2013 mei, Florida

Rondreis Florida, mei 2013

Maandag 20 mei 2013

Dit jaar zijn Chris en ik alweer 35 jaar getrouwd en net als 10 jaar geleden was het plan geopperd om weer een rondreis door Florida te maken. Iedereen vond dit een geweldig idee.

Tickets geboekt, hotels en villa in Orlando gereserveerd en een auto gehuurd. Deze laatste moet je van tevoren betalen en als we dat hadden geweten. De auto, een Minivan, hadden we al in oktober 2012 gereserveerd. Lezen we toch in januari 2013 dat HolidayCars, waar wij de auto hadden gehuurd, failliet is. Geld kwijt, balen dus. Een beetje huiverig huurden we elders een auto, Maar dit keer ging het goed.

We hadden een taxibusje geregeld om ons naar Schiphol te brengen. Om 09.00 uur zou het busje eerst Marsha en Edwin ophalen, maar om 09.00 uur stond er een taxi in de vorm van een personenauto bij ons voor de deur. Via de telefoon hoorden we dat er bij Marsha en Edwin een stationwagen voor de deur stond. Niet slim, want wij waren met z’n vieren en zij maar met z’n tweeën. Celeste regelde dat zij eerst naar ons toekwamen om de bagage te verdelen. Achteraf bleek dit niet nodig, want de bagage paste in onze taxi. Het busje was kapot, vandaar.

Omdat het tweede Pinksterdag was en dus heel stil op de weg, waren we zo op Schiphol, om 09.30 uur al. We konden nog niet eens inchecken omdat er geen balie open was. Al snel was dat wel het geval. Koffers afgeven, boardingpasses in ontvangst nemen en door de douane. Het eerste wat we deden was de rokers tevreden stellen en met een tas vol rookwaar togen we naar Starbucks. Heerlijk een Amerikaans bakkie. Dat we daar nog vele van zouden verorberen in the States, daar waren we van overtuigd.

We zaten net te genieten, toen we Jeroen en Linda zagen, het kersversere huwelijkspaar ging op huwelijksreis. Lachen zeg. Als we uitgedronken zijn komen we weer een bekende tegen, Marlon. Hij werkt op Schiphol en had er in december verleden jaar voor gezorgd dat Marsha bij de gate Edwin na drie maanden Shanghai weer in haar armen kon sluiten.

We shoppen nog wat en gaan dan boven een broodje eten. Dan lopen we naar de gate. We stappen in en om 13.15 uur kiest ons vliegtuig het luchtruim. Ik lees wat en neem dan een slaappil. Ik slaap van de negenenhalf uur durende vlucht, zeker zes uur. We maken een tussenlanding in Orlando. Het is plaatselijke tijd 16.30 uur en …..het regent hier.

We stappen uit en halen de koffers van de band, gaan door de douane en checken weer in. Wat een mijl opzeven zeg. Om 19.15 uur zullen we vertrekken naar Miami. Maar om 20.15 uur staan we nog aan de grond. Er schijnt iets met de immigratiedienst te zijn! Ik merk van dit laatste uur niets, omdat ik alweer onder zeil ben. Als we eindelijk het luchtruim kiezen, regent het nog steeds. Om 21.00 uur komen we in de stromende regen in Miami aan.

We moeten een flinke tippel maken naar de bagageband. Gelukkig zijn de koffers er snel. Met de monorail gaan we naar de carrentals van Alamo.  Dat zijn meer mensen van plan. Een lange wachtrij staat er voor ons. Edwin gaat met de twee vouchers, van de failliete Holidaycars en van de nieuwe verhuurder in de rij staan. We zien wel of Holidaycars onze auto toch betaald heeft. Maar dat blijkt niet het geval.

Volgens Alamo is de door ons gereserveerde Minivan geschikt voor zeven personen te klein voor alle bagage en zes personen! Daar hebben we thuis al wat discussie over gehad en een grotere auto wordt gehuurd, een Toyota Siena. Wat een bakbeest is dit. Met gemak kunnen we alle bagage achter in kwijt. Zelfs de rugzakken passen erbij. Marsha en Chris zitten voor in, op de tweede rij zitten Edwin en Celeste en Leonard en ik zitten achter in de auto.

Chris rijdt als eerste in het donker door de stromende regen met onweer en bliksem naar ons eerste hotel. Dat gaat niet van een leien dakje. Er zijn wegomleggingen, de regen komt met bakken uit de hemel, de straten staan blank en het onweert. Maar uiteindelijk vinden we ons hotel Days Inn Miami Airport.

We checken in, zetten de koffers op de kamers en dan gaan we wat drinken in de lobby van het hotel. Wij zijn de enige bezoekers en al snel zijn we er klaar mee. We gaan slapen. Het was een lange dag. En ondanks dat ik onderweg veel heb geslapen, ben ik zo weer vertrokken. Maar dan is het 05.00 uur en ben ik klaarwakker en schrijf ik dit verslag en constateer dat het nog steeds regent.

Dinsdag 21 mei 2013

We hebben om 08.30 uur afgesproken, maar om 08.15 uur is iedereen present. Marsha installeert de nieuwe camera op het dashboard van de auto en om 08.30 uur vertrekken. En eindelijk is de regen opgehouden en zien we af en toe een stukje blauwe lucht.

We rijden naar Miami Beach. We zoeken eerst een supermarkt want we hebben nog niet ontbeten. We vinden al snel een Publix en schaffen een koelbox aan. We slaan flink in, niet alleen voor het ontbijt maar ook een tray water en frisdranken. Op de parkeerplaats bij de supermarkt ontbijten we. Na het verrukkelijke ontbijt gaan we naar the Beach.

We parkeren de auto voor $ 15 en kunnen onze gang gaan tot 20.00 uur. We maken een strandwandeling naar de pier. Het weer is verrukkelijk en we krijgen nu al een kleurtje. We smeren flink want het gaat wel erg hard met die zon. Wat een enig strand is dit toch. Er staan een aantal van die Baywatch huisjes waar je van die stoere meiden en jongens zou verwachten die je komen redden als je onverwacht door de stroom wordt meegesleurd. Maar niemand te zien. By the way, op het strand zijn ook niet veel bezoekers.

Na anderhalf uur lopen zijn we bij de haven en dan lopen we via Ocean Drive weer richting parkeerplaats. Bij het eerste het beste restaurant op Ocean Drive ploffen we neer voor een koud drankje. Dit is the place to be, zien en gezien worden. Inmiddels is het al 12.00 uur en sterven we van de dorst. Op het strand was er nog een briesje, maar zo langs de weg is het echt heel erg warm.

Nadat we uitgerust zijn en onze dorst is gelest lopen we verder Ocean Drive op. Het wemelt hiervan de restaurants. Omdat het lunchtijd is besluiten we maar ergens neer te ploffen en te lunchen. Tja en dan zitten we in het Art Deco district in de warmte die we eigenlijk al ontwent zijn na het vreselijke voorjaar in Nederland. Wat is het hier geweldig. We nemen allemaal wat lekkers te eten en genieten van alle mensen die langs lopen. Ja hier gaan we ons de komende twee weken wel vermaken.

Om 14.00 uur zijn we weer bij de auto en rijden we naar Downtown Miami. Veel straten staan na de regenbui van gisteren nog onder water. De putten zijn deze buien natuurlijk niet gewend. We parkeren de auto en lopen dan onder leiding van Celeste de rondwandeling uit de Capitoolgids. We lopen een klein half uurtje door het oude Miami. We herkennen eigenlijk helemaal niets. Het is ook niet echt een spectaculaire wandeling. Maar bloedheet is het wel.

