00 uur zijn we de opstapplaats van de pick-uptrucks die ons naar de eerste stam zal brengen.

Het is behoorlijk heuvelachtig en met de bus zou de tocht veel te lang duren. We stoppen ruim een half uur later boven op een berg en te voet moeten we een heel eind afdalen het dal in. We weten dat we ook weer flink moeten klimmen. Maar na zo’n lange zit in de bus deert dat ons niet.  De stam die we bezoeken zijn de zogenaamde Long Necks. Zij zijn een substam van de Karen. Ze zijn bekend vanwege het dragen van koperen ringen rond hun nek. Elk meisje geboren op woensdag tijdens volle maan is uitverkoren om ieder jaar vanaf de vijfde verjaardag een ring om de nek te krijgen.  Dit hoeft niet maar de ouders beslissen of dit wel of niet gebeurt. Het is niet alleen een traditie maar om de inkomsten uit het toerisme veilig te stellen wordt door de meeste ouders besloten de traditie voort te zetten.  Eigenlijk is het triest om te zien. De meisjes worden toch beperkt in hun bewegingsruimte. De ringen drukken de schouders naar beneden en daarom lijkt het of de meisjes lange nekken krijgen.

We zien heel veel meisjes en vrouwen met de ringen om de nek. Ook lopen er veel kleine kinderen rond. De meeste vrouwen staan bij kraampjes waar allerlei souvenirs te koop worden aangeboden. Vier kinderen zingen Happy Birthday voor ons. Zij hebben totaal geen idee wat ze zingen. Gerrit leert ze een ander liedje en als we weer naar de auto’s gaan worden we onder luid gezang uitgezwaaid. Het is flink klimmen.  Boven staat een jong meisje met een baby. Ik vraag of ik het kindje even vast mag houden. Het is een prachtig kindje. De baby heeft geen luier om. Het schijnt dat deze kindertjes heel erg snel zindelijk zijn. Pampers doet hier dan ook geen goede zaken.  

Om 18.00 uur rijden we naar het Golden Pine Resort. Het is al bijna donker. We rijden door de bergen zonder lantaarnpalen. Doodeng. Gelukkig zitten wij achterin en hebben we niet zo’n goed uitzicht op de weg. Al snel zijn we uit de bergen en komen we op de doorgaande weg naar Chiang Rai. Op een moment is er veel drukte op de weg. Er staan politieauto’s en aan de kant van de weg ligt een man op zijn buik. We hopen maar dat alles goed is, maar we vrezen het ergste.

Om 19.00 uur komen we in ons prachtige hotel Golden Pine Resort aan. We worden verwelkomd met een doekje en een drankje. Alles ziet er prachtig uit. Al snel krijgen we de sleutel van onze bungalow. Helaas is het pikkedonker en kunnen we niet alles goed bekijken. Om 19.30 uur gaan Nel en ik internetten en om 20.00 uur gaan we dineren. We zitten buiten op de levensgrote vlonder boven het water. Muggen alom dus. Ook nu krijgen we weer een verrukkelijk buffet. Je kan hier je door jezelf uitgezochte groente en vlees laten wokken. Ook is hier overheerlijke saté met een zalige satésaus.

Na het eten gaan we naar binnen. Het is voor de eerste keer dat wij het in Thailand koud kregen. De mannen gaan kaarten en de dames zitten gezellig aan een tafel te kletsen. Er was ook weer een karaoke en Chris gaf natuurlijk weer een showtje weg. Later kwamen Koos en Gerrit de club versterken. Thea liep weer polonaise en op een moment maakte zij het te bont. Ze wilde het podium op en toen lag ze languit ten overstaan van het volle restaurant. Je kon ons wegdragen. Om 23.30 uur was het feestje ten einde en togen we naar onze mooie bungalow.

Zondag 9 november

Om 06.30 uur zijn we al weer op en om 08.00 uur vertrekken we naar de Doi Tung berg. We worden door de bus bij een benzinestation afgezet en daar stappen we over op pick-up trucks die ons naar boven zullen brengen.  Bij aankomst dient er weer een verkleedpartij plaats te vinden. De meesten van ons krijgen een soort gevangenispak aan. Het ziet er niet uit. Bij Chris blijft er in zijn broek bij zijn kruis nogal wat ruimte over. Hilariteit alom, de nodige grappen worden hier natuurlijk overgemaakt. Het ziet er dan ook niet uit.

We bezoeken daar een prachtige bloementuin aangelegd onder het toeziend oog van de moeder van de huidige koning Bhumibol. Zij werd ook wel oma genoemd, gelijk onze Juliana volgens Alex. Ook bezoeken we haar paleis. Het paleis is in de vorm van een Zwitsers chalet gebouwd. Het is prachtig. Vanaf het terras heb je een prachtig uitzicht over de bergen. Ook bezoeken we de prachtig aangelegde tuin. We lopen daar rond tot 12.00 uur en gaan dan lunchen langs de Mekong rivier. Dit is de natuurlijke grens tussen Thailand, Myanmar en Laos, de zogenaamde Golden Triangle. In dit gebied werd jaren geleden opium verbouwd, dat werd verwerkt tot heroïne. Om mensen niet te laten werken  in deze “industrie” werd de tuin bij het paleis door oma opgezet. Door werkgelegenheid te scheppen in de tuinen, trachtte zij de mensen op het rechte pad te houden.

Om 14.00 uur hebben we ons weer volgegeten en rijden dan naar de opstapplaats voor de boottocht over deze rivier. We varen aan weerzijden van de machtige rivier en op een moment leggen we aan bij een grenspost in Laos. We dienen daar een soort visum aan te schaffen. Als dat gebeurd is, begeven we ons naar het marktje met allemaal fake merkkleding. Polo’s, t-shirts en ook boxershorts worden daar in veelvoud door de mannen gekocht. Het kost bijna niets.

Deze, ook door ons gekochte, boxershorts zorgen ervoor dat Chris later in die week de schrik van zijn leven krijgt. Volgens Alex moet je de aangeschafte spullen gewoon dragen en niet in het plastic laten zitten. Bij de douane in Nederland heb je dan kans dat indien je aangehouden wordt ze niet constateren dat het nepartikelen zijn. Die mag je namelijk niet invoeren (tenminste wel wat, maar niet veel). Chris trok op een dag zo’n beruchte boxershort aan. Bij de eerste stop die dag maakte hij gebruik van het toilet en al lachend kwam haar daar vandaan. Natuurlijk moest ik weten waarom hij zo lachte. Maar hij verzekerde mij dat hij een binnenpretje had en dat het niets bijzonder was. Ik liet mij niet met een kluitje in het riet sturen en stond erop dat hij mij mee liet lachen. Wat bleek, zijn boxershort had afgegeven en zijn hele zakie was pikzwart geworden. In eerst instantie schrok hij zich natuurlijk wezenloos. Maar toen hij de oorzaak zag, was het wel komisch. Tja, zo zie je maar. Je kan nooit voor een dubbeltje op de eerste rij zitten.

Ook vinden de mannen op deze markt speelkaarten met naakte vrouwen erop. Er worden verschillende pakjes voor Gerrit gekocht. Later blijkt dat hij zelf ook al een pakje heeft aangeschaft.

Om 16.00 uur zijn we weer terug bij de bus en krijgen we de mogelijkheid het Opiumhuis te bezoeken. Niemand uit de groep heeft daar echter behoefte aan. We willen liever nog een uurtje bij het zwembad in ons prachtige resort vertoeven. We zijn helaas pas om 17.00 uur in het resort. De temperatuur is nog heerlijk, maar de zon is al achter de bergen verdwenen. We luieren wat bij het zwembad en sommige van ons nemen een verfrissende duik.

Om 18.15 uur zoeken we onze bungalow weer op. Ik rommel wat met de koffers, want zo langzamerhand is er geen structuur meer te vinden. Dan gaan we douchen en internetten. Om 20.00 uur gaan we weer dineren. Het buffet is weer anders dan de avond hiervoor, maar o zo heerlijk. Het wordt beslist afkicken als we weer in Nederland zijn. We dienen weer buiten te zitten, maar het is zo fris dat een aantal een vestje gaat halen. Zelfs de stoelen zijn een beetje vochtig. Later gaan de mannen binnen weer kaarten en de vrouwen wagen in verschillende formaties ook een gokje. Ook wordt er weer gezongen, maar de avond ervoor was het gezelliger.

