2013 januari, Singapore en Vietnam

Maandag 21 januari 2013

Ook dit jaar vertrokken we net als verleden jaar een week te laat naar het oosten. De hele week voor vertrek sneeuwde het en stond het hele land tijdens de spits stil. Vreselijk. Ook op de dag van ons vertrek kwam de sneeuw uit de lucht vallen. We waren benieuwd hoe onze rit naar Schiphol zou verlopen.

We zijn om 05.00 uur opgestaan en om 06.30 uur waren we bij Edwin. Hij bracht ons naar Schiphol. Gelukkig waren de wegen goed berijdbaar en al om 07.30 uur waren we op de luchthaven. Ook de terugtocht voor Edwin liep voorspoedig. Pfft.

Bij de incheckbalie zat een oude bekende van ons die we zeker al bijna twintig jaar niet hadden gezien. We hebben heerlijk herinneringen opgehaald. Inmiddels was er een hele rij achter ons ontstaan. Nou jammer dan. Als we het incheck gebeuren achter de rug hebben, gaan we door de douane en drinken we een bakkie met een broodje.

Om 09.30 uur lopen we naar onze gate. Er lag nog veel sneeuw, maar de landingsbanen waren schoon.

Om 10.00 uur stappen we in. We waren allemaal klaar voor vertrek als opeens een wagen met een bakkie met iemand erin langs het vliegtuig verschijnt. Met een slang met een of ander goedje werden de vleugels van ons vliegtuig van ijs en sneeuw ontdaan. Dit duurde  zo lang dat we al met al een uur later, om 11.30 uur, de lucht ingingen.

Twee minuten na het opstijgen zaten we al in de wolken en dat bleef de hele vlucht zo tot we om 16.00 uur Nederlandse tijd in het donker vlogen. En ook dat duurde tot we op Changi Airport in Singapore landden.

Singapore Airlines is in 2012 weer uitgeroepen tot beste luchtvaartmaatschappij. Van binnenkomst tot het verlaten van het vliegtuig word je in de watten gelegd. Drankje, hapje, maaltijd, dekentje, kussentje, toilettasje met allerhande spulletjes erin en natuurlijk je eigen entertainment op het scherm voor je. Je kan dan spelletjes doen, films kijken, muziek luisteren. Echt geweldig. Voor vertrek werd vermeld dat een aantal van deze schermen niet werkten. En je raadt het natuurlijk al, dat was onder andere die van mij.

Nou boeit mij dat verder niet zo. Ik vermaak mij wel met mijn iPad en e-reader. En op het scherm van Chris keek ik af en toe om te zien waar we op onze mooie aardbol vlogen. Na een paar uur lezen en zo was het tijd voor mijn slaappil en ook nu sliep ik ruim vijf uur. Heerlijk. Als ik mijn ogen net weer open heb, staat er een stewardess bij mijn stoel. Zij vraagt of ik mrs. Dolstra ben. En dat beaam ik. Krijg ik van Singapore Airlines een kadobon van S$

75 om te besteden in de dutyfree gids. Wow, wat top zeg. Singapore Airlines is inderdaad de allerbeste luchtvaartmaatschappij van de wereld.

Ik kies een pincet van Tweezerman met een ingebouwd lampje en een pen voor mijn iPad. We hebben er inmiddels achtenhalf uur opzitten en nog drie uren te gaan. Ik lees nog wat en weer val ik een uurtje in slaap. Pal voor de landing word ik wakker. We landen om 06.15 uur plaatselijke tijd. Ik zie regen, oh nee hè. En als we uitstappen bij de gate regent het nog steeds. Daarvoor hebben we toch niet zo een eind gevlogen? Het is ook nog donker, bah.

We lopen het luchthavengebouw binnen en gaan door de douane. Dan gaan we onze koffers van de band halen. Maar dat duurt lang, erg lang. Dan gaan we naar de balie van de shuttle bus. We melden ons en een busje brengt ons naar het prachtige hotel Miramar. We vertrekken om 08.15 uur en om 09.00 uur zijn we in ons hotel. Ook hier is het spitsuur en overal staan lange files. Het is wel overal prachtig groen en heel schoon.

We checken in, maar onze kamer is nog niet klaar. Weer wachten dus. Om 09.45 uur krijgen we de sleutel en kunnen we eindelijk naar onze kamer op de 10e etage. Wow wat een uitzicht. We kijken een heel stuk over deze prachtige stad.

Ik reorganiseer de koffers zodat Chris en ik allebei onze eigen koffer hebben. We kleden ons om en gaan dan direct op pad. Voor de deur van ons hotel stopt de SIA bus. Lekker makkelijk dus. De SIA bus is een hop-on, hop-off bus die je gratis en voor nop door heel Singapore rijdt. En als klap op de vuurpijl hebben we ook een vel met allerlei vouchers gekregen voor het gratis gebruik van attracties.

Het is nu 10.10 uur. De bus van 10.07 uur is te laat, om 10.15 uur kunnen we instappen. We rijden een kwartiertje door deze prachtige, schone, mooie stad naar Orchard Road. De bekendste straat van Singapore. Deze straat is kilometers lang en overal, links en rechts vind je winkels en winkelcentra. Echt niet normaal meer. We lopen de weg af en kijken onze ogen uit. Wat een pracht en praal. We zijn natuurlijk een paar jaar geleden al een dag in Singapore geweest, maar toen hebben we niet veel van deze stad gezien.

Om 11.30 uur eten we een broodje bij McDonalds. We zijn uitgehongerd. We stippelen onze route verder uit en om 12.10 uur lopen we weer verder. Wat een luxe overal. Dan nemen we de bus naar de Singapore Flyer, een reuzenrad te vergelijken met de Londen-Eye. Gratis en voor nop met onze SIA voucher maken we een rondje met dit prachtige bouwwerk. De rondrit duurde precies een half uur. We zien adembenemende vergezichten. Het is geweldig. Als we weer beneden zijn nemen we een verse vruchtensap bij een kraampje. Heerlijk. Het is ook erg warm.

Dan nemen we de bus weer naar Boat Quay dit keer. Boat Quay bestaat uit een lange rij met gezellige restaurants langs het water. Overdag is er niet zo heel veel te beleven; de Quay is vooral erg gezellig om in de avond te bezoeken. We lopen een stuk langs het water en zien de heer Raffles op zijn sokkel staan. De maar 44 jaar geworden Raffles stichtte op de zuidpunt van het schiereiland Malakka een vrijhandelspost, die zich ontwikkelde tot het huidige Singapore.

Op een van de vele terrassen nemen we een koel drankje. Heerlijk zeg. De zon schijnt niet meer, maar het is echt heel warm. We zijn kapot na onze lange vliegreis. Toch zetten we door en om 15.30 uur gaan we weer verder.

We lopen langs het water de brug over naar de bushalte. Pfft, da’s een aardige tippel zeg. Met het schema van SIA in de hand weten we precies waar en hoe laat de bus komt. We stappen weer in en laten ons dit keer bij Chinatown afzetten. Wat is het hier uitgestrekt. Er zijn verschillende markten, allemaal met hun eigen specialiteit. Zo is er een markt met kitsch, snoep, fruit, etenswaren/kruiden, kleding etc.

We lopen voetje voor voetje omdat het erg druk is. Onze voetjes hebben het zwaar, heel zwaar. We besluiten bij een Chinees tentje te gaan eten. Voor nog geen S$ 10,00 (ongeveer € 6,00) eten we ons echt vol. Heerlijk. Later lopen we nog een stuk over die geweldig markt en dan ben ik er klaar mee. Ik wil zitten, liggen, douchen, slapen.

We nemen de bus van 18.00 uur terug naar ons hotel waar we om 18.30 uur aankomen. Ik ga het verslag van deze dag op de iPad schrijven en zet meteen de vandaag gemaakte foto’s online. We zijn van maandag 21 januari 05.00 uur tot dinsdag 12.00 uur (Nederlandse tijd) op. Vind je het gek dat we kapot zijn?

Op de kamer drinken we koffie en thee. Later haalt Chris beneden in de lobby bier. Ik ga nog wat lezen en om 21.15 uur gaan we slapen. We zijn meteen onder zeil. Ik word een aantal keer wakker, maar val direct weer in slaap. Pas om 07.45 uur worden we wakker. Heerlijk uitgerust. We kunnen er weer tegenaan.

Woensdag 23 januari 2013

Om 09.15 uur nemen we een taxi naar Mount Faber. Dit is een heuvel van ongeveer 105 meter hoog. Boven op de heuvel heb je uitzicht over een gedeelte van Singapore. Boven op de top is een kabelbaan die je naar Sentosa Island brengt. We lieten ons dan ook bij de halte van de kabelbaan afzetten. We liepen eerst nog een tijdje rond om van het prachtige uitzicht te genieten.

Dan stappen we de kabelbaan in op weg naar Sentosa Island. Op dit eiland kan je je de hele dag vermaken. Er is een strand, een dolfinarium, pretpark. Je kan het zo gek niet bedenken. We drinken eerst wat met wat lekkers erbij bij Starbucks en dan stappen we in de Tiger Skytower (ook weer gratis met dank aan Singapore Airlines). Dit is de hoogste uitkijktoren van Singapore. De cabine draait rond en je hebt een prachtig uitzicht. Bij helder weer kan je zelfs Maleisië en Thailand zien. Dat was nu niet het geval.