Als we een terras tegenkomen nemen we snel een koel drankje. We lopen dan richting het water om te zien of we daar iets kunnen herkennen wat we in ieder geval ooit bij Miami Vice op de televisie hebben gezien. Maar ook dat is niet het geval. We gaan naar Bay Side Market Place. In dit winkelcentrum zijn we tien jaar geleden ook geweest. We herkennen dan ook nog iets. We shoppen bij Gap het een en ander. En dan gaan we weer naar de auto.

Het is inmiddels 18.10 uur en Marsha bekijkt waar we naar toe kunnen en om te shoppen en om te eten. We besluiten naar Aventura Mall te gaan. Later blijkt dat ze dit winkelcentrum uit heeft gezocht omdat hier een filiaal van Abercrombie & Fitch, Uggs en Hollister is. De zon is onder gegaan en de temperatuur is heerlijk. Het is een eindje rijden maar dan heb je ook wat. Om de vijfhonderd meter is zowat een stoplicht en als je die steeds tegen hebt, schiet het niet echt op.

Maar als we uiteindelijk arriveren, weten we niet wat we zien. Wow, wat een winkelcentrum en wat een parkeerplaatsen en wat ontzettend veel auto’s op dit tijdstip. Het is al 19.00 uur We vinden al snel een plek voor onze auto en dan stappen we het shoppingparadijs binnen. We besluiten eerst bij een foodcourt onze magen te vullen. Iedereen zoekt bij een tentje iets van zijn of haar gading uit en dan verzamelen we ons in het midden van de foodcourt met volgeladen bladen. We laten het ons heerlijk smaken en dan gaan we op jacht.

Er wordt volop geshopt. Chris koopt een korte broek bij Hollister, Marsha een jas bij Abercrombie & Fitch. Ik gympen bij Uggs. Heerlijk dit shoppen in dit prachtige, mooie, grote en schone winkelcentrum. En dan gebeurt het. We komen een Cheesecake Factory tegen. Oh oh, we (lees de vrouwen) kunnen ons niet beheersen. We nemen alle drie een stuk cheesecake caramel, white chocolat, macademia nuts met slagroom. Dit is Heaven on Earth, ja en nog wel met hoofdletters. We genieten volop, maar ik ben op de helft en plof zowat. De meisjes laten ook een stukkie staan. Maar oh wat was dit heerlijk. En nog erger, we zijn direct verslaafd aan de Cheesecake Factory.

Om 21.45 uur is het uit met de pret. De winkels gaan dicht en wij gaan terug naar ons hotel. We nemen nu de snelweg en dat gaat beduidend sneller. En half uur later zijn we al weer in ons hotel. We halen de auto leeg. En alle spullen uit de koelbox gaan bij Leonard en Celeste in de koelkast. Zij hebben als enige een koelkast op de kamer, maar dat is genoeg. De boys drinken nog een biertje en dan gaan we op onze kamers bijkomen van onze eerste dag in the States.

Woensdag 22 mei 2013

De wekker staat op 06.30 uur, maar al om 05.45 uur ben ik wakker. Ik ga internetten en de foto’s van gisteren op de iPad en online zetten. We ontbijten om 07.30 uur op onze kamer. Celeste heeft alle spullen uit hun koelkast alweer in de koelbox gedaan. We hebben heerlijke broodjes, crackers, jus d‘orange en bekertjes yoghurt. Na het ontbijt wassen we af, checken we uit en laden de auto in. We gaan naar Key West.

Het is spitsuur en dus erg druk. Vannacht en ook toen ik vanmorgen wakker werd goot het. Maar nu schijnt de zon volop. We rijden een uur en stoppen dan even om de benen te strekken. We zijn van het vaste land af en inmiddels al op Key Largo beland. We zien onze eerste alligator al. Het zeewater is hier prachtig blauw.

Om 09.45 uur is het tijd voor koffie bij Starbucks. Mijn beker lekt en ik zit helemaal onder de chocolademelk. Gad ver. Om 10.05 uur rijden we weer verder tot 10.50 uur dan maken we een fotostop bij de brug naar Key Fiesta. Om 11.50 uur rijden we het Bahia Honda State Park in. We kleden ons in of buiten de auto om en gaan dan heerlijk zwemmen in het prachtige water. Oh dat is verrukkelijk. We luieren een klein uurtje en om 14.45 uur stappen we weer in. Het is bloedheet.

Om 14.00 uur komen we in ons hotel Fairfield Inn aan. We checken in en zetten de koffers op de kamers. Marsha ging alvast vooruit naar hun kamer. Maar die bleek bezet. Chris kreeg drie sleutels mee, waarvan een van de juiste kamer van Marsha en Edwin was. Heel gek allemaal. Na dit korte intermezzo reden we naar de stad om te lunchen. Inmiddels was het 15.00 uur en onze magen protesteerden volop.

We eten in een geweldig tentje in de haven. Als we uitgegeten en gedronken zijn, jeetje liters cola drinken we hier weg met al die gratis refills, lopen we naar de fietsverhuur. We gaan tot 17.00 uur heerlijk over Key West fietsen. We bezoeken the Most Southern Point, we fietsen langs het huis van de schrijver Ernst Hemmingway. Het is echt heel erg warm. Na een goed uur fietsen hebben we het hele eiland gezien en leveren we de fietsen weer in. In een restaurant aan de haven drinken we heerlijk wat. We komen hier heerlijk bij.

Natuurlijk bezoeken we vanavond ook weer de beroemde zonsondergang op Mallory Square. Maar eerst nemen we een duik in het zwembad van ons hotel. Je hoort het water sissen als we er in plonsen. Het is nu 18.30 uur en het is nog steeds heel erg warm. Dan gaan we ons aankleden en weer terug naar de stad. We hebben op internet gezien dat de zon rond 20.05 uur ondergaat.

Onze parkeerkaart op dezelfde parkeerplaats van vanmiddag is nog geldig. We zetten de auto daar weer neer en lopen naar de bar waar we tien jaar geleden dezelfde zon hebben zien ondergaan. We vinden allemaal een goed plekkie om mooie foto’s te maken van de ondergaande zon in een bijna wolkenloze hemel. Onder het genot van een drankje genieten we van dit alledaagse schouwspel.

Als we de zon in de zee hebben zien zakken gaan we naar Sloppy Joe. In dit etablissement schreef Ernst Hemmingway vele passages van zijn boeken. We vinden nog net een tafel voor zes personen bij het podium waar twee zangers de longen uit hun lijf staan te zingen. We bestellen allemaal een Sloppy Joe, een brood(je) met vlees. Heerlijk. Het is een heel gezellige drukke tent. We genieten volop en om 21.15 uur houden we het voor gezien.

We hebben geen dessert genomen en per toeval! zien we een ijswinkel. Hier verkopen ze ook van die overheerlijke macademia cookies. Dus? We smikkelen buiten van onze lekkernijen en dan vinden we het mooi voor vandaag. We gaan naar de parkeerplaats naar de auto en dan naar het hotel. Bij de bar willen we nog een afzakkertje nemen, maar helaas, gesloten. Dan halen we een fles wijn en frisdrank uit de kamer en gaan dan nog een half uurtje genieten bij het zwembad. Om 22.45 uur zijn we weer op de kamer.

