2012 augustus, Oostenrijk

Zaterdag 18 augustus 2012     

We blijven dit keer wat dichter bij huis. We gaan een rondreis door Oostenrijk maken. We hebben al eerder vliegtickets geboekt, een stationwagen gehuurd en alle hotels besproken. Ondanks dat we maar een klein anderhalf uur hoeven te vliegen blijft het toch spannend.

We vliegen al om 06.55 uur en daarom komt Marsha ons om 04.15 uur ophalen om ons naar Schiphol te brengen. Er is geen kip op de weg dus we zijn zo op de luchthaven. Jon en Carla arriveren pal na ons en dan gaan we de koffers droppen. Alles doen we zelf. Er komt niemand meer aan te pas. Inchecken hebben we thuis al gedaan en op onze mobiele telefoons hebben we alle vier een QR-code ontvangen. Deze code gebruik je als instapkaart.

Meestal beginnen we bij McDonalds, maar omdat het nog wel erg vroeg is gaan we naar Starbucks voor een bakkie. De drie nemen koffie en ik kies de overheerlijke warme melk met vanille. Maar helaas is het verkeerde besteld en zit ik ’s morgens om 06.00 uur aan een milkshake. Ook lekker, maar niet op dit tijdstip. We winkelen nog wat en gaan dan naar de gate.

Om 06.30 uur boarden we en precies om 06.55 uur laat het vliegtuig los van de grond. Het weer is prachtig en we zien die verrukkelijke zon al opkomen. Om 08.20 uur landen we op het vliegveld van Wenen. Een ongekende weelde voor ons. Normaal vliegen we naar de andere kant van de wereld, hetzij linksom of rechtsom. Ook in Wenen schijnt de zon volop.

We stappen uit en lopen dan naar de bagageband voor de koffers en tassen. Het is nog een behoorlijke tippel. Maar als we bij de band aankomen, verschijnt onze bagage al snel. Dan gaan we op zoek naar de carrentals om onze stationwagen op te halen. Maar dat heeft nogal wat voeten in aarde. Wat een onoverzichtelijke boel hier op het vliegveld van Wenen. Dan moeten we weer naar boven en dan volgt weer een pijl naar beneden. Maar uiteindelijk komen we waar we moeten zijn.

Ik leg de papieren die ik via de mail heb ontvangen op de balie. We hebben twee chauffeurs dit keer. Wel zo makkelijk. Vriendelijk vraagt de dame aan de balie naar de rijbewijzen van Jon en Chris. Jon geeft deze onmiddellijk. Bij Chris duurt het wat langer of eerlijk gezegd helemaal niet. Die sukkel is zijn rijbewijs vergeten. We hebben dus gedurende deze vakantie één chauffeur. Later bellen we met Edwin en Celeste. Die kijken of het rijbewijs nog thuis ligt. En ja hoor, keurig in het mapje bij de andere pasjes. Het rijbewijs van Chris wordt gescand en naar ons gestuurd. Voor het geval dat.

Dan gaan we op zoek naar de garage waar de auto staat. Die vinden we redelijk snel. Het is een prachtig Opel Astra Stationwagen. Onze twee koffers en twee tassen passen precies in de achterbak. Op de achterbank tussen Carla en mij passen de rugzakken.

Als we geïnstalleerd zijn zoeken we de uitgang van de garage. Maar ook dat is allemaal weer vreemd aangegeven. Het lukt dan toch en dan moeten we nog naar een bureautje om een nieuwe sticker te halen. De auto was tot 2 september 10.00 uur gehuurd. Maar we leveren de auto pas tegen de avond in. Een dag extra huur dus. Gelukkig vinden we de keet snel en krijgen we een nieuwe sticker op de voorruit.

Pfft, dan kan de reis nu beginnen. De routebeschrijvingen heb ik keurig geprint. Je zou dan denken dat we het eerste hotel zo hebben gevonden. Nou dat was dus niet het geval, We rijden twee keer fout en om 10.45 uur zijn we bij ons hotel, Austria Trend Hotel Bosei. We checken in maar we kunnen de kamer nog niet in. We kleden ons om en laten de bagage achter in een speciale ruimte. We drinken wat in het restaurant en om 11.30 uur gaan we de stad Wenen verkennen.

Ook nu zoeken we ons wezenloos. We zijn op zoek naar het stadspark. We willen de auto daar neerzetten en een wandeling beginnen. We raken de weg helemaal kwijt en komen dan een McDonalds tegen. We hebben honger en dat we McDonalds dan een bezoekje brengen is logisch.

Als we uitgegeten zijn zetten we de tocht voort. Eindelijk zien we een herkenningspunt en vinden we de garage. We parkeren de auto en dan begint onze wandeltocht. Opeens staan we al voor Belvedère, het laatste punt van de wandeling.

Het Belvedère is een prachtig paleiscomplex in Wenen. Twee barokke paleizen, het Unteres en Oberes Belvedère, staan tegenover elkaar aan weerzijden van een hellend park met formele Franse tuinen versierd met fonteinen, standbeelden en cascades.

We nemen een kijkje bij dit prachtige paleis met die geweldige tuinen. Het is bloedheet. We lopen rond en de eerste foto’s (veel) zijn alweer genomen. Dan laten we het paleis achter ons en volgen we de route naar punt één van de wandeling, het stadspark.

We lopen langs vele highlights van Wenen en dan zijn we op de Neuemarkt. Het wemelt hier van de terrassen. We strijken neer op een van deze en nemen een overheerlijk koel drankje. Dit is genieten, we komen helemaal bij van alles wat we tot nu toe hebben ervaren. Inmiddels is het 15.00 uur.

Na een klein half uur lopen we weer verder. Eigenlijk zijn we best wel moe. We zijn natuurlijk vannacht al om 03.15 uur opgestaan, dat breekt ons nu op. We lopen nog tot 17.00 uur en dan zijn we weer bij de garage. We gaan weer terug naar ons hotel en ook nu heeft dat weer veel voeten in aarde.

Om 17.45 uur zijn we eindelijk in het hotel. Buiten bij de bar drinken we wat. We kunnen hier vanavond ook eten dus reserveren we een tafel om 19.30 uur. We halen de bagage op en gaan dan naar onze kamers. We hannesen wat en gaan dan naar het restaurant. Er is buiten op een binnenplaats voor ons gedekt.

We bestuderen de kaart en kiezen alle vier een schnitzel met peterselie aardappeltjes en sla. Als we de maaltijd voorgeschoteld krijgen, schrikken we ons een bult. Die schnitzels, niet normaal meer zo groot. Gelukkig zijn ze niet al te dik. Verrukkelijk. We genieten van alles en komen bij van deze enerverende eerste dag in Oostenrijk. We zitten zo vol dat we allemaal geen trek meer in een dessert hebben.