Maandag 10 november

Om 08.00 uur vertrokken we reeds naar Nan. We stappen op een moment weer over in pick- up trucks en rijden dan naar twee verschillende bergstammen. We gaan naar het Mae Salong gebergte. Daar maken we kennis met de Akha en de Yao bergstammen. Deze stammen leven echt nog op primitieve wijze. We stoppen eerst bij de Akhastam.

Ze leven in vrij hoge huizen op lage palen, met een grote entree die leidt naar een vierkante leefruimte voorzien van een kachel.  Het is schrijnend om te zien hoe deze mensen leven en wonen.

Tegenwoordig vullen veel Akha het inkomen aan door het traditionele handwerk (kleren en gebruiksvoorwerpen) te verkopen aan toeristen. Ze dragen kleurrijke hoofddeksels met allerlei bellen eraan. De Akha's zijn vaak te herkennen aan hun zwarte tanden. Dit komt doordat de mensen een soort tabak (arecanoot) gebruiken om hun tanden schoon te houden. Zij doen dit tabak op een muntblaadje en kauwen daarop.

De tweede stam die we bezoeken zijn de Yao. De Yao komen oorspronkelijk uit Zuid-China. Zij houden zich voornamelijk bezig met het verbouwen en verhandelen van opium. Opiumverslaving onder de Yao zelf komt echter zelden voor. Door de campagne van de Thaise overheid om het verbouwen van opium uit te bannen, moeten Yao omzien naar andere middelen van bestaan.

Yao-vrouwen staan bekend om hun schitterende kruissteek-borduurkunst, die de traditionele kleding siert. De kleding is opvallend: een lange zwarte jas, afgezet met wollen scharlaken (rode) revers, met daaronder een ruimvallende broek met ingewikkelde patronen. Op het hoofd een met borduurwerk versierde zwarte tulband. Het is allemaal prachtig om te zien.

Nadat we weer allerlei souvenirtjes hebben aangeschaft gaan we met de pick-up trucks naar de bus. Om 10.45 uur vervolgen wij onze weg. Halverwege wordt de bus weer aangehouden door de politie. We zien dat de chauffeur geld betaalt aan de agent. Waarschijnlijk heeft hij om een of andere reden een bekeuring gekregen. Alex en Peter weten allebei niet wat de reden is.

Om 12.30 uur zijn we in Phayao, de hoofdstad van de gelijknamige provincie. Aan het prachtige grote Phayao meer, gaan we lunchen. Na het eten lopen we een stuk langs het prachtige meer. Men is hier volop bezig om de boel te versieren voor Loy Krathong. Verder in het verslag geef ik een uitleg wat Loy Krathong inhoudt.

We sluiten de wandeling af met een overheerlijk ijsje. Dat smaakt heerlijk in deze vreselijke hitte.

We stappen weer de bus in en om Chris niet te laten slapen gaat hij met Nel, Koos en Stefan kaarten. Ries gaat op z'n knieën zitten om als tafel te fungeren. Dat houdt hij maar even vol en dan moeten ze een andere oplossing vinden. Om 15.30 uur stoppen we even bij een benzinestation om even een kwartiertje de benen te strekken

Dan rijden we weer verder. De route is prachtig. Om 17.15 uur zijn we in Nan en bezoeken we een tempel, Wat Phumin . Op het grote plein voor de tempel wordt door een vrouw gymles gegeven. Een aantal mensen doet driftig mee. Uit onze groep wil er ook een aantal de spieren een beetje trainen. Het is een koddig gezicht deze mensen mee te zien doen met de gymles op muziek. We halen bij een kiosk wat chips. Tegen dit uur worden we wat flauw en hebben we trek in iets pittigs.

Om 17.45 uur arriveren we bij het City Park hotel. De kamers zijn hier matig, maar we logeren hier maar een nacht. Ik ga op mijn laptop de website bijwerken. Het eten is ook niet veel bijzonders. We denken dat hier maar weinig gasten logeren. Ook omdat het hotel ver weg ligt van de verschillende toeristische attracties. Na het eten proberen we het gezellig te maken. Er is hier ook weer karaoke, maar deze voldoet niet aan onze verwachtingen. Om 22.15 uur besluiten we allemaal naar onze kamers te gaan en een keer vroeg de ogen te sluiten.

 

Dinsdag 11 november

Deze morgen waren we om 06.15 uur wakker. We ontbijten, laden de bus in en om 08.00 uur zijn we voornemens te vertrekken. Maar eerst nodigt Peter ons uit om de school aan de overkant te bezoeken. Elke school in Thailand begint elke morgen om 08.00 uur met eenzelfde ceremonie. Het hijsen van de vlag, het voorlezen van een gebed en het zingen van het volkslied. Alle kinderen staan dan zonder schoenen op de balkons te bidden. Het is erg indrukwekkend.

Om 08.15 uur vertrekken we echt. We bezoeken om 09.55 uur de Wat Phrathat Chohae in Phrae. Je dient een hoge trap op te lopen.

We lopen wat rond en drinken koffie. Om 10.45 uur rijden we weer verder. Na een half uurtje bezoeken we een grote liggende boeddha. We stoppen hier maar even om de boeddha op de foto te zetten en rijden dan weer verder.

Om 12.30 uur lunchen we in Sukothai Khumlak. Het eten is weer als vanouds. Het restaurant ligt aan de rivier en wordt door vele gezelschappen gebruikt. Het is dan ook ontzettend druk.

In een hok zitten twee apen. Alex waarschuwt ons niet te dichtbij te komen., want voor je het weet heeft een van de twee met die lange armen je bril te pakken. Er staan verschillende kraampjes waar beschilderde doosjes met zeepjes worden verkocht. Deze zeepjes worden gemaakt in verschillende bloemvormen. Allemaal van een stuk Palmolive zeep. Daarna worden ze geschilderd. Het ziet er allemaal prachtig uit. We kopen voor een schappelijk prijsje een aantal van deze doosjes. Leuk om in thuis kado te geven. Om 13.40 uur zijn we al weer op weg.

Onderweg komen we de grootste zittende boeddha van Thailand tegen. Om aan te geven  hoe groot deze is, ga ik  in dezelfde houding voor deze boeddha zitten. Je ziet mij bijna niet meer terug. Om 15.30 uur zijn we in ons hotel Phet in Kampaenget.  We zetten snel al onze spullen op onze kamer en gaan dan naar de markt aan de overkant van de straat. Het is hier heel gezellig. Er wordt hier onder andere groenten en vis verkocht. Je weet niet wat je ziet. Als we bijna terug in het hotel zijn, zien we een grote supermarkt, Tesco Lotus. Een keten die je in heel Thailand tegenkomt. Het is een schitterende supermarkt. De groenten, vlees en vis zien er hier prachtig uit. De laatste twee worden dan ook gekoeld bewaard. Je vraagt je af hoe het mogelijk is dat deze producten dan ook op een bloedhete markt worden verkocht. We slaan allerlei snoeperijen in en nemen ook nog een ijsje. Daarna gaan we weer naar het hotel.

In de lobby nemen we een drankje en ik ga de website bijwerken. Om 19.00 uur dineren we in het hotel. We zitten met de hele groep in een aparte ruimte aan een lange tafel. Het eten was ook nu weer verrukkelijk. Na het eten zijn we naar de overkant van het hotel gegaan. Daar speelde op een gezellig terras een band. Direct worden we onthaald met een nummer van Creedence Clearwater Revival, Never stop the rain. Meteen zingt de hele groep mee en de voetjes gaan direct van de vloer. Maar het feestje is maar van korte duur. Er worden nadien alleen nog maar Thaise nummers gespeeld. Ook mooi, maar hier kunnen we niet op dansen en meezingen lukt al helemaal niet, omdat we de liedjes niet kennen.

Al snel gaan we ons naar het hotel om daar weer aan de karaoke mee te doen. Maar ook hier viel niets te beleven. We besluiten maar naar onze kamers te gaan. Het is inmiddels 22.00 uur. Op de kamer ga ik even de foto’s op de imagetank plaatsen en naar Zoetermeer bellen. Celeste sms-te dat ze weer een tentamen had gehaald. Onze studiebol. Om 22.45 uur gaan we slapen.

Woensdag 12 november

Ook vanochtend was het weer een vroegertje. Het zal een indrukwekkende dag worden met als hoogtepunt the bridge on the River Kwai  Om 05.15 uur ging de wekker, om 06.00 uur ontbijt en om 06.30 uur zijn we alweer weg uit het hotel. Het was nog donker toen we opstonden. Chris en ik slapen direct weer in als de bus zijn weg vervolgt en pas om 08.15 uur worden we allebei weer wakker. Een half uurtje later stoppen we bij een benzinestation om even de bene te strekken en koffie te drinken. De temperatuur is heerlijk. Om 09.15 uur stappen we weer in en vervolgen wij onze weg naar Kanchanaburi. 