Als we weer beneden zijn lopen we nog wat rond, vergapen we ons aan alles en dan hebben we genoeg gezien. We gaan met de bus naar de centrale plaats waar de taxi’s staan. We nemen dan weer een taxi naar ons hotel. Daar zijn we om 12.05 uur en om 12.17 uur  nemen we de bus naar Botanic Gardens. Het is heel warm en af en toe schijnt de zon.

Om 13.00 uur zijn we in dit prachtig onderhouden park. We nemen een kijkje in de orchideeëntuin. Echt geweldig. Dan zien we een joekel van een leguaan het pad oversteken. Ook dit is Singapore. We zien prachtige vogels, een schildpad in een vijver en een schattige eekhoorn. We eten een broodje en om 14.00 uur stappen we weer op de bus naar Orchard Road.

We lopen weer langs de prachtige winkels en af en toe duiken we een winkelcentrum in om ons te vergapen aan alle mooie dingen en omdat het hier zo lekker koel is. Natuurlijk nemen we ook nu weer een overheerlijk ijsje. En dan zijn we bij Abercrombie & Fitch, de favoriete kledingwinkel van Marsha. In Amsterdam is deze zaak pas geopend op een van de grachten. Om daar binnen te komen sta je uren in een rij buiten te wachten. Hier stap je direct naar binnen. Je wordt ontvangen door een jongen (met een wasbordje) en een meisje met een heel kort rokje. We zien alles op kleur in mooie donkere kasten uitgestald. Maar het is niet onze stijl en we zijn dan ook weer snel vertrokken.

Om 15.38 uur nemen we de bus weer naar de Singapore River. We lopen naar de rivier en nemen daar een koel drankje, heerlijk. Dan stappen we op een boot voor een tochtje over de rivier. Het is vandaag echt heel warm. En van de voorspelde regen (toen we nog in Nederland waren) is niets terecht gekomen. We varen langs verschillende hoogtepunten die we gisteren vanaf de kant hebben gezien. Wat is het hier mooi zeg.

Na een uurtje stappen we uit bij Clark Quay. We lopen hier wat rond. Hier is het uitgaansgebied van Singapore. Er zijn veel, heel veel verschillende restaurants. Inmiddels is het 17.45 uur en we hebben allebei wel trek. Etenstijd dus. We eten bij Vintry. Ik neem BBQ pork ribs en Chris neemt een steak en een Hoegaerden bier. Dat glas is zo groot dat je het met twee handen vast moet houden. Het eten is verrukkelijk. En met onze laatste S$ 95,00 rekenen we af.

We pinnen nog wat want we willen nog wat drinken voor op onze kamer halen. Een biertje in het hotel is lekker en natuurlijk ook gezellig. Maar als je er S$ 14,00 voor moet neertellen kan je beter je eigen gekochte drankjes in je koelkastje op je kamer bewaren. En we moeten nog ontbijten op het vliegveld morgenochtend.

Als we gepind hebben halen we bier en cola en lopen we naar het Novotel waar de bus ons om 19.05 uur oppikt. Als we langs McDonald lopen is het logisch dat we nog een ijsje halen. We wachten een klein kwartier op de bus en dan zijn we om 19.15 uur weer in ons hotel.

Ik ga snel douchen, haren wassen en een koel drankje nemen. Jeetje wat was het heet vandaag zeg. Zeker als we vanuit Nederland met sneeuw en ijs zijn vertrokken. Ik zet mijn foto’s op de iPad en schrijf mijn verslag. En dan zijn onze dagen in Singapore alweer voorbij.

Donderdag 24 januari 2013

We hebben de wekker op 05.00 uur gezet. Om 06.20 uur worden we opgehaald en naar het vliegveld van Singapore gebracht. Daar zijn we om 07.15 uur. We moesten verschillende hotels langs om mensen op te halen. Het vliegveld is immens groot. We stappen uit en checken in. Dan gaan we eerst ontbijten bij een tentje a la Starbucks. We lopen daarna nog wat rond en dan gaan we naar de gate.

We vliegen om 09.50 uur en om 11.50 uur staan we op het vliegveld van Hanoi. Hier is het een uur vroeger. Als we onze koffers van de bagageband hebben gehaald worden we door Mao onze gids opgewacht. De ploeg van 24 personen is snel compleet. Ondertussen hebben wij miljoenen Dong gepind. We stellen ons aan iedereen voor en proberen de namen te onthouden. Pfft, lastig hoor. Om 13.00 uur vertrekken we naar ons hotel in Hanoi. Het is zwaar bewolkt. Mao vertelt dat het de afgelopen weken slecht weer geweest is, maar 8°. De scholen zijn dan gesloten, huh.

In de bus vertelt Mao het een en ander over Vietnam en over zichzelf. Hij is een Vietnamees en heeft vier jaar gestudeerd voor reisleider. Van Oad heeft hij de mogelijkheid gekregen Nederlands te leren. Hij leidt nu dan ook hoofdzakelijk Nederlandse toeristen rond. Maar omdat hij vernomen heeft dat in Europa een crisis heerst, is hij zich gaan toeleggen op Japans. Mao is niet achterlijk. Uit Japan komen nu steeds meer toeristen naar Vietnam. Dus hij zal niet snel zonder werk komen te zitten.

We krijgen tijdens deze rit al veel van de stad te zien. Het ziet er allemaal armoedig uit. Toch wordt er ook nog veel gebouwd. In een kleine drie kwartier zijn we vlakbij ons hotel. Dit hotel staat in het oude gedeelte van de stad en daar mag de bus niet komen. De bus stopt op een plein en de laatste vijf minuten moeten we naar ons hotel lopen. De koffers worden door auto’s naar het hotel gebracht.

Wat een drukte en wat een chaos op straat. Niet normaal meer. Er leven in Hanoi zes miljoen inwoners en even zoveel brommers en scooters. Wat een bizarre stad. Alles rijdt maar kriskras door elkaar heen. Verkeersregels kennen ze hier niet. Om aan de overkant van de straat te komen heb je veel geduld, geen angst en doorzettingsvermogen nodig. Dat zullen we de komende weken dan ook nodig hebben.

Om 13.50 uur zijn we in ons hotel. We krijgen thee aangeboden, zoet, mierzoet. Wij hebben een kamer op de zevende etage. We hebben een mooi, eh ver uitzicht. Wat ziet alles er armoedig uit. Wat zijn wij ondanks de crisis in Nederland rijk. Als de koffers naar onze kamers zijn gebracht, gaan Chris en ik de stad verkennen. We worden nu al gek van al het getoeter van de scooters en brommers. Je bent je leven hier echt niet zeker. De mensen leven hier op straat. Iedereen zit voor zijn huis en biedt wat te koop aan. Het ziet er wel allemaal kleurrijk uit. We lopen een goed half uur en gaan dan terug naar het hotel om te internetten.

Om 17.00 uur gaan we met de hele groep op pad naar een restaurant. We lopen door een wirwar van straatjes vol brommers en scooters. Er zijn maar heel weinig auto’s. De bevolking is hier volgens Mao erg arm en zij kunnen zich een auto niet permitteren in tegenstelling tot in Saigon. Dat zullen we later in de komende weken ervaren.  Het sterft hiervan de winkeltjes. Alles ziet er vreselijk uit.

Als we voor het restaurant staan, denk ik dat ik dit etablissement afgaande op de buitenkant nooit zelf hebben uitgekozen. We lopen een trap op en komen dan in een prachtig uitziende ruimte. We kregen ook een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. In Thailand is  het overwegend een buffet wat groepen aangeboden krijgen. In Vietnam brengt men alles aan tafel. Meestal bestaat een diner uit zes, zeven of acht gangen. Alles is dan ook kakelvers en overheerlijk. Onze eerste maaltijd in Vietnam bestaat uit kippensoep, springrolls, rijst met kip, vis, varkensvlees, aubergine en als nagerecht vers fruit. Het was echt verrukkelijk.

Om 20.00 uur lopen we weer met z’n allen naar het hotel. Chris en ik gaan in de lobby nog internetten, maar om 20.45 uur houden we het voor gezien en gaan we naar boven.

Vrijdag  25 januari 2013

Om 07.00 uur gaat onze wekker af. Helaas staat de tijd op mijn telefoon nog op de tijd van Singapore 07.00 uur. Het is dus pas 06.00 uur als de wekker gaat. Balen dus omdat we niet meer kunnen slapen. We gaan maar douchen en om 07.45 uur zitten we al aan het ontbijt.

We zijn de eersten in het restaurant. Heerlijke verse stukken stokbrood liggen er. Daar lusten wij wel pap van. Allebei nemen we een stuk stokbrood. Als we zitten te eten, we zijn nog steeds alleen, vraagt de ober of we een ei in welke vorm dan ook willen. Het kostte even moeite om te begrijpen wat hij bedoelde. Ik bestelde een omelet. Heerlijk, maar wel met stokbrood natuurlijk. Chris neemt ook nog een stuk stokbrood en lichte paniek breekt uit in de keuken. Iemand van de bediening verlaat het restaurant en komt even later terug met een stokbrood. Intussen is een andere gast komen eten en die neemt ook twee stukken en hetzelfde ritueel wordt herhaald. Later als we naar beneden naar onze kamer gaan hangt in de lift nog een stokbrood. Ik weet niet hoeveel keer de stakker naar de bakker is geweest. Maar onze groep bestaat uit 24 personen. Na het ontbijt willen we nog even internetten, althans, vooralsnog hebben we geen bereik.