Achter mij is een muur met klimop en opeens hoor ik geritsel. Ja hoor. Er loopt een muis zo tussen de klimop. Gelukkig was dat beessie snel verdwenen. We genieten tot 21.00 uur en dan vinden we het welletjes. Het was een lange dag vandaag, we gaan naar de kamers.

Ik zoek de kleren voor de volgende dag uit, zet de foto’s op de iPad en ik schrijf mijn verslag voor mijn website. Welterusten.

Zondag 19 augustus 2012

Om 06.45 uur zijn we wakker en gaan we douchen, inpakken en ontbijten. Om 09.00 uur zijn we alweer op pad. We zoeken de weg naar de snelweg, maar ook nu is het weer een zoekplaatje. We vragen de weg aan een wandelaar en dan zijn we al gauw op de weg naar Linz, ons eindpunt voor vandaag.

Het is een prachtige rit door de bergen. Om 10.15 uur stoppen we bij een Raststätte voor flessen water. Om 10.30 uur rijden we weer verder naar Linz. We zijn om 12.00 uur al bij ons hotel Arcotel Nike, een geweldig hotel aan die schöne blaue Donau. We checken in en krijgen al direct de sleutels van onze kamers. We brengen de spullen naar boven. We hebben vanuit onze kamers mooi uitzicht op de brede rivier.

Een kwartier later zijn we alweer op pad. We lopen langs de Donau naar het oude stadje. Op de Hauptplatz drinken we een koel drankje. Het is vandaag ook weer bloedheet. De thermometer op het plein geeft 33° aan. Pfft.

Om 13.15 uur nemen we het oude trammetje naar de Pöstlingberg. Deze berg is 539 meter hoog en bevindt zich aan de linker oever van de Donau. Het trammetje brengt ons in een klein half uur naar boven. We lopen op de heuvel om het prachtige kerkje en genieten van het prachtige uitzicht op de Donau. Er is zelfs een klein bosrijk parkje aangelegd waar een paar herten vertoeven.

Om 14.15 uur stappen we weer in het trammetje voor de terugtocht. We lopen het oude stadscentrum weer in. Het is zondag en dat is goed te merken. De winkels zijn gesloten en het is er echt heel stil. We zien een McDonalds en we hebben best wel trek.  Dus… We nemen een broodje en een heerlijke milkshake. We zitten buiten op het terras te genieten van onze lekkernijen. Het is nog steeds heel warm.

We besluiten met het toeristentreintje Linz verder te verkennen. Deze vertrekt om 15.30 uur, we moeten dus nog even wachten. De zon schijnt volop en omdat het treintje een glazen dak heeft, begrijp je dat het niet echt aangenaam vertoeven was. We rijden langs de hoogtepunten van Linz.

Om 16.00 uur zijn we weer bij het startpunt. We komen weer op het grote plein met de vele terrassen. Het sterft hier van de ijswinkels en dat we ons laten verleiden is natuurlijk geen verrassing. Heerlijk. We genieten van onze versnapering op een trapje midden op het plein.

Dan gaan we weer terug naar het hotel. We nemen aan de bar eerst een drankje en dan besluiten Carla en ik heerlijk te gaan hangen aan die mooie Donau. We halen een handdoek uit de koffer en gaan genieten van het prachtige uitzicht op alle mooie schepen en bootjes die langs komen varen. Heerlijk is het. We genieten volop. Wat wil een mens nou nog meer.

Om 19.00 uur hebben we er genoeg van en gaan we naar de kamer om ons om te kleden. We gaan weer terug naar het stadje om te eten. We vinden een prachtige Italiaans restaurant op hetzelfde plein waar we vanmiddag ijs hebben gegeten. We bestellen een vleesschotel voor vier persoenen. Maar we hadden ook met z’n zessen van deze verrukkelijke maaltijd kunnen genieten. Als dessert nemen de jongens Irish Coffee en Carla en ik laten ons verleiden door een zalige aardbeien ijscoupe. Oh en deze is wel zo heerlijk, dat het eigenlijk zonde is om op te eten. Om 21.15 uur zijn we klaar en wandelen we rustig langs de Donau naar ons hotel. Het is al pikkedonker en aan de overkant van de Donau staat een prachtig kantoorgebouw volop in het licht dat constant van kleur veranderd. We zijn al snel bij het hotel en dan is de tweede dag van onze reis alweer voorbij.

Maandag 20 februari 2012

Na een zeer uitgebreid en erg duur ontbijt zijn we om 08.45 uur alweer op pad. Onze volgende bestemming is Saalbach Hinterglem. Maar omdat we langs Salzburg rijden, maken we daar natuurlijk een tussenstop. Het weer is vandaag ook weer geweldig, een onbewolkte knalblauwe hemel.

We rijden een uurtje en om 09.45 uur stoppen we bij een Raststätte voor een bakkie. We hebben mooi uitzicht op een prachtig meer. We zitten heerlijk buiten op het terras van onze drankjes en de omgeving te genieten. Om 10.45 uur rijden we weer verder. Het is nog maar een klein stukje rijden naar Salzburg.

We stoppen allereerst bij Schloss Hellbrun. Een of andere vorst heeft dit slot in de zeventiende eeuw als lustslot laten bouwen. We krijgen een rondleiding door de watertuinen. We vinden het niet echt interessant. We lopen achter de meute aan en zien verschillende waterattracties. Het is bloedheet en dan is het vertoeven in dit waterpark natuurlijk lekker.

We maken vele foto’s. Later bekijken we op ons gemak het slot van binnen. In een tuin staat ook het glazen theehuis waar Maria (Sound of Music) ontdekte dat ze meer voelde voor de heer Von Trapp, vader van zeven kinderen. Om 13.00 uur zijn we uitgekeken en stappen we weer in de auto.

We gaan nu naar het centrum van Salzburg. Daar zijn we al snel. We parkeren de auto in een enorme garage. Volgens mij is deze garage onder de hele stad gebouwd. Om 13.30 uur zijn we bij de Dom, midden in de stad. Wat een geweldige schone stad is dit zeg. We vermaken ons opperbest. We komen op het plein met de fontein waar Maria met de kinderen Von Trapp omheen hebben gedanst. Echt geweldig om te zien.

Op het plein ploffen we op een terras neer. We hebben trek gekregen. We bestellen alle vier een heerlijke tosti. En als onze magen weer gevuld zijn, gaan we verder. We lopen een winkelstraat in en staan dan voor het geboortehuis van Mozart.  Deze straat is ook al zo gezellig en mooi. We struinen nog tot 15.00 uur en dan houden we het voor gezien. We gaan weer terug naar de garage en zetten onze reis voort naar onze eindbestemming voor vandaag, Saalbach Hinterglem naar hotel Austria.