Eindelijk zijn we om 11.30 uur op de plaats van bestemming. We bezoeken eerst het kleine museum en de erebegraafplaats. Het museum is erg indrukwekkend. Met veel foto’s, film en attributen wordt getoond onder welke mensonterende omstandigheden de gevangen hebben moeten zwoegen. Het is om te huilen. Er zijn twee ziekenzalen ingericht en in een van deze zalen zien we hoe een been van een gewonde gevangene geamputeerd wordt. Echt afgrijselijk om te zien. Op de begraafplaats liggen bijna 3.000 omgekomen Nederlanders. Alle gevangenen hebben meegewerkt aan de bouw van de Birmaspoorlijn.

Na deze indrukwekkende ochtend rijden we om 12.45 uur weer verder. Een kwartiertje later komen we aan bij de boot waarop we de lunch gaan gebruiken. We varen voorgetrokken door een sleepbootje, over de River Kwai. Op een moment komt de beroemde brug in zicht.  Als je er dan bij stilstaat hoeveel levens hier verloren zijn gegaan, word je toch wel een beetje stil. We leggen aan en lopen dan de brug over naar de overkant van de rivier. Het is best wel druk op de brug en we moeten dan ook voetje voor voetje lopen. Om 15.00 uur zijn we weer terug bij de bus en rijden in veertig minuten  naar het station Wham Pho waar we opstappen voor een ritje over de dodenspoorlijn.

Als snel komt de trein en stappen we allemaal in. Het is ontzettend druk in deze trein. Die wordt niet alleen gebruikt door toeristen, maar ook de plaatselijke bevolking gebruikt deze trein als vervoermiddel. Aangezien de scholen uit zijn gegaan, zijn er erg veel schoolkinderen aanwezig. Allemaal in uniform. Het is een prachtig gezicht. We hangen tijdens het rijden uit de trein en genieten van het magnifieke uitzicht. Op een moment neemt de trein een bocht en kunnen we de voorkant van de trein op de rails zien. Deze rails lopen langs de rotsen. We rijden vier haltes mee en na een half uur stappen we weer uit op station Takilen.

De bus staat op ons te wachten en brengt ons naar het River Kwaihotel waar we om 17.15 uur aankomen. Met Nel en Koos gaan we een stukje lopen in de buurt, maar er is niets te beleven. Het is een vieze, oude stad. Om 18.00 uur zijn we weer in het hotel. We drinken wat en gaan nog even internetten. Om 19.00 uur hebben we een geweldig diner. Een cowboy drietal komt ons vermaken met geweldige countrymuziek. Country Road wordt door ons uit volle borst meegezongen. Het is heel gezellig.

Om 20.00 uur komt de bus ons weer ophalen om ons naar de River Kwai te brengen. Daar stappen we op een groot vlot om Loy Krathong te vieren.

Op de dag van de volle maan van de 12e maan-maand (november) wordt het Loy Krathong festival gevierd in Thailand en buurlanden. 'Loy' betekent letterlijk varen en een 'Krathong' is een vaartuigje van verscheidene materialen in de vorm van een lotusbloem . Dit vaartuigje bevat normaal gesproken een kaars, 3 wierookstaafjes , bloemen en enkele muntjes (bij voorkeur 9, omdat de Thai geloven dat dit getal geluk brengt). Voor het te water laten doe je een wens en met het bloemstuk laat je de dingen die je vergeten wil weg varen. Het is iets heel bijzonders om mee te maken.

Overal zien we van die bloemstukken in het water drijven en er wordt vuurwerk afgestoken. Peter en Alex hebben geregeld dat er voor een ieder van ons een bloemstuk is die we één voor één te water laten.  Het is natuurlijk pikkedonker en daarom is het een prachtig gezicht al die drijvende bloemstukken met kaarsjes aan. Langs onze boot zie ik steeds lichtjes die niet afkomstig zijn van de kaarsjes. Ik vraag Peter wat er gebeurt. Peter vertelt dat er mensen in bootjes de bloemstukken uit het water tillen en de muntjes er vanaf halen en dan de bloemstukken weer verder laten drijven.  Een ingenieuze gedachte natuurlijk. Als dat ’s avonds niet gebeurt, dan gebeurt het de volgende ochtend wel, vertelt Alex ons.

Als iedereen het bloemstuk heeft weg laten varen gaan we achterop het vlot een grote lampion de lucht in laten vliegen. Ook dan mag je een wens doen. Marsha vroeg op de website wat ik eigenlijk nog te wensen had, met twee van die fantastische dochters. En gelijk heeft ze natuurlijk.

Als onze lampion, van Nel, Chris en mij de lucht in is gevlogen, sta ik te genieten van alle andere lampions die losgelaten worden. Ik zie bij de lamp op het vlot een groot beest fladderen, ter grootte van een huismus. Pardoes vliegt dat ding naar beneden en belandt in mijn nek. Ik zette het natuurlijk op een gillen, want ik schrok mij wezenloos. Dat ding is met geen mogelijkheid uit mijn nek te krijgen. Maar uiteindelijk met behulp van weet ik veel wie is dat ding uit mijn nek. Maar hij blijkt op mijn arm te zitten. Gelukkig kon ik dat ding snel van mij afschudden. Ik begon het eerder op het water wat frisser te krijgen, maar nu brak het zweet mij uit. Het bleek een grote vliegende kever te zijn. Gelukkig zijn we al snel aan wal en stappen we de bus in. Om 23.00 uur zijn we weer in het hotel.

Donderdag 13 november

Deze morgen gaan we naar de drijvende markt in Damern Saduak .Daar arriveren we om 09.00 uur. We stappen met z’n allen in verschillende longtailboten en varen dan door de klongs. We hebben een prachtig uitzicht op alle houten huisjes op palen, waar de bevolking van Thailand woont. Wat een leven zeg. Van alles wordt in het water gedaan. Van het wassen van het wasgoed tot het wassen van de groenten. Zelfs kinderen zwemmen in het water. Als we bij de drijvende markt aankomen is het een drukte van jewelste met alle toeristen die met een longtailboot zijn gekomen. Het is een grote chaos. Maar alles gaat goed en op een moment kunnen we uitstappen en langs de kade de wonderlijke markt aanschouwen.

In deze bootjes wordt echt van alles verkocht. Van souvenirs tot groente en schoenen. Als je een trappetje oploopt kom je bij een gewone markt uit. Heel groot en prachtig om te zien. We lopen natuurlijk langs al die mooie kraampjes en de meeste van ons slaan ook hier weer hun slag. Voor we met de bus vertrekken, drinken we nog koffie in het Hollands koffiehuisje. Hier schenken ze volgens Alex de aller-lekkerste koffie. En volgens Chris was dit ook zo. We hebben zicht op de kraampjes en een vrouwtje tracht tijgerbalsem aan de man te brengen. Dat doet ze op een voortreffelijke wijze. Ze komt zelfs met de leus: Goedkoper dan de HEMA. Hilarisch.

Om 10.45 uur vertrekken we weer. Peter heeft op de markt inkopen gedaan en fruit gekocht. Hij laat een levensgrote vrucht zien die op een watermeloen lijkt. Het is een pomolo, een kruising tussen een grapefruit en een pompelmoes. Hij laat zien hoe deze vrucht geschild moet worden. Er blijft maar een kleine vrucht over. Hij verdeelt de vrucht in partjes en het lijkt zo droog als gort. Maar als je een hap neemt, loopt je mond vol met zalige vruchtensap. Ook deelt hij mango uit. Deze is een stuk zoeter dan die je bij ons in Nederland kan kopen. Als klap op de vuurpijl krijgen we ook nog gebakken banaan in kokosmelk. Hier eet je echt je vingers bij op.

Nadat we hebben genoten van deze versnaperingen zijn we ongemerkt bij een tempel aangekomen. Deze is in een grot, maar voor de grot sterft het van de apen. Hier is een kraampje waar je bananen kunt kopen om die beesten te voeren. De dame achter de kraam zal wel snel door haar handel heen zijn, want om de haverklap pikte een aap een aantal van die bananen. Som, onze busjongen heeft maïs meegenomen en voert de apen. Hier smullen ze ook van en vechten ze of hun leven er van af hangt.

