2017 januari, Maleisie, Kuala Lumpur, Pangkor Island, Penang en Langkawi

Maandag 30 januari 2017

Daar gaan we weer richting het oosten. Weer een keer naar Maleisië. Dit keer een relaxte trip. We gaan naar Kuala Lumpur, Pangkor Island, Penang en Langkawi. De koffers staan al een paar dagen ingepakt. We hebben nog drukke dagen voor de boeg voor ons vertrek.

We gaan om 08.30 uur met onze eigen auto op deze drukke maandagmorgen naar Schiphol. Jeminee. De file begint al bij het woonhart in Zoetermeer. Dit belooft niet veel goeds. Ik zit al snel te rekenen hoe laat we uiterlijk op Schiphol moeten zijn. We vliegen om 11.55 uur met KLM. Uiteindelijk valt het nog mee. Op de A4 is geen file en zijn we om 09.15 uur bij de garage P3 op Schiphol. We parkeren de auto in de garage en gaan met de bus naar de luchthaven. Ideaal.

We zijn om 10.00 uur bij de luchthaven. Geven de koffers af, eten een broodje, gaan Tax free shoppen en dan naar de gate, E18. Als we daar aankomen is het bijzonder stil. Er staat op het scherm dat we naar een andere gate moeten, E8. En we hebben vertraging tot 12.15 uur in plaats van vertrekken om 11.55 uur. Uiteindelijk wordt het 12.40 uur eer we het luchtruim kiezen.

Het is gelukkig droog en iets mistig. Verleden week was er veel vertraging en waren er geannuleerde vluchten vanwege de mist. 

Het weer is nu goed, 8 graden. In Maleisië is het over de 30 graden. Even omschakelen dus.

Chris zit bij de nooduitgang en ik bij het raam erachter. Het vliegtuig is niet vol. Naast Chris zitten twee mensen. En er van is zo dik dat hij het plankje waar je maaltijden op zet niet over zijn buik krijgt. Ze krijgen andere stoelen en ik verhuis naar voren naar de nooduitgang naast Chris. Ik bij het raam. Heerlijk.

Meteen al zijn we in de wolken. Letterlijk hè en ook wel een beetje natuurlijk met de fantastische reis in het vooruitzicht. Boven Duitsland hebben we weer zicht. En we zien het hele land onder een dik pak sneeuw liggen. En hoe verder we vliegen, overal is het wit. Ik besluit de film Gooische vrouwen te gaan bekijken. Ik denk dat ik vijf minuten  ervan gezien heb en toen ben ik in slaap gevallen. Chris heeft mijn koptelefoon afgedaan en ik heb er niets van gemerkt. En dat alles dankzij de heerlijke slaappil.

Ik ben zeker acht uren onder zeil geweest. 

We landen om 07.00 uur plaatselijke tijd. We gaan door de douane wat een eeuwigheid lijkt te duren. Pas om 08.00 uur zijn we bij de bagageband en onze koffers zijn er al. Dan pinnen we wat Maleisische Ringgits. De pas van Chris doet het niet. Heel raar. Die van mij wel en na een paar dagen kom er achter dat ik mijn pas in de pinautomaat heb laten zitten.

We gaan naar buiten en daar worden we opgewacht door iemand van de reisorganisatie die ons in een personenauto naar ons hotel in Chinatown in Kuala Lumpur brengt. Het is spitsuur in deze Megapool, maar op een of andere manier stroomt het drukke verkeer goed door.

We rijden een klein uur en zien we ineens de Petronas Towers. Mooi. Het is zwaar bewolkt en we krijgen een klein buitje. Om 09.00 uur zijn we in ons hotel Swiss Inn. We checken in, inchecktijd 14.00 uur. Gelukkig is er een kamer vrij en krijgen we de sleutel. We brengen de koffers naar boven, reorganiseer de inhoud en kleden ons om. Hup uit die winterkleren, aan zomerse kloffies. We drinken nog even koffie en thee op de kamer en dan gaan we op pad.

We lopen door Chinatown en besluiten naar Berjaya Times Square te lopen. Best wel ver. Maar we hebben een tijd stil gezeten, dus het is best wel lekker om in beweging te zijn. Het is een prachtig winkelcentrum met meer dan 1000 winkels, tientallen etages en zelfs een indoor pretpark. Mega en prachtig.

We lunchen ergens onze eerste Maleisische maaltijd, bami, heerlijk en dan slenteren we weer verder. Terug lopen we ook weer en in een half uur zijn we bij ons hotel. Daar nemen we een koel drankje. Het is best wel warm hier.

Om 13.30 uur gaan we naar boven om een klein tukkie te doen tot 14.30 uur. Dan gaan we Chinatown verder ontdekken in Petaling Street. Er wordt hier alleen maar troep verkocht, allerlei fake artikelen die gretig van de hand gaan. En dan vooral door oosterse toeristen. Voor in mijn rekwisietenkastje koop ik kitscherige Petronas Towers.

Als we uitgekeken zijn drinken we nog wat in het hotel en relaxen we op de kamer nog wat. 