Om 09.00 uur lopen we met de hele groep door de stad op weg naar de bus. Die pikt ons op en om 09.30 uur zijn we bij het mausoleum van Ho Chi Min. Hij ligt hier begraven. Je mag een kijkje nemen bij het graf. Dat kan op alle dagen van de week, behalve op vrijdag en maandag. En laat het nou vandaag vrijdag zijn. We zien alleen het zwaar bewaakte gebouw.  Als ik dus ook iets te dichtbij kom, word ik door een bewaker weg gefloten.

We lopen een stuk door het park achter het mausoleum. Daar staat het huis waar Ho Chi Min vroeger heeft gewoond. Hij is in 1969 overleden. Zijn wens was zijn as uit te laten strooien. Maar de regering besloot ter nagedachtenis aan deze man het mausoleum te bouwen.

Om 11.15 uur stappen we weer in de bus om tien minuten later te stoppen bij de allereerste universiteit van Vietnam. Inmiddels heeft Vietnam ongeveer 200 universiteiten. Meisjes die net zijn afgestudeerd laten zich hier in mooie kleding fotograferen. In de tuin staan tachtig beelden van schildpadden. De legende vertelt dat als je zo’n schildpad aanraakt je dit je leven lang geluk brengt. Schildpadden leven namelijk ook lang ;-)  De koppies van deze beesten zijn dan ook behoorlijk versleten.

Om 12.30 uur vervolgen we onze reis naar een restaurant voor de lunch. Als we uitgestapt zijn moeten we nog een stukje lopen. Het restaurant zit nog vol en we moeten dus even wachten, ondanks dat Mao gereserveerd heeft. Het eten is, ondanks dat het er vreemd uitziet en we in eerste instantie niet weten wat het allemaal is, lekker.

Om 14.15 uur vertrekken we naar de oude wijk van Hanoi. We lopen langs het meer en komen dan bij de geweldige 36 straatjes. Ieder straatje heeft zijn eigen thema, kleding, schoenen, ijzerwaren, keukenartikelen, snoep, bloemen, vis, groente, etc. We lopen en vergapen ons aan alles tot 15.30 uur. Wat een wereld zeg.

Om 15.50 uur gaan we pinnen met Mao ergens in de buurt van ons hotel. De automaat bij ons aan de overkant van het hotel is leeg. Dit heeft alles te maken met oudejaarsavond volgende week. Dan brengen we de spullen naar onze kamer en wachten we op de volgende excursie.

Om 17.00 uur komen 22 riksja’s voorrijden. Wat een optocht. We stappen allemaal in zo’n rijwiel met chauffeur. Die, overwegend oude, mannen trapten zich wezenloos door het drukke verkeer. We stonden af en toe doodsangsten uit. Maar zonder kleerscheuren hebben we genoten van deze geweldige tocht door Hanoi. Om 18.10 uur werden we allemaal weer netjes afgezet voor ons hotel. Het was behoorlijk frisjes, dus snel even een bakkie op onze kamer en om 19.00 uur gaan we weer op pad met de groep voor het diner.

We lopen met Mao naar het restaurant. Ook hier hebben we weer heerlijk gegeten. Na het eten lopen we met Mao naar een plein waar behalve veel verkeer, ook veel mensen rond lopen. We gaan een koffietent in en op de eerste etage van deze tent gaan we op het terras genieten van de gezellige drukte, de muziek en de koffie en warme chocomelk.

Na deze gezellige avond gaan we weer via de avondmarkt, tjonge wat een geweldige chaos, terug naar ons hotel. We gaan nog even internetten en om 23.00 uur gaan we naar boven.

Zaterdag 26 januari 2013

Om 08.00 uur is iedereen weer present in de bus. We vertrekken naar Halong Bay. Het is koud maar gelukkig wel droog. Het is jammer dat de zon niet schijnt, dat maakt de boottocht een stuk mooier. We zitten nog maar tien minuten of ik val in slaap en pas om 10.00 uur word ik wakker.

Om 10.10 uur drinken we ergens koffie en verse jus d‘orange bij een soort atelier. Hier worden beelden, schilderijen etc. gemaakt. Meestal door gehandicapten. Alles ziet er prachtig uit. Om 10.45 uur rijden we al weer. En weer val ik in slaap, dit heb ik nog nooit meegemaakt. Was het het eerste stuk in de bus ijskoud, nu is het bloedheet, pfft.

Om 12.20 uur zijn we in Halong Bay. De groep splitst zich. Een groep blijft een nacht aan boord van een schip en onze groep maakt een halve dagtocht. Als we ingestapt zijn, varen we direct uit en krijgen we een geweldige vislunch voorgeschoteld, krab, garnalen, inktvis, groente, rijst en patat. Heerlijk was dat.

Af en toe lopen we van tafel om foto’s van de prachtige omgeving te maken. Hier steken de kalksteenformaties machtig boven de zeespiegel uit. Een magnifiek gezicht. Het doet mij denken aan Krabi, maar hier zijn veel meer rotsen. Helaas hebben de boten, de zogenaamde jonken, hun zeilen niet gehesen. Ik vind dat erg jammer. Het hoort zo echt bij Vietnam.

Om 15.30 uur stappen we op een eiland om een grot te bekijken. Nou ben ik niet zo dol op grotten, omdat er zich meestal veel vleermuizen in bevinden. En die vind ik eng! Maar mij werd verzekerd dat in deze grot geen vleermuizen zijn. Ik ga dus overstag.

Wow, deze grotten zijn echt heel bijzonder. Er lijkt geen eind aan te komen. We lopen zeker drie kwartier en vergapen ons aan dit natuurwonder. Prachtige stalagmieten en stalactieten. Jammer is wel dat er gekleurde lampen op de druipstenen schenen. Het was wat sprookjesachtig maar daardoor ook wat kitscherig.

Als we weer op de boot zijn gestapt, varen we naar de haven waar we zijn opgestapt. Het was een prachtige tocht, maar oh wat miste ik de zon. Niet alleen voor dat aangename gevoel. Maar de foto’s komen dan ook veel mooier uit.

We stappen om 17.00 uur de bus in en tien minuten later zijn we al weer bij ons hotel Halong Bay. Bij aankomst krijgen we direct een welkomstdrankje en een doekje voor je handen. De koffers worden naar boven gebracht en ik ga de foto’s op mijn iPad zetten en het verslag van vandaag schrijven. Op een of andere manier krijg ik mijn foto’s niet geplaatst op de juiste plek. Later, thuis bleek dat ik moest inloggen op Picasa onder een andere naam. Terwijl ik dit schrijf komt de regen met bakken uit de hemel. We hebben dus geluk gehad vandaag tijdens onze boottocht.

Om 19.00 uur gaan we met een aantal uit onze groep de stad in. We moeten eerst pinnen want onze Dongs zijn op. Dit stadje is een stuk rustiger dan Hanoi. Er is niet veel verkeer en er wordt daarom ook niet getoeterd. En we kunnen makkelijker oversteken. Ons hotel ligt aan de boulevard, voor zover je daarover kunt spreken. We zien de boten aan de kade liggen, dat zijn er heel wat. Helaas hebben we nog geen jonk met de zeilen gehesen zien varen. Dat geeft mij echt een Vietnam-gevoel.

We proberen vier pinautomaten, maar geen van allen wil meewerken. Bij de vijfde lukt het dan wel. Inmiddels zijn we dan de stad alweer uitgelopen. We lopen langs een visrestaurant, maar vanmiddag hebben we ook al vis gegeten. Dat wordt het dus niet. Dan passeren we een Italiaans restaurant en we besluiten daar ons diner te nuttigen. Ik neem een overheerlijke pizza en als dessert neem ik tiramisu. Heerlijk. We nemen nog een afzakkertje en dan gaan we terug naar het hotel. Bedtijd!

Zondag 27 januari 2013

De wekker hadden we om 07.30 uur gezet, maar om 07.10 uur waren we alweer wakker. Goot het vannacht van de regen, nu is het gelukkig droog. We verlangen naar mooi weer. Na het ontbijt zouden we een stuk gaan wandelen, maar helaas begint het weer te regenen. Dan lees ik de krant maar op de iPad. Ik lees dat het gaat dooien in Nederland. Als het goed is, is de sneeuw verdwenen als we weer thuis komen. Eindelijk, maar als we later weer in Nederland zijn, blijkt het tot 9 april te vriezen. De lente wil maar niet komen in Nederland.

Om 11.15 uur zetten we de koffers buiten de kamer en om 11.30 uur vertrekken we naar Hanoi met de bus. Vandaar uit gaan we met de nachttrein naar Hue. We rijden dezelfde weg als gisteren weer terug nar Hanoi. Na een uurtje rijden stoppen we om de mensen die op het veld werken te fotograferen. Zij verbouwen rijst.

Om 14.00 uur stoppen we bij een soortgelijk etablissement als op de heenweg. We zien schitterende beeldhouwwerken en prachtige schilderijen. We hebben tot 15.00 uur de tijd om te lunchen en rond te neuzen. Het lijkt wel of het iets warmer wordt. Dan rijden we weer verder.