Donderdag 23 mei 2013

Om 07.30 uur ontbijten we bij the pool. We laden dan de auto in, checken uit en tanken voor de lange rit door The Everglades naar Naples. Het is spitsuur en voor we bij het tankstation zijn duurt even. We rijden tot 09.45 uur en gaan dan brood halen bij Publix op een volgend eiland. Om 11.15 uur drinken we koffie bij Starbucks waar we op de heenweg ook zijn geweest. Na een half uurtje vervolgen we onze weg. Het is weer bloedheet.

We lunchen voorbij Homestead bij een benzinestation. Kofferbak open en smeren maar die broodjes. We lunchen een klein half uur, want met deze warmte is het buiten geen pretje. De airco in de auto is dan onmisbaar. Om 13.15 uur zijn we weer op weg en krijgen we af en toe een bui. Oh nee toch.

We rijden via de Highway 41 door The Everglades. Eigenlijk is het een hele saaie weg. Ook al rijden we door bijna het grootste National Park van the States. Eindelijk om 14.30 uur zijn we bij The Everglades Safaripark. We huren een privé-airboat. Marsha monteert de camera voor op de boot. We varen, vliegen over het water door een prachtig natuurgebied. Het is een moeras. We zien alligators, witte reigers, schildpadden. Echt geweldig. De zon schijnt inmiddels weer volop en zelfs in de boot die met een rotvaart over het water vliegt is het bloedheet. We krijgen dopjes voor in onze oren om de herrie van de motor van de boot tegen te houden. Maar die dingen blijven niet goed zitten.

Af en toe staan we stil en krijgen we van de kapitein van de boot uitleg over dit gebied. Wist je dat alligators leven van de zon? Ze kunnen dagen leven door alleen maar stil te liggen en van de zon te genieten. Als we stil staan is het heel erg warm en op een moment komt er een enorme libelle op de voet van Celeste zitten. Wat een prachtig beest zeg.

Na drie kwartier staan we weer aan de kant en lopen we door het prachtige park. Er wordt een alligatorshow gehouden. Bah niks aan. Celeste gaat met een baby-alligator op de foto. Durfal. We lopen nog een stuk en dan vinden we het welletjes. We stappen de auto weer in en rijden door naar Naples. We zijn eigenlijk op zoek naar de plek waar we tien jaar geleden ook gestopt zijn bij een kleine plas. Daar lag toen een alligator in het water.

Om 17.00 uur wil Chris zijn benen strekken en zet de auto aan de kant. En verdomd, zonder dat we het in de gaten hadden staan we op die bewuste plek. Het water ligt er nog, maar de alligator is met de Noorderzon vertrokken. Na een kleine tien minuten rijden we weer verder. De weg is eindeloos. Maar Armin van Buuren sleept ons er door heen.

Pas om 18.00 uur zijn we in Naples in ons hotel Gulf Coast Inn. We krijgen drie kamers op de begane grond bij the pool. Dus dat we meteen een duik nemen is logisch. We liggen heerlijk op een ligbed bij te komen van deze enerverende dag. Chris en Leonard gaan wat te drinken voor ons halen bij de bar. Edwin bestelde bier en Celeste een Pina Colada. Maar ze moesten eerst hun gezicht laten zien om te tonen dat ze ouder zijn dan achttien jaar. Hilarisch.

Om 19.00 uur gaan we naar de kamer om te douchen en om 19.45 uur gaan we op zoek naar een eettent. We stappen de auto in en rijden naar een grote mall. Ook in dit winkelcentrum zijn Hollister en Abercrombie & Fitch gevestigd. En weer kan Celeste de verleiding niet weerstaan. We lopen rond en besluiten te eten bij The Cheesecake Factory.

We zitten buiten op het terras. Oh het eten is hier goddelijk en niet alleen vanwege de cheesecake. Er wordt voor 5 personen een schaal nachocheese neergezet. Zalig. Eigenlijk heb ik nu al geen plek meer voor het hoofdgerecht. Dat komt mede dat we vooraf ook al stokbrood hadden gegeten. Chris doet niet mee om de inhoud van de schotel te verminderen. Hij heeft krab besteld. We zitten zo vol van het voor- en hoofdgerecht, dat voor een dessert geen plaats meer is.

Na deze verrukkelijke maaltijd gaan we weer naar het hotel. Inmiddels is het 22.00 uur en dan nemen we nog een afzakkertje bij de bar aan het zwembad. Ik ga mijn verslag schrijven en zet de foto’s van deze dag op de iPad. Om 23.15 uur houden we het voor gezien en zoeken we onze kamers op.

Vrijdag 24 mei 2013

Al om 06.45 uur ga ik douchen, de koffers pakken en heerlijk lezen bij het zwembad. Om 08.30 uur ontbijten we bij het zwembad met de spullen uit de eetzaal van het hotel en onze eigen etenswaren.

Om 10.00 uur rijden we richting Fort Myers. We rijden al snel langs ons hotel voor vannacht, het Outrigger Beach Resort aan het prachtige brede spierwitte strand. Ons doel voor deze morgen is Sanibel Island, het schelpenstrand. We gaan heerlijk een paar uurtjes relaxen op het heerlijke strand en in die zalige lauwwarme zee. Het is hier heerlijk rustig.

Om 12.30 uur rijden we het eiland af en komen we Perkins Family restaurant tegen. We besluiten hier te gaan lunchen. Het eten in the States is echt zalig. We hebben nog steeds geen fastfood gegeten.

Aan de overkant van het restaurant zit een Publix. We gaan daar boodschappen doen. We halen brood, fruit, groente en salades. Vanavond doen we het even wat rustiger aan met het eten. Om 14.45 uur zijn we in ons hotel Outrigger Beach Resort. We krijgen een upgrade van drie kamers. Top. In elke kamer is ook een keuken gesitueerd, met een huizenhoge koelkast. Da’s mooi voor de gekocht etenswaren.

Helaas zijn er nog maar twee kamers klaar. De derde, och arme Celeste en Leonard, is pas later klaar. We zetten de spullen in de twee kamers en gaan dan heerlijk naar het zwembad. Het is hier zo heet dat het eigenlijk niet lekker meer is. Maar we nemen af en toe een duik in het zwembad en koelen dan weer een beetje af. We verschuiven onze ligbedden telkens om maar in de schaduw te liggen. Het terras staat vol palmbomen, mooie parasols dus.

Om 18.15 uur gaan we naar de kamers om te douchen. In de tussentijd was de kamer van Celeste en Leonard ook klaar. De bedoeling was om te picknicken op het strand, maar omdat Edwin behoorlijk verbrand is, eten we op onze kamer. Heerlijke fruitsalade, stokbroden en Franse kaasjes. Als we afgewassen hebben gaan we naar Jungle Golf.

Tien jaar geleden hebben we hier ook gemidgetgolfd. Toen was Celeste de winnaar. Deze golfbaan is prachtig. Het geeft een Afrikaanse indruk. Er staan overal wilde dieren opgesteld. Erg leuk gedaan. Leonard slaat twee keer een hole in one en Edwin een keer. Ook deze keer is Celeste de winnaar. Pas om 22.30 uur hebben we alle holes gelopen.

We willen bij Publix nog wat bekers ijs halen. Maar helaas hier geen 24/7 bij Publix. Dan drinken we op de galerij van ons hotel nog een drankje uit onze eigen koelkast. Iedereen is op een moment bezig of met zijn iPhone of iPad. Lang leve deze tijd. Om 23.45 uur gaan we slapen.