In het dorp Saalbach halen we bij de Spar water en wijn en natuurlijk de beroemde Mozartkogels. Dit zijn beroemde gevulde chocoladeballen. Niet te eten, tenminste dat vind ik.

We arriveren om 17.00 uur in ons hotel. We drinken wat in dit all inclusive hotel en gaan dan naar onze kamers.

We kleden ons snel om. Dit hotel heeft een zwembad en omdat het natuurlijk bloedheet is, begrijp je dat we hier dankbaar gebruik van maakten. Tja hier knap je echt van op. We relaxen wat en gaan ons dan omkleden. In de tuin wordt vanavond een barbecue gehouden.

De tafels zijn per kamer ingedeeld. Niet echt ideaal vinden wij deze houten banken. Maar het is al met al een gezellige boel met Tiroler muziek J. Er is ontzettend veel vlees en salades. De vader van de huidige eigenaar geeft in zijn Tiroler Hoze een aubade op zijn trompet. Van mij had het niet gehoeven, maar het is wel echt Oostenrijks. We eten overheerlijk en als we onze smoothie hebben opgegeten gaan we om 21.00 uur naar binnen. In de lobby drinken we nog wat. De tv staat aan en er wordt een voetbalwedstrijd uitgezonden. Van de jongens hadden we dan ook geen last meer. Carla en ik facetimen met Celeste en wij hebben de grootste pret.

Er is in de lobby geen koffie te krijgen. Carla haalt daarom van de kamer haar waterkoker en zet een bakkie. Om 22.30 uur houden we het voor gezien en zoeken we onze kamer op. De regen komt nu met bakken uit de hemel. En oh als het weer hierdoor maar niet om slaat en we de volgende dag met een paraplu op stap moeten. Maar verzekerd de eigenaar van het hotel ons, morgen schijnt de zon weer volop. We wachten het maar af.

Dinsdag 21 augustus 2012

We ontbijten om 08.00 uur aan onze aangewezen tafel, waar we gedurende ons verblijf steeds kunnen eten. En inderdaad het weer is weer prachtig. Een onbewolkte hemel. Om 09.00 uur zijn we op weg naar de Gross Glockner. De weg er naar toe is al prachtig. We komen een hokje met een slagboom tegen en tegen betaling van € 32 mogen we door rijden op wat wel de mooiste weg van de wereld wordt genoemd. En dat is inderdaad het geval. Al komen we deze benaming “mooiste weg” in elk land wel tegen. Het is overal mooi fris groen en erg hoog.

We maken verschillende stops om foto’s te maken van deze prachtige omgeving. We zien op de toppen van verschillende bergen sneeuw liggen, maar die zijn zo hoog, daar kunnen we niet bijkomen.

Bij een restaurant drinken we buiten op het terras koffie en warme chocolademelk. En dan gaan we weer verder. Om 12.00 uur zijn we bij de Gros Glockner. Deze berg is met een hoogte van 3.798 meter de hoogste berg van Oostenrijk, gelegen in de Hohe Tauern. Hier ontspringt ook de Pasterze-gletsjer. We parkeren de auto en gaan dan een uurtje lopen. We moeten flink klimmen naar het uitkijkpunt. Pfft. Maar het is adembenemend (letterlijk en figuurlijk) mooi.

In het gras bij de parkeerplaats zien we de beroemde bergmarmotten. Wat een geinige beesten zijn dat. Als we weer bij de auto zijn eten we iets van de lunchpakketten die vanuit het hotel hebben meegekregen. En dan gaan we weer terug over dezelfde weg.

Deze weg is echt geweldig. We rijden door de prachtige bergen en zijn soms zo hoog dat we door de wolken rijden. We komen bij Zell am See en besluiten het stadje te gaan verkennen. We parkeren de auto en gaan dan slenteren door het leuke stadje. We halen natuurlijk ijs en met onze versnapering lopen we naar het meer om daar op een bankje van onze versnapering te smullen.

Er is veel beweging op het water. We zien mensen zwemmen, staan op een surfplank ( dat is trouwens weer een nieuw fenomeen en men noemt dat Stand up paddle surfing), met een waterfiets en er varen toerboten. Het meer met de bergen er om heen zijn prachtig. We zitten een half uurtje en dan gaan we met de auto weer terug naar ons hotel.

Om 16.00 uur zijn we daar en natuurlijk gaan we nog even heerlijk zwemmen. Het is nog steeds bloedheet en na het zwemmen ben je maar even afgekoeld en binnen vijf minuten heb je het al weer warm. Maar we moeten niet zeuren. Het kan natuurlijk ook anders. Om 18.15 uur is de zon bij het zwembad verdwenen en ga ik in de lobby mijn mail lezen op de iPad en de foto’s van deze dag opladen. Om 19.00 uur gaan we eten.

We krijgen ook dit keer weer een heerlijk menu voorgeschoteld, een overvloedig saladebuffet, zalige aspergesoep en het hoofdgerecht was varkenshaas met aardappelkroketten en groente. Het dessert was ondefinieerbaar maar wel verrukkelijk.

Later gaan we in de lobby nog wat drinken. We raken in gesprek met een Nederlands stel dat met de auto vanuit Nederland is gekomen. Ze zijn op de heenweg naar Oostenrijk in een nachtelijke file terecht gekomen. De auto is totalloss, maar verder zijn ze niet gewond. Poeh, een indrukwekkend verhaal. Om 22.30 uur houden we het voor gezien en zoeken we onze kamers op.

Woensdag 22 augustus 2012

Ik ben weer vroeg wakker. Om 06.30 uur zit ik al weer in de lobby om te kijken wat we vandaag kunnen doen. En ik zet de foto’s online. De wifi verbinding is niet al te vlot dus dit proces gaat niet echt supersnel. Tijdens ons ontbijt om 08.00 uur laat ik mijn iPad dan ook in de lobby en als we naar boven gaan om de spullen te pakken staan alle foto’s op Picasa.

Om 09.00 uur gaan we met de kabelbaan, Zwölferkogelbahn, naar boven. Het is maar een klein stukje rijden met de auto. We kopen een kaartje en stappen dan in de kabelbaan. We gaan naar een hoogte, echt niet normaal meer. Ik heb nog nooit geskied maar als ik zie van welke hoogte dit gebeurt, weet ik nu al dat ik dat nooit zal durven.

Als we boven zijn hebben we prachtig uitzicht op Saalbach Hinterglem. We willen naar beneden wandelen. Maar de jongens zien iedereen naar de top van een naasstgelegen berg lopen. Dat willen zij ook. Carla en ik bedanken voor de eer. We gaan heerlijk op een bankje van het magnifieke uitizcht genieten in die verrukkelijke zon. En we zien natuurlijk de verrichtingen van de boys. Van 10.15 tot 11.00 uur zijn zij aan het klimmen. Met mijn fototoestel heb ik dit feit kunnen vereeuwigen. De jongens maken op de top foto’s van elkaar om deze prestatie voor het nageslacht te vast te leggen.