We kijken bij Tripadvisor of er een goed restaurant in de buurt is te vinden.

In de buurt zit nummer 3 van de lijst. Een heel goed steakhouse. We kunnen daar pas na 20.00 uur terecht. Dat is geen optie. We besluiten om vanavond maar in het hotel te eten. Chris neemt champignonsoep en een steak. Ik kies springrolls en saté, echt heerlijk allemaal.

Na het eten duiken we de markt weer op. Er zijn nu ik weet niet hoeveel kraampjes bijgekomen. Het is ook echt heel druk. Je kan nu niet meer lekker doorstappen. Toeristen kopen tassen vol van allerlei rotzooi.

Bij McDonalds halen we ijs en dan gaan we weer terug naar de kamer. Het is inmiddels 20.00 uur. We zijn moe van de lange dag en duiken vroeg ons bed in. We drinken nog een bakkie en spelen een spelletje yatzee. Ja ja. Om 22.00 uur gaan we slapen en verheugen we ons al weer op de volgende dag.

Woensdag 1 februari 2017

Vanmorgen ben ik weer vroeg wakker, al om 05.30 uur. Ik schrijf mijn blog in het donker op mijn iPad en lees mijn mail. En als ik mijn boek uit heb gelezen (ik hoefde nog maar een hoofdstuk) wordt Chris ook wakker. Het is nu 08.15 uur. We gaan douchen en ontbijten en dan nemen we de hop on hop off bus die bij ons hotel voor de deur stopt.

We kopen kaarten voor twee dagen. In 2,5 uur maakt de bus een rondje door Kuala Lumpur. Er zijn verschillende stops, dus als je steeds uitstapt duurt het wat langer. We beginnen bij halte 8 en bij halte 13, het koninklijk paleis, stappen we uit. We nemen een kijkje bij het paleis. Het ziet er vanachter een hek imposant uit. We mogen (logisch) het terrein niet op. Veel toeristen vergapen zich net als wij aan de pracht en praal.

Dan stappen we de bus weer in en reizen verder. Er is geen zon maar het is wel heel erg warm ondanks het windje. We stappen uit bij Merdeka Square.

Op 31 augustus 1957 werd op deze plek voor het prachtige Sultan Abdul Samad-gebouw
de Maleisische vlag voor het eerst gehesen. Tot die tijd was dit het groene veld van de cricketclub Selangor Club Padang. Sindsdien is deze plek omgedoopt in Dataran Merdeka ofwel het vrijheidsplein. Het ruime open karakter van het plein en de fraaie gebouwen rondom het plein maken dit één van de mooiere plekken in Kuala Lumpur.

We vergapen ons het mooie gebouw en willen wat drinken. We zien niet zo snel een tentje en besluiten om maar weer de bus te pakken. We zitten heerlijk bovenin de dubbeldekker en zien de stad aan ons voorbijvliegen.

Bij halte 22 stappen we weer uit. In een winkelcentrum eten we een broodje. Het winkelcentrum zelf is driemaal niks. Wegwezen dus. Dan gaan we weer naar de bushalte. Dit keer moeten we langer wachten. Als we het winkelcentrum uitkomen zien we ik weet niet hoeveel politieagenten op motoren en in auto’s die het parkeerterrein van het winkelcentrum oprijden naar de Citibank. Omdat we zo lang op de bus moesten wachten, zien we ze later ook weer het winkelcentrum verlaten. In het midden van de colonne rijdt een prachtige luxe wagen.

De verkoper in het kioskje bij de bushalte zegt dat in de auto de koning zit. Tja ook koningen moeten hun beursje vullen!

Om 13.00 uur stappen we de bus weer in en stappen we bij KLCC (Suria Kuala Lumpur City Center) weer uit. Het is een mega winkelcentrum met prachtige zeer luxe winkels. Bij Coffee Bean en Tea Leaf drinken we wat en nemen we taart. Heerlijk. Dan lopen we nog even door het winkelcentrum en dan gaan we buiten de Petronas Twin Towers vereeuwigen vanuit een parkje. De twee identieke torens zijn in de jaren negentig van de vorige eeuw gebouwd. Op het moment dat de 88 verdiepingen tellende torens klaar waren vormden ze samen het hoogste gebouw ter wereld. Deze titel hebben ze vijf jaar weten te behouden totdat Taipei  deze titel overnam.

In Nederland hebben we al tickets besteld om de torens te bezoeken. We moeten ons om 15.45 uur melden. Onze tassen worden gecontroleerd en dan gaan we met de lift naar de 41e etage. Daar is de brug die de twee torens met elkaar verbindt. We mogen hier tien minuten van het uitzicht genieten. Gelukkig is het helder weer en kunnen we heel ver kijken. We maken ik weet niet hoeveel foto’s. Dan stappen we de lift weer in naar de 87e verdieping. In een zucht zit je op die verdieping. Mega hoog en hier heb je helemaal een geweldig uitzicht op de metropool die wij niet eens echt heel erg mooi vinden.

