2008 mei Egypte, Sharm El Sheik

Aftellen geblazen

Bijna is het zover en dan stappen we het vliegtuig in naar Sharm El Sheik voor weer een snorkelavontuur. Inmiddels zijn we gewend aan hoge temperaturen. Rest alleen nog een paar dagen werken en koffers inpakken. En dan heerlijk relaxen.

Vrijdag 16 mei 2008

We vertrokken met een klein kwartier vertraging. Binnen vierenhalf uur waren we op plaats van bestemming. Lekker snel dus. Het was 20.30 uur toen we landden en het was nog steeds 30 graden. Binnen een half uur waren we in ons resort. En wat voor een. Je weet niet wat je overkomt, zo mooi, groot en luxe. We kregen twee kamers naast elkaar en zijn toen het complex gaan verkennen. Tig zwembaden, restaurants, wandelpaden en nog veel meer.

Zaterdag 17 mei 2008

's Morgens hadden we eerst een welkom bijeenkomst. Een en ander werd verteld en we hebben een mini cruise geboekt voor zaterdag aanstaande. Deze dag gebruikten we om te acclimatiseren en te luieren aan een van de zwembaden, heerlijk. We eten hier fantastisch. Er zijn zoveel restaurants dat we elke avond dobbelen waar we heen gaan. Aan de overkant van ons hotel is een klein winkelcentrum, maar daar ga je niet voor je plezier lopen. De verkopers zijn hier erg opdringerig.

Zondag 18 mei 2008

Vandaag deden we waar we eigenlijk voor gekomen waren. Snorkelen dus. In het water ligt een 800 meter lange pier die je af moet lopen om bij het rif te komen. De dag ervoor wapperde de rode vlag wat betekent dat je niet het rif op mag vanwege sterke stroming. Vandaag echter wapperde de gele vlag en dat gaf groen licht ??????. Eerst even met Carla oefenen maar binnen vijf minuten had Carla het door en konden we de eerste vissen aanschouwen. We waren toen nog in het ondiepe gedeelte. Later die dag gingen we naar het eind van de pier en wat we daar alleaal zagen, echt niet normaal meer. De ene vis nog groter en mooier dan de andere. Het water was hier ook nog niet diep. We konden hier nog steeds staan. Op een moment waren we zo'n eind van de pier weg dat we in het diepe water terecht waren gekomen. Maar dat is wel even schrikken. Snel zijn we teruggegaan. Morgen gaan we opnieuw en dan nemen we onze schuimrubber stokken mee. Kan je lekker op blijven drijven. Later gingen Jon en Chris ook het avontuur tegemoet. Maar om een of andere reden houden Carla en ik het langer vol.

Het weer is hier heerlijk. Het is goed uit te houden in de zon en 's avonds is het ook zalig. Vanavond gaan we net als gisteren weer klaverjassen in de lobby van ons geweldige resort. Wat een luxe.

Het eten is ook zalig, vooral de toetjes. We moeten een keuze maken uit wel 12 verschillende taarten en dat is best lastig.

Maandag 19 mei 2008

Helaas, de vloek van de farao heeft reeds toegeslagen. Carla was, weliswaar maar een halve dag, de pineut. De pillen van de plaatselijke gaper deden hun werk uitstekend. Jon is een beetje verkouden, maar verder gaat alles naar wens. We moesten tot een uur of drie wachten tot de oranje vlag was gestreken en toen konden we met onze snorkels de zee betreden. Echt helemaal toppie is het rif hier. We gaan ook steeds verder en zien iedere keer weer andere vissen. 's Avonds hebben we heerlijk buiten gezeten. Het was windstil. Ook hebben we de jongens weer ingemaakt met kaarten.

Dinsdag 20 mei 2008

Vandaag was het de hele dag windstil. Eb en vloed hebben hier geen vast schema. De hele dag was de zee zover weggetrokken dat je zou denken dat er een tsunami in aantocht was. Niets was minder waar. Het was vandaag een heerlijke dag en we hebben een aantal keer prachtig kunnen snorkelen. Ook hebben we heerlijk gewandeld over de pier. Dat is een welkome afkoeling. De zee was ook nu weer lauwwarm, behalve als je voorbij het rif zwemt, dan is het behoorlijk koud. Vandaag hebben we gegeten bij de chinees. Ook dit restaurant valt onder het all inclusive concept. Heerlijke maaltijden en zalige toetjes zonder dat je je portemonnee hoeft open te trekken. In ons complex zitten heel veel Italianen en Russen. Maar daar hebben we tot nu toe geen hinder van ondervonden. Het schijnt dat deze mensen behoorlijk luidruchtig kunnen zijn.