Van de buschauffeur moeten de deuren van de bus dicht blijven. Als een aap de bus in zou gaan, kan hij schade aanbrengen. Dat zegt hij uit ervaring. Met een katapult en stukjes fruit probeert hij die beesten ook bovenop zijn bus te verjagen. Helaas heeft hij zijn raampje open laten staan en is er toch zo’n beest naar binnengeglipt. We zien de aap over de leuningen van de stoelen rennen. Maar de buschauffeur krijgt de aap gelukkig snel uit de bus. Later blijkt dat hij toch gepoept en gepiest heeft. Getverderrie. Som maakt voor we de bus in gaan alles schoon. We stappen in en vervolgen onze weg.

Om 12.30 uur zijn we bij het restaurant in Petchaburi voor de lunch. We blijven hier een uurtje en vertrekken dan naar Chaam. De natuur is hier weer totaal anders dan in het noorden van Thailand. Om 14.45 uur stappen we iets voorbij Hua Hin uit om een kijkje te nemen bij een ananasplantage. Ik wist niet dat deze heerlijke vruchten zo groeiden. We lopen zo’n tien minuten rond, maken de nodige foto’s en vertrekken dan naar het Lone Pine Resort in Pran Buri. Daar zijn we zo. Het blijkt dat wij het hotel voor ons zelf hebben. Er zijn geen andere gasten.

Het is hier echt geweldig. We krijgen een kamer die zijn weerga niet kent. Wat een ruimte en wat een luxe zeg. De badkamer is eveneens prachtig. Hier zouden we wel een week willen vertoeven. We nemen een kijkje op het mooie complex en al snel worden we naar de zee getrokken. We komen bij een zwembad aan die over lijkt te gaan in de zee. Maar niets is minder waar. Er loopt nog een pad achter het zwembad langs. Het is geweldig.

Al snel hebben we onze zwemkleren aan en gaan we onder het genot van een drankje heerlijk relaxen bij het prachtige zwembad. Koos en Chris nemen onmiddellijk een duik. Mij lijkt het iets te koud. Tot 17.00 uur houden we het vol en gaan dan naar de kamer om te douchen.

De mannen gaan om 18.00 uur weer een kaartje leggen en ik ga op mijn laptop de website weer even bijwerken. Een band is bezig een en ander uit te stellen. Dat belooft weer een bonte avond te worden. Om 20.00 uur worden we verzocht de tafels voor het diner op te zoeken. Terwijl wij smullen van alle heerlijkheden van het buffet en de door de kok voor jouw bereide maaltijd proeven, gaan Peter en Alex zich aan de gebruikelijke karaoke wagen. Een driemanformatie speelt de sterren van de hemel.  Alles is weer overweldigend. De kok bakt de heerlijkste vlees- en vissoorten en wokt de kakelverse groenten. Bestaat er iets heerlijkers dan dit?

Nadat we zeker anderhalf uur van alles hebben geproefd, nemen de mannen het zingen van Alex en Peter over. De twee stakkerds hebben tijdens hun zangkunsten moeten toezien, hoe wij smikkelden en zij hun kelen rauw zongen. Maar nu is het hun beurt. Er is nog genoeg te eten en de kok gaat onverdroten door met van alles te bereiden.

We maken er weer een bonte avond van en op een moment bij een nummer van ABBA, nemen de vrouwen de microfoon van de mannen voor de allereerste keer over. Het is een wonderlijke sprookjesachtige avond. Het was echt fantastisch. Om 23.00 uur stopt de band ermee. Erg jammer. We besluiten naar het terras met uitzicht op zee te gaan en daar nog een slaapmutsje te nemen. Het is een bijzonder prachtige avond. Maar om 23.45 uur houdt iedereen het voor gezien en duiken we ons bed in. Voor we liggen belt Marsha. Ze wil weten hoe ze boerenkool klaar moet maken. Wat een contrast.

Vrijdag 14 november 

Om 06.30 uur word ik wakker. Ik zie aan het blauwe knipperlicht op mijn mobiel dat ik een berichtje heb. Celeste schrijft dat ze ook haar tweede tentamen gehaald heeft. Dat is een prettig wakker worden. Ik ga snel douchen en loop dan naar de zee. Ik hoop dolfijnen te zien, maar ik weet niet of deze zoogdieren zich hier begeven. Chris komt om 07.00 uur mijn kant op en duikt direct het heerlijke zwembad in. Om 08.00 uur gaan we ontbijten en dan ga ik nog wat foto’s op de laptop zetten. Het gaat niet zo vlot, maar beter iets dan niets. Nadat Chris heeft gedoucht gaan we met een aantal van de groep een stuk over het strand lopen.

De zee is vrij woest en het strand ziet er niet uitnodigend  uit. Het ligt vol rommel. We doen onze slippers uit en gaan in de branding lopen. Op een moment zakt Chris tot z’n knieën het zand in. Met geen mogelijkheid kan hij er zelf uitkomen. Hij moet echt geholpen worden. Levensgevaarlijk is het hier. We lopen tot een pier en zijn voornemens deze houten pier af te lopen. Maar als we er bijna zijn zien we dat de hele pier vergaan is. Wat een armoe hier.

We keren maar weer om en besluiten deze vrije dag te besteden aan luieren bij het zwembad. We zijn nog steeds de enige gasten in dit resort, dus ligbedden in overvloed. We zwemmen, lezen wat, doen wat sudoku’s. Om 13.00 uur gaan we met z’n alle lunchen. De kok is heerlijke verse hamburgers aan het bakken. Die hebben natuurlijk gretige aftrek. Het is echt heel gezellig. Na de lunch gaan we nog even zwemmen of dutten. Het water van het zwembad is echt nog steeds heel koud, terwijl de lucht heel erg warm is. Er staat aan zee ook een stevig briesje.

Om 15.00 uur gaan we douchen, want we worden om 16.00 uur weer door de bus afgezet bij een geweldige massagesalon in Hua Hin. Daar zijn we in een goed half uur. Eerst worden onze voeten weer gewassen. Dan zoekt iedereen een plaatsje op. We liggen allemaal door elkaar. Nel en ik komen samen in een kamertje met twee matrassen op de grond terecht. Ook nu is het weer genieten. Sterker nog. Deze massage vonden we allemaal beter dan de massage in Chiang Mai. We werden echt twee uur lang goed onderhanden genomen. Het is geweldig.

De bus staat om 19.00 uur weer voor de deur en zet ons in de stad Hua Hin af. We gaan daar maar weer een keer bij ome Mac eten. Ze verkopen in dit filiaal alleen geen ijs. Jammer, maar daardoor komen we wel bij Häagen -Dazs terecht. En dat is echt de hemel op aarde. Wat een smaken hebben ze daar. Je kan gewoon geen keuze maken. Verrukkelijk allemaal. Nadat we het ijs op het terras hebben verorberd gaan we shoppen. We lopen weer verschillende markten af. Ik koop maar weer een shawl voor bijna niets en ook zien we hier weer prachtige zeepjes in mooie doosjes. Dus daar slaan we er ook maar weer een aantal van in. De heren hebben er genoeg van en gaan een terras op om de kelen te smeren. De dames lopen tot het eind van de markt en wij voegen ons al binnen tien minuten bij de heren. We drinken nog wat en om 22.30 uur zijn we weer op de plaats waar de bus op ons staat te wachten.

Binnen een half uur zijn we weer in het resort. Een aantal van ons gaat nog wat drinken in het hotel, maar de meeste gaan slapen. Ook ik ga naar de kamer om wat kleren voor de volgende dag klaar te leggen en de koffers te pakken. Ik schrijf nog even een stukje in mijn schrift. We vertrekken de volgende morgen om 08.30 uur. Ik hoop dat ik dan de website nog even kan bijwerken.

Zaterdag 15 november

Om 06.30 uur ben ik wakker. Ik ga douchen en heb dan nog even de tijd om de website bij te werken. Na het ontbijt vertrekken we om 08.30 uur naar Ranong. We stoppen om 10.00 uur voor heerlijke chocolademelk en koffie. Ondanks dat er een briesje staat is het echt heel warm. Om 10.30 uur, als we op de snelweg rijden, stopt de bus ermee. We hebben pech. Er is iets met de bus aan de hand. We moeten de bus uit en met z’n  allen op de vluchtstrook gaan staan. Gelukkig was hier langs de snelweg een inham met een afdak. Daar gaat iedereen onder staan. De bus rijdt een stukje verder waar een soort boerderij is. Het blijkt dat er vooralsnog niets aan het mankement gedaan kan worden. Er wordt een andere bus opgetrommeld. We staan anderhalf uur te wachten, als deze tijdelijke bus ons komt oppikken.