Na een kleine drie kwartier gaan we weer naar beneden. Inmiddels is het 17.15 uur en duiken we het winkelcentrum weer in om een restaurant te zoeken. Keuze alom. Op de vierde verdieping zijn de meeste restaurants te vinden. Bij sommige zit niemand en bij andere moet je zoeken naar een vrij tafeltje. Bij Madam Kwan’s is het megadruk. Daar gaan we eten. We vinden een tafeltje en bestellen iets van de kaart. We zien wel of dit Maleisische gerecht lekker is.

Chris krijgt witte rijst met kip in curry en ik noodles met kip en groente en een kom bouillon. Daar gooi ik de kip en groente in. Het is verrukkelijk.

Dan lopen we nog wat door het winkelcentrum en gaan naar de uitgang naar de bushalte. We moeten even wachten op de bus. Na verschillende stops zijn we om 19.00 uur in ons hotel.

Ik bel op de kamer naar ING in Nederland. Bij de Petronas Towers moest ik mijn creditcard laten zien als id. Toen kwam ik erachter dat mijn bankpas niet meer in mijn portemonnee zat. In onze kamer hebben we alles overhoop gehaald maar geen pas te vinden. Waarschijnlijk op het vliegveld van Kuala Lumpur in het pinapparaat laten zitten na het pinnen. ING blokkeert mijn pas en als ik thuiskom ligt er al weer een nieuwe pas op mij te wachten. Gelukkig heeft Chris zijn bankpas bij zich en ook hebben we allebei een creditcard. Niets aan de hand dus.

Beneden bij ons hotel drinken we nog wat op het terras met uitzicht op de markt. Gezellig. En alhoewel de voorspellingen niet al te best waren, veel regen, hebben we geen druppel gezien. We doen een rondje markt. We vergapen ons aan allerlei rotzooi en fake-artikelen die verkocht worden. Om 21.30 uur zijn we weer op de kamer.

Donderdag 2 februari 2017

Ik ben al om 04.30 uur wakker. Ik schrijf dit verslag, lees wat op mijn ereader en dan val ik om 06.00 uur toch nog in slaap tot 08.30 uur. We werken het dagelijks ritueel af en om 10.00 uur staan we al weer bij de bushalte aan de overkant van ons hotel.

De bus komt er direct aan en om 10.20 uur zijn we bij KL Sentral, het treinstation. We stappen het immense gebouw binnen en zoeken het loket waar we kaartjes kunnen kopen.

Ons doel vandaag is Batu Caves. De hop on hop off bus gaat daar niet naar toe. Maar zo is het ook een optie. We bestellen twee kaartjes, € 5,20 totaal heen en terug. Het kost helemaal niets hier. De trein ziet er picobello uit. We rijden veel onder de grond in deze metropool.

Om 11.00 uur zijn we op de plaats van bestemming. We lopen het treinstation, tevens eindhalte van deze trein uit en zien direct het mega Boeddhabeeld naast de trap voor de ingang van de tempel staan. Je kan de tempel in de grot bereiken via ik weet niet hoeveel treden. Die trap is ons doel hier. We lopen de trap op en direct word ik terug geroepen. Mijn jurk is te kort. Ik moet een sarong om, oké dan.

Dan gaan we klimmen, samen met tig andere toeristen en heel veel apen. Zakken chips en flesjes frisdrank maken de apen afhandig van de mensen. En alles wordt direct verorberd. Een echt feest voor deze beesten dus. Na een aantal keer stoppen staan we voor de ingang van de grot. We gaan er niet in, misschien zijn er vleermuizen. Die vind ik niet fijn.

We gaan weer naar beneden en daar drinken we wat in een restaurant. En dan lopen we weer naar het treinstation voor de terugreis naar KL Sentral. Hier krijgen we een muntje als we instappen om een poortje te openen. De trein staat er al en we vertrekken meteen. Om 12.30 uur zijn we weer op het station. We eten bij McDonalds een broodje. Onwijs druk is het hier.

Dan stappen we de hop on bus weer in en laten ons tig haltes vervoeren tot KLCC. Daar drinken we weer wat en dan gaan we weer verder met de bus. We moeten ook nu, net als bij het treinstation, erg lang wachten voor de bus  komt.

Ons doel is Pavillion Shopping Mall. Boven in de dubbeldekker vallen we in slaap. Het is druk in de stad en we staan constant in een file. Als we bij de shoppingmall zijn zoeken we een restaurant. Dit keer eten we spaghetti. Na het eten lopen we nog even door het winkelcentrum en zoeken dan de bus weer op. Die arriveert pas om 18.00 uur. Om 18.30 uur zijn we uitgeteld in ons hotel. We lezen onze mail even en dan gaan we beneden nog wat drinken.

Voor de laatste keer maken we nog een rondje over de markt. We moeten de koffers pakken. Morgen vertrekken we uit de drukke stad en begeven we ons naar het eiland Pangkor.