Als de jongens naar beneden lopen, gaan Carla en ik ook rustig afdalen. Na een klein half uurtje gaan we op een bankje zitten. De jongens rennen het laatste stukje de berg af. Het blijven kleine kinderen. We lopen met z’n vieren verder naar beneden. We lunchen halverwege bij Berggasthof Winkler op een hoogte van 1.525 meter. De temperatuur is nog steeds heerlijk. Om 12.15 uur gaan we weer verder.

We dalen alleen maar. Stijgen is niet prettig, maar alleen maar steil dalen is ook niet echt fijn voor je benen en knieën. We lopen ik weet niet hoe lang. De route is schitterend, we genieten volop. Maar op een moment zijn we het zat. Voor ons gevoel dwalen we steeds verder af van de plek waar onze auto staat. Pas tegen 15.00 uur komen we bij de parkeerplaats aan. We hebben het bloedheet. Gelukkig is bij de parkeerplaats een tentje waar we heerlijk een koud drankje kunnen drinken.

Om 15.30 uur besluiten verder te rijden naar Kaprun om daar de gletscher Kitzsteinhorn te bewonderen. We zijn daar om 16.00 uur. Maar de prijs voor deze kabelbaan is schrikbarend hoog. Echt belachelijk. Naast deze kabelbaan loopt het spoor van het treintje dat tot 2010 de skiërs omhoog naar de gletscher bracht. In een van de treinen is brand uitgebroken en heeft geleid tot een vreselijke tragedie. De spoorlijn is niet meer in gebruik. En waarschijnlijk is daarom een kaartje voor de kabelbaan die daarnaast is aangelegd zo vreselijk duur.

We besluiten naar de stuwmeren te gaan. We arriveren daar om 16.15 uur. Maar dan blijkt dat deze al om 15.30 uur te zijn gesloten. Echt raar. We rijden dan naar Zell am See voor een overheerlijk ijsje. Het ijs smelt alleen heel snel vanwege de hitte. Na deze onderbreking vinden we het genoeg geweest voor vandaag. We gaan weer terug naar het hotel. Daar komen we om 17.45 uur aan.

We zetten de spullen op de kamer en drinken in de lobby wat. Om 18.45 uur gaan we weer eten. Dit keer krijgen we na de salade overheerlijke goulash en een verrukkelijk dessert. Na het diner gaan we in de lobby internetten en ik schrijf dit verslag Het is erg druk in de lobby. Buiten giet het nu en het dondert en het bliksemt en het regent. Maar geen meters bier. Iedereen zit nu binnen. Echt balen. Om 21.45 uur zoeken we onze kamers op. We zijn kapot van deze intensieve dag.

Donderdag 23 augustus 2012

Na het ontbijt om 08.00 uur zijn we om 08.50 uur al weer op weg met een volgepakte auto naar onze volgende bestemming, Finkenberg in Tirol. Onderweg komen we langs de Krimml watervallen. En dat we daar een kijkje nemen is logisch. We zijn daar om 10.00 uur en lopen dan naar het pas waar de wandeling begint. Dat is nog een pittig stukkie.

Pas om 10.30 uur starten we met klimmen. We klimmen tot 11.45 uur. Het is heel zwaar met de pittige wandeling van gisteren nog in onze benen. Carla en ik stoppen ermee. De jongens klimmen tot aan de bovenste waterval. We hebben onderweg verschillende fotostops gemaakt. De omgeving en de waterval, bestaande uit drie watervallen, is prachtig. Carla en ik drinken wat in het restaurant.

Om 12.45 uur arriveren de jongens, het was erg heftig maar het was de moeite. We eten in het restaurant een hamburger en dan beginnen we om 14.00 uur aan de afdaling. Poeh, dit afdalen valt vies tegen. Het is zo steil en na de wandeling van gisteren, voelen we onze benen goed. Alles doet Carla en mij zeer. Uiteindelijk zijn we om 15.00 uur beneden.

We vervolgen onze weg naar Finkenberg. Daar komen we om 15.45 uur aan. Het is via Gerlos een prachtige weg met veel klimmen en dalen. Ons hotel Kristall ligt prachtig. We hebben uitzicht op de stad Mayrhofen en de prachtigie frisgroene bergen. We brengen de spullen naar de kamer en drinken dan in de tuin wat. Het is nu ook weer bloedheet. Zelfs in de schaduw is het warm.

We verkassen naar ons balkon. We hebben prachtig uitzicht op de hoge bergen. We zitten heerlijk te lezen en te drinken en genieten tot 19.00 uur. Dan gaan we naar het restaurant voor het diner. Ook nu krijgen we weer een heerlijk menu. We kunnen een keuze maken uit een aantal voor- en hoofdgerechten. Het was alleen jammer dat alles in een razend tempo werd geserveerd. In een uur tijd verorberden we een salade, een gevuld hamrolletje (superlekker), soep, het hoofdgerecht en een overheerlijk dessert.

Op ons balkon drinken we koffie en wijn. Dan gaat het onweren. Het is een prachtig gezicht dat weerlicht tussen de bergen. Carla en ik kunnen niet meer lopen van de spierpijn. We zijn benieuwd hoe dat morgenochtend is.

Vrijdag 24 augustus 2012

Vandaag is Jon jarig. Voor vertrek hebben we een bon voor Jon gekocht en ik wist dat ik dat slingers niet moest vergeten. En je raadt het al en de slingers en het kado vergeten. Oeps. De gang in het hotel werd nu versierd met wc-papier en een ansichtkaart die ik bij de receptie van het hotel had meegnomen.

We ontbijten om 07.45 uur en om 08.45 uur zijn we weer op pad naar de gletsjer van Hintertux op een hoogte van 3.250 meter. En dat is echt hoog hoor. Als we de auto hebben geparkeerd nemen we driemaal een kabelbaan. Vanmorgen goot het vreselijk en was er geen zon te bekennen. Het is ook nog niet heel erg warm. Sterker nog, het is koud.

Als we in de eerste lift zitten belt Cindy om haar vader te felicteren. Als we in een volgende lift zitten belt Marsha om te vertellen dat ze een nieuwe baan heeft. We verbazen ons erover dat we op zo’n hoogte in een kabelbaan bereik hebben. Halverwege stappen we uit en drinken we een bakkie. Het zonnetje komt zuinigjes door en we gaan heerlijk op een bankje zitten. Maar de zon heeft er nog niet echt zin in en verdwijnt telkens achter een wolk.

We willen wachten om naar de gletsjer te gaan als de zon er is. De top van de berg blijft in de wolken liggen. Dan toch maar naar boven. Op de gletsjer wordt volop geskied en gesnowboard. Kinderen spelen in de sneeuw. Als we op de top zijn zie je beneden helemaal niets. We zijn in de wolken, letterlijk en figuurlijk. Het is maar 5 graden, brrr.