Zaterdag 25 mei 2013

De wekker gaat om 06.00 uur. Tijd om dolfijnen te spotten. Ik zit na het douchen om 06.20 uur startklaar op het prachtige brede spierwitte zandstrand. De zon is nog niet eens op. Meteen zie ik al twee dolfijnen zwemmen, later voegt zich een derde bij het groepje. Ik kijk achterom en zie Marsha en Celeste aankomen. Gelukkig hebben zij deze zoogdieren ook kunnen aanschouwen. Je krijgt ze bijna niet op de foto, gelukkig kan ik ze wel filmen. Na anderhalf uur en maar drie dolfijnen te hebben gezien, houd ik het ook voor gezien. Celeste en Marsha hadden het een kwartier eerder al opgegeven.

We ontbijten in de kamer en als de auto om 08.15 uur is ingeladen, vertrekken we naar onze volgende bestemming, Clearwater. De sky is prachtig blauw en ook vandaag is het weer behoorlijk warm. We rijden naar de haven in Clearwater. Het is behoorlijk druk op de weg. Het is weekend en Memorial Day. De meeste inwoners van Florida zijn dit weekend ook vrij en trekken er met dit prachtige weer natuurlijk op uit.

Om 12.15 uur zijn we in de haven van Clearwater en dan gaan we op zoek naar een parkeerplek. Het is heel erg druk en uiteindelijk vinden we een plekje. We staan keurig te wachten op een auto die het parkeervak wil verlaten. Gaan er opeens twee Amerikaanse mannen staan en houden de parkeerplek bezet! En dan komt Marsha in actie. De twee uit de kluiten gewassen Amerikanen kozen snel het hazenpad en zo konden wij onze auto kwijt. Vlakbij de boot Little Toot waarmee we dolfijnen gaan spotten. Tien jaar geleden namen we de Seascreamer, de allergrootste speedboot in de wereld (volgens de Amerikanen).

We begeven ons naar de kassa en zien dat de volgende boot om 13.00 uur vertrekt. Het is nu 12.25 uur en we moeten nog lunchen. We hebben allemaal trek en met een heftige bootreis voor de boeg, moeten de magen gevuld zijn. Gelukkig is aan de overkant van de opstapplaats een restaurant. In een razend tempo verorberen we een burger en een mega cola. We zijn om 12.55 uur bij de boot. Op het nippertje dus.

Marsha installeert de camera aan de rechterkant buitenboord. Het blijft een gok waar de dolfijnen het meest opduiken. Later zal blijken dat we beter voor de linkerkant hadden kunnen kiezen. We varen langs prachtige villa’s de haven uit. En direct zien we al een dolfijn zwemmen. Later zien we er drie met in ieder geval een baby dolfijn. We varen nog rustig.

Maar als we op open water zijn maakt Little Toot (http://www.littletoot.us/) vaart en ja hoor, daar komen ze. Met prachtige sierduiken volgen ze onze boot. Ze duiken prachtig door de hoge golven die de boot maakt. Wow dit is echt top. We varen de zee op, maar daar is helaas geen dolfijn te bekennen.

Als we om 14.15 uur van boord gaan, nemen we een drankje bij Pier 60 bij het prachtige strand van Clearwater. Als onze dorst is gelest, besluiten we naar ons hotel te gaan. Lekker makkelijk aan Highway 19. Maar dat er ook een Alte Highway 19 bestaat, daar hadden we geen weet van. Het was even zoeken naar de juiste weg en toen hadden we ons hotel La Quinta Inn zo gevonden.

We zetten de spullen op de kamer en dan gaan we naar de Pier van St. Petersburg. Daar wordt een muziekfestival gehouden en het is er ongelofelijk druk. We vinden ternauwernood een plekkie voor de auto. ‘s Avonds wordt er in de stad in het stadion een baseballwedstrijd gehouden. Ook dat brengt vele bezoekers naar deze prachtige plaats. Het stadion ligt vlakbij de Pier.

We gaan boven op de pier van het uitzicht genieten. De vissers op de pier worden bijgestaan door tig pelikanen. En als die de kans krijgen, zijn de vissers hun vangst zo weer kwijt. We besluiten in dit stadje te eten. Celeste heeft op de kaart een Italiaans restaurant gevonden. Daar hebben we allemaal wel oren naar. Het is een flinke tippel naar het restaurant. En het is nog steeds bloedheet. Uiteindelijk zijn we bij het restaurant. We zien dat het berendruk is. Zonder reservering is er een wachttijd van twee uur. Daar bedanken we voor. We lopen terug naar de haven. Daar vinden we aan het water een restaurant die nog plaats voor ons heeft.

We genieten heerlijk van onze maaltijd op het prachtige terras. Marsha heeft de riem waar zij haar twee fototoestellen aan heeft bevestigd om de leuning van haar stoel gehangen. De toestellen zitten in de rugzak. Op een moment komt er een Amerikaanse dame naar haar toe met de vraag waar zij haar paard heeft gestald. Dat vrouwtje dacht werkelijk dat het een tuig van een paard was. Hilarisch!

Na het eten lopen we naar de parkeerplaats en gaan we met de auto op zoek naar een Publix. We hebben drinken nodig en snoep. Uiteindelijk vinden we een Publix. We nemen daar overheerlijke macademia, white chocolat cookies mee en een cheesecake. We gaan deze lekker verorberen bij the pool van ons hotel. We hebben een kamer op de begane grond. Lekker makkelijk.

De jongens hebben zich al gesetteld en al snel komen de meisjes met de versnaperingen. Er heeft zich een dronken vrouw bij de jongens gevoegd. Echt walgelijk. Als Marsha de vrouw ziet stuurt zij haar weg, terwijl de vrouw te kennen was gegeven dat ze moest blijven zitten omdat ze niet meer op haar benen kon staan. Ze was de weg naar haar kamer kwijt en iemand van het hotel zocht uit waar haar kamer was. De vrouw waggelt echt vreselijk, maar wij zijn van haar af en kunnen van onze heerlijkheden genieten.

We zoeken uit wat we de volgende dag kunnen gaan doen en dan is het al 22.45 uur, bedtijd dus.

Zondag 26 mei 2013

We zijn om 07.15 uur wakker, ontbijten en gaan dan naar Weeki Wachee naar ons volgende hotel. We willen shoppen. Om 09.40 uur zijn we al op weg naar the mall. Als we aankomen is de parkeerplaats erg rustig. We verwachten dat de winkels om 10.00 uur opengaan. We drinken dus eerst maar een bakkie bij Starbucks aan de overkant van the mall. Er is nog steeds geen teken van leven aan de overkant. En dan zien we op internet dat het winkelcentrum pas om 12.00 uur opengaat. Nou daar gaan we niet op wachten.

We besluiten naar Crystal River te rijden. Onderweg passeren we Homosassa Wildrefuge. We gaan daar eerst een kijkje nemen. We verwachten een park waar het wild vrij rond kan lopen. Maar dit viel tegen. Het was een soort dierentuin. Het zag er allemaal wat smoezelig uit. We kunnen met de boot naar de andere kant van het park. We staan keurig te wachten in de lange rij. Als de boot komt stapt iedereen snel in. Maar als wij aan de beurt zijn, zegt de suppoost dat de boot vol is en moeten wij op de volgende boot wachten. De man wijst ons naar een parktram die binnen vijf minuten zal komen en die ook naar dezelfde plek als de boot gaat.