Vrijdag 3 februari 2017

Ik heb de hele nacht niet geslapen. De wekker gaat om 07.15 uur, maar ik ben om 06.45 uur al gaan douchen. We ontbijten en halen de koffers uit de kamer. We checken uit en wachten dan op de chauffeur die ons naar Lumut gaat brengen. Daar stappen we op een boot naar Pangkor. Om 09.00 uur zal hij present zijn. Hij is er al om 08.45 uur en dan vertrekken we meteen. We stappen een aantal keer uit. We rijden drieënhalf uur en om 12.30 uur zijn we in de haven van Lumut.

De chauffeur regelt de tickets voor de boot. Die vertrekt om 12.45 uur. We nemen afscheid van de stakker. Hij kletste de hele weg, maar ik kon er niets aan doen dat ik af en toe in slaap viel. Hij mag weer helemaal terug naar Kuala Lumpur.

We zetten de koffers aan boord en zoeken een plaats boven in. Het is een overdekte ferry met rijen stoelen. Je kan ook naar buiten. Vanaf het moment dat we uit Kuala Lumpur vertrokken, schijnt de zon. Eindelijk. De zon hebben we de afgelopen dagen niet gezien. We staan heerlijk boven op het dek. Om 13.30 uur arriveren we op Pangkor. We nemen een taxi naar ons hotel Pangkor Sandy Beach Resort.

Daar zijn we om 13.50 uur. We checken in, knallen de koffers op de kamer en gaan dan lunchen in het restaurant van het hotel. Met de rekening ging het totaal mis. We betaalden net zoveel als alle lunches van de afgelopen dagen bij elkaar.

Als we op onze kamer zijn besluit Chris terug te gaan naar de kassa van het restaurant. Gelukkig hadden ze zelf al in de gaten dat de rekening fout was. Het werd gecorrigeerd en toen was het tijd om te zwemmen. Vlug omkleden en om 14.30 uur doken we het heerlijke zwembad in. We hadden the pool voor ons zelf. We zochten ligbedden uit onder een parasol. Heerlijk relaxen en zwemmen.

Om 18.00 uur gaan we naar de kamer om te douchen. We lopen daarna naar het centrumpje om een restaurant te zoeken. Niks bijzonders te vinden hier. We zoeken via Tripadvisor goede restaurants op. Eentje, Daddy’s café staat op nummer 1. Wel 4,4 kilometer hiervandaan. We vragen bij de receptie een taxi voor ons te regelen. Er werd verteld dat verderop in de straat de taxistandplaats is. Daar lopen we naar toe en zien inderdaad taxi’s staan. Als we aankomen lopen, komt de chauffeur al naar ons toe. We vertellen waar we heen willen en in tien minuten staan we in de volgende baai op het restaurant aan het strand. Heel romantisch, voetjes in het zand.

We bestellen een voor- en hoofdgerecht, ik garlic bread en Chris champignonsoep. Daarna krijg ik kipfilet en Chris mega gamba’s, een bak vol. Ook nemen we een dessert, cheesecake en een chocoladetaartje. Alles is overheerlijk en dat het restaurant op nummer 1 staat willen we best geloven. Ik baalde er alleen van de halverwege de maaltijd mijn kies voor de  helft afbrak. Hopen dat de kies het de vakantie houdt. Hier naar een tandarts lijkt mij geen optie.

Om 21.00 uur brengt de taxi ons weer naar het hotel. In het dorp is een festival aan de gang. Er staat een grote tent en er zijn optredens. We lopen er heen en bekijken wat zich allemaal afspeelt. Niet heel veel bijzonders. Dan gaan we weer naar de kamer om te lezen en het verslag te schrijven.

Zaterdag 4 februari 2017

Pas om 09.10 uur zijn we wakker. Niet normaal meer zo laat. We ontbijten en om 10.00 uur liggen we al weer onder de parasol bij the pool. Af en toe plonsen we het water in. Om 12.30 uur gaan we lunchen in het restaurant van het hotel. Champignonsoep, garlic bread en springrolls. Het is heerlijk rustig hier. We houden het tot 17.30 uur vol met luieren, lezen en zwemmen en gaan weer naar de kamer.

We lopen weer naar de taxistandplaats om ons weer naar Daddy’s café te laten brengen. Dit keer worden het voorgerecht en het hoofdgerecht tegelijk gebracht. Niet handig, snel eten dus. We bestellen gamba’s, saté en garlic bread. Ook was er nog ruimte voor een toetje, banana fritters en white chocolat cheesecake. Verrukkelijk. Om 21.15 uur zijn we weer op de kamer om te lezen en te internetten. Hupsakee, weer een dag voorbij.

Zondag 5 februari 2017

We slapen tot 09.00 uur. Bizar gewoon. Na het ontbijt ga ik wat foto’s maken op het smalle strand. De ligbedden bij the pool waar we normaal op liggen zijn bezet. We zoeken andere bedden met een parasol. Er zijn vandaag veel Aziatisch kinderen bij het zwembad. Ze makken een pokken herrie, niet leuk meer. Ik begrijp hotels die kinderen weren en zich richten op de oudere (zijn wij ook) toeristen die rust willen.

Het is weekend en dan gaan heel veel mensen er op uit. We weten niet uit welke landen deze mensen met andere ogen komen. Wel weten we dat ze er hele rare gewoonten op nahouden.