Later stoppen we bij een authentiek dorpje aan een rivier. We gaan met een pontje over. Alle bewoners gooien hun afval hier in de rivier. Het is een vieze bende. In het dorp worden rijstvellen gemaakt. Deze vellen worden gespannen op een frame van riet van 50 cm bij 200 cm en tegen de muren in het hele dorp geplaatst om te drogen. Je moet niet raar op staan te kijken als er een hond tegen plast. Deze vellen zijn dus wel om op te eten. Wat ben ik blij dat we hier niet eten. Het sterft hier trouwens van de honden. Die worden ook opgegeten volgens Mao. Bah!

We lopen door het vreselijke vieze dorp en kijken onze ogen uit en houden onze neuzen dicht. Een kindje komt zijn huis uitgelopen, doet zijn broekje naar beneden en plast voor het huis. Het wemelt hier van de kinderen. We zien jonge meisjes met baby’s op schoot en alweer zwanger. Volgens Mao is deze bevolking bovengemiddeld rijk. Wow, ik ben blij als we weer vertrekken. Dat is om 16.30 uur het geval, we stappen snel de bus in en eindelijk daar is hij dan: de zon.

We rijden naar Hanoi naar het station. We stappen daar om 18.00 uur uit, koffers uit de bus en met volle bepakking gaan we het stationsgebouw binnen. We kopen drank, snoepjes en zoutjes voor in de trein. De vrouw en dochter van Mao zijn naar het station gekomen om hem uit te zwaaien. Zij moeten hem nu twee weken missen.

We installeren ons in een coupe samen met een ander stel uit onze groep, Jaap en Elly. In deze coupe slapen we ook vannacht. Wat een giller zeg. Om 19.00 uur vertrekt de trein, de koffers hebben we onder ons bed gelegd. Dat bed fungeert nu als bank. Chris en Jaap moeten boven slapen. Jaap is langer dan twee meter en past niet in het bed. Zijn voeten steken dan uit de coupe, hilarisch.

Mao zorgt voor ons diner. Hij maakt samen met een ander stel stokbrood met kaas, tomaat, komkommer en fruit. Eerst serveert hij “bronwater”. In de waterflesjes zit illegaal gestookte rijstwijn (40% alcohol). Reken maar dat er goed geslapen wordt vannacht. Het is heel gezellig, we lopen heen en weer en op een moment zitten we met z’n achten in onze vier persoonscoupé. Er wordt veel gedronken en gegeten van alle vreterijen die iedereen heeft meegenomen.

Chris vertoont zijn kunsten weer en laat een van de medereisgenoten kennis maken met zijn “hondenbotje” in zijn keel. Lachen, gieren en brullen in onze coupé. Inmiddels is het al 23.30 uur en we gaan nog steeds niet naar bed. Om 00.05 uur is dat wel het geval. Iedereen zoekt zijn en haar coupé op. Ik val wel in slaap maar toch merk je aan de geluiden en het geschommel dat je in een trein ligt. Om 07.00 uur ben ik wakker en om 08.30 uur zijn we in het station van Hue.

Maandag 28 januari 2013

De bus staat ons al weer op te wachten op het station en in tien minuten zijn we in ons hotel Hue Heritage. We ontbijten eerst en dan gaan we naar onze kamer om te douchen. Heerlijk. De koffers stonden al op onze kamer. Om 10.15 uur vertrekken we alweer naar een marktje waar wierook gemaakt wordt. We maken een rondje van ruim een uur over dit terrein.

Om 12.00 uur vertrekken we voor een boottocht over de Parfumrivier. Deze rivier heet zo omdat het er vroeger erg zoet rook door de bloemen die op de oever groeien. Er is nu geen bloem meer te zien. De temperatuur loopt al aardig op ondanks dat het bewolkt is. De boottocht stelt niet zo heel veel voor. Er wordt een verkoopdemonstratie gegeven, gadver. Af en toe val ik in slaap. Maar na anderhalf uur varen staan we om 13.45 weer op de kant.

De bus staat ons al weer op te wachten en brengt ons naar een geweldig restaurant, Kings. We hebben daar overheerlijk en super-de-luxe gegeten. Achteraf bleek dit het beste restaurant te zijn waar we deze vakantie hebben gegeten. We genieten tot 15.00 uur van alles wat we voorgeschoteld krijgen. Later krijgen we een bordje met een vork. Dit bleek voor de banaantjes te zijn die al geserveerd waren. Maar die hadden we allemaal al opgegeten. Hilarisch gewoon.

Dan gaan we naar de plaatselijke markt, Dong Ba, gedeeltelijk overdekt. Niet normaal meer hoe groot deze markt is. We struinen zo’n vijfentwintig minuten van de veertig minuten die we hebben. Het is o zo druk dat je nauwelijks je ene voet voor je andere kan zetten Om 15.50 uur gaan we weer de bus in. Direct val ik in slaap en ik heb niet in de gaten dat de bus naar het hotel vertrekt. Om 16.30 uur arriveren we en om 19.00 uur gaan we met een grote groep eten.

Van Mao hoorden we welke kant we op moesten lopen voor de restaurants. De een zei dat we linksaf moesten en de andere vertelde dat rechtsaf de restaurants waren. We hebben drie kwartier gedoold en toen waren we weer bij ons hotel. Daar wees de receptionist ons de juiste weg naar de eetgelegenheden. Het bleek een straat achter ons hotel te zijn. We vonden een restaurant waar we met zijn allen buiten konden zitten. We bestelden van allerlei heerlijkheden, voorgerechten, hoofdgerechten, bijgerechten en nagerechten. En het leuke was dat alles door elkaar werd gebracht. Hoofdgerecht, voorgerecht, bijgerecht. Geweldig was het en ook nog eens zalig. We genieten met z’n alle van alles en dan stappen we weer op. Om 22.00 uur zijn we weer op onze kamer.

Dinsdag 29 januari 2013

Vandaag werden we na het wakker worden getuige van het feit dat onze koningin Beatrix aftreedt. RTL-nieuws, De Telegraaf en Nu.nl stonden bol van dit grote nieuws. Om 08.30 uur zijn we op pad. We begeven ons naar de Paarse verboden stad. We zijn daar al om 09.15 uur. Bij het binnenkomen van de stad zien we drie gangen. De middelste was bestemd voor de keizer en de rechter- en linkeringang voor de burgerlijke- en militaire mandarijnen. Binnen wandelen we over het Plein van de Grote Ceremoniën en langs het Paleis van de Opperste Harmonie.  Het is een immens complex. We zien daar een traditionele voorstelling met dans en muziek. Pas om 11.50 uur zijn we weer bij de bus

Onze volgende stop is de Thien Mu Pagode, de Pagode van de Hemelse Witte Dame. De pagode ligt aan de Parfumrivier. Deze pagode is de plek waar veel anticommunistische demonstraties zijn en worden gehouden. Als we dit complex hebben bezichtigd gaan we naar de parfumrivier voor de lunch in een drijvend restaurant. Ook hier krijgen we weer vier gangen geserveerd. Heerlijk.

Om 14.35 uur vertrekken we voor een ritje van vier uur naar Hoi An. Af en toe miezert het. We willen nu eindelijk die zon wel eens zien. Maar de temperatuur is goed. We stoppen een aantal keer om van de mooie uitzichten te genieten. Aan zee drinken we nog wat en dan komen we bij de zogenaamde “wolkenpas”, de Hai Van pas. Deze pas ligt zo hoog dat we af en toe door de wolken reden.

Om 19.00 uur zijn we in het prachtige Lotus hotel, vlakbij zee. We hebben tot 20.10 uur de tijd om ons op te frissen en klaar te maken voor het diner. We eten in het restaurant naast ons hotel. Alle maaltijden waren tot dus ver voortreffelijk, maar deze……. Verrukkelijk. Het is heel gezellig. We lachen ontzettend veel en ik wijd dit vooral aan het feit dat alle tafels vol gezet waren met plastic waterflesjes. Echter niet gevuld met water maar met illegaal gestookte rijstwijn. Er werden wel kleine glaasjes geschonken, maar vele kleine ….. Gelukkig bleef er een nuchter. That was me! Om 22.15 uur gaat de hele groep naar het hotel en is er weer een dag voorbij.

Woensdag 30 januari 2013

Eindelijk daar is ie dan, de zon. We genieten van een uitgebreid ontbijt en dan om 08.15 uur zijn we al weer op pad. We gaan de oude wijk van Hoi An verkennen. Daar zijn we om 08.45 uur. We lopen door de poort zo de oude stad in. We bezoeken een zijdefabriek, waar een van onze reisgenoten een kostuum laat aanmeten. Chris koopt hier een prachtige zijde stropdas. Bij ons betaal je een godsvermogen voor een mooie zijden stropdas. Hier tikt hij maar € 6,00 af.

Ook bezoeken we verschillende musea. Ook een klein museum waar vroeger het hoofdkwartier van de VOC gevestigd was. In de hal staat een grote pot. En aan ons wordt de vraag gesteld waar deze pot voor dient. Allerlei kreten worden geslaakt, maar niemand weet de werkelijke bestemming van deze pot. Het blijkt dus een doodskist te zijn!    