We besluiten om maar weer naar beneden te gaan. We zijn om 13.00 uur bij de auto en we besluiten naar Mayrhofen te gaan, een gezellig stadje. Daar lunchen we op een terras. De zon wil niet echt doorkomen vandaag, maar toch is de temperatuur lekker. Om 14.10 uur lopen we door het centrum van het dorpje en maken van enkele mooie gebouwen foto’s.

We hebben nog water en wijn nodig. En Carla en ik zijn op zoek naar een koeienbel voor in ons rekwisietenkastje thuis. Het is zo geweldig om alle koeien hier met een bel om een nek te zien lopen dat we zo’n bel linken aan Oostenrijk. We nemen ook nog een overheerlijk ijsje en bij de Spar doen we de boodschappen. Vooralsnog vinden we geen leuke koeienbellen.

Het is 14.45 uur en we rijden naar Schlegeis naar de stuwdam en het gelijknamige meer. We rijden een prachtige route door de bergen en door tig tunnels en dan zijn we in een mum van tijd bij de stuwdam. We lopen een stuk over de damwand. Wat een gevaarte zeg. Het waait hier heel erg. Als we teveel foto’s hebben genomen gaan we terug naar de auto. Bij de parkeerplaats staat een bankje waar je door een apparaat een foto van jezelf kan laten maken. Die verschijnt dan op internet. Natuurlijk maken we daar gebruik van. En als we weer in Nederland zijn prijkt onze foto inderdaad op de website.

We rijden weer naar ons hotel en daar nemen we een drankje in de tuin. Om 18.30 uur gaan we weer overheerlijk genieten van ons vier gangen menu. Op het balkon van onze kamer drinken we een bakkie en wijn. Ook ik doe (op verzoek van de overige drie) mee met de wijn. Alleen werd mijn glas tot de rand gevuld en da’s mij teveel. Ondanks dat ik mijn glas niet helemaal leeg dronk, sliep ik als een roos.

Zaterdag 25 augustus 2012

Na het ontbijt gaan we even shillen op het balkon. Ik ga heerlijk mijn boek op de e-reader lezen. Om 09.30 uur gaan we naar Mayrhofen om te shoppen. Daar zijn we zo. Het is een beeldig stadje, maar weinig te shoppen. We besluiten de fototoestellen niet mee te nemen. Maar als we een prachtig kerkje zien, besluiten Carla en ik terug te lopen naar de auto om de toestellen op te halen. We lopen om het schattige kerkje heen en vereeuwigen deze. Dan gaan we in een konditorei koffie en warme chocolademelk met slagroom (zonder suiker brr) drinken. En omdat we Jon zijn verjaardag nog niet met taart hebben gevierd nemen we allevier een flink stuk, mmmm. Het weer is heerlijk, niet helemaal onbewolkt maar de temperatuur is heerlijk. We lopen door de winkelstraat en dan gaan we weer met de auto terug naar het hotel. Daar zijn we om 12.00 uur.

We besluiten in Finkenberg een wandeling boven op de berg te maken. We nemen de Finkenberg Almenbahn en gaan dan naar het Mittelstation. We nemen een kijkje op deze prachtige groene berg. We zien beneden in het dal ons hotel schitteren, Mayrhofen en de stuwmeer van Schlegeis met de dam.

De jongens besluiten naar de top te lopen en Carla en ik nemen de kabelbaan. De wandeling duurt een klein uurtje. Carla en ik hebben de omgeving boven op de top verkend. Er lopen ik weet niet hoeveel koeien met die mooie bellen los. Een geweldig gezicht. Als de jongens zijn gearriveerd gaan we wat eten en drinken op een terras. De zon schijnt af en toe en de temperatuur is heerlijk. Na het eten nemen we plaats op de heerlijke ligstoelen in de zon. We dutten zelfs allevier een half uurtje in. Zalig.

Als we weer wakker zijn lopen we nog een stukje en dan gaan we weer naar beneden met de kabelbaan. Het is inmiddels 16.15 uur en we wandelen nog even verder door Finkenberg. We bezoeken het kleine kerkje van het pittoreske plaatsje. Helaas is het kerkje omgeven door hijskranen. Ook nemen we nog een kijkje bij de begraafplaats vlak bij ons hotel. De jongens willen nog een stuk door het bos wandelen. Carla vergezelt ze. Ik besluit naar het hotel te lopen, ik heb genoeg van wandelen voor vandaag. Ik ga heerlijk lezen op het balkon. Als ik net op het balkon zit, zie ik de drie alweer terugkomen van hun wandeling.

We nemen nog een drankje in de tuin. De zon schijnt nog steeds, ondanks de voorspelling dat het weer minder zou zijn. Inmiddels is het al 17.00 uur. De dagen vliegen voorbij. We gaan naar de kamer en ik ga weer heerlijk op het balkon lezen.

Om 18.30 uur gaan we naar beneden om te eten. Ook nu krijgen we weer een viergangen menu opgediend. Het eten is hier overheerlijk. Na het eten drinken we koffie en wijn op het balkon en zet ik de foto’s op de iPad. We hebben voor een uur internet gekocht (belachelijk dat je daar überhaupt voor moet betalen) om onze mail te lezen. En dan is er al weer een dag voorbij.

Zondag 26 augustus 2012

Vanmorgen waren we alweer vroeg op pad. De rit voert onze deze dag naar Venetië. We hebben een lange reis voor de boeg, 492 kilometer welteverstaan.Het is zwaar bewolkt en omdat de wolken laag hangen en wij door de bergen rijden, zijn we constant in de wolken. We stoppen om 10.00 uur even om de benen te strekken en dan rijden we weer verder. We komen bij de Brennerpas aan en daar moeten we € 8,00 aftikken. Het is zondag maar toch is het behoorlijk druk op de snelweg.

Er rijden veel toeristen met of zonder caravan richting Italië. Als we in Italië zijn komen we een half uur voor Trento in een file. Gadver, hier heb ik dus echt geen zin in. Er komt geen eind aan. We hadden een uitstapje bij het Gardameer gepland, maar omdat het al zo laat is en we toch nog een eindje moeten rijden schrappen we dit van ons programma. We besluiten rechtstreeks door te rijden naar Lido di Jesolo waar we drie nachten zullen blijven.

We komen pas om 16.45 uur in ons hotel aan. We checken in, zetten de spullen op de kamer en dan gaan gaan we heerlijk naar het zwembad om te relaxen. De zon schijnt dunnetjes, maar als we een half uurtje liggen gaat het betrekken. We krijgen regen en onweer. Nee he, daar zijn we toch niet voor naar Italie gegaan!