We lopen naar de halte, maar ook hier staan we weer een tijd te wachten. Net als we besluiten om toch maar naar de boot te gaan, komt de tram eraan. We stappen in en dan zien we ook de boot aankomen. Die nemen we dan maar op de terugweg.

Als we uitstappen, gaan we eerst naar de lamatijnen (zeekoeien, manatees). Het zijn slome, logge beesten. Ze zwemmen in kristal helder water en dat geeft natuurlijk de naam van het park al aan. Het plan was te snorkelen met deze beesten, maar in dit park kan dat niet. We lopen verder door het park. We zien verschillende beesten. Maar het park kan ons niet bekoren.

Na een klein uurtje te hebben rondgewandeld nemen we de boot naar de uitgang en parkeerplaats. Inmiddels is het 13.45 uur en hebben we honger. We komen ome Mc tegen tja en dan…….. Om 14.30 uur besluiten we toch naar Crystal River te rijden. We weten niet wat we kunnen verwachten. Nou niet veel dus blijkt achteraf. Het is een dorpje van niks. We doen wel een boswandeling over een boardwalk.

Op een moment gaan we van de boardwalk af en verlaten we het gebaande pad. We denken bij het water uit te komen, Crystal River. Maar op een moment is het pad geblokkeerd en kunnen we niet verder. Jammer. Het is hier prachtig. Dan denkt Chris iets te zien. We staan stil, we zien niets, maar we horen flink geritsel. Niet dat zachte geritsel van een muis of eekhoorn. Nee flink geritsel, het moet iets behoorlijk groots zijn. Maar we zien nog steeds niet. En misschien is dat ook maar beter.

Als we weer bij de auto zijn drinken we wat uit onze eigen koelbox. Er was niet veel te drinken. Ik ben vergeten uit de koelkast van ons laatste hotel de blikjes cola en bier en de flesjes water te halen. Ook wat een oen zeg! We balen allemaal flink, want het is behoorlijk warm.

We rijden verder op zoek naar de Crystal River, maar we kunnen er niet bijkomen. Dan besluiten we naar ons volgende hotel te gaan, Best Western Natures Coast, om lekker te relaxen bij the pool. We willen wat drinken in het hotel, maar helaas geen bar. En omdat we geen drank meer hebben, gaat Chris op onderzoek uit. In inderdaad een half uur later komt hij met bier en cola terug. Het schuimt staat hem op de lippen. Het is ontzettend warm en met de zware bepakking was het behoorlijk afzien.

Later gaan we naar onze kamer. We besluiten vanavond bij Applebee’s te gaan eten. Dit zit in de buurt van ons hotel. We smikkelen van de heerlijkheden. Een aantal van ons neemt spareribs. Deze zijn in the States niet te versmaden. Overheerlijk. We nemen nog een dessert en dan kunnen we er voorlopig weer tegen. Om 21. 00 uur zijn we weer in het hotel. We willen bij het zwembad zitten met onze eigen drankjes. Maar dat idee hadden meer gasten, overvol dus. Dan besluiten we naar onze kamer te gaan en het gezellig samenzijn daar voort te zetten. We houden het vol tot 23.00 uur en dan zoeken we ons bed op.

Maandag 17 mei 2013

Vandaag vertrekken we om 08.15 uur. Om 08.30 rijden we over Highway 50 die ons via Orlando maar Daytona leidt. Het weer is ook vandaag weer prachtig. Na een goed uur rijden stoppen we bij Starbucks voor een bakkie. We genieten een half uurtje en vervolgen dan onze rit naar het Daytona International Speedway racecircuit.

Als we daar arriveren is het behoorlijk stil. We parkeren de auto naast het stadion en lopen naar de ingang. Maar alle hekken zijn dicht. Verderop zien we een grote parkeerplaats met veel auto’s. Leonard en Chris halen de auto op en wij lopen naar de parkeerplaats. Hier is de ingang pas. Als de jongens de auto hebben geparkeerd lopen we naar binnen en gaan we naar de racebaan. We klimmen de immense tribunes op. Jammer genoeg zijn er vandaag geen trainingen. En weer vergapen we ons aan de grootte van het stadion. We genieten een goed half uur van dit machtige bouwwerk en dan zoeken we de auto weer op.

We zoeken een Publix op en scharrelen dan onze lunch bij elkaar. We halen brood, beleg, fruit, salades en drinken. Inmiddels is het 13.00 uur en onze magen rammelen. We rijden naar het strand. Daar mag je met de auto oprijden. Echt geweldig. We zijn niet de enigen die dit idee hadden. We sluiten aan in de rij. En als we $ 5,00 hebben betaald mogen we het strand oprijden. De thermometer in de auto geeft 28° aan. Echt warm, maar toch is het hier en stuk frisser dan aan de westkust.

Het is hier megadruk, maar wat is dit leuk zeg. We rijden als we de afrit afrijden naar links. De auto’s moeten aan de rand van het strand geparkeerd worden. Maar voordat wij een plekkie hebben gevonden….  We zien de gekste dingen en mensen. Mensen die in de achterkant van hun pick-up zitten met strandstoelen tot mensen die op een kleedje voor hun auto zitten. Complete barbecues zijn geïnstalleerd. Het is een grote kermis op het strand.

Eindelijk vinden we een parkeerplaats voor de auto. We laden de auto uit en gaan op het strand uitgebreid van onze lunch genieten. Tien jaar geleden was het weer niet al te best en was er geen auto, behalve die van ons, op het strand te bekennen.

Om 15.00 uur houden we het voor gezien. We pakken de auto weer in en gaan op weg naar onze villa voor de komende week in Orlando. We arriveren daar om 17.00 uur. Wow, dit is echt heel gaaf. We vergapen ons zeker tien minuten aan alle ruimte en luxe en ons prachtige zwembad. Wat een huis zeg. Er zijn vijf slaapkamers met even zoveel badkamers. Een mega keuken en dito huiskamer.

We lopen kriskras door elkaar heen en iedereen zoekt een slaapkamer uit. We pakken de auto uit en richten de kamers in met de spullen die nu eindelijk uit de koffer gehaald kunnen worden. We gaan heerlijk relaxen bij het zwembad. Echt top.

Om 19.00 uur rijden we naar Publix. Dit is zowat bij ons om de hoek. We rijden de villawijk uit, de Highway op en direct links bevindt zich deze mega heerlijke supermarkt. We gaan vanavond barbecueën. We hebben geen barbecue, maar die is bij Publix zo aangeschaft. We halen spullen voor de barbecue en boodschappen voor de rest van de week. Met tassen vol en honderden dollars lichter gaan we op weg naar de villa.

Als we in de villa zijn, neemt iedereen een taak op zich. Kasten worden volgestouwd, de barbecue in elkaar gezet, salades gemaakt, stokbroden gesneden en dan kunnen we om 20.00 uur starten. We zitten heerlijk op ons terras bij het zwembad. De bbq hebben we buiten het hek gezet. Ons hele terras is overkapt met een bouwwerk van horrengaas, zodat er geen ongedierte zoals muggen en vliegen ons lastig kunnen vallen. We weten niet of dit horrengaas tegen de hitte van de bbq kan.

Naast het huis wordt het op een moment erg donker. Het is bijna niet te zien of het vlees al gaar is. Toch lukt het de jongens om iedere keer weer iets lekkers op ons bord te leggen. Om 23.15 uur is iedereen na een overheerlijk dessert van cheesecake met overheerlijke caramelsaus, de lekkerste ooit geproefd, verzadigd. En dan duiken we ons bed in.