We lopen over de overdekte Japanse brug naar de rivier. Deze brug stamt uit de 16de eeuw en werd bewaakt door honden en apen. De brug zou destijds zijn gebouwd door de Japanse gemeenschap. Kooplieden en investeerders uit Japan gebruikten deze brug

De stad ligt aan de Thu Bon rivier. Daar stappen we later op een boot voor een mooie tocht. We meren op een moment aan bij een piepklein dorpje. Daar bezoeken we een lokale markt. We zien kinderen voor de winkel van hun ouders hun broek laten zakken en gaan plassen. Wat een wereld hier. Mao koopt hier bananen voor op de boot.

Dan gaan we weer terug naar Hoi An. We lopen hier langs de geweldige winkeltjes. Inmiddels is het al 13.30 uur en gaan we naar een restaurant voor de lunch. Om 14.50 uur zijn we klaar met lunchen en stappen we de bus weer in die al weer klaar staat. We rijden naar het hotel. We zetten de spullen op onze kamer, drinken een koel drankje en dan staan we al weer klaar voor de fietstocht. Het is nog steeds heerlijk zonnig weer, ideaal voor een fietstocht dus.

Om 16.30 uur gaan we met z’n zessen met een gids en Mao op weg. In het mandje voor op mijn fiets leg ik mijn fototoestel, want dat we veel foto’s gaan maken staat voor mij vast. We rijden de hoofdstraat op en direct al gaan we linksaf een weggetje in. We komen dan meteen tussen de rijstvelden. Oh wat is dit leuk. We zien de mensen, vooral dames, werken op de rijstvelden. De opzichter, meestal een man, zit op een os en kijkt of alles wel ordentelijk gaat.

We stappen meerdere keren af om foto’s te maken. Op een moment komen we op een brug waar kinderen spelen. Met een lucifer, een spijker en een plastic zakje, maken ze een soort bommetje. Ze gooien het in de lucht en het hele goedje valt dan op de grond en geeft een ontzettende knal. Chris wordt uitgenodigd het ook eens te proberen. Maar met geen mogelijkheid krijgt hij het voor elkaar. De kinderen liggen in een deuk.

Als we weer verder rijden komen we bij een grote poel waar en os met een bijrijder erop door het water waadt. Iemand uit onze groep gaat het ook proberen. Het is alleen jammer dat deze man ruim twee meter is en dat daardoor zijn voeten in het water hangen. Wat een geweldig gezicht. We hopen (tenminste ik) dat hij valt, leuk voor de foto en film, jammer voor de man. Maar het gebeurt niet en vijf minuten later staat hij droog en wel weer op de kant.

We fietsen weer verder en komen dan op een brug waar we de ondergaande zon kunnen aanschouwen. Wow dit is echt prachtig. Ik maak veel foto’s van dit alledaags tafereel. Om 18.15 uur zijn we weer in ons hotel. We gaan snel douchen, het verslag van vandaag schrijven en de foto’s op de iPad zetten. Helaas doet de airco het niet in onze kamer. Dan verkassen we naar de lobby van het hotel. En een van de werklui maakt onze airco. Het blijkt dat er een knopje omgezet moest worden. Weten wij veel.

Om 19.30 uur gaan we weer met een aantal uit onze groep in het restaurant naast ons hotel eten. En weer is het een verrukkelijke maaltijd. We hebben weer de grootste pret. De hele familie werkt in dit restaurant. En omdat oma inwoont, maken we ook kennis met haar. Wat een geweldige familie. Als we uitgegeten zijn gaan we naar de kleermaker naast ons hotel.

Een aantal mannen, waaronder Chris, laat een kostuum aanmeten voor $ 105. Of het wat is zien we morgen wel. Dan moet er gepast worden. Het was hilarisch. Wat hebben wij gelachen, zeg. Het was weer als vanouds.  Als er uitgemeten is door de verkoopsters, dat vinden de mannen erg jammer, drinken we nog wat in de bar van ons hotel. En dan moeten we echt gaan slapen.

Donderdag 31 januari 2013

Vandaag hebben we een relaxdag. Heerlijk. Na het ontbijt maken we een afspraak voor een massage in de middag. Dan gaan we met een aantal een wandeling naar het strand maken. We lopen een kleine anderhalf uur. We zien de mensen aan het werk op het land, vissers in de rivier hun kostje vangen en vrouwen met een juk hun waren aan de man brengen. Echt Vietnam. We stoppen meerdere keren om dit op foto vast te leggen. Wat is het een prachtig gezicht.

Bij het strand staat een sterke wind. De zee is ook niet uitnodigend om te gaan zwemmen. Er zijn hoge golven. Het weer valt nog steeds een beetje tegen. Het is wel erg warm, maar de zon laat zich niet zien. Op het strand staan veel palmbomen. In een van die bomen is een man geklommen om de kokosnoten te kappen. In een mum van tijd is hij boven. Dat doen wij hem niet na.

We gaan met de taxi terug en laten ons bij een Italiaans tentje afzetten. Volgens Mao schenken ze hier overheerlijke koffie. Ik neem een fruitjuice. We nemen ook allemaal wat lekkers bij ons drankje. Applecrumble en brownie worden geserveerd. Heerlijk. We zitten zeker anderhalf uur en dan gaan we weer naar het hotel.

Inmiddels is het 13.30 uur. We hadden om 14.30 uur afgesproken voor de massage. Maar er zijn momenteel geen klanten en Chris en ik kunnen direct behandeld worden. We krijgen eerst een voetmassage. In een ton wordt warm water gegoten, daar gaan kruiden in en fruit! Onze voeten weken zo ongeveer vijf minuten en worden dan vakkundig door een mevrouw gemasseerd. Heerlijk.

Hierna volgt een bodymassage. Wow, erg hardhandig maar overheerlijk. Een uur lang worden we onderhanden genomen. Er wordt geëindigd met een hoofdmassage. En als je weet dat ze dan ook van die vette olie gebruiken, ziet je haar er natuurlijk niet meer uit. Gelukkig was ik voor ons vertrek naar Vietnam naar de kapper geweest. Chris had geen tijd gehad. Maar nu wel. Naar de Vietnamese kapper dus.

Ik loop met Chris en nog een man uit onze groep naar de kapper verderop in de straat. Heel wijs laat de andere man Chris eerst gaan. Echt een heer dus ;-) Zijn haar wordt niet eerst gewassen, maar ze zet meteen de schaar er in. Ik vind het er goed uitzien en heb geen zin meer om te wachten en ga vast naar het hotel. Later bleek dat Chris voor € 3,00 weer het heertje was.

We gaan douchen en dan is het tijd om het kostuum te passen. Geweldig. De broek is iets te wijd maar dat euvel wordt snel verholpen. Chris bestelt een overhemd en anderhalf uur later wordt het overhemd al bezorgd. Het ziet er prachtig uit en direct bestelt Chris nog twee overhemden met stropdassen. Deze twee hemden zullen in de loop van de avond worden bezorgd. Later blijkt dat dat de volgende morgen vroeg wordt.

’s Avonds eten we weer bij de buren en hebben we weer een geweldige avond met een grote groep. Maar om 22.00 uur is het weer bedtijd. We gaan naar de kamer het verslag schrijven en de foto’s op de iPad zetten. Ik slaap snel in, maar om 02.00 uur word ik wakker. Snel naar de tussenstand Vitesse – Ajax kijken. Verloor Ajax laatst in de competitie met 3-2 van Vitesse. Nu won Ajax met 4-0. Ik kan met een gerust hart gaan slapen en morgen is Chris weer vrolijk. Dat weet ik zeker.

Vrijdag 1 februari 2013

Om 05.30 uur sta ik alweer te douchen, de koffers zijn gepakt, om 06.30 uur ontbijten we en om 06.50 uur worden nog twee overhemden voor Chris gebracht. Die stoppen deze in de koffers en om 07.30 uur zijn we alweer op doorreis. We rijden tot 09.45 uur en dan stoppen we onderweg voor koffie. Mao zet koffie met overheerlijke koekjes. Ik lig in de schaduw in een hangmat het hele tafereel te aanschouwen. Geweldig.

Na een goed half uur rijden we weer verder. Het is onbewolkt en erg warm. Om 12.15 uur stoppen we in het plaatsje Sa Huynh aan de kust. In een prachtig restaurant aan het strand lunchen we. We hebben uitzicht op het prachtige strand. Wat een entourage zeg. Om 13.15 uur rijden we verder. Gelukkig heeft de busjongen de gordijnen in de bus tijdens de lunch dicht gedaan. Het is daarom ook niet bloedheet in de bus als we instappen.

Na twee uurtjes rijden houden we een korte plaspauze. Aan de overkant van de weg is een soort bloemen- en plantenmarkt. Er wordt met oog op het nieuwe jaar veel verhandeld en er worden dan ook goede zaken gedaan. Om 16.30 uur zijn we in Qui Nhon in ons hotel Seagull aan zee. We krijgen een kamer op de achtste etage. We hebben daarom ook prachtig uitzicht. Als we de koffers op de kamer hebben gezet gaan we met een aantal naar het Panoramadak (op de bovenste etage van het hotel, ja duh!) voor een cocktail. Heerlijk!