Wat vind je er bijvoorbeeld van om met al je kleren aan het zwembad in te duiken? Of met hele families (soms met vijf man) een strandstoel te bezetten terwijl er nog genoeg over zijn. Of je benen tot bloedens toe open krabben en dan het water instappen!

Bij dat laatste heb ik er echt wat van gezegd. Zo gewoon in het Nederlands. Of ze het wel normaal vond om zo iets debiels te doen. Dat ik het een vies mens vond en dat ze beter het zwembad uit kon gaan.

We lunchen weer bij het hotel en ’s avonds gaan we weer naar Daddy’s Café met de taxi. We bestelden bij het hoofdgerecht patat, die kregen we toen het hoofdgerecht al op was. Koude gamba’s. Chris geeft ze terug en ook de volgende lading is ook koud. Jammer dan. Het is onze laatste avond op Pangkor en die hadden we anders af willen sluiten. Wat een tegenvaller. We zijn om 21.30 uur weer in ons hotel. We pakken de koffers in en om 23.15 uur gaan we slapen. Maar daar komt niks van. Allebei zijn we heel lang wakker. Balen!

Maandag 6 februari 2017

We ontbijten niet in het restaurant. Het is slecht en erg miniem. We nemen koffie/thee en koekjes op de kamer. We douchen en gaan dan naar het supermarktje aan de overkant van het hotel voor chips en koekies. Vandaag vertrekken we naar Penang.

Eerst gaan we met de ferry naar Lumut en daar worden we opgewacht door een chauffeur die ons naar Penang rijdt naar ons hotel Holiday Inn. Om 10.30 uur komt de taxi ons halen voor een ritje naar de haven. Daar zijn we zo. Chris gaat nog even pinnen en ik blijf bij de koffers.

Om 11.30 uur vertrekt de boot. Halverwege de tocht stopt deze en ik weet niet hoeveel brommers met even zoveel bestuurders betreden de boot. Om 12.15 uur zijn we in Lumut en de chauffeur staat ons al op te wachten. Hij komt uit Penang en nu moet hij weer terug. Vier uren duurt de rit zegt de jongeman. Om 14.,00 uur stappen we uit voor koffie en een kwartier later zijn we al weer op pad.

Het lijkt wel of het hier veel warmer is dan op Pangkor. Wat zeg ik: het is hier bloedheet. We rijden over de nieuwe brug Penang op. Jaren geleden reden we nog over de oude brug. We moeten Georgetown door om bij ons hotel te komen. Het is megadruk en er zijn ik weet niet hoeveel stoplichten. Om 16.00 uur zijn we in ons hotel Holiday Inn.

We checken in en onze koffers worden naar onze kamer gebracht. We kleden ons om en in het restaurant nemen we een verlate lunch, pizza. We hebben behalve wat koek en snoep niets gegeten, geen ontbijt en geen lunch. Dan gaan we naar the pool, nemen een duik in het verrukkelijke water en ik poedel wat in de zee. Heerlijk is het hier.

Om 19.00 uur gaan we douchen en lopen dan over de markt van Batu Ferrenghi. We eten bij McDonalds een broodje. We hebben na onze te late lunch niet echt honger. Dan lopen we weer terug naar ons hotel, we halen blikjes cola en koffie voor morgen bij het zwembad. In het restaurant hier is het vreselijk duur allemaal. Om 21.15 uur gaan we op de hotelkamer facetimen met Alies, internetten en slapen.

Dinsdag 7 februari 2017

Om 08.00 uur ben ik wakker. Ik lees mijn mail even en om 08.45 uur is Chris ook wakker. Voor het ontbijt reserveren we, net als bijna iedereen in dit hotel, twee ligbedden in de schaduw. Het is hier megadruk met toeristen. Voor het ontbijt moeten we wachten tot er een tafel vrij komt. We eten een paar broodjes en gaan dan naar het zwembad om te lezen en te relaxen. Af en toe nemen we een duik in het zwembad om even af te koelen en ook de zee wordt bezocht. Er zwemmen maar heel weinig mensen in zee. Ik wijt dat aan de vele jetski’s in het water.

Om 12.30 uur lopen we naar McDonalds voor de lunch. Het is stil op straat. Van de markt is niets te bekennen nu. Iedere avond wordt deze opnieuw opgezet. Het is echt ontzettend warm. Dan gaan we weer terug nar het zwembad. Inmiddels staan onze ligbedden in de zon en we verslepen deze de schaduw in. Ik lees heel veel deze reis. Ik heb inmiddels al drie boeken uit.

Om 17.30 uur gaan we weer naar onze kamer. Via Tripadvisor vonden we Hard Rock Café iets verderop in onze straat. Via e-mail heb ik een tafel gereserveerd. Ik kreeg geen antwoord op deze reservering en las later dat dat twee dagen van tevoren moest gebeuren.