We moeten onverwacht afscheid nemen van Som, de busjongen en de buschauffeur. Zij horen bij de bus en mogen deze niet in de steek laten. We zijn met de pet rond gegaan en overhandigen de envelop aan Som. Hij zal de buit verdelen. Het wordt onverwacht een emotioneel afscheid. Een vrouw gaat huilen en bijna alle vrouwen houden het niet droog. We krijgen dus ook een nieuwe chauffeur en busjongen. Het blijkt een busvrouw te zijn. Zij is de vriendin van de buschauffeur.

We nemen de handbagage mee de bus in. De koffers komen later met de nieuwe bus. We rijden om 12.30 uur naar een restaurant langs de snelweg voor de lunch. Vanaf daar wachten we weer op de nieuwe bus. Alex en Peter hebben dit prima geregeld. We eten allemaal heel snel. We waren allemaal erg onrustig door het gebeurde.

Op een moment komt Koos met een oerang oetan aan zijn hand aangelopen. Er is een klein dierentuintje hier. We zien een beer onder erbarmelijke omstandigheden in een afgerasterde kuil. Apen in een kooi, twee dromedarissen in een vieze modderpoel en wat vogels. Het ziet er allemaal niet uit. De oerang oetan blijft bij Koos. Als zijn begeleider hem wil overnemen, hangt de aap in zijn benen. Gelukkig bijt hij niet door. Een aantal vrouwen staat er bij te kijken en voor we het weten loopt de aap naar ons toe. We rennen als gekken het restaurant weer in. We komen nu langs de keuken van dit restaurant. En het is maar goed dat we al gegeten hebben. We hadden anders geen hap door onze keel gekregen.

De mannen gaan een kaartje leggen en de vrouwen lopen naar een pand, waarvan wij dachten dat er een winkel in gevestigd was. Niet dus. Al snel zijn we weer terug in het restaurant en bekijken dan mijn foto's op mijn laptop. Om 15.30 uur komt de bus. Som is er ook weer bij. Hij kan geen afscheid van ons nemen. De koffers zijn overgeladen en dan kunnen we eindelijk verder. Op een moment stapt Som uit en nemen we definitief afscheid van hem. Hij gaat met het openbaar vervoer terug naar zijn bus.

We zijn blij dat we weer de beschikking hebben over vervoer. We maken nog een stop voor we naar ons hotel gaan. We bezoeken om 17.15 uur de Punyaban waterval. Deze waterval is niet echt spectaculair maar wel een welkome afleiding na het lange wachten op de bus. Om 17.45 uur rijden we weer verder.

Een half uurtje later zijn we in ons hotel Tinidee in Ranong. Bij dit hotel zijn warmwaterbronnen. Er zijn vier jacuzzi’s waar wij gebruik van kunnen maken. Alex adviseert ons heerlijk te badderen in deze baden. Ook ligt er bij de bronnen en prachtig zwembad.

We brengen snel de koffers naar de kamer, trekken zwemkleding aan en begeven ons allemaal in badjassen van het hotel naar de baden. Als je je voet in het eerste bad zet, heb je zoiets van, oh veel te heet. Je moet even doorkomen, zeg maar. De vier baden hebben allemaal een verschillende temperatuur, oplopend in warmte. De koudste is al heel warm. Het is het lekkerst als je eerst een duik in het zwembad neemt en daarna de warmwaterbron in. Je mag volgens Alex niet al te lang in een bad blijven. De temperatuur van je lichaam loopt dan te snel op. Iedere keer na vijf minuten te hebben gezweet, nemen we een duik in het zwembad. Het is heerlijk. Je lichaam tintelt gewoon. We houden het drie wartier vol en gaan dan douchen.

Om 20.30 uur gaan we dineren. ’s Middags hebben we in de bus al een keuze moeten maken uit verschillende voor- en hoofdgerechten. Voor het eten ga ik snel nog even de website bijwerken. We zitten in een zaal apart aan een hele lange tafel. De sfeer is zoals de hele vakantie grandioos. Het diner bestaat uit vijf gangen. Als eerste kreeg ik een garnalencocktail, toen een overheerlijke uiensoep. Als hoofdgerecht had ik steak gekozen, daarna kwam een verrukkelijke salade. Als dessert werd ijs met vers fruit geserveerd. Alles was verrukkelijk. Omdat we vandaag pech hebben gehad met de bus, kregen we het eerste drankje aangeboden door Fox. Nel en ik nemen allebei een cocktail zonder alcohol, limoen, ananas en orange. Het is echt zalig. Later nemen we nog een cocktail, het moet niet gekker worden. Het is heel gezellig, we lachen veel maar hebben ook hele serieuze gesprekken. Opeens is het 23.30 uur en gaan we slapen.

Zondag 16 november

Om 06.30 uur worden we door de wekker gewekt. We gaan douchen en ontbijten. De koffers hebben we dan al buiten de kamer gezet. Dat is toch wel zo’n prachtig systeem. We hebben er de hele vakantie geen omkijken naar. Vandaag gaan we varen. Ik neem voor de zekerheid de snorkels mee. Je weet maar nooit. Maar aan het eind van de dag heb ik moeten constateren dat ik ze voor niets heb  meegenomen.

We vertrekken precies om 08.00 uur met de nieuwe bus en de nieuwe chauffeur met zijn vriendin. Onze eerste stop is bij een prachtig resort  met uitzicht op een meertje en bergen. We drinken daar koffie en chocolademelk. Het is hier heel erg warm en ook veel vochtiger. Om 10.30 uur rijden we verder richting Ao Pang Na. We stoppen nog even bij een benzinestation om te tanken.

Om 12.30 uur zijn we in Ao Pang Na. We lunchen met z’n allen in het kleine haventje. Om 13.30 uur stappen we daar in een grote longtailboot. Deze boot heeft een grote staart waar mee gestuurd wordt en deze zit vast aan een levensgrote motor. We varen door de schitterende mangrovebossen. Alles is prachtig fris groen. We varen langs het James Bond Island. Op dit eiland is de James Bond film “The man with the golden gun” in 1974 opgenomen. Roger Moore was toen nog 007. Later varen we op open zee. We zien de magnifieke kalksteenrotsen boven water uitsteken. Je kan je nauwelijks voorstellen dat deze rotsen miljoenen jaren geleden onder water stonden. Ze zijn ook prachtig begroeid met allerlei verschillende planten en struiken. Op een moment varen we een grot in. Hier hangen prachtige stalactieten. We genieten met volle teugen.

Om 15.15 uur zijn we weer terug bij de bus. We drinken nog even snel een drankje. De temperatuur is hier veel hoger dan in het noorden van Thailand. In de bus krijgen we heerlijke ijskoude vochtige doekjes uitgedeeld. Daar knappen we heerlijk van op. We zetten onze reis voort en gaan nu richting Krabi.

Om 16.15 uur komt de regen met bakken uit de hemel. Gelukkig zitten we in de bus. De bui duurt maar tien minuten. Van Peter krijgen we onze vliegtickets voor de terugreis uitgedeeld. Zo langzamerhand komt het einde van onze fantastische reis in zicht.

Peter vertelt ons dat ons prachtige resort Krabi La Playa is overboekt. We krijgen volgens hem nu een nog luxueuzer hotel. We zullen het zien. Peter vertelt tijdens de busreis nog even in een notendop, wat we allemaal hebben gedaan en bezocht de afgelopen dagen en wat we allemaal hebben beleefd. Hij doet dat subliem.

Om 17.00 uur zijn we in ons Pavilion Queen's Bay in Krabi . Het is een prachtig luxe hotel. We gaan direct zwemmen in een van de drie zwembad die alle drie boven elkaar liggen. In de bovenste kijk je zo over de rand naar het zwembad wat een etage lager ligt. Koos haalt voor ons allemaal een badhanddoek Met badhanddoeken hebben we niet hoeven zeulen de hele vakantie. Die zijn in elk hotel bij elk zwembad te verkrijgen.

Om 18.15 uur gaan we wat drinken en internetten. Daarna gaan we douchen, want om 19.30 uur worden we opgehaald door een busje van het hotel waar we oorspronkelijk zouden overnachten. Daar zullen we het afscheidsdiner gaan gebruiken. Ook dit diner was weer uit de kunst. Een gitarist vertoonde zijn kunsten en af en toe zingen we met de zanger mee. Chris en Dick richten allebei een woordje tot Peter en Alex. Het wordt ook nu weer een hele gezellige avond. Op een moment begint het te stromen van de regen. We zitten overdekt dus we maken er geen punt van. Het houdt maar niet op. Het begint zelfs te onweren.