We gaan weer naar onze kamers om te douchen en ons om te kleden. We willen om 19.00 uur gaan eten. De eigenaar van het hotel beweert dat de regen om 19.00 uur op zal houden. En inderdaad als we om 19.45 uur naar een heerlijk Italiaans (ja duh) restaurant lopen, is het weer droog.

Het restaurant ligt zo’n 200 meter van ons hotel. We pinnen eerst nog wat euro’s en begeven ons dan in de wereld van pasta’s, pizza’s en weet ik het allemaal. Vooraf bestellen we bruchetta’s, oh zo lekker en ons hoofdgerecht bestaat dit keer uit overheerlijke pasta. Verrukkelijk. En de maaltijd wordt afgesloten met een heerlijk dessert. Zo dit was echt lekker. Om 21.45 uur zijn we weer op de kamer. We gaan vroeg slapen vandaag na deze lange enerverende dag.

Maandag 27 augustus 2012

Vandaag gaan we naar Venetie. We ontbijten om 07.30 uur en dan gaan we naar de overkant van het hotel om een bus-/ferrykaart te kopen. Als we de kaart hebben  aangeschaft komt de bus al na vijf minuten. In een goed uur rijden we naar de haven voor een overstap op de ferry die ons naar Venetie zal brengen. We stappen wel met honderden anderen op de boot.

We staan buiten voorop de boot en hebben zo prachtig uitzicht op Venetie dat voor ons uitdoemt. Om 10.15 uur meren we aan. Het is hier echt bloedheet en we zijn niet de enigen. Jeetje-mina, wat is het hier druk. We lopen naar links en komen dan op het beroemde San Marcoplein (later horen we van Edwin dat dit plein vernoemd is naar Marco van Basten ;-)). Ik weet niet hoeveel mensen in de rij staan voor de beroemde San Marco, de kathedraal van Venetië.

Wij begeven ons achter de menigte aan de smalle straatjes in. We lopen voetje voor voetje. Maar al snel besluiten van het gebaande pad af te gaan en onze eigen route te lopen. We lopen nu door de geweldige straatjes waar het wasgoed boven ons wappert. Hier wonen de locals, wat is het hier prachtig. We steken via prachtige bruggetjes kleine kanaaltjes over. Schattig is het hier. We komen op de mooiste pleintjes en leukste winkelstraatjes.

Natuurlijk bezoeken we ook Canal Grande, de levensader van Venetië, met de beroemde Rialtobrug. Het is de oudste en bekendste van de vier bruggen over het Canal Grande. Maar wat is het hier druk, echt niet normaal meer. Ik hoop dat de brug goed gestut is, anders zou deze wel eens kunnen bezwijken onder het gewicht van de mensenmassa.

Op een moment gaat mijn telefoon. Het is Marsha, Edwin en zij zijn ook in Venetië en we spreken om 13.00 uur af bij de middelste rode paal op het San Marcoplein. We drinken een bakkie in een schattige konditorei met iets lekkers erbij natuurlijk.

Om 13.00 uur kan ik eindelijk mijn dochter in mijn armen sluiten en gaan we met z’n allen in een gezellig Italiaans restaurant lunchen. Grappig om je dochter met schoonzoon ergens in Europa te ontmoeten. Zij maken een rondtoer door Europa en als we hun verhalen zo horen hebben zij het ook prima naar hun zin. We kletsen en eten ruim een uur en dan scheiden onze wegen weer. Het was erg gezellig.

We lopen weer via het San Marcoplein weer terug naar het water waar onze ferry ligt. We kopen natuurlijk nog een souvenir voor in het rekwisietenkastje, een klein gondeltje (hoe kan het ook anders). Dan stappen we weer op de boot. Deze vertrekt om 14.45 uur. We varen weer terug naar de haven waar we weer op de bus stappen die ons naar ons hotel brengt. We moeten nog wel een stief kwartiertje wachten voor de bus vertrekt. En pas om 17.00 uur zijn we in ons hotel. Wat een mijl op zeven zeg.

In het hotel hijsen we ons snel in onze zwemkleding en dan gaan we heerlijk relaxen bij de pool. Ik lees weer een boek uit op mijn e-reader en val zelfs even in slaap. Heerlijk. Ik kan er weer tegen. Om 18.45 uur gaan we naar boven om te douchen en ons om te kleden. We gaan naar hetzelfde restaurant als gisteren, we bestellen precies hetzelfde als gisteren en als we afrekenen is zelfs de prijs hetzelfde (ja duh!).

Als we afgerekend hebben gaan we naar het hotel om buiten nog te genieten van de zwoele avond. Ik zet de vele foto’s van deze dag op de iPad en schrijf het verslag op mijn website.

Dinsdag 28 augustus 2012

Vandaag houden we een relaxdag. We gaan heerlijk naar het strand. We luieren op de heerlijke strandbedden en af en toe nemen we een duik in de Adriatische zee. Heerlijk bijkomen van alle wandelingen die we tot nu toe hebben gemaakt. De zon schijnt volop. We genieten met volle teugen.

’s Avonds gaan we weer naar ons favoriete restaurant en dik keer nemen we een pizza als hoofdgerecht. Ja, als je in Italië bent, moet je een keer pizza hebben gegeten. Maar ze zijn niet zoveel anders dan bij ons in Nederland.

Na het eten gaan we buiten bij het hotel zitten. Het is een prachtige avond, maar om 23.30 uur vinden we het welletjes voor vandaag.

Woensdag 29 augustus 2012

Vandaag gaan we weer terug aar Oostenrijk, naar Karinthië. Ik ben al om 06.00 uur wakker. Ik ga bij de receptie de foto’s op de iPad zetten. We pakken onze koffers weer in, ontbijten, en om 08.40 uur zijn we alweer startklaar. We hebben een rit van drie uur voor de boeg, een makkie dus.

We rijden een goed uur en stoppen dan even om de benen te strekken. Om 11.45 uur passeren we de grens. We zijn een aantal tolpoorten door gereden en moesten € 12,50 aftikken, valt mee dus.

We vinden een tentje waar we koffie gaan drinken met een apfelstrudel. We zitten heerlijk buiten in de zon. Het duurt erg lang allemaal, maar de warme apfelstrudel is dan ook heel smakelijk. Na deze onderbreking rijden we weer verder en al om 13.15 uur zijn we in ons hotel Karntnerhof in Bad Klein Kirchheim. We krijgen direct de sleutel uitgereikt. We brengen de spullen naar onze kamer en gaan dan gebruik maken van een klein buffet. We eten heerlijke soep met een salade en stokbrood. Prima geregeld zo.