We wagen het er maar niet op en gaan in een restaurant van het hotel naast ons aan het strand eten. Bij hotel Park Royal. We nemen soep vooraf en ik neem kipfilet en Chris kiest de lamsrack. Overheerlijk allemaal. Het sterft hier wel van de muggen en de Deet zit in mijn andere tas. Balen dus. We nemen zelfs een dessert, tiramisu. We moeten hier wel lang, heel erg lang op wachten en dan. We krijgen een enorme taartpunt. Het is geen echt tiramisu. Er zit ijs binnenin. Het moest natuurlijk nog ontdooien, daarom duurde het zo lang. We geven het terug, het is niet te eten zo’n bevroren stuk taart. We betalen het dessert niet.

Dan gaan we weer terug naar de kamer. Inmiddels is het 21.15 uur. We internetten en bekijken de route van de hop on hop off bus voor morgen. Die stapt bij ons voor de deur. Dat wordt de wekker zetten dus.

Woensdag 8 februari 2017

De hele nacht heb ik wakker gelegen. Boven ons waren mensen met stoelen en tafels aan het schuiven en op de gang liepen dronken Engelsen heen en weer. De wekker staat op 08.00 uur. Toch heb ik even geslapen en om 07.50 uur werd ik wakker.

We ontbijten en om 09.20 uur nemen we de hop on hop off bus die bij ons voor de deur stopt. Ons doel vandaag is Penang Hill. We moeten halverwege overstappen op een andere bus. Het is megadruk in de stad. Als we arriveren kopen we een ticket voor het trammetje die je in tien minuten boven op de hill afzet.

Boven genieten we van het prachtige uitzicht. We zien de beide bruggen die Penang met  het vaste land van Maleisië verbinden. Boven op de berg drinken we wat en lopen rond. Dan gaan we weer met het trammetje naar beneden. Deze berg is heel steil en je vraagt je af of het trammetje wel goed afremt. Als we beneden komen staat de bus er al. We stappen in en gaan boven in de open dubbeldekker zitten.

Al vrij snel komen we in een file terecht. Het is boven in het open gedeelte ook erg heet en we verkassen naar binnen waar de airco aanstaat. Er is een Indiaas feest (Thaipusam) aan de gang. Op elke hoek van de straat staat een kraampje waar de Indiase bevolking gratis eten en drinken kan halen. Deze bevolkingsgroep zit er prachtig uit in hun fleurige kleding.

Thaipusam is een Indiaas festival. Het is een feest voor de jongste zoon van Shiva (Murugan of Subramaniam) en de "eenwording" van de sterren Pusan ​​en de Brihaspati. Lord Murugan (of Subramaniam  genoemd) is de god van de oorlog en de overwinning. Iedereen die van hem een gunst wil vragen in de toekomst, moet in ruil voor deze gunst zich bekeren. Hij moet boetedoening doen voor begane zonden en deelnemen aan dit festival. Het is niet moeilijk voor een Hindoe (of iemand anders) om in één van die categorieën te vallen.

We doen over een stuk waar je normaal vijf minuten over doet, zeker wel drie kwartier. We willen naar het winkelcentrum Penang Time Square. Als we denken dat we er bijna zijn vraag ik aan de chauffeur waar het winkelcentrum is. We staan inmiddels al een hele tijd stil. De bus kan niet voor of achteruit. Als we uitstappen is het nog maar een klein stukje lopen.

Bij het winkelcentrum is het een grote chaos. Overal zien we Indiase feestgangers lopen, liggen, zitten, dansen en eten. We stappen het winkelcentrum in en zien dan dat alle winkels gesloten zijn. Balen zeg. We hebben honger en dorst. Het enige restaurant dat open is , is McDonalds. Dan maar wat fastfood.

Dan besluiten we terug te gaan naar het hotel. De bus is geen optie. Het verkeer staat nog steeds muurvast. We lopen een stuk en zien dan een rustige straat. We houden een taxi aan en die brengt ons in een klein half uur naar ons hotel. We kleden ons snel om en om 14.30 uur liggen we bij het zwembad.

Dit houden we tot 17.30 uur vol. We douchen en lopen naar het Hard Rock Cafe. Dit restaurant ligt 1,2 kilometer van ons hotel af. Het is best een eind wandelen met deze temperatuur. We hebben gisteren online gereserveerd en we hopen dat onze reservering goed is doorgekomen. En dat is het geval.

Chris bestelt uiensoep en ik kipfingers. Als hoofdgerecht bestellen we zalm. Het viel een beetje tegen en het was eigenlijk teveel. We nemen geen dessert. We rekenen af en laten ons dan door het shuttle van het restaurant bij ons hotel afzetten.

We lopen nog even over de markt  naar Petronan tankstation om te pinnen. Het is ontzettend druk op straat. Op de terugweg gaan we naar Starbucks naast ons hotel voor koffie en een milkshake en dan gaan we weer naar onze kamer.

Het is inmiddels 21.15 uur. We pakken de koffers in. Morgen verplaatsen we ons naar Langkawi.