Dinsdag 28 mei 2013

Als we wakker zijn, gaat Leonard even een aantal kilometers rennen. En het is nu al zo warm! We ontbijten, ruimen op en pakken de tassen. We gaan vandaag ons eerste bezoek aan Disney brengen. We gaan met de auto naar Magic Kingdom. We zijn daar in een half uurtje. Voor $ 14 mag je je auto op een onwijs grote parkeerplaats zetten. Elk gedeelte heeft een eigen naam. Deze moet je onthouden om later je auto weer snel terug te vinden. Inmiddels is het 10.00 uur.

Als we de auto hebben geparkeerd, lopen we naar een treintje. Dit treintje brengt je van de parkeerplaats naar de monorail. En deze laatste brengt je dan weer naar Magic Kingdom. Je kan ook met de boot, maar daar staat een rij, niet normaal meer. Ook bij de monorail is het onwijs druk.

Als we aankomen in Magic Kingdom worden alle tassen gecontroleerd. Dit gaat behoorlijk snel. Met onze al in Nederland aangeschafte passen gaan we door de elektronische tolpoortjes. En dan sta je ineens in de droom van Walt Disney, tezamen met ik weet niet hoeveel andere toeristen. We zijn al meerdere keren in Disneyland Parijs geweest en ook al een keer hier in Florida. Maar deze drukte hebben we nog nooit eerder meegemaakt en is met geen pen te beschrijven. Je vraagt je af waar op de wereld de crisis heerst!

Ons eerste bezoek is aan Adventureland voor een Jungle Cruise. Met de boot varen we tien minuten door de jungle. We zien prachtig aangelegde oevers en opgezette wilde dieren. De Amerikanen zijn heel erg goed in het scheppen van een reële sfeer. Kosten noch moeite zijn gespaard. Bij alle attracties moeten we lang wachten. De kinderen willen in vele enge attracties. Ze gaan in de rij staan of trekken ergens een fastpass. Met deze pas kan je op bepaalde tijden terug komen bij de attractie en mag je doorlopen. Je hoeft dan niet in de rij te gaan staan. Het is alleen jammer dat je de volgende pas pas mag trekken als je de vorige attractie al hebt gedaan.

Ik ga heerlijk voor het prachtige mierzoete kasteel van Doornroosje de Streetparade bekijken. Een aantal wagens met Disney karakters rijdt om het plein, staan op een moment stil en dan komen alle figuren van de wagens af. Zij begeven zich tussen het publiek en opzwepende muziek zorgt er voor dat op een moment het hele plein inclusief de Disney karakters staan te swingen. Wow, dit is echt heel gaaf. Het is een gezellige boel.

Dan voegt Chris zich bij mij en samen lopen we naar de Big Thunder Mountain om foto’s van de kinderen te maken. Ook bij de Splash Mountain sta ik met mijn fototoestel klaar om dit spektakel te vereeuwigen. En dan begint het onbedaarlijk te gieten. Iedereen zoekt een plekje om te schuilen en alle Disney shops is het een drukte van belang. En wat doe je dan om je zeurende kinderen stil te krijgen. Juist je geeft je kinderen een onwijs duur Disneykado. Want van prijzen weten ze wel wanten daar in Orlando.

We eten een hapje in een van de vele restaurants en als we uitgegeten zijn is het weer droog. We zoeken een mooi plekje voor de parade. In Mainstreet vinden we deze. Als we net staan begint het toch weer te regenen. Dat is van korte duur en dan trekt de prachtige parade met mooie wagens en vrolijke Disney figuren aan ons voorbij. Geweldig.

We besluiten vanwege de drukte naar Epcot te gaan. Een van de vier andere Disney parken. Met de monorail zijn we daar zo. We hebben een hopper kaart gekocht. Hiermee kan je op een dag van het ene naar het andere Disney park hoppen. Ideaal. We maken een rondje in Spaceship Earth. Dit is de grote zilveren globe waar Epcot aan te herkennen is. Hier krijg je de geschiedenis van de communicatiemiddelen te zien van het Stenen Tijdperk tot het computertijdperk van heden. Erg interessant.

We lopen nog wat rond en besluiten om dan weer terug te gaan naar Magic Kingdom voor The Electric Parade. Deze parade begint om 21.00 uur. Precies op tijd komen we het park binnen. We genieten volop van de vrolijke wagens en de vrolijke muziek die overal vandaan klinkt.

We staan vlakbij de ingang. Dit betekent dat we ook weer heel snel naar buiten kunnen. We zijn een van de eersten bij de monorail die ons naar de parkeerplaats brengt. We besluiten dit keer naar de auto te lopen en geen gebruik te maken van het treintje. Op de terugweg halen we bij Publix wat stokbrood en salades en dan is de eerste dag in Disney World al weer een feit.

Woensdag 29 mei 2013

Vandaag zijn we vroeg opgestaan. We willen om 09.00 uur al in Magic Kingdom zijn om de populairste attracties te bezoeken. En dat is gelukt.

We gingen naar Peter Pan's Flight, Space Mountain (Chris en ik niet), It's a small world (je hebt dan voor de rest van de dag het liedje in je hoofd zitten) en Buzz Light Year. Bij de laatste attractie moet je op schijven schieten. Je krijgt dan punten. Om even het verschil in raak schieten aan te geven, ik had 6.700 punten en Leonard 999.999 punten.

Toen we de laatste attractie hadden gedaan, goot het van de regen. Gelukkig duurde dat niet erg lang. We besloten om naar Animal Kingdom te gaan. Met de bus reden we van het een naar het andere park. Gelukkig was de zon weer doorgebroken en was het weer behoorlijk warm. Heerlijk was dat.

De attracties die we in Animal Kingdom hebben gedaan, waren Kilimanjaro safari. In een safaribus maak je een rit door de bush. Je komt dan allerlei echte wilde dieren tegen. Toen volgde Expedition Everest, een rit in een achtbaan over en langs de Mount Everest. De twee oudjes bleven aan de kant. Ik stond met mijn camera klaar om the kids bij het naar beneden gaan te vereeuwigen. Dat duurde echt een eeuwigheid. Staan the kids op een moment ons te filmen. Waren ze allang voorbij gekomen.

Ook hebben we de parade langs zien komen. En deze is wel zo leuk. Ik kan daar echt van genieten. Alle figuren maken dan acte de presence op een geweldige wagen of dansend in de straat.

Voor de laatste attractie, Kali River Rapids, hadden we een fastpass gehaald. Deze attractie is erg in trek. Chris en ik lieten ons overhalen deze ook mee te maken. Ik heb daar, nu ik het aan het papier toevertrouw, nog steeds spijt van.

Gezegd wordt dat je tassen en camera's in een locker moet achterlaten. Je loopt langs stromend water. En dan bedoel ik niet een kabbelend beekje. Je komt watervallen tegen. Echt behoorlijke watervallen. Je moet een stuk klimmen, flink klimmen. Dan kom je in een rij, die wij vanwege ons fastpass mochten passeren en dan mag je in een rond vlot stappen. Je moet dan wel een veiligheidsgordel om doen. En toen dacht ik, oh oh dit wordt heftig en ik kan niet meer terug.

We varen rustig het water op en af en toe draait de boot. Best grappig. Dan gaat de boot langs een waterval. Er spat dan wat water op. Je krijgt dan een paar druppels op je. Ook best leuk. Dan gaat de boot een heel eind via een band omhoog. En dan denk ik, o jee we moeten ook nog naar beneden. En dan gebeurt het. Het dalen is niet eens echt eng. Ik ben eigenlijk best trots op mijzelf. En heel even bedenk ik mij dat ik eigenlijk wel wat meer heftige attracties in kan. Maar dan weet ik nog niet wat ik nu wel weet.