Woensdag en donderdag, 21 en 22 mei 2008

Deze dagen hebben we heerlijk gesnorkeld. We ontdekken steeds meer vissen en koraal. Carla en ik zijn deze vakantie meer onder water dan boven water. Wat een pracht en praal. We raken er maar niet over uit gesproken. De jongens zijn wat minder enthousiast. Ze snorkelen wel maar niet zo vaak als de meiden. Daar komt bij dat Jon zijn snorkel af heeft gebeten. Het bitje in je mond daar zitten 2 haakjes aan waar je je kiezen achter kan zetten om dat ding vast te houden. Jon heeft daar zo hard op gebeten dat deze nu niet meer aanwezig zijn.

Vrijdag 23 mei 2008

Naast het snorkelen is winkelen ook een passie van Carla en Marianne. 's Avonds zijn we naar Naama Bay gegaan. Het winkelmekka van Sharm El Sheik. Wat een entourage daar. Echt helemaal toppie. Leuke straatjes waar je op elke hoek van de straat je in de kussen kan vlijen en waterpijp kan roken. Maar drie van ons zijn echt anti roken dus daaraan hebben wij niet mee gedaan. We werden keurig netjes met de shuttle bus van ons resort gebracht en gehaald. We wanen ons hier echt in luilekkerland. Zelfs op het strand wordt je drnakje gebracht. We eten hier ook overheerlijk. Vanalles is hier te krijgen. Dat wordt weer wennen aan de piepers met een balletje gehakt.

Zaterdag 24 mei 2008

Vandaag hebben we een minicruise gemaakt. We werden door een bus opgehaald en naar Ras Mohamed gebracht. Dit schijnt het mooiste onderwaterpark ter wereld te zijn. En daarvan is niets gelogen. Het was in een woord geweldig. We hebben drie keer een stop gemaakt om te snorkelen. Een stop was midden op zee, daar was een soort zandbank met spierwit zand. We zijn uit de boot gegaan en hebben daar heerlijk gezwommen. Een hele rare gewaarwording. Ook nu was Marianne bijna weduwe. We werden met een speedboot naar de bank gebracht en ook weer opgehaald. Chris zou dat stukkie wel zwemmen maar in plaats van naar de boot toe, zwom (of dreef) hij steeds verder van de boot af. Met een speedboot werd hij midden uit de zee geplukt. Achterlijke. Ook kregen we hier een overheerlijke lunch aangeboden. We zijn dankbaar dat de farao waarschijnlijk ook met vakantie is.

Zondag 25 mei 2008

Vandaag is het weer een rustdag. We hebben heerlijk gesnorkeld en iedere keer ontdekken we weer nieuwe vissen en koralen. In een woord geweldig. We merken dat het steeds warmer wordt hier en we moeten er niet aan denken dat we hier in juli of augustus zouden zijn. Het is hier dan waarschijnlijk niet uit te houden. Momenteel zitten we in de lobby te wachtn op de cameraman die gisteren tijdens onze cruise filmopnamen heeft gemaakt. Dat wordt lachen geblazen. We hebben allevier een duikerspak aan. Geen gezicht natuurlijk, maar ja je moet er wat voor over hebben.
Helaas heeft Jon een gapende wond aan zijn voorhoofd. Een perzikpit bedoeld voor die lange raakt Jon en voor de rest van zijn leven loopt Jon met een litteken
van hiet tot Tokio. Arme stakker.

Maandag 26 mei en dinsdag 27 mei 2008

Deze dagen hebben we benut om nog heerlijk te relaxen, te snorkelen en overheerlijk te eten. We kunnen geen taarten meer zien.

Dinsdag werden we om 17.40 uur opgehaald om naar het vliegveld te vertrekken. Onze vlucht vertrok een klein uur later dan gepland en we hadden een tussenlanding in Hurghada. Dat was echt balen. We waren daarom pas om 03.00 uur op Schiphol. Kinderen bellen om te vertellen dat we geland zijn en dat zij hun warme bedjes moeten verlaten om ons op te halen. Celeste, gek op haar mobiel, die gaat echt elke nacht mee naar bed, had deze op het moment supreme niet aanstaan. Ik kreeg dus haar voicemail. Gelukkig was werd ze wel wakker van de huistelefoon. En toen wij na een klein half uur wachten op onze koffers, naar de vertrekhal liepen stond ze daar op ons te wachten. Wesley en Sandra waren inmiddels ook gearriveerd en om 04.00 uur konden we de sleutel weer in onze eigen voordeur steken.