Ook als we weer moeten vertrekken met het busje giet het nog steeds. Per koppel worden we door het personeel onder een grote paraplu begeleid naar het busje. Hilariteit alom. Als we weer allemaal in ons hotel zijn aangekomen gaan we met een aantal op de zesde verdieping nog wat drinken. Stoelen en tafels worden bij elkaar gesleept. De drankjes zijn hier vele malen duurder dan elders in Thailand, maar dat mag de pret niet drukken. Het afrekenen per stel heeft in Thailand nog wat voeten in aarde. Om de prijs van twee drankjes bij elkaar op te tellen en dan afstrepen welke drankjes al zijn afgerekend, schijnt voor de Thai toch wat moeilijker te zijn dan wij denken. Maar uiteindelijk komt alles op zijn pootjes terecht en duiken we om 23.30 uur allemaal ons bed in.

Maandag 17 november

We ontbijten deze morgen al om 06.30 uur want om 08.00 uur worden we door drie “wagentjes” opgehaald voor de vier eilandentocht. We zitten op bankjes tegenover elkaar. Maar er zijn geen plaatsen genoeg. Peter en Alex en nog twee mannen moeten achterop een auto op de treeplank blijven staan. Gelukkig reden de wagentjes niet zo hard. In Nederland is zoiets ondenkbaar, maar nu we wat langer in Thailand zijn, verbazen we ons nergens meer over.

We zijn in tien minuten bij het strand waar we overstappen in een speedboot die daar op ons ligt te wachten. Met een rotvaart vertrekken we naar het eerste eiland. Het is nu eb en van dit eiland loopt een smalle strook spierwit zand naar een ander eiland. We lopen daarover heen naar dat andere eiland. Volgens Alex kan je hier alleen maar zwemmen en heeft snorkelen geen zin. Maar sinds mijn verslaafdheid aan snorkelen, laat ik geen mogelijkheid onbenut. Ik zet mijn duikbril op en zoek onder water naar iets levends. Ik zag direct al prachtige vissen. Het koraal ontbrak maar vissen in overvloed.

We moeten weer terug naar de boot. Het begint vloed te worden en van het strookje wit zand is bijna niets meer over. Gelukkig hebben we onze zwemspullen aan en banjeren we door het water. Na een kleine twintig minuten stappen we de boot weer in en vertrekken we naar de volgende bestemming waar we volgens Alex wel kunnen snorkelen. Bij deze kalksteenrotsen is geen strand. We gaan via het trappetje van de boot zo het water in. Je kan hier niet staan. Bij de boot is nog niets te zien, maar bij de rotsen aangekomen is het een komen en gaan van de meest prachtige vissen. Ook zie ik zee-egels en geweldig koraal.

Nadat we zijn voldaan van het snorkelen begeven we ons naar het volgende eiland. Hier kunnen we zonnen en zwemmen. Het strand en de zee is echt tropisch. Je waant je in een sprookje. We genieten hier een half uur met volle teugen.

Als laatste leggen we aan bij een strand met een grot. In deze grot worden penissen geofferd voor vruchtbaarheid. We zien ze in allerlei vormen en maten. Het ziet er niet uit. Ik heb het al snel gezien en al pootje badend lopen we weer terug naar de boot. Inmiddels is het 11.30 uur. Op de boot wordt verse ananas en verrukkelijke watermeloen geserveerd. Heerlijk tegen de dorst.

We rijden naar het hotel. Daar kunnen we gaan douchen en de koffers pakken, want om 13.00 uur vertrekken we voor de laatste busreis naar Phuket. In de bus krijgen we heerlijke lunchpakketten uitgereikt. We rijden tot 15.30 uur en zijn het rijden in een bus nu allemaal een beetje zat. Gelukkig hebben we in Phuket een aantal dagen om te relaxen. In Phuket stoppen we bij een cashewnotenplantage. Van vier van onze medereizigers nemen we afscheid. Zij verblijven de laatste dagen in een ander hotel. Maar we zien elkaar weer op het vliegveld. We bezoeken de winkel bij de plantage en wat daar allemaal te koop is, gemaakt van cashewnoten is onvoorstelbaar. We mogen van verschillende heerlijkheden proeven. Dat laten we ons geen twee keer zeggen. Zoals echt Hollanders betaamt, proeven we teveel. Op een moment zit ik vol en moet er niet aan denken ook nog een paar zakken mee te nemen om thuis op te eten. We gaan naar buiten naar de bus.

Om 16.00 uur vertrekken we voor het laatste stukje. Om 17.00 uur zijn we in ons hotel Serene Resort. Ook hier ziet alles er weer prachtig uit. Hier mogen we drie nachten vertoeven. In de lobby nemen we afscheid van Alex, bedanken hem voor alles wat hij voor ons heeft gedaan en heeft laten zien en wensen hem veel succes met alles. Peter blijft in ons hotel om ons bij te staan met raad en daad, mocht dat nodig zijn.

In onze kamer gaan we de koffers reorganiseren. Om 18.00 uur gaan we met een hele groep de omgeving verkennen. We belanden als snel bij het prachtige strand. Het is nog licht als we daar aankomen, maar in een mum van tijd is het pikkedonker. Aan het strand zijn verschillende restaurants. In een van deze gaan we met de hele groep eten. Verrukkelijk. Dit is een van de weinige keren dat we á la carte kunnen eten. We beëindigen de maaltijd met een heerlijke banana-split.

Na het eten lopen we heerlijk te slenteren langs de vele winkeltjes op de boulevard en in de verschillende pittoreske straatjes. Voor we het weten staan we weer voor ons hotel. Miranda en Stefan hebben een prachtige taart gekregen, vanwege hun huwelijksreis. Met een drankje en een stuk taart maken we er een piepklein feestje van. Om 22.45 uur gaan we eindelijk naar onze kamer.

Dinsdag 18 november

We zijn om 07.30 uur wakker, gaan dan ontbijten en dan gaan we met Nel, Koos, Guus, Marga, Stefan en Miranda naar het prachtige strand. We huren daar onder een parasol heerlijke ligbedden. De zee is geweldig, heerlijke hoge golven en het water glashelder. We zien mensen dobberen op een luchtbed en al snel gaan de dames naar de winkeltjes om ook een luchtbed aan te schaffen. Ook op deze dingen is het afdingen geblazen. Heel goedkoop schaffen we de luchtbedden aan. En wat nog veel belangrijker is, ze hebben een pomp in de winkel waarmee in een mum van tijd het bed is opgeblazen. Dat scheelt onze mannen toch al gauw tien minuten blazen. We dobberen heerlijk op die eindeloze zee. We gaan af en toe terug naar de ligbedden om onder de parasol even bij te komen. Ondanks dat je dan in de schaduw ligt, is het nog bloedheet.

Om 12.30 uur duiken we weer de strandtent in waar we de avond tevoren hebben gegeten. Daar zit al een groepje van ons gezelschap en we voegen ons bij hen. Het wordt heel gezellig. Na de lunch gaan we weer terug naar het strand. We zwemmen nog een paar keer en merken dan dat we ondanks het veelvuldig smeren van zonnebrand toch een beetje zijn verbrand. Terug naar het hotel dus.

We duiken direct het prachtige zwembad in. Zo dat koelt lekker af. En het zand ben je ook direct kwijt. Daarna drinken we een cocktail. Er wordt aangegeven dat het Happy Hour is. Twee cocktails voor de prijs van een. Da’s boffen. Ook nu maken we het weer gezellig.

Het wordt tijd om te douchen en dan gaan we weer met z’n achten naar Patong Beach. Dit is het winkel-mekka bij uitstek. We lopen naar het strand naar de taxistandplaats. Daar staan tig tuk-tuks. Maar omdat we met z’n achten zijn kan dit voertuig ons niet naar de volgende baai brengen. Het karretje moet de heuvel over klimmen en met acht personen redt deze het niet. Dan nemen we een gewone taxibus.

We worden aan het begin van de boulevard tegenover het strand afgezet. Je weet niet wat je ziet, zoveel winkeltjes. Ik koop twee Adidas trainingsjasjes bijna voor nop. Op een moment zien de jongens de grote

 .