Als we helemaal beneden zijn draait de boot en ik weet niet waar het vandaan is gekomen. Maar er kwam een vloedgolf water over mij en Celeste heen niet normaal meer. We waren helemaal zeiknat. Er was geen draad aan ons lijf meer droog. En direct waren al mijn gedachtespinsels van een aantal seconden geleden, letterlijk over boord gevallen.

Al druipend zijn we naar de bus gelopen die ons naar de parkeerplaats bracht waar onze auto stond. Gelukkig scheen de zon en was het een graad of 30. In de auto lagen badhanddoeken en daar hebben Celeste en ik ons ingewikkeld. Alle verdere plannen voor de avond hebben we gecanceld. We besloten in onze villa te barbecueën. Snel nog wat boodschappen doen bij onze favoriete supermarkt. Ik raad iedereen af om zeiknat een ijs- en ijskoude supermarkt in te gaan. Dat is pas echt koud.

"Thuis" heb ik een kwartier onder een warme douche gestaan. En toen was ik weer op temperatuur. We hebben heerlijk op ons terras bij ons zwembad gegeten met uitzicht op het prachtige vuurwerk in een van de Disneyparken en met de geweldige muziek van Michael Jackson.

Morgen gaan we shoppen. Voorlopig ik heb mijn buik vol van Disney.

Donderdag 30 mei 2013

Om 07.00 uur zijn we wakker. Op ons gemak gaan we douchen, ontbijten en dan gaan we op pad. Ons eerste bezoek is de Orlando Premium Outlet Mall. We arriveren daar om 10.45 uur. Bij Starbucks drinken we eerst koffie en dan gaan we los.

We bezoeken alle winkels van de bekende merken en uit elke winkel nam iemand weer een tas met inhoud mee. Van shirtjes tot sportschoenen, van zonnebrillen tot sportshirts, van babykadootjes tot blouses. Heerlijk.

Shoppen maakt hongerig dus op naar een tent om te lunchen. Dat werd Subway. We zochten allemaal een heerlijk broodje uit en de dames sloten de maaltijd af met een heerlijke white chocolat macademia nuts cookie.

Na deze lunch vertrekken we naar The Florida Mall. Daar zijn de merken te vinden waar iedereen van ons dol op is. Chris ruilt bij Hollister zijn donkerblauwe korte broek die hij eerder deze vakantie heeft gekocht en waar direct al een behoorlijke scheur in zit. We bezoeken Abercombie & Fitch, Hollister, Zara en weet ik veel welke winkels nog meer. Er wordt weer voor een vermogen kleding aangeschaft.

En om 17.00 uur houden we het voor gezien. We gaan terug naar de villa om te zwemmen. Maar als we daar aankomen is het bewolkt en waait het, dus wordt het borrelen en wachten tot het tijd is om te eten. We gaan naar Ponderosa. Daar hebben we van tien jaar geleden goede herinneringen aan. Een heerlijk steakhouse met buffet en een overheerlijk dessertbuffet. Ik herinner mij in ieder geval een witte mousse te vergelijken met de binnenkant van een negerzoen (ongeveer dan). 

Maar vandaag hadden ze alleen maar roze mousse. En deze is lang zo lekker niet als de witte in mijn herinnering. Balen dus. Alles valt ons allemaal een beetje tegen. Ik weet niet of wij onze grenzen betreffende de kwaliteit van voedsel hebben verlegd of dat de kwaliteit in vergelijking met tien jaar geleden veranderd is.

Om 21.15 uur zijn we voldaan en keren we huiswaarts. We gaan heerlijk bij the pool zitten met een drankje en plannen maken voor de volgende dag. We gaan weer dan naar Disney. In ieder geval naar Disney's Hollywood Studios. Ik zal wel opletten welke attracties ik in ga. Ik laat mij in ieder geval niet ompraten.

Vrijdag 31 mei 2013

Vandaag waren we echte Hollywoodsterren, we togen al vroeg naar het park om de drukste en meest spannende attracties te bezoeken. En we trokken een fastpass voor Rock 'n Roller Coaster Starring Aerosmith. Tenminste de kinderen.

We bezochten Star Tours, een simulator, die met je ogen dicht best te doen is. We deden de Studio Backlot Tour. Hier zie je hoe bepaalde effecten in films worden gemaakt. Erg interessant. Edwin wilde graag naar de Muppets 3D Vision. Dus huppelden we achter hem aan en stonden we in de rij tot we naar binnen mochten.

Vanaf de grote tribune zagen we de spectaculaire stuntshow Lights, Motors, Action. Een geweldige voorstelling met snelle auto's en speciale effecten. Deze show was echt geweldig. We deden de Great Movie Ride. In een karretje rijd je dan door de meest beroemde films. Natuurlijk zagen we ook Mary Poppins en kon de dag van Marsha niet meer stuk.

In verschillende theaters bezochten we the legend of Captain Jack Sparrow, The voyage of the little mermaid. En vier dappere onder ons bezochten The Twilight Zone Tower of Terror. In een vervallen gebouw schiet de lift omhoog en met een rotvaart maakt de lift een vrije val naar beneden. Doodeng!

Nadat we een pizza hadden gegeten zaten we een uur voor tijd al klaar voor Fantasmic. Een prachtige musicalshow met waterprojecties. Dit is werkelijk subliem gemaakt.

Pas tegen 22.00 uur reden we het park uit en deden we als zoveel Amerikanen boodschappen. Echt een absurde wereld hier. 

Zaterdag 1 juni 2013

Ook vandaag waren we weer vroeg uit de veren. Ons eerste bezoek ging naar Epcot. We waren daar om 09.00 uur. Het park opende net haar deuren. Je wilt dan niet weten hoeveel mensen tegelijk naar binnen stromen.

De kinderen liepen meteen naar Test Track. Daar konden ze al direct 45 minuten wachten. Chris en ik liepen naar Soarin om fastpass kaartjes te halen. Toen we aankwamen lopen was de wachttijd vijf minuten. We besloten om de kaartjes te trekken en alvast een rondje te doen. Maar toen we nog geen twee minuten later naar de ingang liepen, was de wachttijd al een half uur. Daar hadden we geen zin in.

Buiten op een bankje hebben we op de kinderen zitten wachten. Je kunt dan heerlijk mensen, heel veel mensen, bekijken. Wat een zalige bezigheid. Als Marsha en Celeste aan komen lopen, hebben ze Knabbel en Babel gezien. Ze willen met hen op de foto. Erg grappig!

We dronken een bakkie met cheesecake en om 10.35 uur konden we onze fastpass gebruiken voor Soarin. Wow wat top was dat. In een soort grote schommel zit je met z'n tienen op een rij voor een heel erg groot filmdoek. Als de schommel zich in beweging zet, vlieg je over Californië. Wat is dit prachtig en net echt. We zien veel, voor ons bekende plekken. Als we over de dennenbossen vliegen, ruiken we de dennenbomen. En boven de sinaasappelplantages ruik je echt de geur van sinasappels. Heel goed gedaan.