Met een aantal gaan we om 19.30 uur eten en weer is het heel gezellig. Chris komt er achter dat een reisgenoot ook een flight-smilator-fanaat is. Dat we dus heel laat naar bed gaan begrijp je dus wel.

Zaterdag 2 februari 2013

Om 08.00 uur gaan we naar Nha Trang. Na een korte rit stappen we boven op een berg uit. We hebben prachtig uitzicht op een vissersdorpje aan zee. We zien de vele ronde vissersbootjes in overvloed. Wat een kleurrijk geheel. We stappen de bus weer in en laten ons beneden in het dorp weer afzetten. We gaan wandelen in het dorp. Het wemelt hier van de kinderen. Die komen allemaal op ons af om te kijken of er wat te halen valt.

Op het strand wordt de vers gevangen vangst verhandeld. Het is een vermakelijk gezicht. Het zijn vooral vrouwen die de vis kopen van de vissers om deze later weer te verkopen in het dorp. We lopen langs de armetierige huizen. In een huis zien we zeven kinderen muisstil voor een televisie zitten te kijken naar Tom en Jerry. Geweldig om die kinderen vol aandacht naar de televisie te zien kijken.

Er schijnen hier ook dolfijnen te zwemmen, de zogenaamde Irrawaddy dolfijn. Dit zijn heilige zoogdieren en worden niet geconsumeerd. Als er een dode dolfijn wordt aangetroffen wordt in het dorp een ceremonie voor het zoogdier gehouden. We rijden weer verder. Maar als we nog maar net rijden stopt de bus. Mao rent de bus uit het bos in.  Even later komt hij terug met  de mededeling dat we bij een huis in het bos koffie kunnen drinken. De bewoners halen overal stoelen vandaan en al snel geniet iedereen van een bakkie leut.

Ik weet niet waar zo snel zoveel kinderen vandaan zijn gekomen, maar binnen een mum van tijd liep het hele dorp uit. Schattig. Tig kinderen vermaken zich op een fiets. Als we weer naar de bus lopen zien we midden in het bos een hutje staan. We nemen een kijkje en er blijkt een kapper aan het werk. Hij neemt een jongetje onderhanden en buiten staat een aantal jongetjes rustig in een rij op hun beurt te wachten. Dus zo kan het ook!

We rijden tot 12.45 uur en lunchen dan een klein uurtje in een restaurant aan zee. De rit door de bergen is prachtig. Soms hebben we uitzicht op zee en dan zien we de geweldige vissersbootjes hun vangsten voor deze dag binnen halen. Ondanks dat de zon niet schijnt is het bloedheet.

Om 15.45 uur zijn we in ons hotel Vien Dong Hotel in Nha Trang. Vanwege Nieuwjaar is de straat afgezet. Toch kan onze bus bij de deur komen. De koffers worden op de kamer gezet en dan gaan we met een aantal naar de boulevard wandelen. Langs het strand is een parkje. In dit parkje doet een stel oude dametjes een soort gym-/yogaoefeningen. Op een moment staan ze keurig achter elkaar in een rijtje. En ja hoor een aantal mannen uit onze groep sluiten achter het rijtje aan. Een vermakelijk gezicht. Na de heerlijke wandeling drinken we in een tentje wat en dan gaan we weer terug naar ons hotel.

Om 18.45 uur gaan we met een aantal met de bus naar een restaurant. We rijden al een tijd en ik vermoed dat Mao de weg niet meer weet. De bus stopt en Mao belt naar het restaurant. Wat een leuke ervaring. Uiteindelijk komen we toch bij het restaurant aan. De eigenaar staat ons buiten al op te wachten. We krijgen weer een heerlijke Vietnamese maaltijd voorgeschoteld.

Als we deze maaltijd hebben verorberd, gaan we weer terug naar het hotel. Naast ons hotel, onder onze kamer, is een geweldige bar met een terras. De muziek is oorverdovend. Als we al van plan waren om te gaan slapen, zou dit vanwege de herrie niet lukken. Dus dan nog maar een drankje, of twee. Als de muziek er mee stopt, stappen we op en is er al weer een dag voorbij.

Zondag 3 februari 2013

Als we wakker worden regent het. Gad ver. Om 08.00 uur rijden we de bergen in. Na een uurtje rijden stoppen we bij een bergdorpje. Gelukkig is het nu weer droog. We lopen de “hoofdstraat “ in en bijna alle kinderen uit het dorp komen ons tegemoet. Mooie kindjes. We lopen door de hoofdstraat en kijken onze ogen uit. We leven ze hier ook weer primitief en wat zijn ze snel tevreden. Ze moeten natuurlijk wel want er is niets anders.

We lopen naar de hangbrug bij de rivier. Eigenlijk is deze brug aan een onderhoudsbeurt toe, of nog beter, volledige vervanging. Maar we durven het aan. Er ontbreken verschillende planken en je moet goed uitkijken waar je loopt. Als we aan de overkant zijn maken we een aantal foto’s. Het mooiste is dus als er niemand op staat. We wachten dan ook af tot iedereen is verdwenen. Dan lopen we weer terug. Maar iedereen is ook echt verdwenen. We zien niemand meer van onze groep.

We besluiten om maar terug te lopen naar de bus. Die komt ons op een moment tegemoet. We denken dat iedereen op ons heeft moeten wachten. Maar er zit niemand in. We stappen in en rijden dan verder het dorp in en dan zien we de groep weer. Zij zijn rechtsaf het dorp ingelopen, terwijl wij links zijn afgeslagen.  Er lopen ik weet niet hoeveel varkens zo los door het dorp. Deze worden gebruikt voor consumptie. Ze mogen drie jaar scharrelen en dan is het afgelopen met hun onbezorgde bestaan.

Om 09.30 uur rijden we het dorp weer uit. Een kwartier later stoppen we bij een restaurant aan de rivier voor koffie. Weer spettert het even. Gelukkig duurt het maar vijf minuten. De zon wil doorkomen en het is broeiend warm. Op het terras staat nog triomfantelijk een kerstboom in vol ornaat. Ik ga een stukje lopen en zie naast het restaurant een klein meisje van ik denk anderhalf jaar in een plas water zitten in haar blote billetjes. Aan een stang hangt een slang waar water uitkomt. De plas wordt steeds dieper. En er is niemand in de buurt. Het kindje zou zo kunnen verdrinken. Ik wil het meisje net uit de plas halen als haar kleine zusjes (denk ik) haar eruit tillen. Ze doen het drijfnatte shirtje uit. Wat een wereld zeg. Om 10.15 uur gaan we weer verder.

Om 12.00 uur stoppen we bij een koffieplantage. Daar sterft het hiervan. De meeste koffie wordt voor de export gebruikt. De weg door de bergen is prachtig. Zo rijden we in de zon en zo rijden we in de wolken. Letterlijk en figuurlijk. Als iedereen uitgefotografeerd is, wil Mao dat we de weg oversteken en naar de bus gaan. Maar de goegemeente laat zich dit keer niet leiden en gaat voor de bus langs een begraafplaats op. Mao vindt dit erg vermakelijk. Het was ook een grappig gezicht.

Om 12.15 uur vervolgen we de mooie rit. Om 13.00 uur lunchen we in Dalat met hotpot. In een pan met bouillon worden groenten en vlees klaargestoomd voor consumptie, overheerlijk. Om 15.00 uur zijn we in ons hotel Hoang Anh Dalat Resort. Onze kamer lijkt wel een balzaal. We hebben ook een prachtig terras. De zon schijnt, dus….

Om 15.30 uur gaan we naar het station in het dorp. We gaan een rit met een stoomtrein maken. Om 16.00 uur vertrekt de trein. Het is maar een ritje van tien minuten maar oh zo mooi. We genieten van het prachtige uitzicht. Er zijn hier plastic kassen gebouwd voor het telen van bloemen. En ook zien we weer veel koffieplantages.

We stappen uit. We moeten het spoor oversteken en de spoorbomen worden door een vrouwtje met de hand bediend. We bezoeken een torenhoge pagode. Die volgens Mao mooi van lelijkheid is. En daar is geen woord over gelogen. Het lijkt op een bouwwerk van Gaudi, maar dan tien keer lelijker. Chris en ik lopen helmaal naar boven. Een flinke klim met deze hitte. De trappetjes zijn erg smal en klein. Pfft. Als we eenmaal boven zijn willen we van het uitzicht genieten en iedereen van onze prestatie op de hoogte stellen. Maar helaas. Geen enkele deur naar buiten kan open. Dan maar weer terug over de minitrappetjes. Geweldig.

Om 17.00 uur zijn we weer terug in het hotel. We gaan bij de bar wat drinken en we hebben hier wifi. Ik ga facetimen met Celeste. Zij staat op de loopband in de sportschool. Hilarisch. Om 19.00 uur gaan we met een grote groep in het dorp eten. Ondanks dat het Vietnamese voedsel overheerlijk is, ben ik wel een beetje zat. Later gaan we in het hotel in de lobby nog wat drinken, cocktails, hmm. Ik haal mijn iPad weer op om nog even met Celeste te facetimen en ook met Lucas. Die zich rot schrikt dat hij contact heeft met zijn tante die aan de andere kant van de wereld zit. En weer is een dag voorbij.