Donderdag 9 februari 2017

De wekker staat op 06.00 uur. De koffers zijn ingepakt, we ontbijten en om 07.15 uur worden we opgehaald door dezelfde chauffeur die ons van Lumut naar Penang bracht. Hij brengt ons nu naar de haven van Penang van de overtocht naar Langkawi. Daar zijn we al om 07.30 uur. De boot vertrekt pas om 08.30 uur.

Als we de koffers hebben afgegeven en ingecheckt kunnen we al naar de boot. We hebben stoelen toegewezen gekregen. Het is de snelboot die in tweeënhalf uur de oversteek maakt. Nu is het 08.05 uur. We nemen allebei een reistablet tegen zeeziekte en we hopen dat het al helpen. Het is weer is prachtig en het water ziet er kalm uit.

We vertrekken precies om 08.30 uur en de boot is vol. Veel toeristen met evenveel bagage. Pas om 12.00 uur zijn we in Langkawi. De boot heeft er om onverklaarbare wijze een uur langer overgedaan. Wel is het hier veranderd. Er is een spiksplinternieuw havengebouw met winkels. Jaren geleden was er alleen een jetty maar daarop een mega grote eagle. Die vogel is nu nergens te bekennen.

We moeten wachten tot de koffers van boord zijn en dan gaan we naar de uitgang. We hebben een bagagekarretje weten te bemachtigen voor de koffers. Bij de uitgang staat iemand van de reisorganisatie ons op te wachten met een bordje met onze naam erop. We zetten de koffers in de auto en in een klein half uur zijn we in ons hotel.

We kleden ons vlug om en gaan naar het zwembad. Daar zijn er twee van. Eentje waarvan lijkt dat deze overloopt in de zee. Deze is wat hoger geleden en een ander mega zwembad ervoor. Ook heel mooi. We lunchen bij de prachtige pool boven op. Daarna luieren en lezen we. Het is prachtig hier. Wat en omgeving zeg.

Om 17.45 uur gaan we douchen en dan gaan we op pad naar een restaurant. Op de heenweg naar het hotel hebben we een groot Chinees restaurant gezien. Dat leek ons wel wat. Maar het is toch verder lopen dan we dachten en we bereikten het restaurant niet. We komen nu terecht bij een jazzcafé. We worden daar geholpen door een jong Nederlands meisje die tijdens haar vakantie verliefd is geworden op een jongen en alles in Nederland heeft achtergelaten om bij hem in te trekken.

Na het eten lopen we terug naar het hotel en komen langs een supermarkt voor blikjes bier en fris. Op de kamer drinken we nog wat en gaan dan internetten.

Vrijdag 10 februari 2017

We slapen uit tot 08.50 uur. Na het dagelijks ritueel gaan we naar de lobby. We hebben daar een afspraak met iemand  van de reisorganisatie. Als we elkaar treffen, vertelt de man dat we maandag om 17.30 uur worden opgehaald. Verder heeft hij niets boeiends te vertellen. Dit had ook via WhatsApp verteld kunnen worden.

We gaan dan lekker naar het zwembad om te chillen, zwemmen en lezen. We lunchen bij het zwembad en dan gaan we onder de bomen bij het strand liggen. Hier staat een heerlijk windje en is het goed uit te houden. Het strand wordt een beetje verbouwd. Er gaat hier een trouwerij plaatsvinden. Alles wordt mooi versierd. Er worden stoelen onder een tent neer gezet. Heel mooi allemaal.

Ik zwem een aantal keer in de verrukkelijke zee. Het zand van het strand is bloedheet. Ik begeef mij met mijn slippers naar de zee. Bij het strand staat een bord dat er jellyfish (kwallen) zijn. Een beetje eng, maar ik heb er geen een gezien.

Om 18.15 uur gaan we naar de kamer. Douchen en facetimen met Celeste die samen met Leonard uit Dubai zijn terug gekomen. Dan worden er nog even kaartjes gescoord voor concerten. Chris gaat naar Diana Krall en Marsha regelt kaartjes voor John Mayer voor Chris, Leonard en Edwin. Iedereen blij.

We eten aan de overkant van ons hotel bij restaurant Cactus voor bijna niets. Op Tripadvisor staan goede recensies. We nemen vooraf springrolls en saté. Dan noodles en rijst met sweet and sour chicken en chicken in pepersaus. Chris drinkt hierbij drie blikjes bier en ik twee spa rood. We rekenen nog geen € 20 af voor deze overvloedige maaltijd.

We lopen nog even door de straat en bij de buurtsuper halen we blikjes fris en dan zien we whisky, Chivas Regal voor nog geen € 20. Chris blij. Dan lopen we weer naar de kamer en komt het eind van onze vakantie al weer in zicht.

Zaterdag 11 februari 2017

Na het ontbijt begeven we ons naar de receptie van het hotel. Zij kunnen ons informeren of de cable car nu open is. Als het erg mistig is blijft de kabelbaan gesloten. We hebben geluk. De kabelbaan is open. Voor ons hotel staan taxi’s en daar stappen we in. In een klein half uur zijn we in het noorden van Langkawi, samen met ik weet niet hoeveel andere toeristen.