We besluiten hier te gaan eten, want dan zijn we weer lekker snel klaar en kunnen we het shoppen voort zetten. Als we zitten te eten begint het te hozen. Gelukkig duren de buien die wij tot dusver hebben meegemaakt maar tien minuten. Nou dat valt nu dus vies tegen. Want als we na een klein kwartiertje klaar zijn met eten, giet het nog steeds. Wat zeg ik. Compleet noodweer. Storm en onweer. We blijven een tijdje wachten maar het houdt maar niet op. We besluiten om maar een taxi terug te nemen naar het hotel.

We willen een taxi aanhouden maar een tuk tuk komt ons tegemoet en vraagt waar we naar toe moeten. Volgens hem kan zijn wagentje makkelijk acht personen de bergen over krijgen. We stappen in en hopen maar dat dat zo is. En de chauffeur kreeg gelijk. Zonder problemen gaan we, weliswaar met een slakkengangetje, de heuvels over.

In het hotel gaan de mannen kaarten en de dames gaan de winkels in Kata Beach onveilig maken. Als we helemaal verzadigd zijn, gaan we nar het hotel. We nemen daar nog een drankje en zoeken dan ons bed op.

Woensdag 19 november

We staan om 07.00 uur op, douchen en ontbijten, want om 08.20 uur worden we opgehaald voor onze trip naar de Phi Phi Island. Deze hebben we tijdens onze rondreis door Singapore, Maleisië en Thailand al eens een paar dagen mogen bezoeken. Het is daar wel zo geweldig, dat we ons hadden voorgenomen ooit nog eens terug te keren. Door het busje worden we samen met Nel, Koos en Miranda en Stefan bij de haven van Phuket afgezet. Daar volgt een briefing en worden er reistabletten uitgedeeld.

Met vijfendertig man stappen we op een grote speedboot. In een uur zijn we op de eerste bestemming, Maya Bay. Hier is een prachtig strand omgeven door toren hoge kalksteenrotsen. Het is alleen jammer dat het hier wemelt van de speed- en longtailboten. En wat nog veel erger is, deze brengen toeristen, vele toeristen. Van het sprookjesachtige Phi Phi in mijn gedachten is niet veel meer over. Echt heel jammer, want de charme is verdwenen. Op het strand vind je hier borden met een vluchtroute mocht er ooit weer een tsunami komen. We blijven hier maar twintig minuten en dat is lang zat.

We gaan de boot weer in en aan de andere kant van de rots stoppen we weer. We krijgen de mogelijkheid om hier te snorkelen. Vanaf het trappetje van de boot kom je direct en het diepe heldere water van de Andaman zee. Er is hier onder water ook weer van alles te zien. Ook het koraal is hier nog prachtig. Een half uurtje later vertrekken we weer.

We arriveren bij Phi Phi Ley. Daar bevindt zich monkey beach. Op het strand begeven zich honderden apen. We voeren ze bananen en alsof het de normaalste zaak van de wereld is, geeft de begeleider van onze groep een aap een flesje Pepsi. Je gelooft je ogen niet, maar in een mum van tijd drinkt dat beest het flesje leeg. Zoiets bizars heb ik nog nooit gezien.

We varen weer verder en krijgen een sightseeing langs verschillende stranden en rotsformaties. Gelukkig is het niet overal zo druk en mijn beeld van die schitterende eilanden een aantal jaar geleden wordt langzaam weer werkelijkheid. We leggen op een moment aan bij een geweldige baai op Phi Phi Don. We gaan lunchen bij het Phi Phi Hill resort. Ook hier krijgen we weer een heerlijk buffet. Ik kan wel concluderen dat het eten in Thailand top is.

Na deze geweldige lunch stappen we weer op de boot en gaan naar Khai Nok Island.  Op deze laatste bestemming waar we om 14.00 uur aankomen verblijven we twee uur. Hier kunnen we zwemmen, snorkelen en zonnen. Voor de hele groep is een strandstoel gereserveerd. Iedere groep heeft hier zijn eigen strandstoelen. Gelukkig is het hier niet al te druk. Met de handdoeken van het hotel kunnen we ons afdrogen. Het is hier heerlijk. Het is een beetje bewolkt, zodat het niet al te heet is. En we verbranden nu niet zo snel. We snorkelen in de prachtige blauwe zee en zwemmen natuurlijk. Op het laatst gaan we een beetje dutten op de strandstoelen.

In de verte zien we donkere wolken aankomen. De kalksteenrotsen een stuk verder zijn ineens niet meer te zien. We zien een aantal groepen al de boot opstappen en vertrekken. Er wordt gefloten en geroepen en een beetje chaos is het inmiddels wel. De meeste boten zijn vertrokken. Er liggen er nog twee, waaronder die van ons. We vragen aan onze gids of het zo langzamerhand niet tijd wordt om ook te vertrekken. Het is inmiddels 15.30 uur. Maar hij verzekert ons dat dat nog niet nodig is. Het wordt steeds dreigender en plotseling gaat het waaien. Echt niet normaal meer. Dan krijgen we een teken dat we toch maar gaan vertrekken. Chris en ik zijn de laatste die aan boord stappen. Daardoor zitten wij helemaal achterin de boot. Het begint nu ook te stromen van de regen. De boot is aan de achterkant en de zijkanten open. We worden daarom ook zeiknat. We zijn zo in onze zwemkleren ingestapt, omdat er geen tijd meer was om ons aan te kleden. Het enige wat ons nog een beetje droog kan houden, zijn de handdoeken van het hotel. Maar daar hebben we ons meerdere keren mee af gedroogd. Dus die zijn ook niet meer droog.

We varen een half uur op volle zee met windkracht weet ik veel. Het is echt scarry. Gelukkig heb ik ’s morgens een reistablet ingenomen. Er werd toen verteld dat deze de hele dag zou werken. En gelukkig was dat ook het geval. De spetters vliegen ons om de oren en op een moment zijn de handdoeken doorweekt. Om 16.15 uur zijn we weer in de haven van Phuket en is het weer kurkdroog. We zien dat het ook hier heeft geregend.

Het busje brengt ons weer naar het hotel. Daar zijn we in een mum van tijd. Als we daar aankomen nemen we snel een frisse duik in het zwembad en gaan dan naar de kamer. We gaan douchen en de koffers pakken want morgen vertrekken we naar huis.

’s Avonds gaan we voor de laatste keer met bijna de hele groep eten in een geweldig restaurant. Het is hier echt haute cuisine. Als we net zitten, komt Peter het restaurant binnen gelopen. Hij was naar ons op zoek, want hij wil ons vertellen dat de kamer van Chris en mij de wisselkamer wordt. We dienen om 12.00 uur allemaal uit te checken. Onze kamer wordt dan schoongemaakt en voorzien van een stapel schone badhanddoeken. Een aantal van ons had zijn eigen kamer al gereserveerd om te douchen.

We nodigen Peter uit met ons te komen eten. We betalen zijn rekening. De maaltijd is echt subliem. We krijgen hier zelfs een amuse. We maken er een gezellige laatste avond van. Na het eten gaan de dames nog de allerlaatste inkopen doen. Dan gaan we naar het hotel en nemen daar nog een afzakkertje. Een zanger (of zangeres, daar zijn de meningen over verdeeld) staat te zingen. Veel publiek is er niet. Maar als wij komen en Hans en Chris gaan mee zingen wordt het toch nog een gezellig half uurtje. Om 23.00 uur gaan we naar de kamer voor onze laatste nacht in Thailand.

Donderdag 20 november

We zijn vroeg op. We maken de koffers nu helemaal gereed en gaan na het ontbijt voor de allerlaatste maal met z’n achten naar het strand. De koffers brengen we naar de receptie. We nemen de luchtbedden weer mee en besluiten deze op het strand achter te laten. Het is vandaag een beetje bewolkt, maar de temperatuur is heerlijk. De zee is zalig. We zwemmen wat, dobberen op het luchtbed en doezelen wat op de ligbedden.

Om 13.00 uur gaan we weer met de hele ploeg lunchen bij de strandtent waar we de eerste avond in Phuket hebben gegeten. Er heerst een uitgelaten stemming. We zijn het er allemaal over eens dat we een geweldige reis achter de rug hebben. Met elkaar was het heel gezellig en we hebben Thailand echt goed leren kennen.