Maandag 4 februari 2013

Vandaag worden we wakker met een frisse wind en een heerlijk zonnetje. Om 08.00 uur vertrekken we naar Phan Thiet (spreek uit als: Van Tjet). We rijden maar tien minuten en dan komen we aan bij het zomerpaleis van keizer Bao Dai. Deze keizer werd gekroond in 1926 op twaalfjarige leeftijd maar zou pas in 1932 zelfstandig regeren. We gaan het paleis in met hoezen om onze schoenen. Het ruikt muf in het paleis. Chris en ik houden het snel voor gezien en genieten dan van de prachtig aangelegde en onderhouden tuin heerlijk in de zon. Om 08.45 uur gaan we weer verder.

De volgende stop is om bij Crazy House. De Vietnamese architect Hang Nga bouwde dit Crazy House als een persoonlijk kunstproject. Dit gekke huis is een pension en gebouwd in de vorm van een boom. We lopen een tijdje rond en vergapen ons aan de rare constructies en de eigenaardigheden. Echt grappig. Als we uitgekeken zijn rijden we naar een pagode in een klein parkje met uitzicht op een prachtig meer. Hier drinken we koffie en thee. We zoeken een tafel in de zon en we maken er weer een gezellige boel van.

Om 10.45 uur vertrekken we en dan rijden we een behoorlijk eind tot 13.00 uur. We rijden  via de Bellevue-pas richting de zuidelijke kustlijn van Vietnam. Een prachtige route waarbij we ruim 1000 meter hoogteverschil overwinnen. We verwachten dat we nu rechtstreeks naar Phan Thiet zullen rijden. Maar niets is minder waar. Volgens Mao gaan we lunchen in een 1.000 sterren restaurant.

Ineens, midden tussen de bergen, stopt de bus. Mao en de busjongen stappen uit en we zien ze de heuvel op rennen het bos in. Al snel komen zij terug en worden wij verzocht de bus uit te stappen. We krijgen allerlei heerlijkheden in onze handen gedrukt en we worden verzocht Mao te volgen. We lopen een eind tot we bij een prachtige waterval komen. Daar staat een picknicktafel en een barbecue.

Mao en een aantal dames verzorgen de maaltijd. Er worden kaas, komkommer, tomaten, broodjes, smeerkaas klaargemaakt. Mao zorgt dat het vlees op de barbecue gaar wordt. Oh wat is dit fantastisch. De stemming is opperbest en een 1.000 sterren restaurant (’s nachts dan) was dit zeker. De zon scheen uitbundig en omdat we midden in het bos vertoefden, was er voldoende schaduw. Om 14.45 uur rijden we naar Phan Thiet.

We rijden verder over de Bellevue-pas. Een eindeloze weg, letterlijk en figuurlijk. Langs en op de weg zie we geiten en koeien lopen. Zij blokkeren de weg. Bij een dragon fruitplantage stappen we uit. Deze vruchten worden vooral naar de Verenigde Staten geëxporteerd.  Om 17.00 uur zijn we in ons hotel The Beach Resort. Een prachtig hotel aan het strand. We krijgen een kamer op de begane grond vlakbij het strand en naast het mooie zwembad.

We zetten de spullen op de kamer en drinken dan een drankje aan de strandbar en dan is het alweer tijd voor een diner. We lopen de gezellige hoofdstraat door. Het is een en al winkeltjes en restaurants (en asociale Russen). Ook nu genieten we weer van een Vietnamese maaltijd. We kletsen en eten gezellig. Maar om 22.15 uur gaan we weer naar het hotel. Bedtijd.

Dinsdag 5 februari 2013

Vandaag gingen we een dagje naar de duinen. Die heb je hier in overvloed. Witte, gele en rode en dan heb ik het niet over tulpen. Echt geweldig. Met jeeps werden we vanmorgen om 08.00 uur naar de gele duinen gebracht. Een wandeling door de duinen was een mogelijkheid. Iedereen deed daar aan mee. Behalve ik. Ben snipverkouden, heb keelpijn, geen stem meer (gelukkig zullen vele van jullie nu denken) en hoofdpijn. Lopen in het mulle zand de duinen op bij een graadje of 35 leek mij iets te veel van het goede.

Van een afstand sloeg ik het geploeter van mijn reisgenoten gade. Pfft, respect hoor. Als een stel nomaden keerde de groep terug. De jeep weer in en dan naar de rode duinen. Ook hier keek ik toe hoe de groep zich een weg door het mulle zand baande. Verhit en roodverbrand keerden zij na een kwartiertje weer om.

De jeep weer in en ja hoor, was er totdusver niets mee Chris gebeurd. Bleef hij met zijn broek aan de auto hangen. Een grote scheur was het gevolg die door Mao nog een stukkie groter werd gemaakt. Kluns.

En toen ging de rit naar Red Canyon. Je waadt daar op je blote voeten door het water in een canyon met rondom rode zandstenen. Omdat we niet hoefden te klimmen besloot ik mee te gaan en daar heb ik ondanks mijn malaise geen spijt van. Direct al kom ik in het water een os tegen. Wow, wat is het hier mooi. We kijken onze ogen uit. Om elke hoek was weer een nieuw mooi uitzicht. We zijn zo'n drie kwartier op pad geweest. Snel afkoelen met een koud drankje en de jeep weer in naar ons hotel. 

Snel het zwembad in duiken om af te koelen. Heerlijk. Verder hebben we de rest van de middag heerlijk aan het zwembad gehangen. Even bijkomen. Morgen hebben we ook nog een "rustdag". Tja, wij zijn ook de jongste niet meer.

‘s-Avonds aten we met een kleine groep in een Duits restaurant. Ook wel weer eens lekker na al die Vietnamese heerlijkheden. Na de uitgebreide maltijd zoeken we ons hotel weer op.

Woensdag 6 februari 2013

Omdat ik niet zo heel lekker ben, zijn we vandaag lekker een dagje bij het zwembad blijven hangen. Tegen de avond ging het wel weer en brachten we weer een bezoek aan ons favoriete Duitse restaurant.

Donderdag 7 februari 2013

Om 07.15 uur vertrekken we voor een rit van 400 kilometer naar Can Tho. Pfft. Ik ben nog steeds niet lekker. Jakkes. Onze eerste stop is bij een vissershaven. Hier komen de boten met hun visvangst binnen. Vooral vrouwen zorgen voor de verkoop van de vis. Het is een vermakelijk gezicht.

Als we uitgekeken zijn stappen we weer de bus in. Om 10.30 uur houden we een koffiestop. Dan is het weer warm in de bus en dan weer koud. Maar dat kan natuurlijk ook aan mij liggen. Ik slaap veel in de bus, heel veel. Gelukkig maar. Om 13.00 uur zijn we in Saigon. We lunchen daar uitgebreid en pas om 14.45 uur rijden we weer verder. Om 16.00 uur hebben we nog een korte stop en dan sluiten we aan in de file.

Vanwege oud en nieuw gaan veel inwoners op bezoek bij familie. Het is zo ontzettend druk. Echt heel vervelend dat file rijden. Om 19.45 uur zijn we in het restaurant in Can Tho voor ons diner. Na het eten rijden we direct naar ons hotel Ninh Kieu. Prachtig gelegen aan de Hau Rivier. Ik duik meteen mijn bed in en hoop dat ik morgen weer opgeknapt ben.

Vrijdag 8 februari 2013

Om 07.30 uur gaan we na het ontbijt naar de drijvende markt. Voor ons hotel is de aanlegsteiger. We nemen allemaal plaats op de boot en dan begint de vaartocht over de hele brede rivier. Normaal is het veel drukker, maar vanwege oud en nieuw zijn vele “winkeliers” op familiebezoek. We stoppen bij een boot waar ananassen worden verkocht. Elke boot heeft voor op de boeg een stok met een van de handelswaren erop. Erg grappig en erg handig natuurlijk. Mao stapt aan boord van de andere boot en helpt mee ananassen schoon te maken. We krijgen allemaal een halve ananas. Heerlijk sappig.

Op de boot krijgen een aantal van ons, waaronder Chris en ik, een heerlijke nekmassage. Voor mij had de boottocht wel tweemaal zo lang mogen duren! Als we van de boot komen, drinken we koffie en verse jus d’orange. Dan gaan we even winkelen op het kleine marktje aan de waterkant. Om 10.15 uur zitten we weer in de bus die op ons staat te wachten.

We rijden tot 13.00 uur en stappen dan uit voor de lunch. Achter in het restaurant is een vieze modderige vijver. We zien daar vissen in zwemmen. En dan komt iemand uit de keuken met een visnet en ik heb zo’n donkerbruin vermoeden. En ja hoor. Even later krijgen we de vissen in zijn geheel, wel gebakken, rechtop tussen bamboestokjes, geserveerd. Mag ik bedanken? Serveersters maken voor onze ogen springrolls. Het zag er allemaal niet zo lekker uit. We krijgen weer heel veel voorgeschoteld. Maar ik ben verzadigd.

Om 14.30 uur rijden we weer verder en om 16.00 uur zijn we bij ons hotel Le Duy midden in het centrum van Saigon. We zetten de koffers op de kamer en dan gaan Chris en ik de stad verkennen. Overal in de stad staan podia opgesteld voor optredens tijdens oud en nieuw. Ook worden overal bloemen en planten verkocht. Het ziet er allemaal heel feestelijk uit. We kijken onze ogen uit.