Jeetje mina. Er staan rijen van hier tot ginder bij de kassa’s Maar er is een fastlane. Daar moet je wel wat extra’s voor betalen. Maar je staat dan wel meteen voor in de rij. In een paar minuten sta je boven op de top, 2,2 kilometer bijna recht omhoog, op de Mount Machinchang.

We zitten met z’n zessen in het karretje en het schommelt behoorlijk. Best wel scarry. Als we boven zijn vergapen we ons aan de mooie uitzichten. Beneden ons zien we het strand waar we jaren geleden een paar dagen hebben vertoefd. En heel in de verte zie je het strand liggen bij het hotel waar we nu verblijven.

We lopen wat rond en zien dan de skybridge liggen. Wat een klus om dit te bouwen. Jaren geleden liepen we ook over deze brug en waren we bijna de enige toeristen. Nu is het niet leuk meer. We besluiten naar beneden te gaan. Daar eten we een broodje en nemen dan de taxi weer terug naar ons hotel.

Als we daar zijn kleden we ons snel om en begeven we ons naar het strand. Na twee uurtjes is de zon verdwenen, maar desondanks is het nog steeds bloedheet. De zee trekt zich steeds meer terug. Het is heerlijk zwemmen zo in de rustige prachtige zee.

Om 17.45 uur gaan we terug naar de kamer om te douchen en we besluiten weer aan de overkant bij Cactus te gaan eten. Na deze maaltijd lopen we nog even de straat in. Ik wil chocola. We vinden in een winkeltje marsen, maar die zijn zo zacht, daar bedank ik voor. Dan maar een white magnum. Ook lekker en het is pas mijn eerste ijsje hier. Dan gaan we naar de kamer om nog even te chillen.

Zondag 12 februari 2017

Om 08.00 uur wakker. We ontbijten en vragen bij de receptie of we maandag langer dan 12.00 uur in onze kamer kunnen blijven. Hooguit tot 13.00 uur wordt gezegd. Maar we kunnen een sleutel krijgen van een badruimte waar we later op die dag kunnen douchen. Top geregeld.

We gaan weer heerlijk naar het strand. Het is voor het eerst helemaal onbewolkt en we genieten volop. We lunchen aan het strand en toen bleek ons beursje gevuld te moeten worden. In deze buurt is geen pinapparaat. Volgens de receptioniste is bij het volgende strand een bank waar je pinnen kan. Een half uurtje lopen maar zegt ze. Nou echt niet. We nemen gewoon een taxi. Decadent. Een taxi heen en terug om wat geld uit de muur te halen.

Na het diner gaan we (Chris) gezellig Teletekst zitten kijken of Ajax kan winnen van Sparta. En dan gaan we zo langzamerhand de koffers pakken want morgenavond vertrekken we weer en dan moeten we denk ik toch met onze voeten in de sneeuw!

Maandag 13 februari 2017

Om 08.15 uur wakker. De koffers zijn al gepakt. We ontbijten en gaan dan nog een paar uurtjes heerlijk relaxen op het strand. Het is echt zo warm nu. Af en toe nemen we een duik in de zee of het zwembad.

Om 12.30 uur gaan we naar de kamer. We moeten uitchecken en de koffers en de rugzakken laten opslaan bij de receptie in de bagagekluis. We besluiten met de taxi naar het volgende strand te gaan om een broodje te eten bij McDonalds. Heerlijk.

Dan gaan we weer terug met de taxi om voor het laatst te genieten van die prachtige zee en het mooie strand. Om 16.30 uur gaan we douchen en om 17.20 uur komt een chauffeur ons weer ophalen om ons naar het vliegveld van Langkawi te brengen.

Daar zijn we in een kwartiertje. We checken in en dan wachten we tot we kunnen boarden. We vliegen naar Kuala Lumpur met Malaysia Airways. We vertrekken tien minuten later dan gepland, om 19.55 uur. Om 21.00 uur staan we op het vliegveld van Kuala Lumpur. Het regent hier. Een echte hoosbui.

Met een monorail gaan we naar de juiste vertrekhal op dit prachtige vliegveld. We gaan voor de laatste keer eten in Maleisië. We vinden een mooie sushibar. Maar daar zit Linda de Mol met Tjitske Reidinga. En omdat ik bang ben dat ik ga staren, zoeken we een ander restaurant op.

We smullen van deze Maleisische maaltijd en om 22.30 uur gaan we naar de gate. Ons vliegtuig landt net. Iedereen stapt uit en dan wachten we tot we kunnen boarden en ons klaar kunnen maken voor de vlucht met KLM van dertien uur naar Amsterdam.

Het was een zalige relaxte vakantie. En we hebben nog helemaal niets op de planning staan. Dat komt mede doordat Celeste zwanger is en in juni moet bevallen. Later hebben we nog een weekje Miggelenberg in mei geboekt samen met Jon en Carla. We hebben daar heerlijk gefietst en we waren in de buurt van Arnhem voor het geval de baby zich zou aankondigen. Dat was niet het geval. Op 10 juni 2017 is onze tweede mooie kleindochter Lorèn geboren.