We besluiten de kabelbaan Kaiserburgbahn (1365 m) naar boven te nemen. Met de Karnt-card die we in het hotel hebben gekregen, kost het ons niks. We nemen een kijkje boven aan de berg. Het uitzicht is adembenemend. Als we uitgekeken zijn nemen we de kabelbaan naar beneden naar het Mittelstation. Daar stappen we uit en de rest lopen we naar beneden. We doen daar een klein anderhalf uur over. We is het hier ook weer geweldig. We boffen natuurlijk ook met het mooie weer. Het is zalig. Om 16.30 uur zijn we weer bij de auto.

Tegenover de parkeerplaats is een ijssalon, dus toch nog even een tussenstop. We nemen alle vier een heerlijke coupe ijs. Dan gaan we nog even naar supermarkt Billa voor water en chips. Op het balkon van ons hotel drinken we wat en genieten we van het fantastische uitzicht op de bergen.

Om 18.30 uur gaan we eten. Weer krijgen we een overvloedig vijfgangen diner geserveerd. De soep en het hoofdgerecht kunnen we kiezen. Om 20.00 uur gaan we naar boven. Jon, Carla en ik willen nog even zwemmen in het overdekte zwembad in het hotel. We trekken over onze zwemkleding de badjassen van het hotel aan. Wat een grappig gezicht. Maar als we bij het zwembad komen, zien we dat deze al is gesloten. Da’s balen. Als we in onze kamer komen, zien we dat het zwembad pas om 21.00 uur sluit. Huh! We drinken een bakkie en glazen wijn op de kamer. De jongens kijken een voetbalwedstrijd, maar om 22.00 uur houden we het voor gezien.

Donderdag 30 augustus 2012

Vandaag worden we weer wakker met een strak blauwe hemel. We genieten vanaf ons balkon van het mooie uitzicht. Wat is het hier heerlijk en fantastisch. We ontbijten om 08.00 uur en om 08.45 uur zijn we onderweg.

We gaan naar de Ossiacher See. We gaan daar een boottocht maken, de Panoramatour. Volgens onze folder duurt deze toch over het prachtige, windstille meer, anderhalf uur. Precies goed. Maar waarschijnlijk hebben we het niet goed begrepen. Want we vertrokken om 10.00 uur en pas om 12.30 uur meerden we weer aan bij ons vertrekpunt. Maar het was niet vervelend, integendeel, het was verrukkelijk. We zaten boven op het dek, zonnetje, drankje erbij, wat wil je nou nog meer. We voeren langs leuke dorpjes, campings, geweldige hoge bergen.

Als we weer bij de auto zijn besluiten we naar Velden te gaan. We lopen door het gezellige stadje. Bij een tentje gaan we lunchen. Als het 14.00 uur is rijden we weer verder. We rijden naar Maria Wörth om het prachtige kerkje te bezoeken. Dit kerkje hebben we vanaf het water al gezien en teveel keer op de foto gezet. Het kerkje ligt op een schiereilandje, echt helemaal geweldig. We lopen naar boven naar het kerkje, gaan naar binnen en lopen er om heen. Van boven af heb je een prachtig uitzicht op die blauwe Wörthersee.

Om 15.00 uur rijden we naar de Pyramidekogel. Deze toren is 905 meter hoog. Helemaal boven aan heb je een machtig uitzicht op de hele omgeving. Gelukkig is het helder weer, dus kunnen we ver kijken. De lift brengt je in 42 seconden omhoog. Je bent dan nog niet helemaal aan de top. Het laatste stukje moet je lopen. Dat doen we dan ook dapper. Maar als we bijna boven komen weten we niet wat ons overkomt. Het sterft hier van de muggen en niet zo weinig ook. Gadver. Toch banen we ons een weg door die zwermen hinderlijke insecten.

Maar we worden gek van die beesten en al snel gaan we weer een etage lager. Op deze hoogte maken we veel foto’s. Na een goed kwartier hebben we er genoeg van en gaan we weer met de lift naar beneden.

Wat ook noemenswaardig is, is het feit dat de lift bediend wordt door een liftboy (of beter gezegd liftman). Die stakker gaat de hele dag op en neer. Als we naar beneden gaan zit er een andere vent. Het is net of we in Bananasplit terecht zijn gekomen. Als ik het zo toevertrouw aan het papier denk ik, waar gaat dit over. Maar op het moment suprême hebben we echt heel hard gelachen.

We rijden naar Reifnitz om een ijsje te eten. In 1980 zijn Chris en ik hier op vakantie geweest. Als we door het dorp rijden en later lopen, kunnen we ons er nauwelijks meer iets van herinneren.

Als we hebben genoten van ons ijsje lopen we weer naar de auto en gaan we terug naar het hotel. Daar zijn we om 17.30 uur. Pfft, ondanks dat we niet echt veel actieve dingen hebben gedaan vandaag, zijn we toch wel wat gammel.

In de tuin drinken we wat onder de verrukkelijke zon. Om 18.30 uur gaan we weer eten. Het is echt ongelofelijk wat we hier allemaal voorgeschoteld krijgen. Een super-de-luxe vijf-gangen diner. Echt haute cuisine. Om 19.45 uur zijn we klaar. We gaan naar onze kamer om ons om te kleden. We gaan nog even zwemmen in het heerlijke overdekte zwembad. We zijn de enige in het bad. We trekken een paar baantjes. Maar dan komt een moeder met een kind, een irritant kind. We vinden het mooi geweest. We gaan weer naar boven, douchen en drinken dan nog een drankje.

Vrijdag 31 augustus 2012

We staan deze morgen voor de eerste keer met regen op. We nemen het ontbijt er deze keer goed van. Het is nog vroeg dus we hebben de tijd. We gaan naar boven en ik lees nog een stuk in mijn spannende boek. Om 09.30 uur gaan we op pad. We nemen de paraplu mee, bah. We gaan naar het wildpark in Feld am See.

De hele weg daar naar toe regent het en ook als we uitstappen is het niet droog. Gelukkig kunnen we eerst binnen een kijkje nemen. Er zijn veel opgezette vissen en andere dieren. We kijken video’s over Australië en Oostenrijk. Wat een schitterende beelden krijgen we te zien. Op de etage staan wilde Afrikaanse beesten opgezet. Heel mooi gedaan. Zo wanen we ons voor de derde keer in Canada.

Dan gaan we naar buiten. Het regent nog steeds. Als we starten komen we langs een kinderboerderij. Maar alles is daar zeiknat. Als we door het hek gaan zien we vele herten en reeën. We kunnen tot heel dicht bij deze beesten komen die een heel groot veld en het hele bos tegen de heuvel op tot hun beschikking hebben. We lopen een stuk door het bos en zien nog veel meer van deze beesten. Zij staan te schuilen onder de bomen.

Het begint nu steeds harder te regenen. We hebben ons een goed uur vermaakt hier. Om 11.00 uur stappen we weer in de auto. We rijden naar Radenstein en in een konditorei nemen we heerlijk koffie en warme chocolademelk met gebak. Helaas moeten we de auto iets uit het kleine centrum parkeren en daarom moeten we een eindje door de regen lopen. Het is ook erg fris. We zijn dan ook zeiknat geworden. Als we klaar zijn halen Jon en Chris de auto en kunnen Carla en ik zo voor de deur instappen.