Wat een verschil met Hanoi deze stad. Deze stad is veel rijker en veel meer westers. We drinken koffie een verse jus d’orange met een muffin in een Amerikaanse koffieketen en dan gaan we weer naar onze kamer.

Om 19.00 uur gaan we met een aantal uit onze groep naast ons hotel bij de Italiaan eten. Na het eten gaan we de stad verkennen. Wat een drukte hier. Alle straten zijn mooi versierd met verlichting en bloemen. Alles ziet er erg feestelijk uit. We lopen een eind en komen dan in de “PC Hooftstraat” van Saigon. Alle dure merken zijn hier vertegenwoordigd. Een mooi gezicht. We zien ook vele moderne kantoorgebouwen.

We lopen een tijd en voor we weer in het hotel zijn, drinken we op het kruispunt bij ons hotel een drankje op een terras. Oversteken blijft hilarisch en we vinden het steeds leuker worden. Het is een zaak van leven en dood. Maar ook nu halen we weer heelhuids de overkant waar ons hotel staat. Inmiddels is het al 23.00 uur en vinden we het welletjes voor vandaag.

Zaterdag 9 februari 2013

De wekker stond vanochtend om 06.45 uur, maar al om 06.00 uur word ik wakker van gegil op de gang. Dan maar opstaan. We hebben lekker veel tijd want pas om 08.30 uur vertrekken we voor een stadstour door de levendige stad. Saigon is de economische hoofdstad van het land. We stoppen bij prachtige bezienswaardigheden zoals de Notre Dame kathedraal, het postkantoor in Franskoloniale stijl, en het stadhuis. Dan lopen we naar de overdekte Binh Thani Market. Maar helaas, vanwege oud en nieuw is de markt gesloten. Balen dus.

Dan gaan we weer naar het hotel. Aan de overkant van ons hotel zit Starbucks en een lekker bakkie…. Maar dat dachten er meer. Buiten staat een rij van hier tot Tokio. Maar we sluiten dapper aan en mondjesmaat gaan er steeds een paar mensen naar binnen. Het duurt een eeuwigheid. Gelukkig hebben we al wat plaatsen buiten op het terras kunnen bezetten. En eindelijk kan ik van de overheerlijke cheesecake gaan genieten. Jammie.

Dan gaan we met een aantal met de taxi naar de rivier. We nemen daar een kijkje en vragen waar vanavond het vuurwerk wordt afgestoken. We willen natuurlijk wel een goede plaats hebben om oud en nieuw te vieren. We zoeken een terras aan het water. Maar die vinden we niet. Dan gaan we naar het mooi versierde park. Alles is daar voor het verkeer afgesloten. Overal in het park zijn versieringen aangebracht en er zijn verschillende tuinen aangelegd. Het doet mij denken aan de Floriade, zo mooi.

Op een terras drinken we wat. We hebben de camera’s niet meegenomen en daar hebben we veel spijt van. We besluiten om met de taxi naar het hotel te gaan en de camera’s op te halen en weer terug te gaan. Het wordt steeds warmer, pfft, het is echt heel heet. Het water loopt van ons af. Als we weer terug zijn in het park nemen we heel veel foto’s en daarna drinken we nog een koel drankje. We kunnen er weer tegen.

We lopen verder door het park, maar het is er zo druk dat je je ene voet niet voor je andere kan zetten. We besluiten dat het mooi is geweest en gaan met de taxi terug naar het hotel. In het hotel drinken we nog wat en dan komt een van onze reisgenoten het hotel ingelopen.

Haar man is met een infectie in zijn been opgenomen in het ziekenhuis in Saigon. Ze heeft de hele dag bij hem gezeten. Haar man, een flightsimulatorfanaat die dus zijn maatje in Chris heeft gevonden, stuurde zijn vrouw naar het hotel omdat hij niet wil dat zij 's avonds alleen met de taxi door het onveilige Saigon reist. Regeltante Brink regelde natuurlijk weer dat Chris en iemand anders uit de groep met haar mee zou gaan op bezoek bij haar man.

Ik ga dan de foto’s op de iPad zetten en mijn verslag schrijven van deze indrukwekkende dag. Het is nu 17.00 uur. We eten weer naast ons hotel bij de Italiaan en om 22.00 uur gaan we met een grote groep met de taxi naar het vuurwerk bij de rivier. Wat een drukte zeg. Zelfs met de taxi was er geen doorkomen aan. Op een moment zijn we uitgestapt en baanden we ons een weg door de menigte.

Eerst dronken we nog wat en toen vonden we het tijd worden ons naar de rivier te begeven waar het vuurwerk afgestoken zou worden. Dat dachten er meer. Hoe dichter we de rivier naderden hoe drukker het werd. Ik vond het te gevaarlijk worden. En omdat iedereen langs de kant van de weg stond, zijn we ook maar blijven staan. Achteraf bleek dat we een beste plek hadden.

Wat een feest was dit. Ik weet dat Saigon tien miljoen inwoners heeft. Drie miljoen daarvan zijn op bezoek bij familie buiten de stad. Er zijn ik weet niet hoeveel honderdduizenden toeristen en inwoners van andere steden. Dus tel maar uit (het waren er heeeel heeeeel veel). Alle straten waren volgelopen.

Bij iedere ballon die per ongeluk voor 00.00 uur de lucht invloog, werd met een oeh en aah uitgeleide gedaan. Echt hilarisch. Ik dacht dat er wel een countdown zo zijn. Maar nee hoor. Klokslag 00.00 uur vliegt de eerste vuurpijl de lucht in. Half Saigon staat dan te gillen. Ik heb trouwens niemand elkaar al zoenend gelukkig Nieuwjaar zien wensen. Heel raar.

Dit evenement duurde maar een kwartier. En toen kwam de menigte weer in actie. De taxi konden we wel vergeten. De twintig minuten wandelen naar ons hotel, deden we in een lange file. Wel heel gezellig. Pas om 01.30 uur lagen we in bed. 

Zondag 10 februari 2013

Was het vannacht en latertje geworden toch was ik alweer om 06.00 uur wakker. Balen zeg. Dan maar douchen en ontbijten. Chris en ik gingen met onze reisgenote naar haar man in het ziekenhuis. Gelukkig gaat het alweer beter met hem. In de loop van de dag mag hij zijn tijdelijke onderkomen verlaten.

Als we in het hotel terugkomen, nemen we nog maar een broodje. Om 11.00 uur gaan we met de bus naar de Cu Chitunnels in de gelijknamige plaats. Een heel tunnelstelsel dat door de Vietnamezen al eeuwenlang geleden werd gegraven. De tunnels spelen een belangrijke sleutelrol bij de guerrilla in de Vietnamoorlog en waren van groot belang bij het verslaan van de Amerikanen.

Het wemelt er van de vreselijke vallen en boobytraps. Het is afschrikwekkend om te zien. Maar het was het enige wapen tegen het sterke Amerika. Ik denk dan ook direct, naast alle onschuldige Vietnamezen, aan alle jonge Amerikaanse soldaten die hier het leven hebben gelaten.

Wat een groot verlies. Er zijn tijdens de oorlog tegen Amerika miljoenen doden gevallen. Maar eigenlijk is elke oorlog vreselijk en zinloos. Ik ben er behoorlijk van onder de indruk. Gelukkig word ik weer een beetje vrolijk als Chris zich als een kleine, magere Vietnamees, een tunnel in laat zakken. Die komt er nooit meer uit denk ik. Maar gelukkig was dat wel het geval.

We rijden om 15.30 uur weer richting Saigon. Daar hebben we ons afscheidsdiner. We bedanken Mao voor zijn fantastische verhalen en geweldige humor. Na het eten lopen we naar het theater voor het beroemde waterpoppenspel. 

We zitten bijna boven in dit theater. Beneden is het podium een water waar het plattelandsleven van Vietnam door poppen in het water wordt nagespeeld. Indrukwekkend en toch ook wel lachwekkend. Vooral als de spelers boven water komen. Je had er bij moeten zijn. We lopen naar het hotel, drinken nog wat en dan is aan de een na laatste vakantiedag in Vietnam ook alweer een einde gekomen.

Ik hoop dat Ajax wel wint tegen Roda (ik schrijf dit bij een stand van 0-1), de sfeer is niet al te vrolijk in deze hotelkamer. En dat komt niet alleen van de indrukken van de tunnels van vandaag.

Maandag 11 februari 2013

Vanochtend deden we rustig aan. Chris en ik hebben met een aantal nog een stuk gewandeld, ergens wat gedronken en geluncht.

Vandaag was alweer onze laatste dag in Vietnam. We werden om 15.45 uur opgehaald en naar het vliegveld van Saigon gebracht. Normaal een ritje van 40 minuten. Maar vanwege de nieuwjaarsvakantie was er geen verkeer op de weg, dus arriveerden we al heel snel op the airport.

We eten nog wat en begeven ons dan naar de gate voor de terugvlucht. We vliegen naar Singapore en vandaar naar Amsterdam. Marsha haalt ons op van Schiphol.

Het was weer een geweldige rondreis met heel veel indrukken en, zeker de laatste twee weken, heerlijk weer. Dat wordt dus weer afzien voor ons met kou en sneeuw in Nederland. Maar ik verheug me wel weer op regelmaat. En aftellen voor onze volgende reis met de kinderen naar Florida.