Als we deze twee attracties hebben afgewerkt, gaan we naar het zwembad, Blizzard Beach. Dit zwembad is aangelegd als een wintersportplaats. Zelfs kerstmuziek is te horen. Heel grappig als je weet dat het hier ruim 30 graden is. De kinderen zetten hun tassen bij de ligbedden en die hebben we de eerste twee uren niet meer gezien. Ook hier zijn vele attracties. We relaxen tot 17.30 uur, douchen, kleden ons om en gaan dan naar the Mall at Millennia, dit is echt een prachtige mall. Ook hier wordt weer het een en ander aangeschaft.

We hebben deze mall uitgekozen omdat The Cheesecake Factory hier zit en we daar in Naples heerlijk hebben gegeten. Als we uitgewinkeld zijn gaan we naar het restaurant. Buiten zitten een heleboel mensen te wachten. Dat belooft niet veel goeds. En inderdaad, er is een wachttijd van tachtig minuten.

Na ampel beraad besluiten we daar niet op te wachten en naar Applebee's vlakbij onze villa te gaan. Maar wel nemen we het toetje mee. Vier punten van die goddelijke cheesecake. Je tikt dan wel een godsvermogen van ruim $ 32,00 af. Maar dan heb je ook wat.

Inmiddels is het al 21.00 uur en hebben we honger. Het is op de weg en bij alle restaurants die we tegenkomen erg druk. En zo ook bij Applebee's. Maar er is nog plaats voor zes personen. We vragen of de cheesecake in de koelkast mag, want bij deze temperatuur blijft de cake niet in tact. Allemaal bestellen we spareribs. Als we uitgegeten zijn rijden we snel met de cheesecake naar huis en dat deze stukken geen lang leven beschoren zijn, moge duidelijk zijn.

Zondag 2 juni 2013

Vandaag hadden we een heel programma af te werken. 's Morgens bezochten we nog eenmaal Animal Kingdom. We deden eerst de Kilimanjaro safari. Deze was niet zo leuk als de eerste keer. Het was erg druk. Veel safaribussen waren onderweg en stopten bijna nergens. Foto's nemen was bijna geen doen.

Celeste en Leonard deden de Expedition Everest. Die vreselijke achtbaan. Edwin, Marsha, Chris en ik deden een wandelsafari. Niet echt boeiend. Het is ook zo vreselijk heet. We zien later in de auto dat het 38 graden is. Pfft. We besluiten het park te verlaten en naar het prachtige Disney zwembad Typhoon Lagoon te gaan. Dit is een heerlijk zwembad met een golfslagbad. Als de sirene gaat komt er een golf alsof het een tsunami is. The kids hebben hier veelvuldig gezwommen. Ook kan je hier in een band, je heerlijk op een rustig watertje mee laten stromen om het hele park heen. Heerlijk met deze temperatuur.

Na het zwemmen zijn we boodschappen gaan doen voor een barbecue. We hebben heerlijk gegeten buiten bij onze villa en af en toe een duik genomen in ons eigen zalige zwembad. Na deze verrukkelijke maaltijd togen we voor de allerlaatste keer naar Magic Kingdom voor het vuurwerk.

Dit park blijft mijn favoriet. Als we ons om 21.30 uur hebben geïnstalleerd voor het vuurwerk (dat om 22.00 uur begint), worden er op het kasteel allerlei fantasie- en Disneyfiguren geprojecteerd. Wow, wat is dit geweldig. We zijn voor een plantsoen gaan staan en op een moment komt er een piepklein konijntje uit de bosjes gerend. Wat een schatje.

En dan barst het vuurwerk los. Een waar spektakel schiet boven het sprookjesachtige kasteel van Doornroosje uit. En als het vuurwerk afgelopen is, lopen we naar de uitgang. Daar staan we boven bij het station klaar voor de Electric Parade. De muziek alleen al maakt je vrolijk. En als de laatste wagen voorbij is gereden, gaan we voor de laatste keer naar de monorail die ons naar de parkeerplaats brengt.

Het waren topdagen is Disney-world. Walt Disney mag trots zijn op zijn levenswerk. Wat zou deze man genieten als hij zag hoeveel mensen zijn koninkrijk elke dag weer bezoeken.

En als we naar de parkeerplaats lopen, kan ik voor de allereerste keer in deze vakantie mijn paraplu gebruiken. Thuis nemen we nog een drankje en de cheesecake die nog over is van gisteren. Morgenochtend pakken we de koffers in, want dan is aan deze fantastische reis een eind gekomen. Maar we besluiten voordat we het vliegtuig instappen dat er eerst nog geshopt moet worden. Ja daar krijgen wij nooit genoeg van.

Maandag 3 juni 2013

Vandaag gaan we weer naar huis. We zijn weer vroeg uit de veren. We ontbijten, pakken de koffers in en Chris maakt het huis schoon. Om 11.00 uur, precies op de afgesproken tijd, verlaten we onze villa voorgoed. We hebben een toptijd in dit prachtige huis gehad.

We rijden naar Orlando Premium Outlets om voor de laatste maal in te slaan. En verdomd, weer komen we met tassen vol het winkelcentrum uit. We drinken nog een overheerlijk bakkie bij Starbucks en rijden dan naar The Cheesecake Factory in The Millennia Mall die we tegen komen op weg naar the airport.

Al snel zijn we daar en er is zowaar nog plaats voor ons om te lunchen. Ook nu eten we weer verrukkelijk en teveel. En dan gaan we naar het vliegveld. Inmiddels is het 15.00 uur en dan komen we in een file terecht. Pas na een paar minuten ontdekken we dat op de weg links van ons geen auto's meer rijden. Daar is dus wat gebeurd. En als we heel langzaam doorrijden, zien we dat de weg is afgesloten door brandweer- en politieauto's. In de lucht cirkelen tig helikopters. Spannend! We denken dat we in zo'n vreselijk serie van SBS6 of RTL7 terecht zijn gekomen. Maar dan zien we wat er werkelijk aan de hand is.

Een man zit op de rand van een viaduct en wil naar beneden springen. Om hem heen staan tig politie- en brandweermensen. Later, als we weer in Nederland zijn, lezen we dat de politie de man heeft kunnen weerhouden van zijn wanhoopsdaad.

Gelukkig duurt het oponthoud niet al te lang en kunnen we snel doorrijden. We zijn om 16.15 uur op het vliegveld. Brengen onze prachtige auto naar de carrentals van Alamo en checken in.

We vliegen van Orlando naar Miami en dan naar Amsterdam. De laatste vlucht duurde bijna achtenhalf uur. Om 14.15 zette de piloot het vliegtuig op Nederlandse bodem. Dat deed hij beter dan de piloot die ons naar Miami vloog. We stuiterden en zwalkten toen over de landingsbaan. Scary!

Inmiddels is het dinsdag 4 juni 2013. We moeten in Amsterdam ook nog even (pfft, duurt lang) op de koffers wachten. En als we met de koffers bij de douane naar buiten lopen, wordt Leonard er tussen uitgepikt en aan een kruisverhoor onderworpen. Dit oponthoud duurde maar heel kort. En als we boven bij de vertrekhal komen, staat de taxibus ons al op te wachten. 

Geen files dus en daarom we zijn zo in Zoetermeer. Eerst werden Leonard, Celeste, Chris en ik afgezet en later Marsha en Edwin. Maar Arnhem ligt niet naast de deur. Dus Leonard en Celeste hadden nog een ritje van een uur voor de boeg. 

Het was weer een heerlijke gezinsvakantie in Florida. We hebben volop genoten van alles wat we hebben meegemaakt. Ik ben benieuwd waar we over tien jaar naar toegaan en wie er dan bijgekomen zijn;-)