We besluiten om terug te gaan naar het hotel. Inmiddels is het 12.15 uur. De wolken hangen heel laag tussen de bergen en van opklaringen is vooralsnog geen sprake. In het hotel eten we soep en een broodje en dan besluiten Carla, Jon en ik naar de whirlpool van het hotel te gaan. Chris gaat naar de kamer. We hangen zo’n drie kwartier in het zalige warme bad en dan gaan we een paar baantjes zwemmen in het zwembad.

Om het zwembad staan heerlijke relaxstoelen en van deze stoelen maken Carla en ik dankbaar gebruik. We vallen zelfs een klein uurtje in slaap. Pas om 16.00 uur worden we weer wakker. Dan gaan we naar boven douchen en aankleden.

De jongens zitten beneden in de bar en Carla en ik voegen ons bij de boys. De regen is nog steeds niet opgehouden. Wat een troosteloze dag is dit zeg. Om 18.30 uur genieten we weer van een overvloedige maaltijd. We eten weer veel te veel, maar alles is te lekker. Eerst het saladebuffet, dan een soepje, garnalencocktail, vlees van de gril en een overheerlijk dessert. Om 20.00 uur gaan we naar boven en drinken een bakkie op de kamer met de televisie aan. En dit keer kijken we naar …..voetbal.

Zaterdag 1 september 2012

Vandaag verkasten we weer naar waar de reis startte, Wenen. Om 08.45 uur hadden we de wagen volgeladen en konden we pad. It was raning cats and dogs all the way. Gelukkig heb ik een goed uur geslapen in de auto. We rijden tot 10.30 uur en drinken dan bij een wegrestaurant een bakkie. Om 13.30 uur waren we in ons hotel in Wenen, checkten we in, pakten we de auto uit, zetten de koffers in de kamers en begaven ons naar de U-bahn, de Weense metro.

De receptioniste van het hotel vertelde dat dit de snelste en goedkoopste methode was om in Wenen te komen. En dat was ook zo. Het station lag vlak bij ons hotel en een kaartje hebben we zo gekocht. Binnen 10 minuten stonden we in de grootste winkelstraat van Wenen. Alsof je in Amsterdam loopt. Veel dezelfde winkels. We bezochten nog een aantal verschillende hoogtepunten. En het bleef maar regenen. Ik ben die regen nu echt spuugzat.

Carla en ik zijn nog steeds op zoek naar een souvenirtje uit Oostenrijk, een koeienbel. Die hebben we eerder in de afgelopen weken in verschillende winkels gezien, maar niet gekocht, zo van dat komt later wel. En nu op dit moment was het nog niet zo makkelijk. Gelukkig vonden we op de valreep nog zo’n geweldige koeienbel.

We drinken wat op een alleraardigst terras in een steegje. Gelukkig is het droog en dan lopen we weer verder. Na sluitingstijd, 18.00 uur, is het nog steenstervens druk in de stad. De regen is nu eindelijk gestopt. Op de Neumarkt, waar we de eerste dag in Wenen ook wat dronken, duiken we een Chinees restaurant in. Chinees hadden we tijdens deze rondreis nog niet gegeten. Heerlijk was het. En er was wifi in het restaurant.

Na deze verrukkelijke maaltijd lopen we nog wat door de drukke stad. En dan komen we een echte Italiaanse ijssalon tegen. En weer gaan we voor de bijl. Oh wat zal ik dat missen, elke dag zo’n verrukkelijk ijsje. Als we deze lekkernij verorberd hebben gaan we met de U-bahn weer terug naar het hotel.

Onder het genot van een bakkie schrijf ik dit verhaal in de lobby van ons hotel. Morgen is de laatste dag in Wenen en vliegen we 's avonds weer naar huis. Om 22.15 uur houden we het voor gezien. We gaan de koffers inpakken en voor de allerlaatste keer slapen in Oostenrijk.

Zondag 2 september 2012

Vandaag alweer de laatste dag van onze rondreis door Oostenrijk met een kort uitstapje naar Venetie. Met het weer hebben we ontzettend veel geluk gehad. Behalve gisteren en eergisteren. Vandaag was het in ieder geval bloedheet.

Na het ontbijt uitchecken, auto inladen en dan op pad naar Prater. Een zeeeeeeeeeer groot park, met allerlei sportvelden, parken en een grote permanente kermis. Het grote reuzenrad is natuurlijk de blikvanger van het park.

 

Als wij er zijn is het pas 09.15 uur en is er nog geen sterveling, behalve wat trimmers. We lopen een eind en verbazen ons over de grootte van het park. Als we op de terugweg zijn horen we geluid vanaf de kermis komen. Toch nog maar even een kijkje nemen. 

We drinken daar een bakkie en gaan dan op zoek naar Schonbrunn. Het duurt even voor we deze bezienswaardigheid hebben gevonden. Toevalligerwijs komen we bij een Mc om de weg te vragen. Direct maar een klein happie eten.

Om 13.30 uur hebben we het mooie paleis gevonden. We parkeren de auto en gaan dan aan de wandel. Pfft wat een eind zeg en wat een hitte. Het is nu ontzettend druk. Maar wat is het hier mooi. We lopen helemaal tot boven aan en daar ploffen we op een terras voor een koel drankje.

Als we klaar zijn met genieten, gaan we weer terug naar de auto. Inmiddels is 15.30 uur. We besluiten om maar naar de luchthaven te rijden. Voor we die gevonden hebben!
We arriveren om 16.15 uur bij de carrental. Brengen ons trouwe beestje terug ergens buiten het luchthavengebouw. En dan staan we met alle bagage ver van de incheckbalie. Wat een achterlijke toestand zeg. Geen kar te bekennen. De wieltjes van onze koffers en tassen bewijzen hun nut. Rugzakkie op je rug en gaan met die banaan.

We komen bij de lift en we moeten naar de eerste etage. De lift naar de eerste etage is kapot. We vinden dan wel een kar. Zetten alle bagage erop en lopen buitenom ( wat een debiel vliegveld). We nemen de lift naar de eerste etage en dan lijkt dat we op de begane grond moeten inchecken.

 Dat inchecken was zo gebeurd. Van de KLM ontvingen we een code via sms. Dat is net als op de heenweg je boardingpass. Koffers dumpen en dan nog even iets eten.
We vliegen om 19.55 uur. We zullen er maar anderhalf uur overdoen om weer in Amsterdam te komen. Celeste komt ons halen. Gelukkig ben ik morgen vrij om alle was weg te werken en boodschappen te doen. Tja aan alles komt een eind, ook aan onze fantastische vakantie.