Om 14.15 uur gaan we allemaal terug naar het hotel waar we om de beurt gaan douchen. De avond ervoor is een schema gemaakt. Aangezien Chris en ik de laatste zijn die aan de beurt komen, kan ik nog even naar de pedicure. Deze zaak zit bij de ingang van ons hotel. Ik vertel dat ik wel een beetje haast heb omdat we vandaag vertrekken. Twee dames ontfermen zich over mijn voeten. Wat ze allemaal doen weet ik niet, maar als de behandeling na een half uur afgelopen is, heb ik weer babyvoetjes. Echt toppie. We gaan nu naar de kamer om te douchen en dan moeten we wachten tot de bus ons komt ophalen.

In de lobby ga ik nog internetten en de website bijwerken. Maar al heel snel is het 16.45 uur en komen drie busjes ons ophalen om ons naar het vliegveld te brengen. Binnen een uur zijn we daar aangekomen. Samen met Peter checken we in. Peter vliegt met ons mee naar Bangkok en blijft daar dan achter. We eten en drinken nog wat en ook hier kunnen we nog even shoppen. We zijn nog niet verzadigd. Om 20.20 uur kunnen we instappen. We vertrekken om 21.00 uur. In een goed uur zijn we op het vliegveld van Bangkok.

Daar stappen we uit en moeten we direct een bus instappen. Ik weet niet waar deze helemaal heen gaat, maar er komt geen eind aan deze rit. Eindelijk mogen we er uit en dan moeten we weer inchecken naar Amsterdam. Het zoeken naar de juiste balie is een drama. Het schitterende nieuwe vliegveld is zo groot. Uiteindelijk met hulp van medewerkers van het vliegveld en nadat we bijna twee kilometer hebben gelopen (en nu overdrijf ik echt niet) vinden we de balie.

Omdat we pas om 02.15 uur vertrekken en het nu pas 22.45 uur is, is de balie nog niet open. We zoeken een plaatsje op de banken tegenover de balie, maar als we goed en wel zitten komen medewerkers van China Airlines de balie bezetten en kunnen we toch inchecken. De koffers hebben we in Phuket al door laten labelen naar Amsterdam. Dus als het goed is komen deze koffers in het juiste vliegtuig terecht en kunnen we die op Schiphol van de band halen.

We hebben nog zeeën van tijd. Ook hier eten we nog een broodje. We gaan naar Burger King. Daarna gaan de mannen kaarten en om de tijd te doden gaan de vrouwen weer shoppen. Waarom zijn vrouwen hier toch aan verslaafd? We zien prachtige winkels en ook zoveel. Het vliegveld is immens groot. Schiphol is mooi en groot, maar dit vliegveld spant toch wel de kroon.

Uiteindelijk gaat de tijd toch nog snel en om 01.30 uur kunnen we instappen. We vertrekken iets later dan gepland. We installeren ons met kussentjes en dekens. We krijgen ook hier weer een maaltijd, maar daar bedanken we voor. De film Mama Mia wordt vertoond. En ondanks dat ik deze film al tweemaal heb gezien, ga ik toch maar kijken. Met de koptelefoon op mijn hoofd zit ik weer te genieten van deze gezellige film. Als de film bijna ten einde is, neem ik een slaappil. En verdraaid. Ik doezel na afloop van de film in en heb zeker een uur of zeven geslapen. Heerlijk. De tijd gaat zo lekker snel.

De piloten zetten de landing in en wij worden verzocht om de stoelriemen vast te maken. Als we bijna bij de grond zijn, schommelt het vliegtuig een beetje. Ik heb dit nooit eerder meegemaakt. Maar hoe meer we dalen, hoe erger het wordt. Op een gegeven ogenblik komen we op de landingsbaan terecht. Maar niet recht zoals het zou moeten. Het vliegtuig slingert een beetje en ik heb het gevoel dat mijn laatste uur heeft geslagen. Doodeng. Gelukkig komt het vliegtuig al snel weer recht en ben ik blij dat we veilig tot stilstand zijn gekomen.

Het is inmiddels 09.15 uur op deze vrijdag 21 november. Gelukkig zijn de koffers allemaal in het goede vliegtuig terecht gekomen. We nemen afscheid van iedereen en als we de koffers van de band hebben gehaald, gaan we naar de vertrekhal waar Edwin ons al staat op te wachten. Als we naar de auto lopen, merken we pas waarom we zo’n een rare landing meemaakten. Er woedt hier zowat een orkaan. Later horen wij dat het vliegveld om 10.00 uur een tijd gesloten is geweest vanwege deze weersomstandigheden.

Edwin brengt ons naar huis en gaat dan wat te eten voor ons halen. Wij gaan douchen en na het eten vertrekken we naar Rotterdam omdat Celeste haar bachelorbul uitgereikt krijgt. Gelukkig hebben we in het vliegtuig veel geslapen, zodat we tijdens de vele speeches tijdens de uitreiking niet weg dommelen. Na de uitreiking gaan we met z’n vijven uit eten. Er komt geen einde aan het vele eten. Om 20.30 uur zijn we weer thuis en duiken Chris en ik doodmoe van de hele indrukwekkende reis en ons bed in.

En wat een geluk dat wij besloten hadden al op 31 oktober te vertrekken. Waren we een week later gegaan, dan was onderstaande ons overkomen.
 

    

Vliegveld Bangkok dicht na acties Thaise oppositie        

BANGKOK - Het internationale vliegveld van de Thaise hoofdstad Bangkok is dinsdag gesloten, nadat honderden betogers de vertrekterminal hadden bestormd.

De bestorming was het werk van aanhangers van de oppositie, die het vertrek van de regering van premier Somchai Wongsawat eisen.

Aanhangers van de oppositiebeweging Volksalliantie voor Democratie (PAD) braken door cordons van de politie en stormden de vertrekterminal van het vliegveld Suvarnabhumi binnen.

Buitenlandse toeristen stonden met hun bagage verbijsterd te kijken naar wat er gebeurde. "Er waren een heleboel mensen met stokken en honkbalknuppels", aldus de Belgische toerist Ben Creemers.

Vluchten

De luchthaven heeft vertrekkende vluchten opgeschort en binnenkomende worden omgeleid naar andere vliegvelden, zoals dat van de noordelijke stad Chiang Mai of het zuidelijke eiland Phuket.

Suvarnabhumi is een belangrijke luchthaven voor het zuidoosten van Azië. Het vliegveld verwerkt jaarlijks miljoenen reizigers.

Vuurwapens

Eerder op de dag raakten aanhangers van de PAD op Don Mueang, het oude vliegveld van Bangkok, slaags met medestanders van premier Somchai. Zeker twee beveiligers van de PAD vuurden vanaf een truck met vuurwapens op regeringsaanhangers.

Volgens een tv-station werd een cameraman bedreigd en probeerden PAD-beveiligers zijn band in beslag te nemen. Politieagenten zeiden dat er elf gewonden vielen. Een van de gewonden is er slecht aan toe.

Ongeveer tweeduizend aanhangers van de PAD hadden maandag tijdelijke kantoren van Somchai op Don Mueang bezet. Somchai en zijn medewerkers namen hun intrek op de kantoren op het oude vliegveld, omdat betogers al enkele maanden regeringsgebouwen in Bangkok bezetten.

PAD

De PAD is vooral een partij van zakenlieden en aanhangers van koning Bhumibol Adulyadej. De groepering wil dat de regering opstapt, omdat deze veel te nauwe banden zou hebben met Thaksin Shinawatra, een oud-premier die twee jaar geleden door het leger werd afgezet.

Thaksin werd in oktober bij verstek veroordeeld wegens belangenverstrengeling. Somchai is een zwager van Thaksin.

Somchai

De afgelopen dagen bezocht Somchai een bijeenkomst van APEC-landen (landen die aan de Stille Oceaan liggen) in de Peruaanse hoofdstad Lima. Hij wil woensdagavond naar Thailand terugkeren.

Het is niet bekend op welk vliegveld de landing van het toestel met Somchai is voorzien. Enkele PAD-leiders hebben gezegd dat ze zullen verhinderen dat Somchai in Thailand terugkeert.

Vanuit Peru liet Somchai weten dat hij niet van plan is te zwichten voor de druk van de PAD. Hij benadrukte dat zijn regering op een democratische wijze tot stand is gekomen.

Oproerpolitie

De Thaise oproerpolitie stelde zich tot dusver terughoudend op. De regering wil een herhaling van rellen begin oktober voorkomen. Door onlusten vielen toen twee doden en ongeveer vijfhonderd gewonden.

Legerleider Anupong Paochinda zei dat de strijdkrachten geen plannen voor een coup aan het smeden zijn. Hij stelde dat het leger wel nauw zal samenwerken met de politie om nieuwe geweld te voorkomen.

© ANP